کلاس های مجازی

پژوهش حاضر تحت عنوان " مقایسه ی میزان پایبندی به حضور در کلاس بین دانشجویان مجازی و حضوری مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور تهران جنوب " صورت گرفته است، جامعه آماری این پژوهش عبارت است از کلیه ی دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور تهران جنوب مشغول به تحصیل می باشند، منظور انتخاب نمونه آماری، روش نمونه گیری خوشه ای یک مرحله ای استفاده شد. در این روش ابتدا از دانشگاه مورد نظر یک کلاس به عنوان نمونه انتخاب شد سپس کلاس به دو گروه 30 نفره آزمایش و کنترل طبقه بندی شد. ابزار در این پژوهش برای تعیین پایبندی به حضور در کلاس بین دانشجویان از آزمون محقق ساخته پایبندی به کلاس که روایی و پایایی آن از روش آلفای کرونباخ بالای ۷۰ صدم به دست آمده است، ابتدا از هر دو گروه پیش آزمونی گرفته شد، سپس گروه آزمایشی با حضور در کلاس درس را به صورت مجازی و گروه کنترل با روش حضوری آموزش دیدند. پس از دوجلسه از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. داده های حاصل از پیش آزمون و پس آزمون، با استفاده آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون واریانس چندمتغیره برای نمره اختلافی مورد تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که میزان پایبندی به حضور در کلاس در گروه آزمایش، نسبت به گروه کنترل که تحت آموزش حضوری قرار گرفتند به طور معناداری افزایش پیدا کرده است.

هدف پژوهش حاضر، بررسی تجربه های زیسته استادان و دانشجویان در کلاس های مجازی در دوره گسترش کرونا است. این پژوهش از نوع کیفی است و به شیوه پدیدارشناسی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش، دربردارنده همه استادان و دانشجویان دانشگاه کردستان بود که یا سابقه شرکت در کلاس های مجازی را هم زمان با شروع بیماری کرونا داشته اند، یا اینکه در طول این دوران، در کلاس های یادشده تدریس کرده اند. پژوهشگر، پس از انجام مصاحبه با 31 دانشجو و استاد دانشگاه کردستان، به اشباع نظری دست پیدا کرد. یافته های این پژوهش، نشان داد که کلاس های مجازی، در مقایسه با شکل پیشین کلاس ها، سبب زوال و از دست رفتن موقعیت ها، کارکردها، و نقش های پرشماری در عرصه نهاد دانشگاه شده اند. به نظر بسیاری از دانشجویان، با محروم شدن دانشجو از فضای فیزیکی، امکان تعاملات و گفت وگوهای رخ داده بین طرفین (دانشجو/ دانشجو، دانشجو/ استاد و استاد/ استاد) به گونه ای غم انگیز از بین خواهد رفت و جای خود را به نوعی فرایند مکانیکی و بانکی انتقال مطالب و مواد آموزشی از یک منبع فرستنده به پیام گیرنده خواهد داد؛ فرایندی که سرانجام، پیامدهای منفی ای برای نحوه یادگیری، خلاقیت، فعالیت، و توانمندی دانشجویان خواهد داشت. به نظر استادان نیز شکل گیری و همه گیر شدن این کلاس ها در ایران، موجب تغییر نقش استادان در کلاس های مجازی می شود و آن ها از مخزن داری اطلاعاتی در حالت خوش بینانه به حامیان دانش تبدیل می شوند. به نظر بسیاری از استادان، یکی دیگر از آسیب های ناخواسته این نوع کلاس ها، از بین رفتن تعاملات و گفت وگوها، بین اعضای جامعه علمی (کنشگران علمی) دانشگاه است.