ضایعه نخاعی

این پژوهش از نوع پژوهش های شبه تجربی است که اثربخشی رویکرد معنادرمانی را به شیوه گروهی بر کاهش ناامیدی در زندگی معلولان ضایعه نخاعی پس از زلزله در شهرستان زرند بررسی کرد. جامعه آماری کلیه معلولان ضایعه نخاعی پس از زلزله در شهرستان زرند بودند که از طریق روش نمونه گیری تصادفی ساده (برای دو گروه 12 نفری آزمایش و گواه) انتخاب و در دو گروه گماشته شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه 20 سؤالی ناامیدی بک بود. برای مقایسه میانگین های افتراقی دو گروه از آزمون t استفاده شد. در این پژوهش شش فرضیه مطرح شد که در این فرضیه ها، مؤلّفه های مختلف ناامیدی و نمره کل با توجه به رویکرد معنا درمانی به شیوه گروهی بررسی شدند. نتایج این پژوهش نشان داد که t محاسبه شده برای بررسی میانگین های دو گروه در مؤلّفه های مختلف ناامیدی در حوزه دستیابی به خواسته ها (512/3-)، نومیدی درباره آینده (862/4-)، نگرش نسبت به آینده (555/2-)، دورنمای زندگی (471/3-)، اعتماد به آینده (242/0-) و در حوزه نمره کل (685/8-) است که فقط فرضیه پنجم تأیید نشد و بقیه فرضیه ها از لحاظ آماری معنادار تشخیص داده شده اند. نتایج نشان داد که این روش بر کاهش نا امیدی معلولان ضایعه نخاعی پس از زلزله مؤثر است.