Masculinity Rhizomes as Deconstructed in Tobias Wolff’s “Hunters in the Snow”: A Psycho-sociological Study (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
The issue of masculinity has always proved radically challenging. In Tobias Wolff’s “Hunters in the Snow” (1981), each character, constantly exercising their masculinity, attempts to gain the upper hand over his peers. As the story unfolds, the volatility of this concept causes each character’s masculinity to undergo minor to major transformations. In this state of flux, the current research analyzes Wolff’s short story via the lens of Connell’s model of gender and Gilles Deleuze and Félix Guattari’s schizoanalysis to trace the manifestations of different masculinity types and study their transformations respectively. Raewyn Connell’s three-fold model of gender is based on power, production relations, and cathexis, thus the present research initially studies each masculinity type in the world of Wolff’s three male characters as a certain rhizomatic zone in society and, then, how they are swapped in a process of deterritorialization to establish new ones (reterritorialization). At the opening of the story, each one of Wolff’s characters (Kenny, Frank, and Tub) represents a certain type of masculinity; while Kenny exercises dominance by bullying others (hegemonic), Frank serves as his accomplice in taking advantage of Tub (complicit and marginalized respectively). However, as the story reveals, these long-held rhizomes are de/reterritorialized in a moment of role reversal, leading to a tragic ending. The findings indicate that the two extreme ends of the masculinity hierarchy can be equally harmful to society as the experience of abuse adversely affects both the abuser (hegemonic and complicit) and the abused (marginalized), leading to corruption and devastation.ساخت شکنی ریزوم های مردانگی در داستان کوتاه «شکارچیان در برف» اثر توبیاس وُلف: مطالعه روان-جامعه شناختی
«مردانگی» همواره مسئله ای به شدّت چالش برانگیز بوده است. در داستان کوتاه «شکارچیان در برف» (1981) به قلم توبیاس وُلف، هر یک از شخصیت ها با تلاش برای اثباتِ مردانگی خود، به دنبال پیشی جستن از همتایان خود است. اما در ادامه، مردانگیِ این شخصیت ها به دلیل ناپایداری این مفهوم، دستخوش تغییرات ناچیز یا قابل توجهی می شود. در چنین فضای بی ثباتی، پژوهش حاضر به تحلیل داستان وُلف در پرتو مدل جنسیت کانِل و نظریه روان گسست کاوی ژیل دِلوُز و فِلیکس گاتاری پرداخته تا انواع گوناگون مردانگی را شناسایی و نحوه دگرگونی و جایگشت آن ها را مطالعه کند. مدل سه گانه جنسیت کانل بر قدرت، روابط تولید و مناسبات عاطفی استوار است بنابراین، پژوهش حاضر ابتدا به مطالعه هر یک از مردانگی های مشاهده شده در سه شخصیت اصلی داستان وولف به عنوان نوعی ریزوم در جامعه می پردازد و سپس نحوه ی جابه جایی آن ها را طی فرآیندی موسوم به قلمروزدایی و ایجاد قلمروهای جدید (بازقلمروسازی) بررسی می کند. در ابتدای داستان، هر یک از شخصیت های داستان وُلف (کِنی، فِرانک و تاب) نماینده ی نوع خاصی از مردانگی هستند؛ درحالی که کِنی با گردن کشی، سعی در غلبه بر دیگران دارد (مردانگی هژمونیک)، فِرانک نقش هم دست او را در سوءاستفاده از تاب ایفا می کند (به ترتیب، مردانگی هم دست و حاشیه ای). اما در ادامه ی داستان، این ریزوم های کهن و تثبیت شده در لحظه ی جابه جایی نقش ها، قلمروزدایی شده و پایانی حزن انگیز را رقم می زنند. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهند که هر دو نوع مردانگی افراطی به یک اندازه برای جامعه زیان باراند چراکه تجربه ی سوءاستفاده تاثیری منفی بر سوءاستفاده گر (مردانگی هژمونیک و هم دست) و قربانی (حاشیه ای) دارد و منجر به فساد و تباهی می شود.
مردانگی،روان گسست کاوی،ریزوم،قلمروزدایی/بازقلمروسازی،مدل سه گانه ی جنسیت کانل،
تبلیغات
