طرح آزمایشی

برای ارزشیابی طرح مجتمع های آموزشی، اطلاعات لازم از منابع متعدد و با استفاده از ابزارهای مختلف (مطالعه اسناد، مصاحبه و پرسشنامه) جمع آوری شد. در سطح کشور، حجم نمونه آماری 3674 نفر بود ک از میان گروه های مختلف انتخاب شدند: و با 64 نفر کارشناس، 56 نفر رئیس مجتمع آموزشی، 42 نفر نماینده انجمن اولیاء و مربیان در هیات امناء، 50 نفر نماینده معلمان در هیات امناء، 52 نفر مدیران مدارس در هیات امناء، 40 نفر نماینده آموزش و پرورش در هیات امناء مصاحبه شد. همچنین، تعداد 220 مدیر مدرسه، 1000 معلم، 1050 ولی دانش آموز و1100 دانش آموز، به پرسشنامه های ویژه پاسخ دادند. یافته های مطالعه حاضر نشان داد که بیشتر افراد نمونه آماری دستورالعمل اجرای طرح را مناسب ارزیابی کرده اند، ولی تاسیس مجتمع های آموزشی را مستلزم تامین شرایط ویژه ای دانسته اند که از این شرایط غفلت شده است. بسیاری از مصاحبه شونده ها درباره افزایش اختیار مدیران مدارس ابراز تردید کرده یا به کاهش اختیار مدیران مدارس در اثر تاسیس مجتمع اشاره کرده اند. بیش از 70 درصد اعضاء هیئت های امناء، مدیران مدارس، معلمان، دانش آموزان و اولیاء آنها درباره جنبه های مختلف طرح و وظایف اختصاصی خود ابهام دارند. بنابراین، اطلاع رسانی و نظارت از طرف حوزه ستادی و سازمان آموزش و پرورش استان بسیار ضعیف ارزیابی می شود. مدارس عضو مجتمع های فعال در برخی زمینه ها (برگزاری جلسه های آموزش خانواده، اردوهای دانش آموزی، مسابقه های علمی و استفاده مشترک از امکانات آموزشی) همکاری کرده اند، ولی وسعت و کیفیت فعالیت ها در حد مطلوب نبود و تاثیر اختصاصی طرح مورد نظر بر فعالیت ها و عملکرد مدارس عضو ناچیز ارزیابی می شود. بیش از 70 درصد عوامل اصلی مجتمع ها، اعتقاد دارند که در اثر تاسیس مجتمع های آموزشی در برنامه مدارس عضو تغییرات محسوسی به وجود نیامده است. مجموعه شواهد فراهم شده نشان می دهد که در زمینه مدیریت منابع مالی و نیروی انسانی و فضا و تجهیزات آموزشی اقدام مهمی انجام نشده است. مؤفقیت آمیز نبودن طرح را می توان به چند عامل اساسی نسبت داد که یکی از آنها واکنش گروه های ذی نفع نسبت به طرح است. بی تفاوتی یا ضعف احساس تعهد عوامل انسانی نسبت به طرح کاملاً مشهود بوده و کمبود انگیزه در همه سطوح اداری به چشم می خورد. به همین دلیل، طرح به صورت خیلی ناقص اجرا شده است. در واقع، شرایط مطلوب برای اجرای طرح مجتمع های آموزشی در ایران فراهم نبوده است.

بخش عمده ای از برنامه های اقدام گروهی برای مداخله بر روی رابطه والد- نوجوان تحت تأثیر نظریه تفرد قرار دارند. اما نظریه پردازان دلبستگی بر این باورند که به سبب نقش والدین به عنوان پناهگاه امن، نیاز به صمیمیت در این دوره بیشتر می شود، اما شکل آن تغییر می کند. مسأله اصلی پژوهش حاضر تفکیک دوره کودکی از نوجوانی و توجه جدی به دلبستگی در دوره نوجوانی است. از این رو پژوهش حاضر با هدف تدوین و ارزیابی برنامه اقدام گروهی به منظورِ ارتقای رابطه والد- نوجوان در قالب یک طرح تمام آزمایشی به اجرا درآمد. جامعه آماری شامل والدین نوجوانان منطقه شش شهر تهران بود که از میان آن ها یک مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شد و از والدینی که مایل به شرکت در طرح بودند، دعوت به عمل آمد و در نهایت 18 نفر در گروه آزمایش و 17 نفر در گروه کنترل به صورت تصادفی جای گرفتند. ابتدا مقیاس 21 سؤالی رابطه والد- نوجوان ( PARS ) (حسینی، ثنایی، پورحسین، کراسکیان، 2016) در اختیار هر دو گروه قرار گرفت. سپس گروه آزمایش به مدت 9 جلسه 5/1 ساعته در معرض برنامه اقدام گروهی ارتقای رابطه والد- نوجوان به عنوان متغیر مستقل قرار گرفت و در پایان مجدداً هر دوگروه از لحاظ وضعیت رابطه والد- نوجوان مورد سنجش قرار گرفتند. درنهایت 25 نفر (13 نفر آزمایش و 14 نفر کنترل) وارد تحلیل شدند. اجرای آزمون t مستقل و وابسته نشان داد که فرضیه اصلی پژوهش مبنی بر اینکه «برنامه اقدام های گروهی محقق ساخته برای ارتقای رابطه والد- نوجوان» رابطه والد- نوجوان را ارتقا می دهد، تأیید گردید (0/01> p ). در نتیجه، با توجه به مصاحبه کیفی با والدین و نوجوانان، برنامه اقدام گروهی یاد شده توانست به خوبی رابطه والد- نوجوان را ارتقا دهد.

هدف: در سال های اخیر تغییرات اجتماعی و فرهنگی باعث شده است که کودکان در کانون توجه قرار گیرند. این موضوع سبب شده است که کودکان در تصمیم های خرید مشارکت داشته و به مصرف کننده تبدیل شوند. در این میان به دلیل توانایی پایین کودکان در پردازش اطلاعات، شرکت ها در شناسایی محصولات خود به این گروه مصرف کننده با چالش روبه رو هستند. هدف از  این مطالعه بررسی تأثیر رنگ بسته بندی محصول بر روی به خاطرسپاری نام تجاری (به یادآوردن و تشخیص) در کودکان با سن و مقاطع تحصیلی متفاوت، می باشد. روش: این پژوهش کاربردی، به شیوه پیمایشی اجرا شده و ابزار گردآوری داده ها طرح آزمایشی بوده است. جامعه آماری این پژوهش، کودکان شش تا دوازده سال مدارس ابتدایی استان قزوین بوده و نمونه ای 372 نفری از این کودکان به روش نمونه گیری تصادفی ساده برای مطالعه استفاده گردید.  تحلیل داده ها به وسیله ی نرم افزار IBM SPSS و با استفاده از آزمون خی دو، جدول متقاطع و رگرسیون لجستیک انجام شده است. یافته ها: : نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که رنگ کروماتیک مطلوب کودکان بوده و باعث می شود که در به خاطرسپاری نام تجاری موفق تر عمل کنند. به علاوه کودکانی که در سن و مقطع تحصیلی پایین تر هستند، بیشتر تحت تاثیر رنگ کروماتیک در به یادآوری نام تجاری می باشند. نتیجه گیری : با توجه به نتایج پژوهش، رنگ کروماتیک بسته بندی نقش مهمی در به خاطر سپاری نام تجاری در کودکان داشته و این موضوع در کودکان سنین مختلف، متفاوت است. لذا شرکت هایی که بازار هدف آن ها کودکان می باشد، می توانند از این موضوع در استراتژی های تمایز خود بهره برند