رفتار مربیگری

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه رفتار مربیگری با انسجام تیمی و کارایی مشارکتی بازیکنان زن لیگ برتر هاکی ایران به شکل توصیفی پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش را کلیة بازیکنان زن ششمین دوره لیگ برتر هاکی ایران تشکیل دادند (130 نفر) که از این تعداد، 90 نفر به صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. نتایج نشان می دهد که رابطه مثبت و معناداری بین رفتارهای مربیگری تقویت، آموزش فنی اقتضایی، آموزش فنی عمومی و سازماندهی با انسجام تیمی وجود دارد؛ اما، بین آموزش فنی تنبیهی و تنبیه با انسجام تیمی، رابطه منفی و معناداری مشاهده می شود. علاوه براین، بین رفتارهای آموزش فنی اقتضایی اشتباه، تشویق عمومی، آموزش فنی عمومی، تقویت، روابط عمومی و حفظ کنترل با کارایی مشارکتی، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد؛ در حالی که رابطه میان رفتارهای تشویق اقتضایی مشروط به اشتباه و سازماندهی با کارایی مشارکتی، منفی و معنادار می باشد. بین کارایی مشارکتی با انسجام تیمی نیز ارتباط معناداری مشاهده می شود. به طورکلی، می توان گفت مربیان هاکی بانوان جهت ارتقای انسجام و کارایی بازیکنان می توانند رفتارهای مربیگری ذکر شده را در تیم های خود به کار گیرند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط رفتار مربیگری با جو اخلاقی تیمی در ورزشکاران تیمی لیگ برتر است. جامعه آماری پژوهش، شامل ورزشکاران زن و مرد در رشته های، والیبال، بسکتبال، هندبال و فوتبال به تعداد 1395 نفر است که با استفاده از فرمول کوکران 300 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. توزیع پرسشنامه به صورت تصادفی است و برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های اطلاعات فردی، پرسشنامه رفتار مربیگری (مارتین و بارنز، 1999) و پرسشنامه جو اخلاقی (ویکتور کالن،1993) استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های آماری کولموگروف اسمیرنوف، آزمون u من ویتنی، آزمون اسپیرمن و آزمون رگرسیون چندمتغیره و از نرم افزار SPSS نسخه 20 استفاده شد. پایایی ابزار تحقیق پس از یک مطالعه مقدماتی و با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (پرسشنامه جو اخلاقی 0/78 = α و پرسشنامه رفتار مربیگری 0/76=α) به دست آمد. نتایج نشان داد که بین رفتار مربیگری (رفتار واکنشی مثبت، رفتار واکنشی منفی، رفتار طبیعی) و جو اخلاقی رابطه معنادار وجود دارد. بین رفتارهای مربیگری در بین مردان و زنان ورزشکار اختلاف معناداری وجود ندارد، ولی در بین جو اخلاقی در بین مردان و زنان ورزشکار اختلاف معناداری وجود دارد. با توجه به نتایج تحقیق، به نظر می رسد توجه مربیان به رفتار های واکنشی مثبت و طبیعی در برخورد با ورزشکاران اهمیت ویژه ای دارد.