راهبردهای آموزش در علوم پزشکی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آموزش راهبردهای وسعت بخشی تفکر بر بهزیستی ذهنی و تحمل ابهام دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر خرم آباد بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه می باشد. روش کار: جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پایه سوم متوسطه دوم مشغول به تحصیل در دبیرستان های واقع در شهر خرم آباد بودند که تعداد 40 نفر از آن ها به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای از جامعه موردنظر انتخاب شدند. در پژوهش حاضر از پرسشنامه تحمل ابهام مک لین (2008) و بهزیستی ذهنی (رن شاو و بولوگینو، 2016) استفاده شد. یافته ها: داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس چندمتغیره) تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش راهبردهای وسعت بخشی تفکر باعث بهبود بهزیستی ذهنی (P < 0.001, F = 75.09) و تحمل ابهام (P < 0.001, F = 34.17) در دانش آموزان می شود. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که آموزش راهبردهای وسعت بخشی تفکر به دانش آموزان منجر به افزایش سطح بهزیستی ذهنی و افزایش تحمل ابهام در آنان می شود. نتیجه گیری: ازاین رو به مدارس پیشنهاد می شود که توجه به آموزش این نوع از مهارت ها را جزء اولویت های آموزشی خود قرار دهند.

مقدمه: انگیزش شامل عوامل هوشیار و ناهشیار فعالیت هایی روانی انسان است و تحت تاثیر فرآیندهای شناختی، عاطفی و رفتاری قرار دارد. از این رو پژوهش حاضر با هدف پیش بینی انگیزش درونی- بیرونی برای یادگیری بر اساس سبک های اسنادی و خودکارآمدی در دانشجویان علوم پزشکی انجام شد. روش کار: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری دانشجویان رشته های پزشکی، داروسازی، بهداشت و دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران در سال تحصیلی 1394- 1395 بودند که 170 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های سبک اسنادی سلیگمن و همکاران، خودکارآمدی جروسلم و شوارتر و راهبردهای انگیزش یادگیری قدم پور جمع آوری و بوسیله آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری تحلیل شدند. یافته ها: سبک اسنادی مثبت و خودکارآمدی می توانند انگیزش درونی برای یادگیری را به طور معناداری پیش بینی کنند و خودکارآمدی سهم بیشتری در پیش بینی انگیزش درونی دارد (01/0 > P). همچنین سبک اسنادی منفی و خودکارآمدی می توانند انگیزش بیرونی برای یادگیری را به طور معناداری پیش بینی کنند و خودکارآمدی به طور معکوس در پیش بینی انگیزش بیرونی سهم دارد (01/0 > P). نتیجه گیری: نتایج پژوهش شواهدی را پیشنهاد می کند که ویژگی های شناختی سبک اسنادی مثبت و خودکارآمدی در پدیدآیی انگیزش درونی برای یادگیری نقش دارند و سبک اسنادی منفی و خودکارآمدی در پدیدآیی انگیزش بیرونی برای یادگیری در دانشجویان نقش دارند. لذا به منظور ارتقاء سطح انگیزش تحصیلی درونی دانشجویان و پیشگیری از تاثیرات آسیب زای سبک اسنادی منفی در بروز مشکلات تحصیلی، لازم است زمینه بهبود سبک اسنادی مثبت و خودکارآمدی فراهم شود.

