ژئوتوریسم یا گردشگری جغرافیایی یکی از روشهای نو در ارائه جاذبههای گردشگری است که کلی نگری در این شاخه خاص نشأت گرفته از ویژگیهای جغرافیایی آن است. ژئوتوریسم نه تنها عامل جاذبههای طبیعی از جمله پدیدههای زمین شناسی و ژئومورفولوژی میشود، بلکه جاذبههای تاریخی و فرهنگی را نیز در بر میگیرد. بنابراین بررسی در این زمینه ضروری به نظر می رسد و میتوان اذعان داشت که در طرحهای جامع کشوری جای این شاخه خالی است. استان فارس با داشتن میراث غنی زمینشناسی، ژئومورفولوژی خاص زاگرس نظیر (تنگها، گنبدهای نمکی، آبشارها و غیره) و جاذبههای تاریخی و فرهنگی (تخت جمشید و پاسارگاد و غیره) از مناطق مستعد برای برنامهریزی بر پایه ژئوتوریسم است. در این مقاله سعی شده است بانگاهی جامع، مدون و با استفاده از نقشههای مختلف از جمله نقشه زمینشناسی، تصاویر ماهوارهای و سایر نقشههای استانی و انجام مطالعات میدانی که در نهایت منجر به تهیه نقشه ژئوتوریسم استان شده، جاذبههای طبیعی و تاریخی فرهنگی معرفی شود و در ادامه برخی از مکانهایی که دارای شرایط لازم و کافی جهت برنامهریزی ژئوتوریسم در استان میباشند، مشخص شده است. نتایج این تحقیق نشان میدهد که قرارگیری برخی پدیده های ژئومورفولوژی خاص نظیر تنگها، تاقدیسها، گنبدهای نمکی و چشمه ها در کنار جاذبه های تاریخی فرهنگی و ارتباط تنگاتنگ این جاذبه ها با یکدیگر و با فاصله اندک نسبت به راههای ارتباطی اصلی، این مکانها را به صورت شاخص و واحدی مستعد برای این نوع گردشگری درآورده است. ذکر این نکته ضروری است که تعیین مکانهایی شاخص برای برنامهریزی ژئوتوریسم در استان لازم بوده ولی کافی نیست. توجه به ژئوتوریسم پایدار که ریشه در توسعه پایدار دارد، مطالعات و برنامهریزی برای گردشگری در استان را کامل خواهد کرد. از جمله راهبردهای توسعه برای دستیابی به اهداف مورد نظر توجه به جامعه و مشارکت اجتماعات محلی در گردشگری منطقه است که با این رویکرد کیفیت زندگی جوامع محلی افزایش مییابد. منافع ساکنان به حداکثر میرسد و مشارکت در حفظ منافع به حداکثر و باعث بهبود هویت محلی و ملی این جوامع خواهد شد. از دیگر راهبردها ایجاد زیرساختها و افزایش آنها از جمله (راهها)، افزایش خدمات و تسهیلات گردشگری، ترغیب و تشویق سرمایه گذاری خصوصی، حفاظت و مرمت آثار تاریخی و فرهنگی و آموزش راهنمایان تورهای تخصصی در این زمینه می باشد.