توسعه فضاهای پیراشهری

در این پژوهش تلاش شده با تهیه پرسشنامه محقق ساخته از مهاجرین روستایی آق قلایی به تحلیل و بررسی شبکه های اجتماعی این مهاجرین در مقصد پرداخته شود. پژوهش حاضر به لحاظ روش از نوع توصیفی - تحلیلی، شیوه جمع آوری اطلاعات اسنادی و از روش های میدانی شامل پرسشنامه استفاده شد. جامعه آماری این تحقیق آق قلایی های مقیم روستای مرتضی گرد و نمونه آماری 243 نفر از افراد بالای 18 سال مهاجرین ساکن در آن بود که به صورت تصادفی و براساس فرمول کوکران انتخاب شدند. جهت تعیین پایایی سؤال های پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار آن 783/0 به دست آمد. تجزیه وتحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار spss و آمار توصیفی و آمار استنباطی (کای اسکوئر و آزمون t) انجام گرفت. براساس یافته های تحقیق، بیش از 61 درصد از این مهاجرین قبل از مهاجرت به مرتضی گرد توسط یکی از اقوام و آشنایان خود تشویق به مهاجرت به این محل شده اند و انواع حمایت های عاطفی و شغلی را از شبکه دریافت نموده اند به طوری که دریافتن شغل 85 درصد از این مهاجرین، دوستان و خویشاوندان نقش داشته اند و همگام با بهبود نسبی وضعیت اقتصادی خود وجوهی را به زادگاه خود برای خانواده ارسال نموده و ارتباط خود را غالباً به صورت ماهانه با زادگاه حفظ کرده اند.

سکونتگاه های غیررسمی پیراشهری به عنوان یکی از اجزای ساختار کالبدی و فضایی شهر،  باکیفیت منظر  ناهمگن روبرو هستند. هدف این مقاله بررسی کیفیت منظر  سکونتگاه های غیررسمی پیراشهری از دیدگاه ذینفعان است. مطالعه موردی این پژوهش  محله خط چهار حصار کلانشهر کرج است.پژوهش حاضر ازنظر نوع کاربردی و ازنظر روش توصیفی – تحلیلی می باشد. داده های موردنیاز با استفاده از مطالعات کتابخانه ای، بررسی های میدانی و به کمک ابزار پرسشنامه محقق ساخته گردآوری شده است. اطلاعات حاصل از طریق بررسی رابطه ی همبستگی (همبستگی پیرسون) بین متغیرهای مستقل و وابسته ی تعریف شده  و با استفاده از نرم افزار spss و به روش کمی مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفته اند. حجم نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران و سطح خطای 5 درصد تعداد 384 به دست آمد.مؤلفه ها و متغیرهای مورداستفاده در پژوهش عبارت اند از خوانایی، پذیرندگی، سرزندگی ، هویت. نتایج آزمون نشان می دهد که عوامل خوانایی، پذیرندگی، سرزندگی، هویت، رابطه معناداری در کیفیت منظر  محدوده موردمطالعه دارند. متغیر خوانایی از شدت بیشتری نسبت به سایر متغیرها برخوردار است؛ بیشترین تأثیرات خوانایی در گویه های  X7 (نمادین بودن)، X8 (وضوح)، X9( نورپردازی در شب) و X10 (وحدت بصری) وجود دارد و درمجموع گویه وضوح با وزن رگرسیون 741/0 و نمادین بودن با وزن رگرسیون 741/0 بیشترین تأثیر را بر کیفیت منظر شهری دارند. متغیر خوانایی و متغیر پذیرندگی به صورت مستقیم بر کیفیت منظر تأثیرگذار می باشند و دو متغیر (سرزندگی و هویت) تأثیر غیرمستقیم بر میزان کیفیت منظر در محدوده موردمطالعه دارند