مقدمه: نظام ارزشیابی از روش هایی که به ارزشیابی صرف دانش می پرداختند، به روش های ارزشیابی توانایی و شایستگی تغییر یافته است. روش ارزشیابی بالینی دفترچه ثبت مهارت های بالینی یا مهارت نامه (Logbook) یکی از روش های رایج ارزشیابی مهارت های بالینی دانشجویان است که در سال های اخیر جهت ارزشیابی بالینی دانشجویان مامایی دانشگاه علوم پزشکی شیراز مورد استفاده قرار گرفته است. بنابراین این مطالعه با هدف بررسی میزان رضایتمندی دانشجویان مامایی از این روش انجام گرفته است. روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی که در سال 1395 صورت گرفت، 94 نفر از دانشجویان مامایی که کارآموزی بهداشت مادر و کودک (MCH) و بارداری و زایمان (OB) را می گذراندند، مورد مطالعه قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه «سنجش رضایتمندی» جمع آوری شد که این پرسشنامه شامل 9 حیطه در قالب مقیاس لیکرت بود. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS 18.0 و آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی مثل آزمون تحلیل واریانس (ANOVA)،T مستقل و ... تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین رضایتمندی دانشجویان مامایی از مهارت نامه در کارآموزی OB، 9/16 ± 3/47 و در کارآموزی MCH، 2/15 ± 8/52% بود. در هر دو کارآموزی بالاترین نمره رضایت مندی مربوط به حیطه «استرس زا بودن» بود (2/25 ± 4/65% در کارآموزی MCH و 7/27 ± 3/54% در کارآموزی OB) و میزان رضایت دانشجویان ترم آخر بیشتر از سایر دانشجویان بود. (05/0 > P). نتیجه گیری: استفاده از مهارت نامه در ارزشیابی بالینی دانشجویان مامایی در کارآموزی های OB و MCH، همراه با نارضایتی نسبی است. لذا بازنگری و اصلاح جوانب مختلف مهارت نامه ضروری به نظر می رسد تا به خوبی موجبات رضایت هرچه بیشتر دانشجویان فراهم گردد.

مقدمه: عملکرد درسی مطلوب یکی از مهم ترین هدف های هر دانشجو، خانواده او، دانشگاه و نظام آموزشی است. فعالیت آموزشی و یادگیری کارآمد از جمله شاخص های یک دانشگاه و دانشجوی موفق است. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی عملکرد درسی دانشجویان براساس سبک های شناختی و اهمال کاری تحصیلی آنان انجام شد. روش کار: جامعه آماری پژوهش عبارت بود از کلیه دانشجویان دوره کارشناسی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی در سال تحصیلی 95-1394. نمونه پژوهش شامل همه دانشجویان حاضر در پنج کلاس درس (154 تَن) بود که به هر روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. از پرسشنامه های: الف. سبکهای شناختی ایزالم-97 و ب. اهمال کاری تحصیلی آیتکن (API) برای جمع آوری داده ها استفاده شد. پایایی پرسشنامه سبک شناختی شهودی (79/0)، روشمند (83./0)، تأملی (89/0)، عملگرا (87./0)، و روایی آن (67/0) گزارش شده است. پایایی پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی (88/0) و روایی آن (67/0) به دست آمده است. از نمره پایان ترم درس روانشناسی یادگیری به عنوان شاخص عملکرد درسی دانشجویان استفاده شد. یافته ها: بین سبک شناختی با اهمال کاری تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد، ب) بین اهمال کاری تحصیلی با عملکرد درسی رابطه معناداری وجود دارد؛ ولی، بین سبک شناختی با عملکرد درسی رابطه معناداری یافت نشد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون مؤید آن بود که سبک شناختی قدرت پیش بینی کنندگی اهمال کاری تحصیلی دانشجویان را دارد. همچنین، اهمال کاری تحصیلی از قدرت پیش بینی کنندگی بالایی برای عملکرد درسی برخوردار است. نتیجه گیری: از یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که نوع سبک شناختی دانشجویان در اهمال کاری تحصیلی و اهمال کاری تحصیلی نیز به نوبه خود در عملکرد درسی آنان تأثیر می گذارد. بنابراین، لزوم شناخت و آگاهی از کارکردهای سبک شناختی و اهمال کاری بیش از پیش ضروری می نماید

