انرژی اتمی

برنامه اتمی ایران ـ بی آنکه شاکله آن اقتضا کند ـ در سالهای اخیر به یکی از جنجالی ترین موضوعها و مسائل رسانه ای جهان تبدیل شده است و اندیشمندان شمال و جنوب در فهم ماهیت و پیامدهای آن به دو گروه مخالف تقسیم شده اند.نوشتار حاضر با نگاهی به تاریخچه اتفاقهای مهم اتمی نیم قرن گذشته ایران، در پی آن است تا نشان دهد که فراتر از اهداف دولتمردان جمهوری اسلامی، این ژئوپولتیک ایران و لحن درشت و اغلب توام با جنگ لفظی دو دولت ایران و امریکا نسبت به یکدیگر است که سوء ظن قدرتهای غربی را نسبت به برنامه اتمی ایران برانگیخته و آنان را واداشته است تا در پی ریشه کن ساختن توانمندیهای بومی اتمی این کشور باشند.این بررسی همچنین نشان می دهد که نوعی پیوستگی و همگونی سیاستی ـ فراتر از کیفیت نظام سیاسی و نیز اجماعی ملی نسبت به برنامه اتمی ایران در داخل کشور وجود دارد و از آنجا که دولت امریکا سلسله جنبان تاریخی سوءظن نسبت به برنامه اتمی ایران بوده است و به قول فلاسفه علت مبقیه یک پدیده نمی تواند چیزی به جز علت محدثه آن باشد، پس تنها راه برون رفت مسالمت آمیز از بحران اتمی، هدف قرار دادن ریشه این سوء ظن از راه گفتگو و ایجاد اعتماد است.

وقتی سخن از فناوری هسته ای به میان میآید، بیشتر مردم در ذهن خود به یادحمله اتمی ایالات متحده آمریکا به هیروشیما و ناکازاکی در پایان جنگ دوم جهانی وکشتار بیرحمانه مردم ژاپن میافتند؛ علیرغم پیشرفت های فوق العاده و همه جانبه علوم و فنون هسته ای در نیم قرن گذشته، هنوز این تکنولوژی در اذهان عمومیناشناخته مانده است. حقیقت این است که در این مدت باتلاش بیوقفه دانشمندان، مهندسین ومتخصصین هسته ای، این تکنولوژی نقش بسیار مهمی را در ارتقاء سطح زندگی مردم،صنعت، کشاورزی، تکنیک های پزشکی، صنایع غذایی، علوم فضایی، باستان شناسیو... ایفا نموده است؛ به طوری که امروز دستیابی به زوایای مختلف علوم و تکنولوژیهسته ای مسالمت آمیز و ایجاد زمینه های کاربرد آن میتواند به عنوان یک شاخص پیشرفت و پایداری سیاسی، اجتماعی و اقتصادی برای کشورها به شمار آید. همچنین نمایانگر سطح دانش و توان بالای دانشمندان آن جامعه بوده و انقلابی در عقلانیت به شمار میآید. این نوشته، گذری کوتاه به نقش و کاربردهای گسترده دانش و تکنولوژی هسته ایدر مقاصد صلح جویانه به منظور آشنایی خوانندگان گرامی با »صنعت هسته ای« است.

برجام، توافقی بر سر برنامه هسته ای در 23/4/94 میان ایران و گروه1+5 صورت گرفت. و اهداف آن تضمین صلح آمیز بودن برنامه هسته ای و شناخته شدن حق غنی سازیِ ایران و عدم دستیابی ایران به سلاح هسته ای؛ لغو تحریم های ظالمانه؛ شکسته شدن فضاسازی دشمن در سطح افکار عمومی دنیاست. در این مقاله با مطالعه منابع کتابخانه ای و اینترنتی به مرور ادبیات موضوع پرداخته ایم. تا نشان دهیم در قطعنامه های شورای امنیت تحریم های مربوط به موشک های بالستیک با توانایی حمل کلاهک اتمی و محدودیت خرید و فروش تسلیحات متعارف درج شده. اما موشک های ساخت ایران هیچکدام برای حمل سلاح هسته ای تجهیز نشده و صرفاً برای دفاع از تمامیت ارضی کشور ساخته شده اند. لذا از منظر حقوقی آزمایش های موشکی هیچ یک از مفاد برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت را نقض نمی کند.و این موضع گیری های خصمانه، دارای انگیزه های سیاسی و نشاندهنده این است که غرب رفتارهای دفاعی ایران را زیر نظر دارد و در صورت نیاز می تواند، به این بهانه به تعهداتش عمل نکند.