مکان ورزشی

هدف از این پژوهش، بررسی وضعیت جانمایی بنا و مناسب سازی اماکن و مجموع های ورزشی شهرستان ارومیه با استفاده از استانداردهای ملی و بین امللی استخراج شده می باشد. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کاربردی است و از نظر نوع جمع آوری داده های تحقیق، توصیفی – تحلیلی بوده که به روش میدانی اجرا شده است. جامعه آماری این تحقیق کلیه اماکن و مجموعه های ورزشی اداره تربیت بدنی شهرستان ارومیه را شامل شده است. نمونه آماری برابر با جامعه آماری و به تعداد 29 مکان ورزشی بود. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود. تجزیه و تحلیل یافته ها با آزمون باینومینال نشان داد اماکن ورزشی وضعیت متوسطی از نظر استاندارد همجواری و مکان یابی دارند (13/0< 05/0 = P). نتایج در مورد استاندارد دسترسی نیز وضعیت ضعیفی را نشان داد (002/0 > 05/0 = P). نتایج آزمون کای دو نشان داد که اماکن ورزشی از نظر استاندارد زیبایی شناختی نیز ضعیف و غیراستاندارد بوده (000/0> 05/0 = P). آزمون باینومینال بیان می دارد اماکن ورزشی از نظر ایمنی و نظارت؛ استاندارد نبوده و وضعیف ضعیفی دارند (000/0> 05/0=P). همچنین نتایج آزمون باینومینال نشان داد معیار اطلاع رسانی و سرویس دهی از استانداردهای لازم برخوردار نیست (026/0>05/0=P) در کل استانداردهای همجواری و مکان یابی و بهداشتی از وضعیت متوسطی برخوردار بوده و سایر استانداردها همچون دسترسی، زیبایی شناختی، ایمنی، طراحی پارکینگ، اطلاع رسانی و استانداردهای جانبازان و معلولین وضعیتی ضعیف و پایین تر از استانداردها هستند.

هدف این پژوهش بررسی معیارها و عوامل مؤثر در دسترسی، هم جواری اماکن و فضاهای ورزشی در مناطق مسکونی و خدمات شهری و نیز استانداردهای ساخت و ساز در اماکن و مجموعه های ورزشی است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از نظر نوع جمع آوری داده های تحقیق، توصیفی-تحلیلی است که به روش میدانی اجرا شده است. جامعه آماری این تحقیق کلیه اماکن و مجموعه های ورزشی اداره تربیت بدنی شهرستان ارومیه است. نمونه آماری برابر با جامعه و به تعداد 29 مکان ورزشی است و ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته است. تجزیه و تحلیل یافته ها، با استفاده از آزمون باینومینال نشان داد اماکن و مجموعه های ورزشی از نظر معیار هم جواری و مکانیابی وضیعت متوسطی دارند (13/0=P). نتایج در مورد وضعیت دسترسی اماکن مشخّص میکند که اماکن ورزشی وضعیت ضعیفی دارند (002/0=P) نتایج آزمون کای دو نشان داد اماکن ورزشی از نظر زیبایی شناختی نیز در ضعیف و غیراستاندارد (001/0P=) و از نظر وضعیت بهداشت و نگهداری در حد متوسطی قرار دارند (001/0P=). نتایج آزمون باینومینال نشان می دهد اماکن ورزشی از نظر ایمنی و نظارت استانداردهای لازم را ندارند (001/0P=) بر اساس یافته های آزمون کای دو معیار طراحی پارکینگ وضعیت مناسبی ندارد (003/00P = ) و استانداردهای ویژه جانبازان و معلولین رعایت نشده است (016/0P =). بنا بر نتایج آزمون باینومینال معیار اطلاع رسانی و سرویس دهی استانداردهای لازم را ندارد (026/0P =) و معیار هم جواری، مکانیابی و بهداشت در وضعیت متوسطی قرار دارد. سایر معیارها همچون دسترسی، فضای سبز، پارکینگ، طراحی جانبازان، ایمنی و اطلاع رسانی وضعیت ضعیفی دارند.

امروزه ورزش با سبک زندگی مدرن شهری آمیخته گردیده و در راستای توسعه ورزش، سه هدف مهم موسوم به سه A مورد توجه می باشد که نخستین آنها بهبود دسترس پذیری است. در این مقاله به روش ارزیابی- مقایسه ای و با بهره گیری از تکنیک بافری در سیستم اطلاعات جغرافیایی و شاخص سرانه دسترسی، وضعیت دسترسی به مکان-های ورزشی در منطقه 20 شهرداری تهران مورد تحلیل قرار گرفته است. یافته های تحقیق، میانگین سرانه دسترسی به مکان های ورزشی را 0/6 مترمربع، حداکثر آن را 0/8 و حداقل 0/027 مترمربع نشان داد. میزان دسترسی از استانداردهای جهانی و میزان های پیشنهادشده برای شهرهای کشور بسیار پایین تر بوده اما نسبت به میانگین شهر تهران تاحدودی بهتر است. جدا از پایین بودن کلی سرانه دسترسی، نابرابری های زیادی در سطح محدوده مطالعاتی مشهود است. گرچه تمامی منطقه تحت دسترس مکان های ورزشی هستند اما قسمت هایی تنها در حوزه دسترسی یک مکان ورزشی قرار دارند در حالی که در قسمت هایی، حوزه دسترسی 13 مکان ورزشی همپوش هستند.