مقدمه: بررسی عملکرد تدریس اثربخش اعضای هیات علمی از طریق ارزشیابی دانشجویان و خودارزیابی استادان، از موثرترین روش ها برای شناخت بهتر نقاط قوت و ضعف عملکرد آموزشی است که می تواند بستری را برای رشد کیفی ت تدریس استادان فراهم نماید. در همین راستا مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه ای میزان کاربست مؤلفه های تدریس اثربخش توسط اعضای هیات علمی دانشگاه اصفهان بر اساس دو رویکردِ"ارزشیابی دانشجویان" و "خودارزیابی استادان" انجام گردید. روش کار: پژوهش حاضر در نیمسال اول سال تحصیلی 96-1395 با استفاده از روش توصیفی- مقطعی انجام شد. جامعه آماری تحقیق مشتمل بر اعضای هیئت علمی گروههای علوم انسانی دانشگاه اصفهان بود که 60 نفر از آنها با روش نمونه گیری در دسترس در مطالعه مشارکت داده شدند. هر عضو هیات علمی توسط خودش و تعدادی از دانشجویان کلاسهای درسش مورد ارزیابی قرار گرفت. انتخاب نمون ه از بین دانشجویان، بر اساس فهرست کل دروس و کلاسهای درس استادان مشارکت کننده در مطالعه بود که سه کلاس درس از هر استاد ب ه روش تص ادفی ساده انتخاب شدند و در مجموع 2210 نفر از دانشجویان در پژوهش مشارکت داده شدند. ابزار مطالعه، پرسشنامه محقق ساخته تدریس اثربخش بود و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS 22 و شاخصهای آماری فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار و آزمون T مستقل انجام شد. یافته ها: نتایج آزمون T مستقل نشان داد که میانگین نمرات ارزیابی دانشجویان از میانگین نمرات خودارزیابی استادان در هر 6 مؤلفه تدریس اثربخش پایینتر بود و اختلاف میانگینها نیز در همه مؤلفه ها معنادار بود (05/0 ≤ P). همچنین عملکرد کلی تدریس اثربخش اساتید بر مبنای ارزشیابی دانشجویان، در سطح نسبتاً مطلوب و بر اساس نتایج خودارزیابی استادان، در سطح مطلوب بود. نتیجه گیری: با نظر به نتایج متفاوت حاصله از دو رویکرد ارزشیابی دانشجویان و خودارزیابی استادان در بررسی عملکرد تدریس اثربخش اعضای هیات علمی، ضروری است جهت ارزشیابی جامع عملکرد تدریس استادان، ضمن تقویت توانایی خودارزیابی اساتید و نزدیک تر کردن ملاک های ارزشیابی اساتید و دانشجویان، از تلفیق دو رویکرد مذکور برای شناسایی نقاط قوت و ضعف و ارتقای عملکرد تدریس اساتید استفاده شود.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر تعیین صلاحیت های آموزشی و پژوهشی مورد نیاز برای موفقیت دانشجویان در زندگی دانشگاهی از دیدگاه اعضای هیات علمی دانشگاه های دولتی و غیر دولتی شهر تهران است. روش کار: این پژوهش به لحاظ روش یک تحقیق توصیفی- پیمایشی و به لحاظ هدف کاربردی می باشد. جامعه آماری این پژوهش عبارت از اعضای هیأت علمی دانشگاه های دولتی و غیر دولتی شهر تهران در سال تحصیلی ۹۵-۱۳۹۴ می باشند روش نمونه گیری به شیوه تصادفی طبقه ای (متناسب با حجم) و تعداد نمونه برابر با 377 نفربوده است. ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته بوده و برای تعیین روایی آن، از روایی محتوایی استفاده شده است. به این منظور علاوه بر نظرات استادان راهنما و مشاور، پرسشنامه در اختیار چند نفر از استادان علاقه مند به موضوع پژوهش و باسابقه قرار گرفت و نظرات آنها در پرسشنامه اعمال گردید و برای مشخص نمودن پایایی پرسشنامه، از ضریب آلفای کرونباخ استفاده و ضریب پایایی (۹۵/۰) بدست آمد و داده های جمع آوری شده با استفاده از روش های آمار توصیفی و آزمون های آمار استباطی از جمله آزمون فریدمن و همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: از دیدگاه اعضای هیأت علمی دانشگاههای شهر تهران (31/96 درصد)، صلاحیت های آموزشی دانشجویان در سطح متوسط و بالاتر بر موفقیت علمی و عملی دانشجویان تأثیر دارد و از دیدگاه (19/90 درصد) از آنها، صلاحیت های پژوهشی در سطح متوسط و بالاتر بر موفقیت دانشجویان تأثیرگذار بوده است. یادگیری و کسب مهارتهای مرتبط با یادگیری مقدمه ورود به عرصه پژوهش تلقی شده و دانشجویان در مقاطع پایین تحصیلی نیاز بیشتری به صلاحیت های آموزشی و یادگیری و در مقاطع بالاتر نیاز بیشتر به صلاحیت های پژوهشی برای موفقیت در زندگی دانشگاهی دارند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که دانشجویان برای موفقیت در دوران دانشگاهی نیاز به 14 شایستگی آموزشی و 11 شایستگی پژوهشی دارند. صلاحیت های آموزشی و یادگیری نسبت به صلاحیت های پژوهشی، نقش بیشتری در موفقیت علمی و تحصیلی دانشجویان در دانشگاه دارند. همچنین اولویت و اهمیت این شایستگی ها از دیدگاه اعضای هیأت علمی در این مقاله مشخص شده و ضمن تبیین آنها، پیشنهادهایی برای بهبود این صلاحیت ها در دانشجویان ارائه شده است.

