جاذبه طبیعی

گردشگری نه تنها عاملی برای تقویت فرهنگهاست، بلکه گامی است بسوی پیشرفت و تحول اقتصادی و اجتماعی که برای توسعة آن باید به معیارهای مربوطه یعنی عوامل طبیعی، رشد فرهنگی و تهیه طرحهای توسعه، توجه نمود. چون کشور ایران از دیرباز متکی به اقتصاد نفت بوده است، با احیاء و توسعة گردشگری می توان آنرا از اقتصاد تک محصولی بیرون آورد. در این رابطه باید از تمام امکانات، فضاها و مکانهای توریستی استفاده نمود. یکی از مکانهای با ارزش ایران، استان گیلان است که با داشتن موقعیت و زیبائیهای طبیعی فراوان با فراهم نمودن امکانات اقامتی و رفاهی برای گردشگران می توان از آن بهره های فراوان گرفت.

هدف از پژوهش حاضر تبیین رابطه سرمایه گذاری فرهنگی با توسعه جاذبه های گردشگری شهر تهران می باشد. در تحقیق حاضر از روش توصیفی- پیمایشی می باشد.جامعه آماری تحقیق شامل کلیه مدیران، معاونین و کارشناسان سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهر تهران می باشد که در سال 96-1395 در یکی از مراکز وابسته به شهر مشغول به خدمت می باشند. جامعه آماری 234 نفر از مدیران، معاونین و کارشناسان سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهر تهران به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب شدند. یافته های تحقیق حاکی از آن است که متغیرهای جاذبه طبیعی، جاذبه فرهنگی، جاذبه انسان ساخت و سرمایه گذاری فرهنگی با متغیر سرمایه گذاری فرهنگی در همه ی موارد در سطح اطمینان (99%) معنی دار و مثبت است. همچنین تحلیل رگرسیونی برای تفسیر میزان پیش بینی توسعه جاذبه های انسان ساخت، طبیعی و فرهنگی توسط سرمایه گذاری فرهنگی نشان داد که سرمایه گذاری فرهنگی به ترتیب مقدار 285/0، 267/0 و 394/0 از تغییرات توسعه جاذبه های انسان ساخت، طبیعی و فرهنگی را پیش بینی می کند.