جریان سیاسی

جنبش های اجتماعی از موضوع های اصلی مورد توجه جامعه شناسی معاصر است تا جایی که آلن تورن جامعه شناسی را علم جنبش های اجتماعی می داند. در این مقاله با اذعان به اهمیت جنبش های اجتماعی و بررسی ابعاد نظری آن ها، ضمن سنخ شناسی جریان های سیاسی مسلط در جنبش جنگل مختصات پایگاه و حمایت مردمی در این سه جریان بررسی می شود. پرسش اصلی این است که حمایت مردمی از جریان های سیاسی جنبش جنگل چه مختصاتی داشت. دراین باره پایگاه مردمی سه جریان ملی ـ مذهبی، راست سازش کار و چپ در جنبش جنگل ذیل دو مؤلفة خاستگاه طبقاتی و گسترة جغرافیایی به صورت تطبیقی بررسی می شود. روش تحقیق تحلیل اسنادی و روش گردآوری داده ها نیز کتابخانه ای است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که در بین این سه جریان پایگاه مردمی جریان ملی ـ مذهبی انسجام و کارآیی بیشتری برای کامیابی جنبش جنگل داشت، اگرچه در دورة پایانی جنبش و بر اثر درگیری های درون گروهی تعداد و توان افراد آن کاهش یافت. علاوه بر این جریان راست سازش کار بر اثر گسستگی ساختاری و ماهیت ایدئولوژیک اش، که منجر به اتحاد نمی شد، فاقد پایگاه مردمی یکپارچه بود. جریان چپ نیز به علت وارداتی و نوظهور بودن ایدئولوژی اش نتوانست در آن بازة زمانی، پایگاه مردمی درخور اعتنایی ایجاد کند، بلکه به سبب تعارضات ارزشی با فرهنگ ایرانی ـ اسلامی مردم منطقه، عملاً موجب کاهش حامیان مردمی جنبش جنگل یعنی حامیان جریان ملی ـ مذهبی شد.

دانش مندان همواره در گفتارها و نوشتارهای خود، درباره افرادی با عنوان «زندیق»، هشدار داده و از کارشکنی های آنان درباره اسلام و مسلمانان سخن گفته اند. برخی از زندیقان با هدف های سیاسی و شماری از آنان، با روی کردهای فکری فرهنگی (در حوزه فرهنگ و عقیده) به مبارزه با اسلام می پراختند. آیا زندیقان دسته دوم، سازمان دهی می شدند و به انگیزه های سیاسی در حوزه فرهنگ قرآنی کار می کردند و در آن تأثیر می گذاردند؛ یعنی برای کسب یا حفظ قدرت و نفوذ (اهداف سیاسی)، به کارهای تأثیرگذار در زمینه فرهنگ قرآنی دست می زدند؟ این مقاله بر پایه منابع تاریخی و دیگر منابع نخستین در این باره، برای پاسخ گویی بدین پرسش، با بررسی معنای لغوی و اصطلاحی زندیق از دید دانشمندان تاریخ، فقه، حدیث، تفسیر و کلام و...، جریان زندیقان را شناسایی خواهد کرد و چراییِ زندیق نامیده شدن آنان را پاسخ خواهد گفت؛ سپس با کاوش در پیشینه این جریان در شبه جزیره عربستان و شناسایی زندیقان سرشناس و روی کرد حاکمان در برابر آنان، رد پایشان را تا سده های نخستین اسلام دنبال خواهد کرد و بدین نتیجه خواهد رسید که دست سیاستِ سیاست بازان منحرف در گستراندن اندیشه ها و باورهای زندیقان در کار بوده است.