مقدمه: توجه به متغیرهای مرتبط با فرسودگی تحصیلی در دانشجویان پرستاری می تواند در شناخت بیشتر ماهیت این متغیر در بین این افراد راهگشا باشد، بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف پیش بینی فرسودگی تحصیلی بر اساس دشواری تنظیم هیجان و حمایت اجتماعی در دانشجویان پرستاری انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر توصیفی – همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه در سال 96 - 1395 بود که نمونه ای به حجم 125 نفر به روش تصادفی ساده انتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های دشواری تنظیم هیجان گراتز و روئمر، حمایت اجتماعی زیمت و همکاران و مقیاس فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران بود. داده-های گردآوری شده با استفاده از آزمون های آماری ضریب همبستگی و رگرسیون چندمتغیره مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که بین دشواری تنظیم هیجان با فرسودگی تحصیلی رابطه مثیت و معناداری وجود دارد (001/0 = P)، همچنین بین حمایت اجتماعی با فرسودگی تحصیلی رابطه منفی و معناداری وجود دارد (001/0 = P). نتیجه گیری: بنابراین می توان گفت که متغیرهای دشواری تنظیم هیجان و حمایت اجتماعی توان پیش بینی فرسودگی تحصیلی در دانشجویان پرستاری را دارند.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیربرنامه منتور شیب بر عوامل تنش زا و اعتماد به نفس دانشجویان پرستاری در محیط بالینی بیمارستان امام سجاد (ع) رامسر انجام گرفت. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی است 60 نفر از دانشجویان ترم دوم پرستاری، دانشکده پرستاری مامایی فاطمه زهرا رامسر بطور سرشماری انتخاب و به صورت تصادفی به دوگروه کنترل (30 نفر) وآزمون (30 نفر) تقسیم شدند. درگروه آزمون به ازای هر 4-3 دانشجوی ترم دوم، یک دانشجوی ترم شش پرستاری به عنوان منتور نقش راهنمایی و حمایت را به عهده گرفت. جهت جمع اوری داده ها، از نسخه فارسی فرم بررسی تجربه محیط بالینی (Kack & Kleehammer، 1990) وپرسشنامه اعتماد به نفس (Montalto, 2001) استفاده شد. داده های جمع اوری شده با آزمون های آماری در سطح معنی داری (05/0 > P) تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین نمرات عوامل تنش زای محیط بالینی در گروه آزمون بعد از مداخله کاهش (001/0 > P) و در گروه کنترل تغییر نیافت (43/0 = P). میانگین نمره اعتماد به نفس گروه آزمون نسبت به کنترل افزایش بیشتری یافت. آزمون تی مستقل اختلاف معنی داری، بین تفاضل میانگین نمرات اعتما د به نفس قبل وبعد کارآموزی بین دو گروه نشان داد (001/0 > P). نتیجه گیری: پیشنهاد می شود برنامه ریزان آموزش بالینی از شیوه های نوین ومقرون به صرفه به عنوان یک روش آموزشی مکمل در جهت ارتقای آموزش بالینی در برنامه ریزی آموزشی مد نظر قراردهند.

