معنویت .

این مقاله حاصل یک پژوهش بین شاخه ای در حوزه های جامعه شناسی احساسات و جامعه شناسی پزشکی است که مفهوم «مدیریت احساسات» را در گروه ناشناخته ای از پرسنل پزشکی- روحانی های شاغل در بیمارستان [1] با رویکردی کیفی بررسی می کند. در نظام مراقبت های پزشکی آمریکای شمالی نقش روحانی مقیم به عنوان یکی از اعضای تیم پزشکی نهادینه شده که به ارائه مراقبت های معنوی- مذهبی برای افراد متقاضی می پردازد. در این مطالعه کیفی که از نوع توصیفی با تأکید بر تحلیل پدیده شناختی است، با استفاده از رویکردهای کنش متقابل نمادین، پدیده شناسی و روش شناسی مردمی، 21 نفر از روحانی های شاغل در بیمارستان های مختلف شهر تورنتو مورد مصاحبه عمیق نیمه ساختارمند قرار گرفتند تا درباره تجارب احساسی خود و چگونگی تعامل با مراجعان خود صحبت کنند. نمونه شامل روحانیونی از مذاهب مسیحیت، اسلام، یهودیت، بوداییسم و بت پرستی مدرن است. محقق با مراجعه مستقیم به بیمارستان های مذکور، خواهان مشارکت داوطلبانه روحانی ها در مطالعه شد. بررسی به طور خاص روی تشریح فرایند کنش متقابل بین روحانی ها و مراجعان آنها متمرکز است و نشان می دهد روحانی ها چگونه به ارائه حمایت احساسی و ایجاد نوعی معنویت مبتنی بر متن در مراجعان خود می پردازند. روحانی ها نه تنها باید عمیقاً با احساسات مردم درگیر شوند، بلکه باید در یک فرایند تبادل احساسات، کنش متقابل را به عنوان دستاوردی درجریان تثبیت نمایند. علاوه بر این، نتایج مطالعه شامل دامنه ای از مداخلات استراتژیک است که می توان آنها را در قالب تکنیک های « مدیریت احساسات بین شخصی » معرفی نمود و در توصیف فرایند کنش متقابل بین روحانی ها و مراجعان مورد تأکید قرار داد.