تمرکز درونی

هدف این تحقیق، بررسی همزمان کانون توجه و فراوانی بازخورد KP در اکتساب و یادداری مهارت حرکتی پرتاب دارت است. 60 دانش آموز پسر (با میانگین سنی 2/1 ± 17) به صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها بعد از اجرای پیش آزمون، به-صورت همگن در یکی از چهار گروه آزمایشی (گروه بازخورد تمرکز درونی با فراوانی 33%، گروه بازخورد تمرکز درونی با فراوانی 100%، گروه بازخورد تمرکز بیرونی با فراوانی 33%، گروه بازخورد تمرکز بیرونی با فراوانی 100 %) جای گرفتند. آزمودنی ها در مرحله اکتساب، به مدت شش جلسه (هر جلسه پنج دسته کوشش شش تایی) تکلیف پرتاب دارت را تمرین کردند به طوری که بازخوردهای کانون توجه مربوط به گروه خود (درونی و بیرونی) با فراوانی های مربوط (33% و 100%) را دریافت می کردند. کلیه امتیازات مرحله اکتساب ثبت شد و بعد از پایان آخرین جلسه تمرینی، آزمون های یادداری با فواصل یک ساعت، دو روز و 10 روز بعد همانند پیش آزمون (یک دسته کوشش ده تایی) به عمل آمد. تحلیل واریانس عاملی با اندازه های تکراری نشان داد تعامل بین کانون توجه و فراوانی بازخورد در مرحله اکتساب (001/0 =Pv) و یادداری (006/0 =Pv) معنی دار بود به نحوی که اختلاف بین گروه بازخورد تمرکز درونی 33% با 100% درونی معنی دار (001/0 =Pv) بود، ولی اختلاف بین گروه بازخورد تمرکز بیرونی 33% با 100% بیرونی معنی دار نبود (287/0 =Pv). در کل، نتایج بیانگر آن است که فراوانی مطلوب بازخورد به کانون توجه بازخورد وابسته است.

پژوهش هایی اندک درباره دستورالعمل های تمرکز توجه و بازخوردهایی کلامی که مربیان هنگام تمرین به ورزشکاران ارائه می دهند و نیز چگونه این دستورالعمل ها بر توجه ورزشکاران هنگام رقابت تأثیرگذارند، انجام شده اند؛ بنابراین، هدف از انجام این پژوهش، بررسی موضوع ذکرشده در رشته رزمی جودو با استفاده از جودوکاران نوجوان دعوت شده به اردوی تیم ملی بود. از 25 جودوکار شرکت کننده در این پژوهش خواسته شد پرسش نامه ای را تکمیل کنند که درمورد دستورالعمل های توجهی و بازخوردهایی کلامی بود که مربیان درحین تمرین به آنان ارائه می کنند و نیز نوع تمرکز توجهی که خود ورزشکاران در رقابت اتخاذ می کنند. پرسش نامه ذکرشده از پژوهش های پیشین برگرفته شده بود و حاوی سؤال های چندگزینه ای و سؤال های با پایان باز بود. یافته های پژوهش نشان داد که در بیشتر موارد، مربیان ترکیبی از دستورالعمل های تمرکز درونی و بیرونی و میزان برابری از آگاهی از نتیجه و آگاهی از اجرا را درطی تمرین به ورزشکاران ارائه کردند. همچنین، شرکت کنندگان در غالب مراحل اجرای فنون در رقابت ها بر پیروزی تمرکز داشتند؛ باوجوداین، آنان در مرحله اجرای فن، ذهن خالی را گزارش کردند. به نظر می رسد که جودوکاران نوجوان در سطح تیم ملی درحین اجرای مهارت به جنبه ای خاص توجه ندارند یا دست کم از تفکرات خود در آن زمان آگاهی ندارند.