مقدمه: غیبت و تمایل به غیبت از کلاس های دانشگاهی، ضمن کاهش اثربخشی درونی و بیرونی نظام دانشگاه، تبعات متعدد فردی- اجتماعی دارد که مطالعه این موضوع را ضروری می سازد. با توجه به اینکه رفتار انسانی محصولی چند متغیری است، دلایل متنوع غیبت و گریز از دانشگاه به عنوان یک رفتار انسانی، از زوایای مختلف قابل مطالعه است. برخی از دلایل دانشگاه گریزی ریشه در سیستم آموزشی دارد. هدف این پژوهش، مطالعه نقش متغیرهای سیستم آموزشی بر دانشگاه گریزی (غیبت و تمایل به غیبت) دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان می باشد. روش کار: طرح پژوهش از نوع طرح پژوهشی توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان می باشد. حجم نمونه پژوهش برای جمع آوری داده ها با استفاده از جدول مورگان تعداد 306 نفر محاسبه و به روش طبقه ای تصادفی انتخاب گردیده اند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه محقق ساخته دانشگاه گریزی و عوامل دانشگاهی مؤثر بر آن می باشد. یافته ها: بر اساس یافته های پژوهش، بین دانشگاه گریزی و متغیرهای ادراک سودمندی محتوا، روش تدریس اساتید، ارزشیابی عادلانه، روابط انسانی در محیط آموزشی، خدمات ستادی و خدمات رفاهی ارائه شده به دانشجویان و دانشگاه گریزی رابطه منفی وجود دارد. بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی (گام به گام)، شایستگی اساتید، ارزشیابی عادلانه و خدمات رفاهی پیش بینی کننده معتبری از عدم دانشگاه گریزی بوده و بیش از 18 درصد از واریانس این متغیر را تبیین می نمایند. نتیجه گیری: مطابق با یافته های پژوهش، با وجود عوامل متعدد فردی و اجتماعی تأثیر گذار بر دانشگاه گریزی، بخشی از دلائل دانشگاه گریزی، متغیرهای سیستم دانشگاهی (در این پژوهش شایستگی اساتید، ارزشیابی عادلانه و خدمات رفاهی) هستند. لذا مدیران دانشگاهی باید در برنامه ریزی ها باید به مسائلی همچون بهسازی اعضای هیات علمی و توسعه کیفیت خدمات رفاهی اقدام نمایند تا سهم سیستم دانشگاهی از دانشگاه گریزی کاسته شود.

مقدمه: مربی گری رویکرد نوین توسعه حرفه ای و آموزش می باشد. بخش مهمی از این رویکرد را مهارت های مربی گری را تشکیل می دهد. در علوم پزشکی به دلیل ماهیت رشته ها و بالینی بودن آموزش ها این مهارت ها نیاز می باشد. هدف این پژوهش شناسایی و اعتباریابی مؤلفه های مهارت مهم مربی گری در اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی بود. روش کار: پژوهش با روش ترکیبی (کمی و کیفی) انجام شد. در بخش کیفی 17 نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با روش شبکه متخصصان انتخاب و مصاحبه شد. در بخش کمی با استفاده از ساخت پرسشنامه به جمع آوری داده های اقدام گردید. تعداد 157 نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال تحصیلی 96-95 بعنوان نمونه بطور تصادفی با استفاده از جدول مورگان اتخاب شدند. برای تجزیه وتحلیل داده هااز نرم افزار PLS استفاده شد. یافته ها: با تحلیل داده های کیفی هشت مؤلفه مهارت مربی گری تنظیم گردید و اعتباریابی آن ها در بخش کمی انجام پذیرفت که آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی هشت مؤلفه بالای 70/0 بود و معیار روایی همگرا برای هشت مؤلفه بالای 50/0 بود که نشان از همبستگی سازه مهارت مربی گری با مؤلفه های خود است. این مؤلفه ها عبارتند از: پرسش و پاسخ، گوش دادن، ارزیابی فرد و موقعیت، بازخورد، همکاری و تعامل، انعطاف پذیری، ثبات عاطفی. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد هشت مؤلفه مهم مهارت مربی گری برای اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان وجود دارد که این مؤلفه ها برای مؤثر بودن مربی گری اعضای هیات علمی مورد نیاز می باشند.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش تکنیک خودنظارتی بر نشانه های اضطراب اجتماعی دانش آموزان انجام گرفت. روش کار: برای ارزیابی اثربخشی این روش، از طرح نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون، همراه با گروه گواه استفاده شد. بدین منظور 30 نفر از دانش آموزان دختر مدارس دوره دوم متوسطه شهر تبریز که در اجرای اولیه پرسشنامه هراس اجتماعی بالاترین نمره را کسب کرده بودند و بر طبق فرم سلامت روانی SCL-90-R (غربال گری اولیه) سابقه سایر اختلالات روانی نداشتند و از نظر بهره هوشی باهم همتا شده بودند، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای و غربال گری انتخاب شدند و این افراد به صورت تصادفی در دو گروه گواه و آزمایش قرار گرفتند. پس از انتساب تصادفی آزمودنی ها پرسشنامه هراس اجتماعی در پیش آزمون در مورد اعضای هر دو گروه اجرا شد. سپس گروه آزمایش در هفت جلسه آموزش راهبرد خودنظارتی گروهی شرکت کردند، ولی گروه گواه هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. پس از پایان جلسات درمانی، پس آزمون اجرا شد و پس ازیک ماه پی گیری انجام گرفت. داده ها با روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها تفاوت معناداری را در نمره های اضطراب اجتماعی دو گروه نشان داد (01/0 ≤ P) به طوری که میانگین نمرات نشانه های اضطراب اجتماعی گروه آزمایش در مراحل پس آزمون و پی گیری پایین تر از گروه گواه بود. نتیجه گیری: این مطالعه توصیه هایی را برای روانشناسان، مشاوران، والدین و معلمان در زمینه استفاده مؤثر از روش خودنظارتی دارد.

