لوط

آیین یهود نیز مانند هر دین دیگری جنگ را بسان واقعه انکار ناپذیر حیات بشر قلمداد کرده و ابعاد این واقعیت را کاویده و کوشیده است تا در سایه درنگ در خور توجه دانشوران شریعت موسوی ضوابط و مرام نامه روشنی از اقدام بدان و راهبری جنگ به دست دهد. در این راستا هلاخاهای مربوط به ملحمت میصوا رخ نموده است. ملحمت میصوا یک جنگ واجب یهودی است که هدف از آن استمرار حاکمیت بنی اسرائیل بر ارض موعود و دفاع از کیان یهود است. اما تجربه برقراری حکومت و استقرار پادشاهی از سویی و مواجهه دانشمندان یهودی با ساختارهای حکومتی نوین از سوی دیگر طرح مسئله جنگ مشروع با عنوان ملحمت رشوت را زمینه ساز شد. ملحمت رشوت به پادشاه اجازه میدهد تا جنگ توسعه طلبانه یهودی که جنبه دفاعی ندارد را با آرمان گسترش جغرافیا یا اعتلای حاکمیت یهود آغاز کند و تا تسلیم دشمن یا نابودی او ادامه دهد.

بنا بر گزارش ادیان ابراهیمی، خداوند با پیامبران خود سخن گفته است و نیز پیامبران با او سخن گفته اند. در برخی کتب مقدس این ادیان، گفتگوهای خداوند و انبیا آمده است. از جملة این کتب، قرآنو عهد عتیقمی باشند. سخنان و گفتگوهایی که بین خداوند و پیامبران در دو کتاب قرآن کریمو عهد عتیقنقل شده است، چه شباهت ها وتفاوت هایی دارد؟ بررسی وجوه اشتراک و اختلاف آن ها حاصل تلاشی است که در این مقاله بدان پرداخته ایم. پرداختن به مباحث مقایسه ای بین دو متن مقدس می تواند به شناخت بهتر دو دین و ایجاد راة برای گفتگوی ادیان و تقریب بین آن ها منجر گردد. مکالماتی از خداوند و انبیا (آدم، نوح، ابراهیم ، لوط و موسی (ع)) در این کتب آمده است که در برخی وجوه مشابه و در برخی وجوه غیرمشابه می باشند. مکالمات خداوند و این پیامبران در قرآنو عهد عتیقبسیار متفاوت است؛ زیرا هر یک از مکالمات که بررسی می گردد، در سیاق آیات همان کتاب بررسی خواهد شد. حتی اگر آیه ای در قرآنو یا عهد عتیقوجود داشته باشد که محتوای آن شبیه یکدیگر باشند، با توجه به سیاق آیاتی که در آن واقع شده است، معنای متفاوتی پیدا خواهد کرد. در بسیاری از آیات قرآنو عهد عتیقکه مکالمات خداوند و پیامبران در آن ها وجود دارد، اهداف قرآنو کتاب مقدس در آن ها دیده می شود. قرآنکتابی است که ادعا دارد برای هدایت تمام بشر نازل شده است، در مکالمات پیامبران نیز چنین چیزی دیده می شود. عهد عتیقنیز تاریخ قوم بنی اسرائیل را بیان می دارد و کتابی است مخصوص قوم بنی اسرائیل و مکالمات بیشتر پیامبران نیز در این زمینه دیده می شود.از این رو، اسلام دینی است که ادعای جهانی شدن دارد و یهودیت، دینی قومی محور می باشد.

در کتاب مقدس عبری و «اَگّادا»، برخی از صفات منفی به حضرت ابراهیم، ساره، لوط و یعقوب(ع) نسبت داده شده است. بسیاری از این صفات منفی توسط رَبّی های «اَگّادا»، متفکران یهودی و محققان توجیه شده است. با توجه به اهمیت این صفات منفی و مهم تر از آن، با توجه به اهمیت توجیهات آنها، این مقاله ﺑ ﺎ روش ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ و ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ درصدد است «توجیهات رَبّی های اَگّادا، متفکران یهودی و محققان از صفات منفی حضرت ابراهیم، ساره، لوط و یعقوب(ع) در عهد عتیق» را بررسی کند. حضرت یعقوب(ع) نخست زادگی و برکت را به فریب از برادرش عیسو می گیرد. این صفات و دیگر صفات منفی یعقوب از طریق طرح خداوند بودن آنها قبل از تولد او توجیه شده است. حضرت ابراهیم، ساره، هاجر، اسماعیل، لوط و یعقوب(ع) به علت نبوت و عصمت، در کتاب مقدس و «اَگّادا» از گناهان نسبت داده شده بری هستند. توجیهات این گناهان آنها، گرچه مبتنی بر کتاب مقدس و «اَگّادا» است، ولی چون برخی مبتنی بر جبر است، مقبول نیست.