حاشیه ای

به منظور بررسی تاثیر نوع شرح معنی بر درک و تولید واژگانی زبان دوم، تعداد 158 فراگیر زبان در 8 گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. پس از گرفتن آزمون واژگانی و اطمینان از اینکه واژگان موردنظر برای فراگیران آشنا نیست، متونی با انواع مختلف شرح معنی (بین خطی، حاشیه ای، پیش از متن، و پس از متن) به دو صورت درون زبانی و میان زبانی در اختیار فراگیران قرار گرفت به گونه ای که هر گروه، متونی با تنها یک نوع شرح معنی دریافت نمود. سپس به منظور اندازه گیری قدرت درک و تولید فراگیران، آزمونهای جداگانه ای از فراگیران گرفته شد و داده های بدست آمده با استفاده از فرایند آماری تجزیه و تحلیل واریانس یکطرفه مورد پردازش قرار گرفت. نتایج بررسی نشان داد که بین تاثیر انواع مختلف شرح معنی درون زبانی بر درک و تولید واژگان زبان دوم اختلاف معنی داری وجود ندارد. اما در میان انواع میان زبانی، شرح معنی پس از متن در درک واژگانی بطور معنی داری از شرح معنی پیش از متن و حاشیه ای بدتر بود. همچنین، شرح معنی بین خطی در تولید واژگانی موثرتر از شرح معنی پس از متن بود.

هدف این مقاله، بازنگری تحولات تاریخی و پیامدهای جدید یکی از مفاهیم متضاد در نظریه پسا استعماری است. مطالعه مفهوم سابالترن نخست با تعاریف اولیه این مفهوم روبرو می شود همانطور که در ابتدا توسط فعال سیاسی مارکسیست ایتالیایی آنتونیو گرامشی در کتاب شناخته شده ی «یادداشت های زندان» مورد استفاده قرار گرفت. بعدها، این مفهوم جدید توسط منتقدان و مورخانی که خود را به عنوان اعضای گروه مطالعات سابالترن تعریف می کردند مورد بررسی و تفسیر قرار گرفت. تمرکز ویژه ای در این مرحله بر روی بینش کلیدی پیشینیان گروه، رانجیت گوها و بر آخرین فرض ها و ایده های ارائه شده توسط منتقد برجسته ی پسا استعماری، گایاتری اسپیفاک، عمدتا در مقاله مفهومی او «آیا می توانم سابالترن صحبت کنم؟» گذاشته شده است: این مقاله در نهایت به برخی از دلالت های کنونی سابالترن می پردازد تا مفهوم آن را در شرایط پسا مدرن آشکار سازد. تجزیه و تحلیل در این مرحله متمرکز بر ایده های کلیدی مطرح شده توسط محقق پست مدرن، ژان بودریار، و منتقد پسا استعماری، هومی بابا می باشد.