نگارش انگلیسی

طبق تئوری هوشهای چند گانه که اولین بار توسط هاوارد گاردنر (1983) مطرح شد، افراد دارای حداقل نه نوع هوش مختلف می باشند: هوش کلامی / زبانی، ریاضی/ منطقی، تجسمی/ فضایی، بدنی/حرکتی، موسیقی، درون فردی، بین فردی، طبیعتی و وجودی، محققین بر این باورند که آگاهی فرد از هوشهای چند گانه خود فراگیری و عملکرد وی را بالا می برد. بنابر این هر نوع تلاشی در راستای آشنا نمودن افراد با منظری از هوشهای چند گانه شان می تواند با ارزش باشد. پژوهش حاضر با استفاده از پرسشنامه مکنزی (1999) بدنبال کشف هر نوع رابطه ای بین منظری از هوش چندگانه فراگیران با توانایی نگارششان می باشد. هفتاد و دو دانشجوی دختر و پسر رشته زبان انگلیسی در مقطع کارشناسی در این تحقیق شرکت می توان به هوشهای حرکتی، وجودی و بین فردی فراگیران نسبت داد.

نگاهی به پژوهش های گذشته درباره تأثیر آموزش ژانر- مدار بر نگارش زبان انگلیسی نشان می دهد که یافته های پیشین بی ثبات و ناهمخوان هستند. با توجه به این مسئله، هدف مطالعه فراتحلیلی حاضر مشخص کردن میزان اثرگذاری این روش جدید بر یادگیری مهارت نگارش به زبان انگلیسی است. تحقیق حاضر به منظور محاسبه میانگین اثر شیوه آموزشی ژانر-مدار بر اساس مطالعات جهانی 26 سال گذشته و بررسی تعامل آن با متغیرهای تعدیل کننده (نوع فعالیت، سطح تحصیلات و زبان اول) انجام شد. جامعه آماری پژوهش های مرتبط شامل 255 مقاله پژوهشی بود. بر اساس معیارهای روش شناختی، از این جامعه 26 اثر پژوهشی تجربی و شبه تجربی به عنوان حجم نمونه پژوهش های واردشده در فراتحلیل انتخاب شدند. با توجه به اینکه دو مقاله از این 26 مورد، هر یک شامل گزارش دو پژوهش مجزا بود، در مجموع 28 اندازه اثر برای محاسبه میانگین اثر شیوه آموزشی ژانر-مدار بررسی شد. پس از بررسی محتوایی دقیق و کدگذاری مطالعات واردشده در فراتحلیل، اندازه میانگین اثر و نقش متغیرهای تعدیل کننده  با استفاده از نرم افزار CMA محاسبه شد. نتایج نشان داد که شیوه آموزشی ژانر-مدار  در مجموع اثر ضعیفی بر نگارش به زبان انگلیسی دارد (Cohen’s d= 0.298) و اندازه اثر متوسط آن در سطح دبستان، برای نگارش پاراگراف ها، و برای ژاپنی ها به طور معناداری بالاتر است.

نگارش به عنوان بخشی از زبان شناسی کاربردی، از اهمیت خاصی برخوردار است. با توجه به نقش اساسی که کتاب های درسی در بافت آموزشی ایفا می کنند و با تکیه بر این مهم که یادگیری صحیح و بنیادی مهارت های نگارشی، راهی برای رسیدن به استقلال و خودکفایی در حوزه های کاربردی زبان به خصوص در راستای ارتباطات علمی، ادبی و فرهنگی به شمار می آید، این پژوهش به جنبه های آموزشی مربوط به نگارش در کتاب های فارسی دوره های راهنمایی و دبیرستان می پردازد؛ همچنین آن ها را با کتاب های نگارش انگلیسی که در حال حاضر در دانشگاه ها تدریس می شوند مقایسه می کند. این پژوهش مقایسه ای، سه جنبة تقسیم موضوعات، ترتیب موضوعات و نحوة ارائة مطالب نگارشی را شامل می شود. نتایج حاصل، درصد فراوانی مطالب مربوط به نگارش در سه دورة راهنمایی در قالب نکته پردازی و در دورة متوسطه در قالب درس، ناهماهنگی در ترتیب موضوعات و از همه مهم تر کم رنگ بودن اصل فرآیندمحوری در نحوة ارائة موضوعات نگارشی در کتاب های درسی فارسی است.

عوامل روانشناختی و به ویژه ابهام پذیری در یادگیری زبان دوم نقش به سزایی دارند. روابط متغیر ابهام پذیری با متغیرهای زبان در پژوهشهای پیشین سنجیده شده است ولی پژوهشی درباره رابطه با مهارتهای تولیدی همچون نگارش، انجام نشده است. نقش این عامل در پژوهش حاضر، در پدیده کمی انسداد و کیفیت نگارش زبان بررسی شده است. بدین منظور یکصد و بیست شرکت کننده بطور تصادفی گزینش شدند که در سطح پیشرفته از دو دانشگاه واقع در تهران به فراگیری زبان انگلیسی مشغول بودند. نخست، شرکت کنندگان پرسشنامه ابهام پذیری را تکمیل کردند و سپس رابطه نمره های حاصل با نمره هر دانشجو ازپرسشنامه انسداد نگارش سنجیده شد. همچنین نگارش هردانشجو با معیارسنجش کیفیت نگارش ارزشیابی شد و میانگین نمره شاخص کیفی نگارش برای هر دانشجو بدست آمد. نتایج حاکی از رابطه مثبت و معنادار متغیر ابهام پذیری وشاخصهای کیفی نگارش است، حال آنکه رابطه متغیر ابهام پذیری و انسداد نگارش منفی و معنادار نشان داده شد.