رزمی

شناخت استعدادهای ورزشی برای بهره گیری از توانایی بالقوه آن ها امری ضروری برای مربیان و متصدیان ورزش هر کشوری محسوب می شود. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، تعیین فاکتورهای فرایند استعداد یابی به عنوان یک مطالعه اکتشافی در ورزشکاران رزمی بود. روش پژوهش حاضر، اکتشافی و از نوع مدل سازی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل مدیران فدراسیون ها، قهرمانان ورزشی و متخصصان فعال در حوزه استعدادیابی در  رشته های  رزمی در میان سال های 1384 تا 1393 بود که بر اساس نمونه گیری هدفمند تعداد 200 نفر (142 مرد و 58 زن) پرسشنامه محقق ساخته عوامل استعدادیابی را تکمیل کردند. تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که پرسشنامه عوامل استعدادیابی در ورزشکاران رزمی از یک ساختار چهار عاملی (کشف استعداد، شناسایی استعداد، گزینش، انتخاب و به کارگیری) مناسبی برخوردار است که روی هم 92/54 درصد از واریانس ابزار را تبیین می کند. در ادامه، تحلیل عاملی تاییدی نیز نشان داد که مدل تعیین عوامل فرایند استعدادیابی از برازش مطلوبی برخوردار است (09/0RMSEA= ، 9/0= GFI، 9/0=CFI). هم چنین، همسانی درونی پرسشنامه عوامل فرایند استعدادیابی با روش آلفای کرونباخ (87/0) به دست آمد که حاکی از همسانی درونی رضایت بخش این ابزار است. بنایراین به منظور شناخت عوامل دخیل در فرایند استعدادیابی می توان از پرسشنامه  عوامل فرایند استعدادیابی استفاده کرد.

این پژوهش با هدف تاثیر هنر رزمی ترکیبی بر اصلاح رفتار نابهنجار و سازگاری اجتماعی در کودکان بدسرپرست و بی سرپرست 8 تا 18 سال شهر تهران جهت توانمندسازی آنها به صورت مطالعه موردی(مرکز نوباوگان محمدعلی مظفری) انجام شد. روش پژوهش، شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه آماری شامل کودکان 8 تا 18 سال بود که تعداد 20 نفر از آنها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به دو گروه کنترل (n=10) و گروه آزمایش (n=10) تقسیم شدند. چهار پرسشنامه خشم، افسردگی اضطراب استرس، اعتماد به نفس و خودپنداره ها طی سه مرحله با فاصله زمانی یک ماه بعد از هر مرحله آموزش به کودکان جهت بررسی مولفه های مختلف ارائه شد. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید. نتایج به دست آمده کاهش خشم و پرخاشگری، افسردگی، اضطراب و استرس و همچنین افزایش اعتماد به نفس را در کودکان گروه آزمایش نشان داد که تفاوت معنی داری با گروه شاهد داشت. نتایج این پژوهش نشان داد استفاده از روش مداخله ای مانند هنر رزمی ترکیبی در کودکانی که به دلایل مختلف در معرض آسیب های اجتماعی قرار گرفته اند می تواند تاثیر چشمگیری در تغییر رفتارهای نابهنجار این کودکان و همچنین سازگاری اجتماعی بهتر داشته باشد و موجب توانمندسازی این کودکان برای حضور فعال در اجتماع و دریافت سهم خود از زندگی سالم و عاری از مشکلات رفتاری شود.