پادریان

نظام حقوقی اسلام با حفظ شرایطی به دولت اسلامی اجازه می دهد که با پیروان ادیان الهی منسوخ یعنی اهل کتاب (یهود و نصاری) که به طور دائم در قلمرو دولت اسلامی اقامت داشته باشند، قرار داد «ذمه» ببندد. از شرایط ذمه یکی آن است که ذمیّون دست به تبلیغ مذهب خود نزنند. و جیزة حاضر، در حاشیة مباحث مربوط به روابط بین المللی اسلام، به بررسی تاریخ تبلیغ مسیحیت در قلمرو اسلام، یعنی چگونگی تسامح و تساهل مسلمانان در برابر نقض یکی از مهمترین قواعد روابط بین المللی اسلام می پردازد. نویسنده پس از ارائه چهارچوب تئوریک این بحث، عنوان پادری را که عنوان عام مبشران مسیحیت در دارالاسلام است، از جهت زبانشناختی و لغوی تعریف می کند و سپس به چگونگی تبلیغ مسیحیت در قلمرو اسلام به طور عام و در ایران به طور خاص می پردازد و با تکیه بر فعالیت پادریان در عصر صفوی و قاجار مناظره های مذهبی ین مبلغان مسیحی و مسلمان و ردیه نویسی های عالمان مسلمان را در برابر پادریان در این اعصار، مورد بررسی قرار میدهد.

در این مقاله ، نخست به مقدمه دکتر منوچهر ستوده بر اسناد پادریان کرملی نظر شده و توضیحات و نظرات وی درباره اهداف اروپایی ها مبنی بر تغییر مسیر تجارت ابریشم از قلمرو عثمانی ها و مفهوم «دیم پاپا» مورد تامل قرار گرفته است ، و در ادامه ، برجسته ترین مطالب کتاب بررسی شده که عبارتند از : معرفی پادریان ، روش و منش زندگی آنها جهت اطلاع دربار ایران ، دعوت ایران به جنگ با عثمانی ، آگاه شدن به نقش «پادری جوان» در سیاست خارجی ایران عصر شاه عباس ، مسیرهای تجاری و تجارت ابریشم ، سیاست خارجی ایران عصر شاه عباسی ، ...