محیط مدرسه

هدف این پژوهش، شناخت نقش متغیرهای خودمهارگری، کیفیت رابطه با والدین و محیط مدرسه در پیش بینی رفتارهای ضداجتماعی و سلامت روانی نوجوانان بود. 241 دانش آموز (117پسر و 124دختر) به روش نمونه برداری چندمرحله ای از دبیرستان های شهرستان فارسان از توابع استان چهارمحال و بختیاری انتخاب شدند و مقیاس خودمهارگری (تانجنی و بامیستر،2004)، مقیاس والد کودک (فاین، مورلند و شوبل،1983)، سیاهه محیط کلاس و مدرسه (آلفرد و دیگران، 2004)، مقیاس افسردگی، اضطراب و تنیدگی (لاویباند و لاویباند، 1995) و سیاهه رفتارهای ضد اجتماعی (محمدی مصیری و دیگران، 1389) را تکمیل کردند. برای تحلیل یافته های این پژوهش از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش گام به گام استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دادند که بین خودمهارگری، کیفیت رابطه با والدین و فضای مدرسه با رفتارهای ضداجتماعی و عدم سلامت روانی رابطه منفی معنادار وجود دارد. نتایج رگرسیون چندگانه نشان دادند که از طریق متغیرهای خودمهارگری، کیفیت رابطه مادر، جنس و فضای مدرسه می توان 33 درصد از واریانس سلامت روانی و از طریق متغیرهای کیفیت رابطه با مادر، خودمهارگری و کیفیت رابطه با پدر می توان 14 درصد از واریانس رفتارهای ضداجتماعی نوجوانان را تبیین کرد. در مجموع، می توان نتیجه گرفت که متغیرهای فردی، خانوادگی و مدرسه نقش مهمی در افزایش سلامت روانی و کاهش رفتارهای ضداجتماعی نوجوانان ایفا می کنند.

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش رضایت از زندگی در پیش بینی خشم در محیط مدرسه بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری عبارت بود از کلیه دانش آموزان مقطعمتوسطه دوره اول شهرستان سراوان به تعداد 7054 نفر، که از میان آن ها 248 نفر به روش تصادفی خوشه ای انتخاب به عنوان نمونه پژوهش انتخاب گردیدند. ابزار های گردآوری داده ها عبارت بودند از پرسشنامه رضایت از زندگی دینر و همکاران (1985)، و پرسشنامه چندبعدی خشم مربوط به مدرسه اسمیت، فورلانگ و بیتز (1998). پایایی پرسش نامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 81/0 و 79/0 محاسبه شد. از ضریب همبستگی پیرسون، و رگرسیون خطی جهت آزمون فرضیات پژوهش استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین رضایت از زندگی و خشم مربوط به محیط مدرسه رابطه معکوس و معنادار وجود دارد، و رضایت از زندگی می تواند خشم در محیط مدرسه دانش آموزان را پیش بینی کند.

هدف پژوهش حاضر، بررسی شاخص های روان سنجی مقیاس جو مدارس متوسطه با تأکید بر امنیت، تعهد و محیط مدرسه بود. بدین منظور 429 نفر دانش آموز (245 پسر و 187 دختر) از دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان میبد به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه جو مدرسه برادشو و همکاران(2014) پاسخ دادند. داده ها با روش تحلیل عاملی تأییدی و نرم افزار AMOS 24 و SPSS 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که مدل سه بعدی مناسبی برای جو مدرسه وجود دارد که شامل سه بعد امنیت، تعهد و محیط مدرسه در 13 خرده مقیاس است که بعد امنیت شامل خرده مقیاس ادراک امنیت، قلدری / زورگویی و سوء مصرف مواد؛ بعد تعهد شامل خرده مقیاس های ارتباط معلم- دانش آموز، ارتباط دانش آموزان، درگیری تحصیلی، ارتباط با کل مدرسه، انصاف و برابری، درگیری والدین و بعد محیط مدرسه شامل خرده مقیاس های وظایف و نقش ها، پاکیزگی محیط مدرسه، حمایت عاطفی، اختلال و بی نظمی در مدرسه است. یافته های حاصل از تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که این مدل از برازش مناسبی برخوردار است. همچنین ضرایب پایایی این 13 خرده مقیاس در حد 68/0 و 87/0 بدست آمد که این نشان دهنده پایایی قابل قبول و مناسب این مقیاس است. با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت که پرسشنامه جو مدرسه با تمرکز بر سه بعد امنیت، تعهد و محیط در جامعه ایرانی از روایی و پایایی مطلوبی برخوردار است.

از آنجا که کودک بخش قابل توجهی از زندگی خود را در محیط مدرسه سپری می کند، از مهم ترین مسائل طراحی این گونه محیط ها فراهم آوردن زمینه های رشد مناسب و تجارب مطلوب کودک در این فضاها است. هدف از پژوهش حاضر، جست-وجوی چارچوبی نظری برای تشخیص متغیرهای اصلی و تبیین چگونگی رابطه بین ویژگی های کالبدی محیط با تجربه کودکی است. از این رو، پرسش اساسی این است که 1- چه مؤلفه های محیطی و 2- چگونه بر تجربه کودکی مؤثرند؟ بر این اساس، جهت دستیابی به الگوی نظری، با رویکردی رشدی-اکولوژیکی ۱ ، 30 کودک که در سال های میانی کودکی و در خانواده مشارکتی در شهر کرمان زندگی می کنند، موردمطالعه قرار گرفتند. روش پژوهش کیفی با رویکرد مرد م نگارانه است و از تکنیک های مصاحبه، تور مصاحبه (مصاحبه هنگام قدم زدن)، مشاهده و روش کیو در مرحله جمع آوری و روش تحلیل محتوا در مرحله تحلیل داده ها استفاده شده است. نتایج نشان می دهد تجربه کودکی تحت تأثیر چگونگی پاسخدهی به نیازهای روانی کودک در زمینه اکولوژیکی است که کودک در آن زندگی می کند و در این زمینه ویژگی ها و قابلیت های محیطی همراه با ویژگی های روانی-اجتماعی محیط دارای اهمیت هستند و همچنین تجارب کودک در یک محیط بر تجارب او در محیط دیگر تأثیر دارند.