سازه های مدرن

ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻓﺮم ﻣﻌﻤﺎري و ﺳﺎزه ﺑﺮاﺳﺎس ﺷﻮاﻫﺪ ﺑﺴﻴﺎر در ﻣﻌﻤﺎري سنتی اﻳﺮان ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ﺳ ﻠﺠﻮﻗﻲ و ﺗﻴﻤ ﻮري و در اروﭘ ﺎ ( ﺑﻮﻳﮋه ﮔﻮﺗﻴﻚ) وﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻌﻤﺎري ﺑﻮﻣﻲ اﻛﺜﺮ ﻛﺸﻮرﻫﺎي ﺟﻬﺎن وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. و در معماری های جدید مانند معماری های، تک از سازه به عنوان زیبایی در معماری استفاده میشود در این مقاله سعی برآن شده که با شناخت و جایگزینی سازه های مدرن به جای سازه های سنتی که البته با تکنولوژی زمان خود هماهنگ بوده معماری سنتی را با سازه جدید تلفیق کنیم ﺗﺎ اﻳﻦ دو ﺧﻮﻳﺸﺎوﻧﺪ (ﻣﻌﻤﺎري و ﺳﺎزه) زﻳﺒﺎﻳﻲ و اﺳ ﺘﻮاري ﺟﺪﻳ ﺪي را با حفظ عناصر و حس معماری سنتی ﺷ ﻜﻮﻓﺎ ﻛﻨﻨ ﺪ. ﺑﻲ ﺗﺮدﻳﺪ زیبایی یک اثر معماری ﺑﻪ هماهنگی و یکپارپگی ﻓﺮم ﺳﺎزه و ﻓ ﻀﺎي ﻣﻌﻤ ﺎري اﺳ ﺖ. ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺑﻴﻦ ﻓﺮم معماری سنتی و ﺳﺎزه های مدرن میتواند ﺗﻨﺪﻳﺲ ﺧﺎﺻﻲ را ﭘﺪﻳﺪ آورد ﻛﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﺧﻼﻗﻴﺖ در ﺳ ﺎزه، ﻓ ﺮم معماری و ﻓ ﻦآوري ﻫ ﺎي وﻳ ﮋه اي در ﺳﺎﺧﺖ و همچنین ارتقاع و حفظ معماری ایرانی باشد.

با توجه به تحولاتی که در عرصه معماری خصوصاً قرن اخیر صورت گرفته است ابهامات از چگونگی ابراز احساسات مخاطبین، در دو زمان اوایل و اواخر قرن، در بین عموم مشاهده می شود. در نگاه های امروز، عدم رغبت و بی میلی در وجود بعضی از شاخصه های معماری نوین چه از سبک مدرن و نئومدرن و... در بین عموم مشاهده می شود. گونه ای بیزاری و خستگی عامه را از تشویق آنهمه زحماتی که فلسفه ها در پشت آن خوابیده بوده است، معذور نموده است. چه که این موضوع در تنوع و تغییر یا تجدید نظر در سطور فلسفه های بافته شده شاید مصلحتی را باعث شده است. در هر حال وجود این حرکت ها بی شک موجب شکوفائی و پویائی زنان و سعه صدر و تأمل بیشتر آیندگان در حال هرچه مسالمت آمیزتر بودن عنصر مهم معماری و شهرسازی برای عموم را موجب گردید.