مخاطرات طبیعی با انواع گوناگون و گستره ی نفوذشان، همواره خطری جدی برای شهرها و مناطق پیرامون آن ها بوده اند. لذا مدیریت بحران، یکی از مهم ترین فاکتورهایی است که در کاهش میزان خسارت ها و تلفات انسانی در زمان بروز بلایای طبیعی تأثیر فراوانی دارد. در این راستا، هدف پژوهش حاضر تحلیل راهکارهای کاهش مخاطرات طبیعی در سازمان های مرتبط با مدیریت بحران (موردمطالعه: مناطق پیراشهری قوچان) می باشد. روش تحقیق این پژوهش، تحلیلی است. جمع آوری داده ها نیز به دو روش اسنادی و میدانی (مصاحبه و پرسشنامه) صورت گرفته است. در این پژوهش، ۲۰ نفر از کارشناسان و متخصصان مرتبط با موضوع، در ۱۱ سازمان موردبررسی، به عنوان جامعه آماری مورد پرسش و مصاحبه قرار گرفتند. تجزیه وتحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار LISREL و مدل Fuzzy VIKOR انجام گرفته است. نتایج نرم افزار LISREL نشان داد، تمامی نشانگرهای انتخابی (عوامل اجتماعی، عوامل زیرساختی و نهادی، عوامل آموزشی و اطلاعاتی، عوامل دانش و آگاهی، عوامل حمایتی و مالی)، دارای مقدار t بیشتر از ۶۰/۲ هستند و در سطح ۹۹ درصد معنی دار می باشند. این نتایج نشان می دهد که نشانگرهای انتخابی محقق برای اندازه گیری این مفهوم، هر یک دارای اهمیت می باشد و بخش مهمی از این عامل را اندازه گیری می کنند. نتایج مدل ویکور فازی نشان داد، در بین سازمان های مرتبط با مدیریت بحران در استفاده از راهکارهای مؤثر در کاهش مخاطرات طبیعی، فرمانداری با Q به دست آمده (1) و راه و شهرسازی با Q به دست آمده ۰۵۶/۰، بالاترین و پایین ترین رتبه ها را به خود اختصاص داده اند

ارزیابی رضایت مندی ساکنین مساکن اجتماعی به منظور اتخاذ تصمیم به ادامه یا تجدیدنظر امری ضروری در برنامه ریزی شهری تلقی می گردد. این موضوع به ویژه در مواردی که عواملی مانند گران بودن زمین های درونی شهر، عدم امکان تزریق جمعیت به بافت موجود و کمبود خدمات عمومی، سبب مکان یابی طرح های مسکن اجتماعی در پیرامون شهر و تشکیل سکونتگاه های پیراشهری شده است، اهمیتی دوچندان پیدا می کند. در همین ارتباط، هدف مقاله حاضر، ارزیابی میزان رضایت مندی از محیط مسکونی شهرک منظریه شهرکرد به عنوان مسکن گروه های کم درآمد دریکی از سکونتگاه های پیراشهری بر اساس روش تحقیق توصیفی- تحلیلی می باشد. بدین منظور ابتدا داده های موردنیاز با استفاده از روش اسنادی و میدانی (از نوع پرسشنامه و توزیع 100 عدد پرسشنامه بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای) جمع آوری گردیده و سپس جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون آماری T تک نمونه ای بهره گرفته شده است. در ادامه نیز با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) اوزان شاخص ها محاسبه و بر مبنای مقادیر کمی به دست آمده، شاخص ها رتبه بندی شده اند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که رضایت مندی کلی ساکنان شهرک منظریه شهرکرد در سطح متوسط قرار دارد و ساکنین از امکان دسترسی پیاده و دوچرخه به مراکز خدماتی محله، تسهیلات حمل و نقل عمومی و امنیت بیشترین رضایت مندی و از نحوه جمع آوری دفع آب های سطحی و چشم اندازهای قابل رؤیت از داخل به خارج واحدهای مسکونی کمترین میزان رضایت مندی را اظهار نموده اند

