تسریع

هدف این پژوهش، بررسی مناسب بودن کیفیت محتوای تدریس شده به دانشجویان استعداد درخشان بود. روش پژوهش توصیفی بود. جامعه آماری آن،دانشجویان استعداد درخشان و عادی دانشگاه اصفهان به حجم 140نفر بودند که به شیوه تصادفی انتخاب شدند. و برای برآورد حجم نمونه در انتخاب متخصصان، از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. روش گرد آوری داده ها کمی– کیفی بود. در بخش کمی، با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته، مشکلات دانشجویان در بعد محتوا بررسی شد. در بخش کیفی، با استادان متخصص در زمینه آموزش استعداد درخشان مصاحبه نیمه سازمان یافته به عمل آمد. یافته های پژوهش نشان داد دانشجویان استعداد درخشان و عادی از محتوای تدریس شده در سطح دانشگاه رضایت کامل ندارند.استادان برای مناسب کردن محتوای درسی برای دانشجویان استعداد درخشان بر هفت مقوله تکراری نبودن مطالب درسی، حذف یا جایگزینی دروس عمومی،ارائه دروس به صورت عملی، سازمان دهی میان رشته ای، ارائه محتوا به صورت غنی، متناسب کردن محتوا با علائق دانشجویان و انعطاف پذیری محتوا تأکید داشتند.

محققان از روش های مورد پژوهی برای بررسی یک آزمایشگاه آموزش مجازی ، در یک مدرسه روستایی تاسیس شده در سال 2011، استفاده کردند و از این روش ها به عنوان راهی برای بهتر برآورده سازی نیازهای منحصر به فرد دانش آموزان استثنایی که تیزهوش تشخیص داده شده بودند، بهره بردند. داده ها از طریق گروه های کانونی، مشاهدات کلاس درس، مصاحبه ها و بررسی اسناد مرتبط گردآوری شدند. موضوعات شامل: توضیح عمیق آزمایشگاه یادگیری، درس های آموخته شده، پیشنهاداتی توسط معلمان و مدیران، مزایایی برای بهبود تدریس و یادگیری می شوند. یافته ها مبنی بر این هستند که برنامه ریزی آزمایشگاه آموزش مجازی، مخصوصاً آموزش آن لاین که در مدارس عمومی_فیزیکی اتفاق می افتد، می تواند ابزاری موثر برای ارائه دوره ترمیک جهشی برای دانش آموزان تیزهوش دوره راهنمایی باشد. مزایای این روش مقرون به صرفه بودن، رضایت دانش آموز و والدین، امکان پیشرفت کاری فردی در زمینه دارای استعداد و موارد دیگر می شود.