مقدمه: سرمایه روانشناختی و تاب آوری تحصیلی به عنوان سازه های مهم روانشناختی مثبت در تبیین رفتارهای اعتیادی می توانند نقش داشته باشند. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه سرمایه روانشناختی و تاب آوری تحصیلی با اعتیاد به اینترنت دانشجویان بود. روش کار: روش پژوهش توصیفی- همبستگی است. در پژوهش حاضر 200 نفر از دانشجویان دانشگاه پیام نور شهرکرد در سال تحصیلی 1395- 1394 به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های اعتیاد به اینترنت، تاب آوری تحصیلی و سرمایه روانشناختی پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحقیق حاکی از آن است که بین سرمایه روانشناختی (خودکارآمدی، تاب آوری، مثبت اندیشی، امیدواری) و تاب آوری تحصیلی با اعتیاد به اینترنت رابطه منفی و معنادار وجود دارد (01/0 > P). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سرمایه روانشناختی و تاب آوری تحصیلی می توانند 27 درصد از واریانس اعتیاد به اینترنت در دانشجویان را پیش بینی نماید (01/0 > P). نتیجه گیری: نتایج نشانگر اهمیت سرمایه روانشناختی و تاب آوری تحصیلی به عنوان سازه های روانشناسی مثبت در تبیین اعتیاد به اینترنت دانشجویان است و تلویحات مهمی در زمینه اقدامات لازم به منظور پیشگیری از اعتیاد به اینترنت در دانشجویان دارد.

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر هیجان های تحصیلی دانشجویان دارای رفتارهای خودشکن تحصیلی دانشگاه ولی عصر رفسنجان بود. روش کار: پژوهش به روش نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری شامل دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه ولی عصر رفسنجان در سال تحصیلی 96-95 بودند، نمونه شامل 40 نفر از دانشجویان دارای رفتارهای خودشکن تحصیلی بودند که به شیوه خوشه ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) قرار گنجانده شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه شناخت و رفتار خودشکن کانینگهام، پرسشنامه هیجان های تحصیلی پکران و برنامه آموزشی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بودند. به منظور محاسبه داده ها از نرم افزار آماری SPSS-20 استفاده شد و نتایج در قالب روش های آماری واریانس چند متغیری گزارش شده است. یافته ها: یافته ها نشان دادند که آموزش مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری بر افزایش هیجانات تحصیلی مثبت و بر کاهش هیجانات تحصیلی منفی در دانشجویان دارای رفتار خودشکن اثربخش بوده است (0001/0 > P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج می توان نتیجه گرفت که برنامه شناختی رفتاری با آموزش مهارت هایی چون شناخت افکار، احساسات و هیجانات منفی، کنترل و بازسازی آن ها و نیز مهارت هایی چون حل مساله و مدیریت زمان منجر به کاهش هیجانات منفی و افزایش هیجانات مثبت در دانشجویان دارای رفتارهای خودشکن تحصیلی شده است.

