پیشرفت تحصیلى

" نخست با طرح این سوال که: آیا بین وضعیت تحصیلى دانشجویان و نابهنجارى هاى اجتماعى آنان رابطه اى وجود دارد؟ زمینه انجام این بررسى ایجاد شد. هدف کلى تحقیق عبارت است از شناخت ارتباط وضعیت تحصیلى دانشجویان با نابهنجارى هاى اجتماعى آنان. هدف هاى اختصاصى عبارتند از شناخت ارتباط پیشرفت تحصیلى و رضایت از رشته تحصیلى دانشجویان با نابهنجارى هاى اجتماعى. براى پاسخ به سوال تحقیق، دو جامعه آمارى در نظر گرفته شده است: الف ـ جامعه مورد مطالعه: 117 نفر از دانشجویان نابهنجار. ب ـ جامعه مورد مقایسه: 117 نفر از دانشجویان بهنجار. اطلاعات لازم براى آزمون فرضیه ها از سه طریق پرسشنامه، مدارک موجود و مشاهده جمع آورى شده است. براى تحلیل داده ها از محاسبات آمارى گوناگون، شامل مقایسه فراوانى ها، مقایسه درصدها، آزمون «کاى اسکویر» و ضرایب همبستگى «کرامر» و «تاو Bکندال» استفاده شده است . نتایج این تحقیق نشان مى دهد که پیشرفت تحصیلى دانشجویان نابهنجار ـ چه قبل و چه بعد از ورود به دانشگاه ـ پایین تر از پیشرفت تحصیلى دانشجویان بهنجار است، و نیز میزان رضایت مندى آنان از رشته اى که در آن تحصیل مى کنند کمتر است. نوع سهمیه پذیرش دانشجویان اثرى در این یافته ها ندارد. در گروه نابهنجار، ارتباطى بین طبقه اجتماعى دانشجویان و معدل نیمسال مورد نظر آنها مشاهده نشد، اما در گروه بهنجار، با بالا رفتن طبقه اجتماعى دانشجویان معدل آنان نیز افزایش مى یابد. "

" در بهار سال 1374 پژوهشى با عنوان شناخت عوامل موثر بر پیشرفت تحصیلى در دانشگاه شاهد انجام گردید که مشخص کند چرا برخى از دانشجویان نسبت به بقیه از پیشرفت تحصیلى بیشترى برخوردارند؟ براى این منظور دو گروه از دانشجویان انتخاب شدند، گروه اول شامل دانشجویانى بود که در دو نیمسال تحصیلى سال 73 ـ 72 معدل بیش از پانزده داشته اند و گروه دوم دانشجویانى که در همان سال تحصیلى در یک یا دو ترم مشروط شده بودند. براساس مبانى نظرى در زمینه هاى فردى ـ اجتماعى و آموزشى تعدادى متغیر انتخاب و براساس آنها حدود بیست فرضیه تدوین و با استفاده از روش پس رویدادى و با استفاده از آمار مناسب، فرضیه ها مورد آزمون قرار گرفتند که نتایج آن به شرح زیر است : پیشرفت تحصیلى با متغیرهایى چون میزان سن، باورهاى سنتى، وضعیت اشتغال، پایگاه اجتماعى، وضعیت اسکان، نوع دیپلم، سال اخذ دیپلم، دفعات شرکت در کنکور و سال ورود به دانشگاه ارتباط ندارد و با متغیرهایى چون نوع جنس، مسائل و مشکلات خانوادگى، میزان علاقه مندى، نحوه گذران اوقات فراغت، رشته تحصیلى، حضور در دانشکده و میزان آگاهى اجتماعى دانشجویان ارتباط دارد. "

"هدف از این پژوهش، بررسى رابطه راهبردهاى خود نظم ده یادگیرى(براساس الگوى ولترز، 1998)و پیشرفت تحصیلى دانشجویان است.در این زمنیه، به سه پرسش تحقیقاتى پرداخته شد: 1.دانشجویان از چه نوع راهبردهایى براى خود نظم دهى به مشکلات انگیزشى استفاده مى‏کنند؟ 2.آیا استفاده از این راهبردها وابسته به موقعیت‏هاى آموزشى است؟3.رابطه خود نظم دهى‏هاى شناختى، فراشناختى، ارادى و پیشرفت تحصیلى چگونه است؟در این تحقیق، تعداد 184 داوطلب دانشجو(98 دختر و 86 پسر)ثبت نام شده، در سه گروه درس رشد که توسط یک مدرس ارایه مى‏گردید، شرکت نمودند.دانشجویان در چهار موقعیت مشکل‏زاى آموزشى که موجب کاهش انگیزش مى‏شود، قرار گرفتند.سپس از آنها خواسته شد تا راهبردهایى که آنها در موقعیت‏ها به کار مى‏گیرند تا همچنان به تلاش خود ادامه دهند و موفق شوند را نام ببرند. نتایج نشان داد که دانشجویان متناسب با نوع مشکل از راهبردهایى استفاده مى‏کنند که بتواند موجب خود نظم دهى یادگیرى آنان در آن موقعیت خاص گردد.نتایج همچنین نشان داد که انگیزش‏هاى درونى یا ذاتى به شکلى مثبت فرآیندهاى شناختى و پیشرفت تحصیلى را پیش‏بینى مى‏نمایند، در حالى که انگیزش‏هاى عملکردى رابطه‏اى منفى با هر دو عامل یاد شده دارد.از مجموع راهبردهاى شناختى و فراشناختى در دو سطح ساده و پیچیده، تنها راهبرد تمرین و تکرار بود که توانست پیشرفت تحصیلى را پیش‏بینى نماید.پژوهش در انتها با چند پیشنهاد آموزشى خاتمه مى‏یابد. "