سخت روئی

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه سخت روئی با میزان کمرویی در دانشجویان است. روش پژوهش از نوع همبستگی است. با استفاده از روش نمونه گیری چندمرحله ای 300 نفر از دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه صنعتی شریف در سال تحصیلی 1388 انتخاب شدند و به پرسشنامه سخت روئی کوباسا (1979) و پرسشنامة کمرویی زیمباردو (1990) پاسخ دادند. یافته ها نشان داد 3/14 درصد از دانشجویان از نظر کمرویی در سطح پایین تر از متوسط و 70 درصد از آنان در سطح متوسط، 7/15 درصد از دانشجویان در سطح بالاتر از متوسط بوده که این وضعیت مخاطره آمیز است. رابطه بین ویژگی های سخت روئی دانشجویان با میزان کمرویی آنان منفی و معکوس بود. از روی نمرات سخت روئی میتوان میزان کمرویی دانشجویان را پیش-بینی کرد و میزان قدرت پیش بینی مؤلفة کنترل بیشتر از مؤلفه های چالش و تعهد در سخت روئی است. نتایج نشان داد سخت روئی به عنوان یک تعدیل گر کمرویی عمل می کند و دانشجویان با سخت روئی در سطح بالا کمرویی کمتری را تجـــربه می کنند. این یافته می تواند راهگشای سیاستگذاری-های مناسب در زمینه آسیب های روانی از کمرویی و ارائه برنامه-های پیشگیرانه و برنامه های مرتبط با ارتقاء سخت روئی در دانشجویان باشد.

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه هوش هیجانی با میزان سخت¬روئی در دانشجویان است. روش پژوهش از نوع همبستگی است. با استفاده از روش نمونه¬گیری چندمرحله¬ای 300 نفر از دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه صنعتی شریف در سال تحصیلی 1388 انتخاب شدند و به پرسش¬نامه سخت¬روئی کوباسا (1979) و پرسشنامة هوش هیجانی بار-ان (1997) پاسخ دادند. یافته¬ها نشان داد بین ویژگی¬های هوش هیجانی دانشجویان با میزان سخت¬روئی آنان رابطه مستقیم و معنادار وجود دارد. از روی نمرات هوش هیجانی می¬توان میزان سخت¬روئی دانشجویان را پیش-بینی کرد، قدرت پیش¬بینی مؤلفة استقلال، خودشکوفایی و انعطاف¬پذیری بیشتر از سایر مؤلفه¬ها در هوش هیجانی و سهم بیشتری در تبیین سخت¬روئی دارند. نتایج نشان داد هوش هیجانی به¬عنوان یک افزایش¬دهنده سخت¬روئی عمل می¬کند و دانشجویان با هوش هیجانی بالا دارای ویژگی سخت¬روئی بالاتری بوده-اند. این یافته می¬تواند راهگشای سیاست¬گذاری¬های مناسب در زمینه آسیب¬های روانی از کمبود ویژگی سخت¬روئی و ارائه برنامه¬های مرتبط با ارتقاء مولفه¬های هوش هیجانی در دانشجویان باشد.