سیاست­ بی طرفی

سیاست بی طرفی رضاشاه در قبال جنگ جهانی دوم و ادامه آن تا زمان برکناری و تبعید او و اتحاد بدون قید و شرط محمدرضا پهلوی با متفقین و پذیرش همه شرایط آنها موجب شد تا تحلیل­های گوناگونی در این زمینه ارائه شود؛ به گونه ای که شماری از سیاستمداران آن روز سیاست­های یادشده را سیاست­های ملی و مناسب­ترین استراتژی دانسته اند و شماری نیز هر دو سیاست را رد کرده­اند و اتحاد ایران با متفقین را ائتلافی تحمیلی در وضعیت اشغال نظامی دانسته­اند. در این نوشتار با تکیه بر اسناد و مدارک معتبر این موضوع بررسی شده است.