توجه به توسعه پایدار روستاهای پیراشهری عاملی مهمی در راستای برنامه ریزی روستایی می باشد. چراکه توسعه پایدار این مناطق بهبود شرایط محیط فضاهای پیراشهری، بهبود زندگی ساکنان این مناطق و حفاظت از محیط زیست آن ها را به دنبال دارد. در این زمینه یکی از رهیافت های مهم توجه به نقش مدیران روستایی می باشد. هدف این پژوهش تحلیل عملکرد مدیران سکونتگاه های پیراشهری با رویکرد توسعه پایدار فضا می باشد. تحقیق حاضر ازنظر هدف، کاربردی و روش انجام آن توصیفی- تحلیلی است. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه و مصاحبه می باشد. جامعه آماری شامل خانوارهای روستاهای پیراشهری تا فاصله 8 کیلومتر از مرکز شهرستان (شهر پلدختر) می باشد (4078 N=). با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری سهمیه ای 351 خانوار به عنوان نمونه انتخاب گردید. همچنین از کل روستای هم جوار شهر پلدختر روستاهای تا 8 کیلومتر فاصله (33 روستا) که دارای دهیاری بوده به عنوان روستاهای هدف انتخاب شدند. از آزمون t تک نمونه ای برای بررسی رضایت مردم محلی از عملکرد دهیاران در ابعاد اجتماعی، اقتصادی و محیطی- کالبدی، و برای بررسی تطبیقی عملکرد دهیاری ها در 33 روستای موردمطالعه از آزمون های تعقیبی (Post Hoc) و آزمون توکی (Tukey HSD) استفاده شد. نتایج نشان داد بیشترین رضایت مردم محلی از عملکرد دهیاران به ترتیب مربوط به بعد زیست محیطی با میانگین (69/3)، بعد اجتماعی (59/3)، و اقتصادی (46/3)  بوده است. مقایسه عملکرد دهیاران منطقه موردمطالعه نشان می دهد که بین عملکرد دهیاری ها در روستاهای هدف شهرستان پلدختر تفاوت معنی داری وجود دارد. در بین 33 روستای دارای دهیار، بهترین عملکرد دهیاران مربوط به چهار روستای پران پرویز با میانگین (66/4)، چال کل بالا (72/4)، میدان بزرگ (72/4) و چم مورت (80/4) بوده است. ضعیف ترین عملکرد دهیاری ها نیز مربوط به سه روستای سراب حمام (54/1)، واشیان کرم حسین (56/1) و گری بلمک (01/2) بوده است. از نتایج این پژوهش علاوه بر ارائه وظایف دهیاران در قالب شاخص های بیان شده، برای بهبود عملکرد آن ها می توان استفاده نمود.

امروزه، اهمیت نقش مؤثر مردم و مشارکت آن ها درحرکت به سمت توسعه روستایی بر کسی پوشیده نیست.  برای رسیدن به الگوی توسعه مطلوب یا استفاده صحیح از منابع و فرصت ها وتوزیع عادلانه امکانات، مشارکت مردم راهکار اصلی و محوری به شمار می رود. هدف پژوهش حاضر، سنجش میزان مشارکت روستاییان در توسعه سکونتگاه های روستایی پیراشهری خشکبیجار، شهرستان رشت می باشد. بر این اساس مطالعه بر روی 386 نفر از روستاییان، در 21 روستای پیرا شهری خشکبیجار شهرستان رشت انجام گرفته و در آن از دو روش اسنادی و مطالعات میدانی با استفاده از ابزار پرسش نامه برای شناسایی وضعیت مشارکت در روستاهای نمونه استفاده شده است. برای دستیابی به این هدف، پس از تهیه پرسش نامه و تعیین اعتبار روایی و پایایی آن با مقدارآلفای کرونباخ (87/0)، پرسش نامه ها در بین روستاهای نمونه دربین  افراد توزیع شده و از نتایج آن ها برای تأیید یا رد فرضیه ها استفاده شده است. برای سنجش مؤلفه های تحقیق از آزمون های F واسپیرمن استفاده گردید و نتایج حاکی از آن است که بین اعتقاد به اهمیت کار گروهی، سن، درآمد، تحصیلات و شغل اصلی با میزان مشارکت آنان در راستای توسعه روستایی، رابطه معناداری وجود داشته و علاوه بر آن میزان مشارکت مردم، نقش کلیدی در توسعه نواحی روستایی موردمطالعه ایفا می کند.

