ضحضاح

در بعضی از منابع حدیثی اهل سنت روایاتی درباره کفر ابوطالب نقل شده که به روایات ضحضاح مشهور شده است. در بررسی سندی این روایات روشن می شود که این روایات اعتبار سندی ندارند؛ گذشته از آنکه از نظر محتوا نیز با هم تعارض دارند. از طرف دیگر محتوای این روایات با آیات قرآن که می گوید: در عذاب کافران تخفیفی داده نمی شود و شفاعت دیگران برای آنها بی فایده است، متعارض است. همچنین با روایات اسلامی که می گوید: شفاعت پیامبر تنها شامل مسلمانان می شود متعارض است. گذشته از آنکه با واقعیت های تاریخی از قبیل: مسلمان بودن فاطمه بنت اسد و اینکه او یازدهمین مسلمان است؛ با پیامبر اسلام بیعت کرده است؛ تا پایان عمر همسر ابوطالب بوده است؛ پیامبر دستور داد ابوطالب را غسل دهند و معاویه نیز از این روایات بعنوان نقطه ضعف آل علی(ع) استفاده نکرده است، نشان می دهد که روایات ضحضاح از پیامبر(ص) صادر نشده است. همچنین با توجه به رقابت شدید بین بنی العباس و آل علی(ع) و تلاش همه جانبه بنی العباس برای حذف آل علی(ع) از صحنه سیاسی و درگیری شدید منصور دوانقی با آل علی(ع) و اسناد تاریخی، این روایات در عصر عباسیان و توسط منصور دوانقی جعل شده است.

صحیح مسلم، دومین کتاب حدیثی معتبر اهل سنت، نگاه نقادانه دارای احادیثی است که با میزان های مختلف دینی از جمله قرآن، روایات، عقل و حتی با تاریخ در تعارض است. بررسی دقیق این کتاب نشان می دهد که صحیح ترین کتب اهل سنت نیز از گزند احادیث جعلی یا ضعیف مصون نمانده است. در این مقاله روایاتی از «کتاب الایمان» صحیح مسلم با موضوعات «شرک ابوطالب-علیه السلام-در هنگام وفات»، «مشرک بودن پدر پیامبر اسلام-صلی الله علیه و آله- »، «شکافتن سینه پیامبر-صلی الله علیه و آله-  به منظور خروج پلیدی از وجود ایشان» و «رؤیت خداوند در روز قیامت توسط مردم» به بوته نقد کشیده خواهد شد. با عرضه این دسته روایات به معیارهایی چون قرآن، روایات دیگر، عقل و تاریخ روشن می گردد که در پذیرش این روایات باید تردید کرد و در ورای آن در صحیح بودن تمام روایات صحیح مسلم. این تحقیق به روش تحلیلی توصیفی و گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای صورت گرفته است.