یاهوی درویشان

در این مقاله یونس امره نخستین شاعر بزرگ ترانه های عارفانه در زبان ترکی ، معرفی می شود و فرازهایی از دیدگاهها و اندیشه های او در خصوص عشق به خداوند ،‌ عشق به فرستاده وی حضرت محمد (ص) و عشق به بندگان و مخلوقات خداوند بررسی می شود .

هر خواننده صاحب نظری که با متون عرفانی ادبیات فارسی انس و الفتی دارد ،‌ متوجه این نکته شده است که گاهی شعرا و نویسندگان عارف ما اعلام نموده اند که در اثر رفع مباینت و جدایی میان خود و خداوند ، قادر به تفکیک « من »‌ و « تویی » میان خود و معبود محبوب خود نیستند . نتیجه طبیعی این حالت ، همذات پنداری خود و خداوند است . حال پرسش این است که آیا این ادعا بیان کننده تجربه ای مطابق با واقع است یا تصوری است ناشی از تجربه ای کاملاَ روانی ؟ در حالی که هرگز بدنبال نفی قطعی شق اول این احتمال نیستیم ، در این مقاله در پی آنیم تا از منظری دیگر به این ادعاهای صوفیانه نگاه کنیم .