بررسی اثربخشی برنامه توانبخشی شنیداری بر رشد گفتار کودکان پیش دبستانی ناشنوا کاشت حلزون در اقلیم کردستان عراق (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
شماره صفحات:
۱۱۷ - ۱۲۶
دریافت مقاله
آرشیو
چکیده
هدف این پژوهش بررسی اثربخشی برنامه توان بخشی شنیداری بر میزان رشد گفتاری در کودکان پیش دبستانی ناشنوای کاشت حلزون در اقلیم کردستان عراق بود. این تحقیق از نوع تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش شامل ۲۴ کودک ناشنوا (۱۲ نفر در گروه آزمایش و ۱۲ نفر در گروه کنترل) بود. روش نمونه گیری به صورت نمونه گیری هدفمند بود .ابزار اصلی برای ارزیابی عملکرد رشد گفتاری کودکان ناشنوا، مقیاس شاخص درجه بندی وضوح کلامی، آلن و همکاران(199۸) بود. گروه آزمایش تحت آموزش توان بخشی شنیداری ویژه (12 جلسه به مدت 45 دقیقه در هفته 2 یا 3 بار) قرار گرفت، در حالی که گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای نداشت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. پس از شش ماه از اجرای برنامه توانبخشی، یافته ها نشان داد، میانگین نمرات رشد گفتار گروه کنترل به ترتیب در مرحله پیش آزمون (۹۲/۲)، پس آزمون (۸۵/۲) و برای گروه آزمایش به ترتیب در مرحله پیش آزمون (۱۷/۳)، پس آزمون (۵۸/۳) است. نتایج تحلیل واریانس یک راهه نمرات رشد گفتار قبل از آموزش حاکی از آن بود که تفاوت های معناداری بین دو گروه (آزمایش و کنترل) قبل از شروع مداخله وجود ندارد (۰۵/۰ P>). تحلیل کوواریانس تک متغیره نشاندهنده این موضوع بود که پس از بی اثر کردن تأثیر پیش آزمون، تفاوت معناداری در میانگین نمرات پس آزمون بین گروه آزمایش و گروه کنترل وجود دارد (۰۱/۰P<). اندازه اثر این تفاوت برابر با ۶1/0 است که به این معناست که ۶1 درصد تغییرات در رشد گفتار ناشی از تفاوت گروه هاست. در نهایت، میانگین های تصحیح شده پس آزمون رشد گفتار در دو گروه نشان داد، گروه آزمایش (۴۸/۳) نسبت به گروه کنترل (۹۴/۲) در پس آزمون عملکرد بهتری داشته است. از طرف دیگر، می توان گفت مشارکت فعال والدین در فرآیند درمان باعث تسریع در یادگیری گفتار و بهبود عملکرد کودک در محیط های طبیعی گردید .این یافته ها نشان می دهند که برنامه توانبخشی شنیداری کلامی می تواند به عنوان یک ابزار مؤثر در بهبود مهارت های گفتاری و زبانی کودکان ناشنوا در مناطق مختلف، از جمله اقلیم کردستان عراق، به کار گرفته شود. این مداخله می تواند به کاهش شکاف های زبانی و اجتماعی کودکان ناشنوا کمک کرده و به آن ها فرصت های بیشتری برای مشارکت فعال در جامعه فراهم آورد.Investigating the Effectiveness of an Auditory Rehabilitation Program on Speech Development of Preschool Deaf Children with Cochlear Implants in the Kurdistan Region of Iraq
The aim of this study was to evaluate the effectiveness of an auditory verbal rehabilitation program on speech development performance in preschool children with cochlear implants in the Kurdistan Region of Iraq. This was an experimental study using a pre-test and post-test design with a control group. The sample consisted of 24 deaf children (12 in the experimental group and 12 in the control group). The sampling method was purposeful and convenience sampling. The main tool for assessing speech development performance in deaf children was the Speech Clarity Rating Scale. This scale was developed in 1998 by Allen and colleagues to assess the speech production of children. The experimental group received auditory verbal rehabilitation training (12 sessions lasting 45 minutes, 2 or 3 times a week), while the control group received no intervention. The measurement tools included speech development questionnaires administered at both pre-test and post-test stages. The data were analyzed using SPSS software and covariance analysis. After six months of implementing the rehabilitation program, the findings showed that the average speech development scores for the control group were 2.92 in the pre-test phase and 2.85 in the post-test phase, while for the experimental group, the scores were 3.17 in the pre-test phase and 3.58 in the post-test phase. The results of the one-way analysis of variance of the speech development scores before the training indicated that there were no significant differences between the two groups (experimental and control) before the intervention (P > 0.05). The one-way analysis of covariance showed that after adjusting for the pre-test effects, there was a significant difference in the post-test mean scores between the experimental and control groups (P < 0.01). The effect size of this difference was 0.61, meaning that 61% of the variance in speech development was attributable to the group differences. Finally, the adjusted mean post-test speech development scores revealed that the experimental group (3.48) performed better than the control group (2.94) in the post-test. On the other hand, it can be said that the active participation of parents in the therapeutic process accelerated speech learning and improved the child's performance in natural environments. These findings suggest that the verbal auditory rehabilitation program can be an effective tool for improving the speech and language skills of deaf children in various regions, including the Kurdistan Region of Iraq.
تبلیغات
