جایگاه تغییرات زمانی در نظم حقوقی قراردادهای پیمانکاری دولتی با تاکید بر قراردادهای نمونه ایران و انگلیس (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
زمان را می توان اساسی ترین مفهوم در قراردادهای پیمانکاری دانست چراکه منفعت هریک از طرفین در گرو رعایت زمان بندی قرارداد خواهد بود. پیمانکار در فرض رعایت زمان بندی با مطالبه خسارات و جرایم قراردادی مواجه نخواهد شد و دولت ها نیز در مقام کارفرما با رعایت این زمانبندی به اهداف اقتصادی، اجتماعی و سیاسی خود از پروژه خواهند رسید، اما گاهی به سبب رخداد عواملی این زمان بندی با تأخیرات و اختلالاتی مواجهه می شود که می تواند موجب اختلاف های آتی بین پیمانکار و کارفرما گردد. در حقوق انگلیس به واسطه قدمت رشد صنعت، مفاهیم زمانی پیمانکاری به دقت در رویه قضایی و نمونه قراردادهای کاربردی این حوزه خودنمایی می کند. مفاهیمی مانند تعلیق، تأخیرات طرفینی، تسریع در انجام امور پیمان و شرط تمدید زمان پیمان که هریک محمل اختلافات احتمالی کارفرمایان و پیمانکاران می باشد. به خوبی در این نظام تبیین شده و به پشتوانه رویه قضایی منسجم دارای ضابطه شفاف و قابل اتکاست. در این مقاله در پی آن خواهیم بود تا با مطالعه تطبیقی در دکترین و رویه قضایی دو نظام حقوقی ایران و انگلیس و بررسی مفاهیم مشابه و کارساز و استناد به آرای قضایی و دکترین در زمینه نقش زمان در قراردادهای پیمانکاری و آثار ناشی از تغییر آن، ضمن بسترسازی درک سویه های جدید و مفاهیم اصولی کمتر شناخته شده، زیست بوم تقنینی و اجرایی کشور را در اتخاذ راهبردهای منصفانه و حرفه ای یاری رسانده و به تبع آن شاهد کاهش ریسک حقوقی دولت باشیم.The Status of Time-Related Changes in the Legal Framework of Government Construction Contracts: A Comparative Study of Iranian and English Model Contracts
Time can be considered the most fundamental concept in construction contracts, as the benefits for each party depend on adhering to the contract's timeline. If the contractor complies with the schedule, they will not face claims for damages or contractual penalties, and governments, as employers, will achieve their economic, social, and political objectives for the project by adhering to this timeline. However, sometimes due to certain factors, this schedule may face delays and disruptions, which can lead to future disputes between the contractor and the employer. In English law, due to the long-standing development of the industry, temporal concepts in construction contracts are meticulously reflected in judicial precedents and standard contracts used in this field. Concepts such as suspension, concurrent delays, acceleration of contract performance, and extension of time clauses—each of which can be a source of potential disputes between employers and contractors—are well-defined in this system and supported by a coherent body of case law, providing clear and reliable standards. In this article, we aim to conduct a comparative study of the doctrines and judicial practices of the legal systems of Iran and England, examining similar and effective concepts, and referencing judicial rulings and expert opinions on the role of time in construction contracts and its implications. By doing so, we seek to lay the groundwork for understanding new dimensions and less-known fundamental concepts, thereby assisting the legislative and executive environment of the country in adopting fair and professional strategies and, consequently, reducing the legal risks faced by the government.
تبلیغات
