A comparative look at different interpretations of Aristotle's theory of 'being qua being'
آرشیو
چکیده
Aristotle considers metaphysics a science that discusses being qua being (or "being insofar as it is being") and its essential attributes. Alongside "being qua being," he also speaks of absolute being. The multiple meanings of "being" in Aristotle's thought have led interpreters to diverse understandings of what Aristotle truly meant by "being qua being? "They would have disagreements. A disagreement that starts from ontology and impacts their theology. Among Muslim philosophers, Avicenna and Averroes (Ibn Rushd), and among Christian philosophers, Albert the Great(Albertus Magnus) and his student Thomas Aquinas, have commented on this matter. In Avicenna's view, what is meant by 'being qua being' is a universal concept that applies to all beings, including the Necessary Existent per se. Consequently, the Necessary Existent is part of the subject matter of philosophy. However, Averroes introduced the highest substance to explain "being qua being" and considered God the subject of philosophy. Consequently, he regarded the proof of God as part of the problems of natural science. In Albert the Great's view, "being qua being" is the simple existence as the first creation of God, and this simple existence is the subject of philosophy. In Thomas Aquinas's perspective, "being qua being," although the subject of philosophy, applies only to contingent beings, and God is the cause of this "being qua being." A comparative study of these disagreements and the reasons behind them forms the framework of this article.نگاهی تطبیقی به تفاسیر مختلف از نظریه ارسطو در باره «موجود بما هو موجود»
ارسطو مابعدالطبیعه را دانشی می داند که از موجود بما موجود و عوارض ذاتیه آن بحث می کند. در کنار موجود بما هو موجود، از موجود مطلق نیز سخن به میان آورده است. معانی متعدد موجود در آرای ارسطو باعث شده است که مفسران ارسطو در باب اینکه منظور ارسطو از موجود بما هو موجود چیست؟ با هم اختلاف نظر داشته باشند. اختلافی که از وجود شناسی آغاز شده و در خداشناسی آنها تاثیر می گذارد. از بین فیلسوفان مسلمان ابن سینا و ابن رشد و در میان فلاسفه مسیحی آلبرت کبیر و شاگردش توماس آکوئیناس در این مورد اظهار نظر کرده اند. به نظر ابن سینا مراد از موجود بما هو موجود، مفهوم عامی است که برتمام موجودات از جمله واجب الوجود بالذات صدق می کند و در نتیجه واجب الوجود جزء مسائل فلسفه می باشد. اما ابن رشد جوهر اعلی را در توضیح موجود بما هو موجود مطرح کرده و خدا را موضوع فلسفه و به دنبال آن اثبات خدا را جزء مسائل علم طبیعیات می داند. به نظر آلبرت کبیر موجود بما هو موجود همان وجود بسیط به مثابه اولین مخلوق خداوند است و همین وجود بسیط موضوع فلسفه است. در نگاه توماس موجود بما هو موجود هر چند موضوع فلسفه اما تنها بر ممکنات صدق می کند و خداوند علت این موجود بما هو موجود است. بررسی تطبیقی این اختلافات و چرایی این امر شاکله این مقاله را تشکیل می دهد.
تبلیغات