برخی از روستاهای پیراشهری به دلیل ظرفیت ها و جاذبه های گردشگری، از جایگاه مناسبی برخوردار هستند. این جایگاه به واسطه اثرات توسعه گردشگری است. شناخت بهتر این اثرات می تواند به توسعه این روستاها و شهر حوزه نفوذ منجر شود. هدف این تحقیق بررسی اثرات گردشگری در تحولات سکونتگاه های پیراشهری به صورت مطالعه موردی، روستای گردشگری کولفرح در شهرستان ایذه است. تحقیق توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مطالعات میدانی با استفاده از ابزار پرسش نامه است. جمعیت روستا بالغ بر 1189 نفر بوده که حجم نمونه 290 نفر محاسبه و پرسشگری در این روستا انجام شد. آلفای کرونباخ بیشتر از 70/0 محاسبه شد. نتایج آزمون پارامتریک میانگین ها نشان داد که بیش از 4/72 درصد افراد نسبت به ورود گردشگر به روستا رضایت مندی مناسبی دارند. همچنین این آزمون از  افزایش درآمدها با میانگین 02/4 و ایجاد فرصت های شغلی با میانگین 91/3 از مهم ترین دلایل نگرش مثبت مردم به گردشگری اشاره دارد. آزمون ویلکاکسون به معناداری تفاوت در ورود گردشگر از شهر ایذه، استان و استان های هم جوار به روستا، بعد از دهه 90 اشاره دارد. البته برای شاخص افزایش ورود گردشگر خارجی، این تفاوت وجود ندارد. نتیجه آزمون تی تک نمونه ای در سطح معناداری کمتر از 05/0 نشان داد بیشترین اثر اجتماعی مربوط به کاهش مهاجرت و تثبیت جمعیت با میانگین 89/3 و افزایش خانه های دوم در روستا با میانگین 83/3 است. بیشترین تأثیر از نظر اقتصادی در سطح معناداری کمتر از 05/0 مربوط به شاخص افزایش فرصت های شغلی با میانگین 98/3  و گسترش مشاغل خدماتی با میانگین 61/3 بوده است. شاخص ورود دلالان شهری در بحث زمین با میانگین 51/3  به عنوان یکی از اثرات منفی اقتصادی گردشگری است. بیشترین اثر کالبدی گردشگری در روستا مربوط به شاخص نگهداری و مرمت آثار تاریخی با میانگین 13/4 است. بارونق گردشگری میزان تعاملات و پیوندهای روستایی -شهری نیز افزایش یافته است

امروزه مناطق آزاد به عنوان پدیده ای فراگیر و ابزاری برای تحقق راهبرد های توسعه موردتوجه قرارگرفته اند. هدف از ایجاد این گونه مناطق، فراهم کردن شرایط مناسب برای افزایش تولید، ایجاد اشتغال و رشد رفاه اقتصادی مناطق و روستا های پیراشهری می باشد. لذا هدف از پژوهش حاضر، اثرات جایگاه شهر چابهار با محوریت منطقه ویژه اقتصادی در توسعه اقتصادی و کالبدی-فیزیکی روستا های پیراشهری می باشد. روش تحقیق این پژوهش تحلیلی است. جمع آوری داده ها نیز به دو روش اسنادی و میدانی (پرسشنامه) صورت گرفته است. جهت تجزیه وتحلیل اطلاعات نیز از نرم افزارهای SPSS، Expert choice و مدل ELECTRE انجام گرفته است. نتایج آزمون تی تک نمونه ای نشان داد، شهر چابهار با محوریت (منطقه ویژه اقتصادی) بر توسعه اقتصادی و کالبدی روستا های پیراشهری با اطمینان 95 درصد ازلحاظ آماری اثرگذار می باشد. همچنین نتایج آزمون همبستگی اسپیرمن با توجه به سطح معناداری 000/0، گویای رابطه معناداری بین توسعه اقتصادی-کالبدی روستا های پیراشهری و شهر چابهار با محوریت منطقه ویژه اقتصادی می باشد. در ادامه نیز یافته های حاصل از تعیین وزن شاخص ها با استفاده از روش نرم افزار Expert choice نشان داد، شاخص های اشتغال و درآمد با وزن به دست آمده 226/0، بالاترین رتبه و شاخص خدمات با وزن به دست آمده 053/0، پایین ترین رتبه را در توسعه اقتصادی و کالبدی روستا های پیراشهری داشته باشند. نتایج مدل ELECTRE نشان داد که در بین روستا های پیراشهری، روستا های تیس و مرادآباد بیشترین میزان تأثیر اقتصادی و کالبدی را از شهر چابهار با تأکید بر منطقه ویژه اقتصادی را به خود اختصاص داده اند

