رفتار کاریابی

هدف مقاله حاضر بررسی تاثیر راهنمایی شغلی به دو شیوه فرآیند آمادگی حرفه ای و آموزش کار آفرینی بر افزایش رفتار کاریابی زنان بیکار شهرکرد بوده است. به این منظور از بین زنان بیکار مراجعه کننده به هلال احمر شهرکرد 39 نفر به شیوه تصادفی انتخاب شدند و در سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه گواه هر کدام 13 نفر) جایگزین شدند. گروه اول تحت آموزش فرآیند آمادگی حرفه ای و گروه دوم تحت آموزش کار آفرینی قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند. نتایج (با استفاده از تحلیل مانوا) حاکی از آن بود که هر دو شیوه آموزشی رفتار کاریابی زنان بیکار شهرکرد را در مقایسه با گروه گواه افزایش داده است. همچنین بین دو شیوه آموزشی تفاوت معناداری وجود ندارد.

هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر آموزش های فنی و حرفه ای برافزایش رفتار کاریابی کارآموزان جویای کار در اداره کل آموزش فنی و حرفه ای استان تهران بود. نمونه تحقیق شامل 40 نفر از کارآموزان جویای کار مرکز شماره 4 اداره کل آموزش فنی و حرفه ای استان تهران بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. تحقیق نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و گواه بود. نمونه ها به دو گروه 20 نفر ی آزمایش و گواه تقسیم شدند. به گروه آزمایش، آموزش های فنی و حرفه ای کاریابی ارائه شد و گروه گواه هیچ گونه آموزشی را دریافت نکردند. ابزار تحقیق شامل اطلاعات کتابخانه ای و پرسشنامه استاندارد رفتار کاریابی عابدی و صالحی (1384) بود. برای تحلیل یافته های تحقیق، آمار توصیفی، استنباطی و آزمون های t نمونه های مستقل و تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS23 انجام شد. یافته های تحقیق نشان داد تفاوت معناداری در میانگین رفتارهای کاریابی در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه وجود دارد (0.05 P < ). درنتیجه تحقیق آموزش های فنی و حرفه ای، موجب افزایش رفتارهای کاریابی و مؤلفه های آن در کارآموزان جویای کار شد.