خودکارآفرینی

افزایش جمعیت، ضعف در برنامه ریزی صحیح و بلندمدت اقتصادی، و فقدان برنامه جامع و همه سو نگر برای پرورش نیروی انسانی، از مهمترین مسائل و مشکلاتی است که امروزه باعث شده است تا پدیده اشتغال به یک بحران و ضرورت اجتماعی و اقتصادی تبدیل شود. از طرفی تحولات انقلابی اخیر، حاصل از همگرایی بین فرایند توسعه اطلاعات و فرایند توسعه فناوری ارتباطات، به نوبه خود منجر به چالش ها و فرصت های جدیدی بر سر راه اشتغال شده است که خود، مستلزم انتخاب راهبردی جدید برای ورود به قرن 21 است. خودکارآفرینی مهمترین راهبردی است که برای پاسخگویی به چالش ها و بهره گیری از فرصت های فوق پیش بینی می شود. در این مقاله، کار، انسان، ساختار و فناوری ارتباطات به عنوان عناصر اصلی راهبرد خودکارآفرینی معرفی می شود. در این راستا معنای جدید این مفاهیم در قالب یک اقتصاد خودکارآفرین معرفی خواهد شد. علاوه بر آن با استفاده از روش دلفی در سه مرحله، نظرسنجی لازم از برخی خبرگان به عمل آمده است و موانع توسعه این راهبرد در ایران و پیشنهادات لازم برای کاربرد آن ارایه می گردد. راهکارها و موانع ارایه شده بیشتر به مسائل مدیریتی و مواردی نیز به مسائل مربوط به بیمه، آموزش، مالیات و بازنشستگی اشاره دارد.

 هدف: با توجه به تغییرات گسترده در جهان، امروزه کار و فعالیت شکل تازه ای به خود گرفته است و به سوی خودکارفرمایی و خوداشتغالی در حرکت است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آموزش سرمایه خودکارآفرینانه بر تعهد شغلی و تاب آوری شغلی دانشجویان دختر مقطع کارشناسی دانشگاه حضرت معصومه(س) بود. روش: این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود که با توجه به هدف پژوهش، از بین 700 دانشجوی مقطع کارشناسی، 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در گروه آزمایش و کنترل(هر کدام با 15 عضو) قرار داده شدند. اعضا در هر گروه قبل و بعد از مداخله به وسیله مقیاس تعهد شغلی(بلاو، 1985) و مقیاس تاب آوری شغلی(استرابی، 2010) سنجش شدند. درگروه آزمایش به مدت هشت جلسه آموزش سرمایه خودکارآفرینانه اجرا شد، اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد تفاوت معناداری بین میانگین های دو گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون در دو متغیّر تعهد شغلی و تاب آوری شغلی وجود داشت(005/0>P). نتیجه گیری: آموزش سرمایه خودکارآفرینانه بر افزایش تعهد شغلی و تاب آوری شغلی دانشجویان مؤثر است.