بخش ویژه

" چکیده مقاله: مقدمه: نیروی انسانی از ارکان مهم هر سازمانی به شمار می آید و همواره مورد تاکید صاحب نظران در مدیریت منابع انسانی بوده است. پرستاران به عنوان بازوی تواتمند سیستم خدامات بهداشتی درمانی نقش بسزایی در تحول و پیشرفت امور مراقبتی و درمانی دارند. فراهم کردن انگیزش لازم برای انجام کار و توجه به نیروهای انگیزشی پرستاران از جمله مهمترین و در عین حال از پیچیده ترین وظایف یک مدیر پرستاری است. روش: در این مطالعه توصیفی – تحلیلی کلیه پرستاران بخش‌های ویژه استان سمنان مشتمل بر 100 نفر شرکت داشتند. عوامل انگیزشی مبتنی بر نظریه دو عاملی هرز برگ مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌ها پس از جمع‌آوری با استفاده از آزمون‌های مجذور کای و تست فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد که در بین عوامل درونی ماهیت کار (52%) با اهمیت‌ترین عامل و مسوولیت (34%) کم اهمیت ترین عامل می‌باشد. در بین عوامل بیرونی سرپرستی و نظارت (51%) با اهمیت ترین عامل و حقوق و دستمزد (29%) کم اهمیت ترین عامل می‌باشد. نتایج مطالعه نشان می‌دهد که عوامل درونی اهمیت بیشتری در ایجاد انگیزش شغلی پرستاران نسبت به عوامل بیرونی دارد. نتیجه‌گیری: بنابراین بها دادن به حرفه پرستاری و قدردانی و ستایش از پرستاران از طرف جامعه، حرفه‌های مرتبط و بیماران، هم چنین سرپرستی و نظارت صحیح و ارتباط سالم با پرستاران می‌تواند موجب انگیزش بیشتر پرستاران و اعتلای امور بهداشتی و درمانی گردد. "

مقدمه: برنامه های بازآموزی پرستاران معمولاً به صورت کارگاه های آموزشی و بحث گروهی اجرا می شوند که خود دارای چالش هایی نظیر محدودیت در تعداد شرکت کنندگان، طولانی بودن زمان اجرا و صرف هزینه زیاد می باشد. این در حالی است که اکثر این برنامه ها توسط مدرسین خارج از محیط بالین برگزار می گردند. بنابراین استفاده از روشی که مقرون به صرفه و اثربخش باشد و بتوان با استفاده از آن، در مدت کوتاهی تعداد زیادی از پرستاران را آموزش داد ضرورت پیدا می کند. لذا این مطالعه با هدف تعیین تأثیر استفاده از شیوه سخنرانی توسط همکار پرستار بر میزان دانش پرستاران بخش ویژه از تفسیر نوار قلب انجام شد. روش کار: این پژوهش یک مطالعه تجربی بود. دو بخش از بین هفت بخش مراقبت های ویژه وابسته به دانشگاه علوم پزشکی سمنان به صورت تصادفی، به عنوان گروه های آزمون و شاهد انتخاب شدند. در ابتدا میزان دانش پرستاران درباره اصول تفسیر نوار قلب در گروه آزمون (11 نفر) و شاهد (11 نفر) با استفاده از پرسشنامه ای شامل 25 سئوال در حیطه های عمده تفسیر نوار قلب شامل مبانی نوار قلب، آریتمی های فوق بطنی، آریتمی های بطنی، بلوک های دهلیزی بطنی و شاخه ای و ریتم های جانکشنال و پیس میکرها سنجیده شد. سپس یکی از پرستاران گروه آزمایش که نمره مطلوبی از آزمون اولیه کسب کرده بود، انتخاب گردید و پس از دریافت آموزش های تکمیلی درباره تفسیر نوار قلب، به عنوان سخنران گروه آزمایش در نظر گرفته شد. وی در طی یک جلسه اصول تفسیر نوار قلب را به پرستاران آموزش می داد. یک هفته بعد میزان دانش پرستاران از تفسیر نوار قلب هر دو گروه سنجیده شد. در نهایت داده ها توسط آمار توصیفی و استنتباطی مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها : تفاوت معنی داری بین نمرات کل و حیطه های تفسیر نوار قلب در قبل و بعد از مداخله در گروه سخنرانی وجود داشت ( P<0.01 ) . همچنین تغییرات میانگین نمرات کل و حیطه های تفسیر نوار قلب در گروه آزمون به صورت معنی داری بالاتر از گروه شاهد بود ( P< 0.01 ) . نتیجه گیری: آموزش به روش سخنرانی توسط یکی از همکاران بخش ویژه می تواند به عنوان یک روش مقرون به صرفه و کارآمد جهت آموزش تفسیر نوار قلب مورد استفاده قرار گیرد. لذا مدیران سلامت می توانند راه کارهای لازم به منظور توانمندسازی پرسنل شایسته بخش های بالینی و استفاده از آن ها به عنوان مدرس در برنامه های بازآموزی را مدنظر قرار دهند.