پژوهش های روان شناسی اجتماعی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین تمایزیافتگی خود، ترس از ارزیابی منفی و تفکر انتقادی با سازگاری اجتماعی در دانش آموزان انجام شد. روش: جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان متوسطه شهرستان قصرشیرین (1400 نفر) بود که نمونه ای به حجم 300 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شد. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه های تمایزیافتگی خود، ترس از ارزیابی منفی، تفکر انتقادی و سازگاری اجتماعی استفاده شد. برای تحلیل داده ها نیز از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین ترس از ارزیابی منفی با سازگاری اجتماعی همبستگی منفی وجود دارد. اما بین تمایزیافتگی خود و تفکر انتقادی با سازگاری اجتماعی همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. در حالت کلی نیز نتایج نشان داد که تمایزیافتگی خود، ترس از ارزیابی منفی و تفکر انتقادی توان پیش بینی سازگاری اجتماعی را دارند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش می توان نتیجه گرفت که بهبود تفکر انتقادی و تمایزیافتگی خود و کاهش ترس از ارزیابی منفی می تواند منجر به سازگاری اجتماعی شود.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر بازی درمانی تعاملی گروهی بر تعاملات بین فردی، انعطاف پذیری و ادراک احساسات کودکان 7 تا 11 سال انجام شد. روش: تعداد 22 نفر از بین کودکان 7 تا 11 سال که به یکی از مراکز روان شناسی بالینی شهر اصفهان مراجعه کرده بودند، به شیوه در دسترس انتخاب شدند. همه افراد نمونه در مهارت های اجتماعی، تعاملات بین فردی، انعطاف پذیری و ادراک احساسات، نمره ی پایین کسب کرده بودند. افراد نمونه به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. جلسات بازی درمانی تعاملی گروهی برای گروه آزمایش در ده جلسه اجرا شد. کلیه ی آزمودنی ها قبل و بعد از ارائه ی برنامه ی درمانی به پرسش نامه های تعاملات بین فردی، انعطاف پذیری و ادراک احساسات بعنوان پیش آزمون و پس آزمون پاسخ دادند. یافته ها: تحلیل داده ها با به کارگیری آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که نمرات آزمودنی های گروه آزمایش، در مقایسه با گروه کنترل، در متغیرهای تعاملات بین فردی، انعطاف پذیری و ادراک احساسات به طور معناداری افزایش یافته است (05 /0P

مقدمه: پذیرش اجتماعی، یکی از جنبه های مهم در روابط اجتماعی است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه ی تصویر بدن و عزت نفس دانش آموزانِ دارای پذیرش اجتماعی بالا و پایین بود. روش: پژوهش حاضر از نوع پس رویدادی است. تعداد 360 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای از میان همه ی دانش آموزان قزوین انتخاب شدند. سپس تعداد 108 نفر از این افراد با روش گروه سنجی به عنوان افراد ستاره و منزوی شناسایی و تحت مطالعه قرار گرفتند. جهت سنجش متغیرها از پرسش نامه ی روابط چندبُعدی بدن-خود (کش، 1990) و مقیاس عزت نفس (روزنبرگ، 1965) استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک راهه انجام شد. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که بین رضایت از تصویر بدنی و عزت نفسِ افراد ستاره و منزوی، تفاوت معنا داری وجود داشته و میانگین تصویر بدن و عزت نفس در میان افراد ستاره، بالاتر از افراد منزوی است. همچنین بین تصویر بدن و عزت نفس دختران با پذیرش اجتماعی بالا و پایین تفاوت معناداری وجود دارد. اما در پسران، این تفاوت ها معنا دار نبود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به نظر می رسد پذیرش اجتماعی به ویژه در دختران دانش آموز نقش تعیین کننده ای در تصویر بدنی و عزت نفس داشته باشد. همچنین پذیرش اجتماعی بالا در گروه، می تواند تأثیر مثبتی در نگرش های افراد نسبت به خود داشته باشد.

مقدمه: پژوهش کنونی با هدف بررسی نقش جوّ دانشگاه در پیشرفت خلاقانه ی دانشجویان انجام شد. روش: با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، تعداد 362 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه مازندران انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس پیشرفت خلاقانه ی کارسون، پترسون و هیگینز (2005) و پرسش نامه ی ادراک جوّ دانشگاهی خلاق بود. داده ها با استفاده از روش تحلیل عامل اکتشافی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که جوّ دانشگاه، سهم معناداری در پیش بینی پیشرفت خلاقانه ی دانشجویان دارد و می تواند ۳۱٪ از تغییرات پیشرفت خلاقانه ی دانشجویان را پیش بینی کند. نتیجه گیری: جوّ دانشگاه به عنوان متغیری اجتماعی، سهم معناداری در پیش بینی پیشرفت خلاقانه ی دانشجویان دارد.

