سواد هیجانی

هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مهارت های هوش هیجانی بر رشد آن در نوجوانان دبیرستانی است. بدین منظور تعداد 1000 نفر دانش آموز دختر از میان دانش آموزان پایه اول و دوم دبیرستان استان خراسان رضوی به طور تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه 500 نفره (آزمایش و گواه) جایگزین شدند. پرسشنامه هوش هیجانی شوت، در مرحله پیش آزمون و پس آزمون اجرا گردید. گروه آزمایشی طی 6 جلسه 90 دقیقه ای، مداخلات مبتنی بر آموزش مهارت های هوش هیجانی را به صورت گروهی دریافت نمود. مقایسه نتایج آزمون ها در مراحل پیش آزمون و پس آزمون نشانگر تاثیر مداخلات در بهبود شاخص هوش هیجانی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بود.

هدف: پژوهش حاضر بررسی رابطه مدیریت کلاس مبتنی بر یادگیری اجتماعی- هیجانی معلمان و تعامل معلم-دانش آموز با سواد هیجانی دانش آموزان ابتدایی در سال تحصیلی 98-1397 انجام شد. روش: روش تحقیق توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کل معلمان ابتدایی شهرستان ملایر بود (548=N). حجم نمونه 247 معلم ابتدایی بود که به روش طبقه ای تصادفی انتخاب شدند؛ هر معلم به صورت تصادفی، پرسشنامه های مربوط به 3 دانش آموز کلاس خود را تکمیل می کرد. داده ها با استفاده از مقیاس مدیریت کلاس اجتماعی- هیجانی، مقیاس ارتباط معلم-دانش آموز و ابزار ارزیابی سواد هیجانی نسخه معلم گردآوری شد. ضریب آلفای کرونباخ مقیاس مدیریت کلاس اجتماعی- هیجانی، ارتباط نزدیک معلم-دانش آموز، تعارض معلم-دانش آموز و سواد هیجانی به ترتیب برابر با 89/0، 71/0، 77/0 و 79/0 بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری به روش گام به گام استفاده شد. یافته ها: حاکی از رابطه مثبت مدیریت کلاس مبتنی بر یادگیری اجتماعی- هیجانی و ابعاد آن با سواد هیجانی بود. همچنین بین نزدیکی معلم-دانش آموز با سواد هیجانی رابطه مثبت و بین تعارض معلم-دانش آموز با سواد هیجانی رابطه منفی وجود داشت (۰۱/۰>p). براساس نتایج رگرسیون سهم مدیریت کلاس مبتنی بر یادگیری اجتماعی- هیجانی (258/0=بتا) و نزدیکی معلم-دانش آموز (113/0=بتا) در پیش بینی سواد هیجانی مثبت و معنی دار بوده است (۰۱/۰>p). با توجه به یافته ها پیشنهاد می شود که مدیریت کلاس مبتنی بر یادگیری اجتماعی- هیجانی به معلمان آموزش داده شود و ارتباط معلم-دانش آموز نیز در برنامه های ضمن خدمت معلمان گنجانده شود.

هدف پژوهش تدوین، اعتباریابی و بررسی اثربخشی بسته آموزشی سواد هیجانی نوجوان بوده که در سه بخش انجام گردیده است. جامعه آماری پژوهش حاضر در بخش اول کلیه متون علمی داخلی و خارجی مربوط به سواد هیجانی از سال 1390 تا 1401، در بخش دوم، کلیه اساتید روانشناسی دانشگاه های اصفهان و برای بخش سوم، کلیه دانش آموزان دبیرستان (متوسطه اول) مفید در سال تحصیلی 1401-1400، بوده اند. نمونه گیری به روش در دسترس انتخاب گردید. ابزارهای پژوهش نیز شامل، بسته آموزشی سواد هیجانی که توسط پژوهشگر تدوین شده و مشتمل بر 12 جلسه آموزشی است (60 دقیقه) و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی WHOQOL-BREF (24 سوالی)، بود. یافته های آماری، در بخش اعتبار یابی بسته آموزشی سواد هیجانی، با محاسبه شاخص CVI، برای تمامی جلسات بیشتر از 79/0 بدست آمد. درصد بهبودی (MPI) در خصوص آزمودنی ها نیز به ترتیب (84/40، 45/36 و 85/35) درصد است که آن هم حاکی از اثر بخشی مناسب بسته آموزشی سواد هیجانی نوجوانان، بر کیفیت زندگی آنان است. می توان نتیجه گرفت که مطالعات لازم و بررسی نظریه های موجود توسط پژوهشگر، به خوبی صورت گرفته و منجر به پروتکل بندی و استخراج بسته آموزشی مناسب و تایید اعتبار محتوایی آن شده است که با افزایش سواد هیجانی در نوجوان با کمک بسته آموزشی استخراج شده، کیفیت زندگی آنان نیز افزایش می یابد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش سواد هیجانی بر درگیری تحصیلی و نظریه ذهن دختران 9-12 سال انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری شامل دانش آموزان دختر 9 تا 12 سال شهر اصفهان در سال تحصیلی 1400-1401 بودند که از بین آن ها 24 نفر از به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (12 نفر) و آزمایش (12 نفر) گمارش شدند. گروه آزمایش هشت جلسه آموزش سواد هیجانی به مدت 60 دقیقه دریافت کرد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی درگیری تحصیلی زرنگ (2012) و آزمون نظریه ی ذهن استیرنمن (1999) استفاده شد. یافته های حاصل از آزمون یومان ویتنی در نرم افزار spss نشان داد آموزش سواد هیجانی موجب ارتقاء سطح نظریه ی ذهن و درگیری تحصیلی دانش آموزان می شود. لذا می توان از آموزش سواد هیجانی در مدارس و مراکز مشاوره در جهت افزایش نظریه ی ذهن و درگیری تحصیلی دانش آموزان بهره برد.