بیان نوشتاری

پژوهش حاضر به بررسی مقایسه‌ای رابطه هوش هیجانی با سلامت روان و پیشرفت تحصیلی در دانشجویان شاهد و غیرشاهد می پردازد. بدین منظور از میان کلیه دانشجویان شاهد و غیرشاهد (دختر و پسر) مقطع تحصیلی کارشناسی دانشگاه تهران که در سال تحصیلی 83-82 مشغول به تحصیل بودند، تعداد 300 نفر(150 شاهد و 150 غیرشاهد) به شیوه تصادفی طبقه‌ای انتخاب گردیدند. جهت جمع‌آوری داده ها نیز از پرسشنامه 33 ماده ای هوش هیجانی شرینگ، پرسشنامه 28 ماده‌ای سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر و معدل کل واحدهای دوره لیسانس استفاده شد. نتایج بدست آمده با استفاده از شاخص های آماری همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون و تحلیل واریانس چندمتغیره(manova (تجزیه و تحلیل گردید. نتایج بیانگر عدم همبستگی بین هوش هیجانی و پیشرفت تحصیلی، همبستگی معنادار با سلامت روان و همبستگی معنادار بین سلامت روان و پیشرفت تحصیلی است. از سوی دیگر, مقایسه میانگین های دو گروه شاهد و غیرشاهد نشان دهنده تفاوت معنادار در هوش هیجانی کل و عدم تفاوت معنادار در دو جنس، عدم تفاوت معنادار دو گروه شاهد و غیرشاهد در سلامت روان کل و تفاوت معنادار در دو جنس است.

مطالعه‌ حاضر اثر راهبردهای‌ شناختی‌ و فراشناختی‌ در بهبود انشای‌ دانش‌آموزان‌ با اختلالات‌ یادگیری‌ را بررسی‌ می‌کند. مجموعه‌ روش‌های‌ مداخله‌ای‌ انگلرت‌(1990) به‌ عنوان‌ معرفی‌ از درمان‌ شناختی‌ و فراشناختی‌ در این‌ پژوهش‌ در نظر گرفته‌ شده‌ است‌. شصت‌ و یک‌ نفر از دانش‌ آموزان‌ با اختلالات‌ یادگیری‌(31نفر در گروه‌ گواه‌، و 30 نفر در گروه‌ آزمایشی‌) به‌ عنوان‌ گروه‌ نمونه‌ انتخاب‌ شد که‌ از جامعه‌ دانش‌آموزان‌ در 5 مدرسه‌ ابتدایی‌ شهر نجف‌ آباد اصفهان‌ به‌ طور تصادفی‌ انتخاب‌ گردید. وضعیت‌ بیان‌ نوشتاری‌(انشاء) دانش‌آموزان‌ با پرسشنامه‌ای‌ که‌ توسط‌ پژوهشگران‌ با استفاده‌ از مدل‌ انگلرت‌ برای‌ همین‌ منظور ساخته‌ شده‌ بود مورد سنجش‌ و اندازه‌گیری‌ قرار گرفت‌. تحلیل‌ آماری‌ داده‌ها نشان‌ داد که‌ گروه‌ آزمایشی‌ به‌ طور معنی‌ داری‌ در بیان‌ نوشتاری‌(انشاء) پس‌ از به‌ کارگیری‌ مداخله‌ شناختی‌ و فراشناختی‌ پیشرفت‌ کرده‌ بودند (P<0/01) . تحلیل‌ها همچنین‌ نشان‌ داد که‌ اثرات‌ درمان‌ در طول‌ زمان‌ حفظ‌ و نگهداری‌ شده‌ است‌.

پژوهش با هدف بررسی تأثیر مداخله آموزشی مبتنی بر رویکرد تجربه زبانی بر مهارت بیان نوشتاری [1] (انشا) دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی انجام گرفت. روش پژوهش آزمایشی و از طرح پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه کنترل استفاده شد. بدین منظور، با استفاده از روش نمونه ­ گیری چند مرحله­ای از میان دانش­آموزان پایه پنجم ابتدایی شهر اصفهان تعداد 55 نفر دختر انتخاب و در پژوهش شرکت داده شدند. برای گردآوری اطلاعات از آزمون محقق ساخته که پایایی و روایی آن تأیید گردید، استفاده شد. داده­های پژوهش با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و بهره­گیری از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که بین عملکرد دو گروه کنترل و آزمایش درکل آزمون و در پنج خرده مهارت بیان نوشتاری(توصیف، خاطره نویسی، خلاصه نویسی، داستان نویسی و نامه نویسی) تفاوت معنی داری وجود دارد(005/0> ( p . بنابراین، می توان نتیجه گرفت که مداخله آموزشی مبتنی بر رویکرد تجربه زبانی بر عملکرد دانش­آموزان در مهارت بیان نوشتاری تأثیر دارد و می توان از این رویکرد در بهبود مهارت بیان نوشتاری (انشای) کودکان استفاده نمود.