مقدمه: هدف پژوهش تعیین رابطه ی هوش معنوی، اخلاقی و سازمانی با تمایل به ترک خدمت مدیران مدارس با استفاده از روش پژوهش توصیفی- همبستگی بود. روش: در این تحقیق جامعه ی آماری شامل تمامی مدیران مدارس زاهدان در سال تحصیلی 95-1394 بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد 209 مدیر انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. به منظور بررسی متغیرهای پژوهش از پرسش نامه ی هوش معنوی (عبداله زاده و همکاران، 1387)، پرسش نامه ی هوش اخلاقی (لینک و کیل، 2005)، پرسش نامه ی هوش سازمانی (آلبرخت، 2003 و پرسش نامه ی تمایل به ترک خدمت (کیم و لیونگ، 2007) استفاده گردید. برای تجزیه وتحلیل داده ها از ضریب همبستگی و رگرسیون چندگانه ی هم زمان استفاده شد. یافته ها: بر اساس یافته ها بین هوش های معنوی، اخلاقی و سازمانی با تمایل به ترک خدمت مدیران مدارس رابطه ای منفی معنا دار وجود داشت (01/0p

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین رفتار کنترلی ادراک شده و زورگویی، و نقش واسطه ای عدم ارضای نیازهای روان شناختی و خشم در این رابطه بود. روش: تعداد 480 نفر ار دانش آموزان شهر تهران به صورت نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شده و به پرسش نامه های رفتار کنترلی ادراک شده (بارثولومیو و همکاران،2010)، پرسش نامه عدم ارضای نیازهای روان شناختی (بارثولومیو و همکاران، 2011) و پرسش نامه زورگویی و خشم (بوسورث و همکاران، 1999) پاسخ دادند. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از مدل معادلات ساختاری استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد عدم ارضای نیازهای روان شناختی بر خشم و زورگویی اثر مستقیم و مثبت و تأثیر خشم بر زورگویی مثبت و معنادار است. تأثیر توجه مشروط منفی، تهدید و ارعاب و کنترل بیش ازحد رفتار بر عدم ارضای نیازهای روان شناختی مثبت و معنادار است؛ اما تأثیر کنترل با تحسین/پاداش بر عدم ارضای نیازهای روان شناختی معنادار نیست. تأثیر غیرمستقیم توجه مشروط منفی، تهدید و ارعاب و کنترل بیش ازحد رفتار بر خشم و زورگویی مثبت و معنادار است. تأثیر غیرمستقیم عدم ارضای نیازهای روان شناختی بر زورگویی مثبت و معنادار است. نتیجه گیری: یافته ها نقش رفتار کنترلی ادراک شده و عدم ارضای نیازهای روان شناختی بر خشم و زورگویی را مورد تأکید قرار می دهند.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل ارتقادهنده ی رضایتمندی در پاتوق های شهری انجام گرفت تا مؤلفه های کیفی تأثیرگذار بر آن شناسایی و اولویت بندی گردد. روش: با توجه به مبانی نظری پژوهش، ابتدا عوامل مؤثر بر ارتقاء رضایتمندی در پاتوق ها متشکل از 3 شاخص اصلی استخراج گردید و سپس هر یک از این شاخص ها با استفاده از پرسش نامه ی محقق ساخته مورد سنجش قرار گرفت. جامعه ی آماری مطالعه حاضر را کلیه ی افراد مراجعه کننده به پاتوق های شهری منطقه ی یک شهر اردبیل تشکیل می دهد که از آن میان تعداد ۱۸۰ نفر به شیوه خوشه ای انتخاب شدند. یافته ها: نتایج بر این نکته تأکید دارد که شاخص های امنیت و وجود تسهیلات و امکانات کافی در اولویت اول پاسخگویان قرار داشته و حضور در پاتوق نقش مهمی را در افزایش تجارب محیطی دارد. این در حالی است که مقایسه ی تطبیقی بین گروه ها نشان از اهمیت عامل امنیت برای زنان و عامل سهولت دسترسی و افزایش ارتباطات همسایگی برای مردان دارد. همچنین عامل تسهیلات و امکانات کافی برای افراد مجرد عامل مهم تری از نظر شرکت کننده ها بود. نتایج بررسی بین گروه های سنی نیز اهمیت شاخص های انسجام فضایی و خوانایی برای رده های سنی زیر 20 سال و بالای 40 سال را آشکار می سازد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده طراحی مناسب پاتوق های شهری راهکاری در جهت ارتقاء رضایتمندی ساکنین محسوب می شود و می تواند بستر مناسبی را جهت پاسخگویی به نیازهای گروه های مختلف اجتماعی فراهم نماید.