براهین اتحاد عاقل و معقول در فلسفه افلاطون (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
اتحاد عاقل و معقول آموزه ای است که بیان صورت نهایی فلسفی خود را در فلسفه ملاصدرا بازیافته است؛ اما این اصل به بیان خودِ ملاصدرا و به شهادت متون فلسفی، ریشه در سنت فلسفی یونان باستان دارد. به عنوان نمونه اصل اتحاد عاقل و معقول را می توان نزد افلاطون، ارسطو و حتی پارمنیدس بازشناخت. انئادهای افلوطین سرشار از مباحث مرتبط با اتحاد عاقل و معقول و تبیین و کاربرد این اصل مهم فلسفی هستند. ادبیات پژوهشی در خصوص پیشینه یونانی این نظریه هم اکنون بسیار فقیر است. از آنجا که بررسی سیر تحول تاریخی ایده های فلسفی نقشی مهم در تعمیق شناخت فلسفی و روشن ساختن نسبت های درونی میان نحله های فلسفی دارد، این مقاله تلاش می کند تا مساهمتی در جهت بررسی سیر تطور این اندیشه مهم فلسفی باشد و گام نخست در این راستا، مبرهن ساختن وجود چنین اندیشه ای نزد متفکران پیشین و در این مورد خاص افلاطون، است. بنابراین ابتدا با واکاوی متون مکتوب افلاطون ، دلایل و براهین وی بر این اصل مورد بررسی قرار می گیرند و پس از به دست دادن صورت بندی کلی وی از این اصل، به بررسی این مسئله پرداخته می شود که پذیرش یا عدم پذیرش اتحاد عاقل و معقول چگونه تفاوت های مهم و معناداری در تفسیر و فهم فلسفه افلاطون و نیز دست یابی به فهمی کامل تر از نسبت فلسفه وی با فلسفه ارسطو و فلسفه اسلامی ایجاد خواهد کرد.Plato's Arguments for Unity of Intelligent and Intelligible
Unity of intelligent and intelligible has its supreme formation in philosophy of Mulla-Sadra. But this fact according to many philosophical texts is rooted in the philosophy of ancient Greek. For instance, it is recognizable in Plato, Aristotle and even Parmenides. Plotinus’s Enneads are ample of arguments about union of intelligent and intelligible and explanations and applications of this important philosophical principle. This essay tries to trace this principle in Plato by investigating his own texts. Of course, this is not going to be a kind of imposing Sadra’s philosophical views on Plato but rather to unveil common fundamental weltanschauungs and to show innate correlations and beyond-historical kinship of this philosophies. This essay tries to achieve this kinship in Plato by reconstructing his arguments for union of intelligent and intelligible and by this means contributes to study the historical development of this idea. To accept or deny the union of intelligent and intelligible makes important and meaningful divergences on reading and understanding Plato. The conclusions of Unity of intelligent and intelligible in interpreting plato’s Doctrines are discussing at the end with some instances.
تبلیغات
