OCAI

در محیط به سرعت در حال تغییر امروز، شناخت و ارزیابی فرهنگ به عنوان بستر ایجاد تغییرات سازمانی، نقشی کلیدی در موفقیت سازمان ها بازی می کند. از میان مدل های مختلفی که تاکنون برای شناخت و ارزیابی فرهنگ سازمانی ارائه شده است. مدل کامرون و کویین با توجه به ویژگی های آن، نظیر جامع بودن معیارها، جدید و پرکاربرد بودن، امکان ترسیم و تحلیل گرافیکی نتایج و نیز تعیین نوع فرهنگ جاری و مطلوب حاکم بر سازمان، به عنوان الگوی نظری این پژوهش انتخاب شده است. «ابزار ارزیابی فرهنگ سازمانی «OCAI به عنوان یکی از روش های مطرح مبتنی بر مدل کامرون و کویین، کاربرد گسترده ای در ارزیابی و شناخت فرهنگ سازمانی داشته است. به منظور مرتفع نمودن محدودیت های موحود در «ابزار ارزیابی فرهنگ سازمانی» و نیز بهره گیری از توانمندی تئوری سیستم های خاکستری در ارزیابی و تحلیل معیارهای کیفی در شرایط عدم قطعیت، هدف اصلی این پژوهش، معرفی و ارائه ابزار ترکیبی جدید با عنوان «ابزار خاکستری ارزیابی فرهنگ سازمانی GOCAI» است که گام به گام ارائه و روابط ریاضی آن تشریح شده است. علاوه بر آن، ابزار خاکستری ارزیابی فرهنگ سازمانی برای شناخت و ارزیابی فرهنگ جاری و مطلوب معاونت مهندسی ساختار و بهره وری شرکت ملی نفت ایران و به کار گرفته شده و نتایج آن ارائه گردیده است.

مقدمه و هدف پژوهش: هدف از پژوهش حاضر ارزیابی فرهنگ سازمانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسفراین می باشد. روش پژوهش: این تحقیق از حیث هدف کاربردی و از حیث ماهیت و روش پژوهش، توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش حاضر کارکنان و اساتید دانشگاه آزاد اسلامی اسفراین به تعداد 73 نفر بودند که با نمونه گیری طبقه ای و به شیوه در دسترس انجام شد و بعد از جمع آوری فقط 33 پرسشنامه صحیح تکمیل گردیده و قابل استفاده بود. برای جمع آوری داده ها نیز از پرسشنامه استاندارد OCAI استفاده گردید . یافته ها: نتایج پژوهش حاکی از گرایش فرهنگی دانشگاه به فرهنگ بازار و فرهنگ سلسله مراتبی در وضع موجود و تمایل به افزایش فرهنگ طایفه ای و فرهنگ ادهوکراسی در وضع مطلوب است. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد دانشگاه دارای سیستم کنترلی و سلسله مراتبی و رهبری سخت کوش و رقابتی در وضع موجود است و تصویر فرهنگ مطلوب حاکی از خواست کارکنان به حمایت بیشتر، جو مهربانانه تر و تاکید بر مشارکت فعال تر در امور و هم چنین تقویت پویایی و ریسک پذیری هوشمندانه در سازمان و توجه بیشتر به آینده سازمان است.