در دهههای اخیر، توسعهی ارتباطات و پیشرفت تکنولوژی، گسترش راههای ارتباطی، بویژه ایجاد شبکه راههای روستایی را ضروری ساخته است. در این راستا، اجرای شتابزده برنامههای توسعه و دخالت بیرویه و بدون شناخت انسان در محیط، افزون بر تخریب محیط طبیعب، سبب تشدید سیستمهای مورفوژنز، ناپایدارب شیبها و وقوع پدیدههای ژئومورفیک مانند حرکات تودهای مواد شده است. مقالهب حاضر، با استفاده از تفسیر عکسهای هوایی و بازدیدهای میدانی، ضمن شناسایی ویژگیها و مورفودینامیک فعال در بخش علیای حوضهی زهکشی آجی چای (شهرستان سراب)، بر نقش فعالیتهای انسانی (احداث جاده) در افزایش فراوانی وقوع انواع ناپایداریهای دامنهای (حرکات تودهای و ایجاد خندق) و مخاطرات ناشی از ساخت و توسعه راههای روستایی شهرستان سراب تأکید میکند. نتیجه مطالعه نشان میدهد اغلب جادهها و راههای ارتباطی مانند جاده سراب- نیر، سراب- اسب فروشان و غیره، به دلیل عبور از واحدهای مستعد گسیختگی، چند سال پس از بهرهبرداری، به وسیلهی پدیدههای ژئومورفولوژیک مانند حرکات تودهای و ایجاد خندق مورد تهدید و تخریب قرار میگیرند و پس از احداث، هزینههای هنگفتی صرف نگهداری و تعمیر آنها می شود. به این ترتیب، قبل از جاده کشی، برای آگاهی از ویژگی های مورفودینامیک مسیر عبور جاده، انجام مطالعات اولیه و ژئومورفولوژیک ضروری می نماید.