روابط میان شهر و روستا به صورت های گوناگون بر شکل پذیری سکونتگاه های روستایی و همچنین بر ساختار و کارکرد آن ها اثرگذار است. با توجه به نقش این روابط در فرایند تحولات و توسعه کانون های شهری و روستایی، شناخت پیامد های نامطلوب این روابط و تلاش برای کاهش اثرات منفی روابط متقابل شهر و روستا در راستای ساماندهی آن ها، زمینه ساز توسعه پایدار نواحی روستایی و شهری خواهد بود. پژوهش حاضر باهدف تحلیل روابط متقابل بین شهر و روستا و پیامد های نامطلوب در نواحی پیراشهری کلانشهر رشت خواهد بود. روش تحقیق توصیفی و تحلیلی و جامعه آماری آن را ساکنین روستا های چهار دهستان موردمطالعه و متخصصان تشکیل می دهد. به منظور بررسی و رتبه بندی مهم ترین پیامد های نامطلوب روابط متقابل شهر و روستا در نواحی پیراشهری خمام، از دیدگاه متخصصین، از نرم افزار Expert Choice استفاده شده است، نتایج نشان داد، از بین پیامد های نامطلوب روابط متقابل بین شهر و روستا، پیامد کمرنگ شدن الگوی سنتی مسکن روستایی و توسعه سبک معماری شهری با وزن 187/0، بالاترین رتبه را به خود اختصاص داده است، در ادامه نیز با استفاده از مدل تصمیم گیری WASPAS سعی شده است تا رتبه هر یک از دهستان های بخش خمام را بر اساس پیامدهای مطرح شده سنجیده شود. نتایج نشان داد، به ترتیب دهستان چاپارخانه با مقدار 654/3، دهستان کته سر با وزن به دست آمده 532/3، دهستان فرشکی با وزن 421/3، دهستان اشکیک با وزن به دست آمده 321/3، بالاترین و پایین-ترین رتبه ها را به خود اختصاص داده اند

یکپارچگی شهر و روستا به ترکیب بهینه ای از عوامل طبیعی، اقتصادی، اجتماعی و مکانی اشاره دارد. میزان یکپارچگی این دو مکان بستگی به این دارد که تا چه میزان سیستم های شهری و روستایی (اقتصادی ، اجتماعی و زیست محیطی) به یکدیگر نفوذ می کند، با یکدیگر ارتباط می یابند، مکمل یکدیگرند و مزایا را به اشتراک می گذارند. در این پژوهش هدف بررسی روابط اقتصادی و اجتماعی بین شهر فارسان و روستاهای منطقه پیرامون است. روش تحقیق توصیفی و ازنظر هدف،کاربردی است. داده ها با استفاده از پرسشنامه گردآوری شده اند. جامعه آماری پژوهش را سرپرستان خانوار روستایی شهرستان فارسان تشکیل داده اند. حجم نمونه 380 سرپرست خانوار در 19 روستا است. نتایج پژوهش بر اساس آزمون T تک نمونه ای نشانگر آن است که بین شهر فارسان و روستاهای پیرامون، روابط اقتصادی و اجتماعی برقرار است. تمام شاخص های روابط اجتماعی نشان دهنده اثر مثبت و دوسویه هستند، اما در روابط اقتصادی، شاخص های جریان سرمایه از شهر به روستا، میزان اشتغال و میزان درآمد به ترتیب با اختلاف میانگین(800/0-، 827/0-، 518/0) نشان دهنده اثر یک سویه و سلطه شهر فارسان بر روستاهای پیرامون می باشد. نتیجه مدل سازی معادلات ساختاری برای ارتباط بین روابط اجتماعی و اقتصادی به ترتیب با تبیین 98/0 و 89/0 نشان داد که روابط اجتماعی بیشتر و قوی تری نسبت به روابط اقتصادی بین شهر فارسان و روستاهای پیرامون برقرار می باشد

