اسطوره گرایی

روند تحولات صنعتی قرن نوزدهم بعد از انقلاب صنعتی رشد فزاینده ای پیدا کرد و در نتیجه آن، حجم زیادی از آلودگی ها وارد محیط شد و خسارات زیادی به طبیعت وارد آمد. مفهوم سنتی توسعه که حول محور رشد اقتصادی دور می زد تا قبل از دهه 70 میلادی تفکر غالب در جهان را شکل می داد. در نتیجه، اکثر کشورها بی محابا برای رشد اقتصادی بیشتر از طبیعت بهره گرفتند و به تبع آن خسارات جبران ناپذیری به طبیعت وارد گردید. از آن جا که کشور ایران هم از این بحران در امان نبوده، لزوم بازنگری عملکرد اخلاقی در زمینه محیط زیست احساس می شود. هدف از مقاله حاضر بررسی چرایی و چگونگی بروز این بحران و بررسی راه های برون رفت از آن با توجه به دیدگاه های اسلام است.روش کار: از آن جا که آگاهی از دستاوردهای سایر ملل می تواند کمک موثری برای درک بهتر و کامل تر و در نهایت تصمیم گیری بر مبنای دیدگاه های خودی باشد، ابتدا طی یک تحقیق تفسیری تاریخی به بررسی روند شکل گیری مفاهیم زیست محیطی در غرب پرداخته شده و سپس نتایج آنها در آموزه های دینی به طور خاص، اسلام جستجو شده است.نتیجه گیری: نتیجه به دست آمده حاکی از آن است که آموزه های اسلام دیدگاه های غربی را پوشش می دهد و تعامل با دیدگاه های دینی می تواند به بازکردن افق های جدیدی در جهت تکمیل نظریات اخلاق زیست محیطی و اجرایی شدن آنها کمک کند.

اهمیت شناخت باغ های اسطوره ای نه فقط از نظر شناخت الگوی ایده آل باغسازی در تمدن اسلامی، بلکه همچنین به دلیل تاثیر الهام بخش آن ها بر روی طراحی باغ ها در تاریخ معماری منظر دوره اسلامی مهم می باشد. سایت های باغی دارای ارزش مطالعه اسطوره گرایی و طراحی منحصربفرد که نمونه های معرّف معماری منظر دوره اسلامی بوده و مشتمل بر طیف متنوعی از باغ ها و مناظر هستند، از نظر جغرافیایی منطبق بر حوزه های حکمرانی مسلمین از قرن دوم تا یازدهم هجری است که اسپانیا، مغرب، الجزایر، تونس، مصر، ترکیه، سوریه، عراق، ایران، آسیای مرکزی، پاکستان و هندوستان را شامل می گردد. این تحقیق در پاسخ به این پرسش که آیا باغسازی اسطوره ای مسلمین در قرون اولیه تا میانه اسلامی نتیجه عظیم گرایی و تزیین گرایی صرف و یا محیط گرایی و تسلط بر عناصر طبیعی بوده، به انجام رسیده است. نوشتار حاضر با رویکردی اکتشافی و مبتنی بر روش تحقیق توصیفی-تحلیلی با مطالعه تحقیقات و مکتوبات شاخص و برجسته برای هر باغ، به جای اخذ رویکرد تاریخ نگاری که باغ را همچون شیئی محصور بررسی می نماید، با اتخاذ رویکرد محیطی، بستر بزرگتری از منظر را مورد مطالعه قرار داده تا درباره علت و معلول، و تعادل بین نیروهای طبیعی و ارزش های فرهنگی بحث نماید. یافته های تحقیق حاکی از آن است که ریشه اصلی موفقیت باغ سازی اسطوره ای در تمدن اسلامی را باید در رویکرد محیطی معماران منظر آن تمدن جستجو نمود، رویکردی که صرفاً در پی تزیین گرایی افراطی نبوده، بلکه در مقیاسی سه گانه و مبتنی بر رویکرد محیط شناختی صورت می پذیرفته است. اگر در مقیاس کلان، مکان گزینی هوشمندانه باغ و اتکاء بر امکانات طبیعی منطقه ای نشانه برتری جویی و سلطه طلبی نوع بشر بر هم نوعان بود، در مقیاس میانی ظرایف طراحی منظر و چگونگی ظاهر نمودن ویژگی های محیطی بود که مخاطب را تحت تاثیر قرار می داد. در نهایت، نقش مایه ها، ابزارها و اشیای طبیعت گرا در جزئیات منظر و ویژگی های معماری تزیینی می توانست زنجیره خلق یک فضای باز اسطوره ای را کامل نماید.

خلاصه در تمدن غرب، ژانر رمان بدان روی به اسطوره گرایید که اساطیر به سبب کارکردهای ایدئولوژیک، هماره نفی و سترده می شدند. حتی در زینه نخست، بازگشت آن به رمان غرب بیانگر وجه بینامتنی است. در این فرایند و فرگشت کلان نگری ، زمینه ها و انگیختارهای بنیادینی که به غایت در دیگرگونی اندیشه ای تمدن غرب تاثیرگذار بوده و اسباب کاررفت اساطیر کهن و برساخته ها را در قلمرو رمان این تمدن فراهم می آورند ، دیده می شوند. نخست، تقابل ماهوی با نفی اساطیر. دودیگر، زمان پریشی گزارش رخدادها و دست یافتن به ادراکات خودمحوری. سه دیگر، رجحان خداباوری بر گسست هویت و نیز پذیرش استحاله ناشی از آن. چهارم، دادخواهی جریان های معترض( فمینیسم تمامیت خواه و رادیکال) و کوشش برای اصلاح زیرساخت های فکری جوامع غربی. پنجم، بازسازی اسطوره های کهن و بازیافت برساخته ها. انگیختار ششم، ارجاع انتزاعات با ادراک عینیات. آنچه که نباید از نظردور افتد ، این انگیختارهای هرمنوتیک است که از پاسخ غرب به حقایق تاریخ معاصر ، پرده برمی دارد. در این رهگذر، پایبندی به ادراک خودبازتابندگی(self-reflexivity) و نقش بیانگرانه(Expressive)اسطوره های کهن نیز احساس می شود.