مقدمه: هدف از انجام این مطالعه پیش بینی تعلل ورزی تحصیلی براساس تیپ های شخصیت مایرز/بریگز در دانشجویان رشته های پرستاری، مامایی و پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز است. روش کار: پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال تحصیلی 93-1394 است. حجم نمونه 150 نفر تعیین گردید. روش نمونه گیری از نوع غیراحتمالی (در دسترس) است. ابزار به کاررفته عبارت از سیاهه تیپ شناسی مایرز/بریگز (فرم M)، و پرسشنامه تعلل ورزی تحصیلی سولومون و راثبلوم، است. داده های جمع آوری شده، با روش آماری تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام توسط توسط نسخه 19SPSS، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد از تیپ های دوقطبی شخصیت، فقط تیپ حسی، 4 درصد واریانس تعلل در انجام تکالیف درسی را با (β = 0.216, P = 0.011) ، و 3 درصد واریانس نمره کل تعلل ورزی تحصیلی را با (β = 0.182, P = 0.034) ، و از میان تیپ های ترکیبی، برون گرای حسی، 3 درصد واریانس تعلل در آماده شدن برای امتحانات را با (β = 0.173, P = 0.043) ، حسی عقلانی، 5 درصد واریانس تعلل در انجام تکالیف درسی را با (β = 0.231, P = 0.007) ، شمی قضاوت گرا، 5 درصد واریانس تعلل در ارائه مقالات درسی را با (β = 0.989, P = 0.047) ، برون گرای حسی، 4 درصد واریانس نمره کل تعلل ورزی تحصیلی با (β = 0.203, P = 0.017) ، تبیین می کنند. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد تیپ های حسی، برون گرای حسی، حسی عقلانی، شمی قضاوت گرا، تیپ های تعلل ورزتحصیلی هستند.

مقدمه: فرسودگی تحصیلی یکی از عواملی است که باعث افت تحصیلی دانشجویان می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی فرسودگی تحصیلی و رابطه آن با راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و تاب آوری تحصیلی دانشجویان علوم پزشکی شهرکرد انجام شده است. روش کار: روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل در سال 96-1395 در دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد بود که تعداد 389 نفر بر اساس فرمول کوکران و به روش نمونه گیری طبقه ای نسبی انتخاب گردید. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه تاب آوری تحصیلی ساموئلز، راهبردهای تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران و فرسودگی تحصیلی سالملا-آرو و همکاران استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام) با بهره گیری از نرم افزار spss-24 استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد بین راهبردهای مثبت تنظیم هیجان و تاب آوری تحصیلی با فرسودگی تحصیلی رابطه منفی و معناداری وجود دارد (01/0 > P) و راهبردهای منفی تنظیم هیجان با فرسودگی تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت (01/0 > P). همچنین فقط راهبردهای مثبت تنظیم هیجان توانست 18 درصد از واریانس فرسودگی تحصیلی را پیش بینی کنند. نتیجه گیری: فرسودگی تحصیلی به عنوان یکی از سازه های مهم در افت تحصیلی دانشجویان شناخته شده است، لذا شناسایی عواملی که منجر به کاهش فرسودگی تحصیلی می شود، ضروری است. تاب آوری تحصیلی و راهبردهای تنظیم شناختی نقش مهمی در این زمینه ایفا می کنند.

مقدمه: پژوهش حاضر باهدف تعیین رابطه انگیزش پیشرفت و فرسودگی تحصیلی با نقش میانجی خودکارآمدی در دانشجویان انجام شده است. روش کار: روش پژوهش با توجه به هدف کاربردی و ازنظر نحوه گردآوری داده ها از نوع توصیفی و به صورت همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه تهران می باشد که با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیری طبقه ای تعداد 405 نفر به صورت تصادفی انتخاب شده اند. ابزار پژوهش پرسشنامه بود که به همین منظور از پرسشنامه انگیزش پیشرفت هرمنس، پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو یا مسلش و خودکارآمدی شرر استفاده شد. پایایی ابزار با استفاده از ضریب آلفای کرون باخ محاسبه شده است. یافته ها: نتایج نشان داد که رابطه معنی دار و مثبتی بین انگیزش پیشرفت و خودکارآمدی، رابطه معنی دار و منفی بین انگیزش پیشرفت و فرسودگی تحصیلی و رابطه معنی دار و منفی بین خودکارآمدی و فرسودگی تحصیلی وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل مسیر نشان داد که خودکارآمدی نقش میانجی را در رابطه بین انگیزش پیشرفت و فرسودگی تحصیلی بازی می کند. نتیجه گیری: انگیزش پیشرفت بر فرسودگی تحصیلی دانشجویان تأثیر مثبت بسزایی دارد یعنی با افزایش میزان انگیزش پیشرفت از فرسودگی تحصیلی دانشجویان کاسته می شود و با کاهش میزان انگیزش پیشرفت، فرسودگی تحصیلی دانشجویان بیشتر می شود و نیز تقویت متغیر خودکار آمدی می تواند به عنوان عاملی برای افزایش انگیزش پیشرفت و کاهش فرسودگی تحصیلی دانشجویان باشد.