در منازل مسکونی سازمانی موجود در کشور، به دلیل عدم توجه به نیازهای اقوام و گروه های گوناگون و مساعد نبودن شرایط ایجاد تعامل میان ساکنین، دچار یک خلاء بزرگ در ایجاد تعلق مکانی و پایداری اجتماعی شده اند. در راستای بهبود این شرایط مستلزم بهره گیری از چارچوب نظری و تدوین شاخص ها و مؤلفه های شهرسازانه برای ارتقاء هویت مکانی و پایداری اجتماعی می باشیم. به این منظور ابتدا بر اساس مطالعات مبانی نظری، به ساختار یک مدل تجربی نائل شده و سپس با بهره گیری از نقطه نظرات صاحبان اندیشه در رشته های طراحی شهری و معماری و همچنین 150 خانوار پرسنل نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران که در منازل سازمانی واقع در سواحل دریای عمان حضور دارند، به دنبال اثبات مدل برآمده که به این منظور از روش تحلیل عاملی، شاخص های ارزیابی شده در ساختار مدل را بررسی کرده و از نرم افزارهای SPSS و AMOS برای تحلیل مسیر بهره گرفته و مدلی براساس روابط میان این عوامل و ضرایب همبستگی آن ها تدوین و پایش شد. بر این اساس شاخص ها در 2 گروه اصلی هویت مکانی و پایداری اجتماعی قرار گرفتند که بر اساس کیفیت و رضایت از زندگی در دست یابی به یک طراحی شهری مطلوب همبستگی آن ها مورد تائید قرار گرفت. افزایش کیفیت فضاهای شهری و طرّاحی مناسب منظر شهری بتواند زمینه حضور ساکنان را در سطح شهر فراهم سازد. درنتیجه سرزندگی و نشاط ناشی از حضور شهروندان در رشد اجتماعی و فرهنگی جامعه و احساس هویت شهروندی و مکانی مؤثر خواهد بود

فضاهای پیراشهری یکی از نتایج رو به تزاید رشد شهرنشینی است. این رویه، در اکثر کشورها به ویژه کشورهای درحال توسعه و کم رشد به اپیدمی در نظام سازمان یابی فضایی تبدیل شده است؛ چراکه اکثر این فضاها بدون برنامه ریزی از پیش طرح ریزی شده رشد یافته است. یکی از رسالت های خطیر نظام برنامه ریزی و مدیریت توسعه فضا، تکاپو برای قاعده مند ساختن نظام تحولات در سازمان یابی فضاهای پیراشهری و حاکمیت رویه توسعه زا در بطن این سکونتگاه ها است. در راستای تحقق اهداف برنامه ریزی توسعه در فضاهای پیراشهری، این تحقیق تلاش داشته تا به بررسی و تحلیل مکانی - فضایی وضعیت سرمایه های معیشتی در سکونتگاه های لبه شهر بیرجند بپردازد. نتایج نشان داد رشد ناپایداری و گسترش ناخرسندی ها در اقتصاد فضای مناطق منجر به سرریزهایی از جمعیت و نیروی انسانی مستعد در پیرامون شهرها شده است و این کانون ها را به محل انباشت "سرمایه انسانی کم بنیه/کم درآمد" در مناطق جغرافیایی تبدیل نموده است. با عنایت به اینکه دارایی مالی از ضعیف ترین نوع سرمایه های پنج گانه معیشتی در فضاهای پیراشهری است، منجر به ایجاد و دامن زدن به دیالکتیک ساخت و بازساخت «تله فضایی فقر» در مجاور کلانشهر منطقه (بیرجند) شده است. به لحاظ مکانی نیز، سکونتگاه های پیراشهری که هم دارای کمترین موانع طبیعی بر سرراه توسعه فیزیکی بوده و به لحاظ موقعیت قرارگیری در مجاورت راه های دسترسی اصلی بین شهری هستند، کانون جذب جمعیت مهاجر از شهر و روستاها بوده است. همچنین در این گروه از کانون های پیراشهری، می توان شاهد بالاترین میزان سرمایه های پنج گانه معیشتی در مقایسه با دیگر سکونتگاه ها بود. در خصوص شهر بیرجند نیز این گونه فضاهای پیراشهری عمدتاً در غرب آن تجمع یافته است.