مقدمه: هنگامی که شناختی از پدیده ها به دست می آید، با آنها به شیوه خاصی بنام نگرش رفتار می کنیم. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه صفات شخصیتی در مدل شش گانه هگزاکو و نگرش افراد به جریان های سیاسی انجام شد. روش: بدین منظور نمونه ای شامل 372 نفر (185نفر مرد، 184نفر زن و 3 نفر با جنسیت نامشخص) به روش نمونه گیری در دسترس از جامعه آماری شهروندان تهرانی انتخاب گردید. از پرسشنامه های صفات شخصیت هگزاکو-60 و سنجش نگرش سیاسی (محقق ساخته) برای جمع آوری داده ها استفاده شد. یافته ها: برای تجزیه تحلیل توصیفی داده ها از جدول فراوانی، میانگین و انحراف معیار و برای تحلیل استنباطی از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد که با اطمینان 99 درصد می توان ادعا نمود که همبستگی مثبت معنی دار بین صفات صداقت-فروتنی، پذیرش و گشودگی با نگرش به جریان های سیاسی و همبستگی معنی دار منفی بین صفت وظیفه شناسی با نگرش به جریان سیاسی وجود دارد. ولی برای صفات تهییج پذیری و برون گرایی ارتباط معناداری تایید نمی شود. همچنین نتایج نشان داد که متغیرهای صفات گشودگی، وظیفه شناسی، صداقت- فروتنی و پذیرش حدود 66 درصد از تغییرات متغیر نگرش به جریان های سیاسی را پیش بینی می نمایند. نتیجه گیری: صفات به واسطه تأثیر رویه های خود و کنش متقابل محیط بر این رویه ها ارتباط خود را با نگرش به جریان های سیاسی حفظ و نقش پیش بینی در تبیین نگرش سیاسی را ایفا می کنند. همچنین صفات به علت خاصیت پایداری خود به نگرش های ذاتاً ناپایدار انسان، رنگ و بوی ماندگاری می دهند.

با پیدایش دولت ها و سیطره دموکراسی بر جوامع، فعالیت سیاسی ذیل گروه ها و طیف های مختلف، فزونی یافت. در این رهیافت، شناخت گروه ها برای برتری بر آنها در علم جامعه شناسی گسترش یافت و به تدریج، دانش جریان شناسی شکل گرفت. ازجمله مسائل مرتبط با علم جریان شناختی، صورت بندی جریان ها است. به این سبب، مسئله اصلی این تحقیق، استنتاج مبناهای مختلف صورت بندی جریان های سیاسی و به تبع آن احزاب مختلف است و اینکه امام خمینی(ره) از چه مبنایی در صورت بندی جریان های سیاسی بهره می برد. فرضیه تحقیق، گویای آن است که مأخذهای متفاوتی برای تقسیم جریان های سیاسی وجود دارد؛ ازجمله، استقلال و وابستگی، طبقات اجتماعی، دین و مذهب، هدف، باور، ایدئولوژی و... که جریان شناسان مبتنی بر یک رویکرد به صورت بندی جریان ها پرداخته اند؛ با تکیه بر روش مقایسه ای مشخص می شود رهیافت امام خمینی با محققان تفاوت اساسی دارد؛ این تحقیق با هدف فهم مبنای صورت بندی جریان های سیاسی در نظام فکری حضرت امام به کمک پژوهشگران آمده است. نتیجه به دست آمده از مطالعه اندیشه سیاسی حضرت امام در حوزه جریان شناسی آن است که حضرت امام با نگرشی جامع و چندبعدی به صورت بندی جریان های سیاسی می پردازد که انعکاسی از برتری فکری ایشان بر نظام دانایی جریان ها و احزاب سیاسی در ایران به شمار می رود.

احزاب و جریان های سیاسی که متشکل از گروهی از افراد با یک سری عقاید و چارچوب مشترک هستند، تقریباً در اکثر جوامع برای دستیابی به اهداف مشخصی شکل می گیرند. در مسیر دستیابی به اهداف برخی از احزاب و جریان های سیاسی به منظور تأمین مالی گروه، سهولت دستیابی به خواسته ها و سرعت بخشیدن به کارها ممکن است دست به اقدامات ناپسند و فسادآمیز بزنند مانند سوءاستفاده از منابع مالی دولتی، رشوه به برخی مقامات و ... که وجود چنین جریان های نادرستی بودجه عمومی کشور را هدر داده، منجر به تعویق در اجرای برنامه های توسعه ای و عمرانی، عدم گسترش آموزش و بهداشت و ... می شود و امنیت و توسعه اقتصادی کشور را که در گرو توسعه انسانی است با خطر مواجه می سازد. لذا راهکارهایی چون شفافیت در تأمین مالی احزاب سیاسی، تشدید نظارت و به کارگیری سازوکارهای اجرایی قوی، ممنوعیت نامزدهای سیاسی از برگزاری رویدادهای عمومی رسمی (از جمله رویدادهای خیریه) به منظور تبلیغات انتخاباتی و دسترسی عادلانه به منابع و تأسیسات عمومی به منظور کنترل عملکرد احزاب و جلوگیری از فسادهای احتمالی پیشنهاد می گردد.