نبطی

الفلاحه النبطیه به عنوان یک اثر مهم در زمینه کشاورزی در تمدن اسلامی و مهم ترین کتاب ابن وحشیه کلدانی (حدود 246 ه ق/ 865 م) بوده است.ابن وحشیه مدعی است که این اثر، ترجمه ای از نوشته های کهن بابلی است اما این امر، مورد اختلاف بسیاری از خاورشناسان و پژوهش گران بوده تا جایی که عده ای نه تنها صحت این انتساب بلکه سایر آثار ابن وحشیه را نیز زیر سوال برده اند و برخی حتی خود وی را نیز شخصیت جعلی و موهوم، ساخته ابن زیات که ادعای شاگردی اش را داشته و روایت کننده الفلاحه النبطیه است، دانسته اند.برخی از این گروه، اشاره های ابن وحشیه را به اقوام و اشخاص و ادیان در الفلاحه، اشاره به وضع زمان زندگی وی و انتقادش از آن ها را، انتقاد از دین و حکومت آن زمان دانسته اند با وجود این، عده زیادی در دوره معاصر این نظر را رد کرده اند.نکته مهم این است که در الفلاحه، علاوه بر موارد خرافی و افسانه ای، نکته های علمی مهم و کاربردی در گیاه شناسی و کشاورزی وجود دارد. البته بیشتر نظرهایی که در رد ادعاهای ابن وحشیه مبنی بر انتساب الفلاحه به کلدانیان و جعلی دانستن مطالب آن آمده، توسط برخی خاورشناسان قرن 19 م، ابراز شده است.

در میان آثار عرب ها سند و مدرکی وجود ندارد که نشان دهد آن ها نوشتن را می دانستند. فقط حِمیَری ها در یمن بودند که آثاری از آن ها باقی مانده که با حرف مَسنَد می نوشتند و ارتباط در شمال که با حروف نَبَطی می نوشتند و آثارشان نیز در نواحی حوران و به لقاء باقی است. برخی از آنان که قبل از ظهور اسلام به عراق یا شام سفر کرده بودند و رفتار و اخلاق شهرنشینی را کسب کردند و نوشتن را از ایشان به عاریت گرفتند و بازگشتند. برخی از آنان نیز عربی را با حرف نبطی، عبرانی یا سریانی می نوشتند ولی نبطی و سریانی تا پس از فتوحات اسلام دوام یافت و خط نسخی پس از نبطی و خط کوفی (منسوب به شهر کوفه) وارد شد. پیش از اسلام به خط کوفی، حیری می گفتند زیرا این خط به حیره نسبت داده می شد و آن، شهر عرب های پیش از اسلام بود و مسلمانان کوفه را در کنار آن ساختند.