سطوح مختلف

مقاله حاضر نظام برنامه ریزی فضایی کشور روسیه را مورد بررسی قرار میدهد. مطالعه نظام برنامه ریزی فضایی روسیه، سه مرحله متمایز از یکدیگر را مشخص میسازد. مرحله نخست از قرن شانزدهم تا اوایل قرن بیستم میلادی را شامل میشود، این دوره دوره ای است که منشأ برنامه ریزی فضایی شکل گرفته و در طول حدود 400 سال به مرور توسعه یافته است. مرحله دوم به دوران سلطه اتحاد جماهیر شوروی اختصاص دارد، دورانی که در سایه تکیه بر قدرت متمرکز دولتی و تفکرات سوسیالیستی به نوعی برنامه ریزی فضایی افول کرده یا با نقطه نظرهایی خاص و متمایز پیاده میشود. مرحله سوم تشکیل فدراسیون روسیه در اواخر قرن بیستم میلادی تا به امروز را در بر میگیرد، بازه ای که طرح های برنامه ریزی قلمرو با تکیه بر مجموعه قوانین توسعه شهری فدرال، در سطوح مختلف ملی، منطقه ای و محلی اعمال شده و نوید حرکتی قاعده مند را میدهد که چشم انداز آن فراهم ساختن بستر مناسب تر برای انسجام بیش تر، شفافیت و مشارکت بازیگران مختلف، تحقق پذیری و کارآمدی است.

این پژوهش با هدف بررسی عوامل مؤثر بر گرایش به مد، در دختران 30-15 ساله شهر همدان انجام شده است. روش: روش تحقیق حاضر، روش توصیفی از نوع زمینه یابی است. آزمودنی ها شامل 214 نفر از دختران 15 تا 30 ساله شهر همدان می باشند که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه ای است محقق ساخته که مشتمل بر 9 سؤال عمومی و 23 سؤال اختصاصی می باشد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین میزان گرایش به مد و سن پاسخگویان رابطه معنادار وجود دارد. همچنین، بین میزان گرایش به مد پاسخگویان مشاغل مختلف، سطوح مختلف تحصیلی، وضعیت های مختلف اقتصادی و در سطوح مختلف امکانات زندگی تفاوت وجود دارد.

سفتی سطح عاملی موثر بر آسیب ها خواهد بود زیرا تغییر در میزان این پارامتر افزایش نیروهای اعمالی را به همراه دارد. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی، مدل علی- مقایسه ای و نوع کاربردی می باشد. جامعه آماری 14 نفر والیبالیست 18 تا20 سال بودند. ثبت فعالیت الکتریکی عضلات توسط دستگاه الکترومایوگرافی بایود 8 کاناله و براساس پروتکل SENIAM بر روی 4 عضله منتخب اندام تحتانی انجام شد. از میانگین و انحراف استاندارد برای توصیف داده ها، شاپیروویلک برای ارزیابی نرمال بودن توزیع داده ها، آمار استنباطی برای تاثیر نوع سطح بر متغیرهای تحقیق از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و برای وجود تفاوت از آزمون تعقیبی بونفرنی استفاده گردید. همچنین نتایج نشان داد که در آزمون تحلیل واریانس بین گروه ها هیچ اختلاف معناداری بین عملکرد اوج فعالیت عضلانی در عضلات پهن خارجی و دو سر رانی هنگام پرش و فرود روی سطح تاتامی، چمن و شن وجود ندارد (05/0≤p)، اما در عضله ساقی قدامی و دوقلو در بین سطوح نیز اختلاف معناداری دیده شد (00/0=p). همچنین هیچ اختلاف معناداری بین عملکرد هم انقباضی در مفصل زانو و مچ پا وجود ندارد (05/0≤p)، با این تفاوت که میانگین درصد هم انقباضی روی چمن بالاترین و روی شن کمترین میزان در مفصل زانو و در مفصل مچ پا کمترین میزان روی شن و بالاترین میزان روی تاتامی دیده شد