مقدمه: در سند چشم انداز بیست ساله و برنامه پنجم توسعه که با هدف ارتقای جایگاه جهانی ایران تدوین گردیده، بر بهداشت و درمان تاکید می شود. یکی از معتبرترین الگوهای اعتباربخشی بین المللی در آموزش پزشکی، الگوی اعتباربخشی فدراسیون جهانی آموزش پزشکی (WFME) است. در این تحقیق برآن شدیم که با استفاده از این الگوی اعتبار بخشی، دوره دستیاری داخلی در یکی از دانشگاه های علوم پزشکی را بررسی نماییم. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان تحقق استانداردهای فدراسیون جهانی آموزش پزشکی (WFME) در دوره داخلی یکی از دانشگاه های علوم پزشکی تهران انجام شد. روش کار: مطالعه انجام شده در سال 1391 از نوع ارزشیابی کمی و کیفی همزمان است. حجم نمونه 48 نفر بوده که به روش نمونه گیری در دسترس انجام شده است. ابزار جمع آوری اطلاعات چک لیست تهیه شده براساس استانداردهای WFME در دوسطح پایه و کیفیت بود. اطلاعات با استفاده از تکمیل چک لیست و مصاحبه، بررسی مستندات موجود و مشاهده فرآیندها و محیط های آموزشی، جمع آوری گردید. پس از جمع آوری اطلاعات، داده های کمی وارد نرم افزار SPSS 16 گردید و مصاحبه ها و مستندات و مشاهدات دسته بندی و مورد تحلیل قرار گرفت و نتایج با استفاده از تجزیه تحلیل داده های کمی و کیفی برای 9 حوزه گزارش گردید. یافته ها: گروه داخلی در همه حوزه ها (9 حوزه) رسالت، فرآیند آموزش، ارزیابی فراگیران، فراگیران، کارکنان، محیط و منابع آموزشی، ارزیابی فرآیند آموزشی، مدیریت و امور اجرایی، نوسازی مداوم استاندارد پایه و در 6 حوزه؛ رسالت، فرآیند آموزش، ارزیابی فراگیران، کارکنان، ارزیابی فرآیند آموزشی، مدیریت و امور اجرایی استاندارد کیفیت را را کسب نموده است و در حوزه های فراگیران، محیط و منابع آموزشی، نوسازی مداوم استاندارد کیفیت را کسب نکردند. نتیجه گیری: تسهیلات و امکانات لازم بخصوص در دروس عملی جزء نقایص است که باید برطرف شود (حوزه 6). گروه ها برای آموزش پزشکی مبتنی بر شواهد هدف گذاری و برنامه ریزی مناسب انجام دهند. به نتایج ارزیابی ها اهمیت بیشتری داده شود. مطالعات آینده نگر و جامعه نگر برای پویایی سازمان لازم است و باید انجام شود (حوزه های 1،6،7،9). پیشنهاد می شود مطالعات بعدی در این دانشگاه برای رفع نقایص موجود گروه های مورد بررسی انجام شود.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تبیین مؤلفه های سامانه آموزش الکترونیکی و رابطه آن با رضایت اساتید جهت ادامه بهره گیری سامانه آموزش الکترونیکی در دانشگاه پیام نور انجام شده است. روش کار: این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر شیوه گردآوری اطلاعات پیمایشی و از نظر ماهیت و روش، از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه استادان دانشگاه پیام نور که تجربه آموزش الکترونیکی را حداقل به مدت یک نیم سال داشتند می باشد که با توجه به جدول کرجسی مورگان، تعداد نمونه برابر 357 نفر تعیین و با کمک روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، افراد انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه ویژگی های سامانه آموزش الکترونیکی و بخشی از پرسشنامه مینگ و همکاران (2011) است. اطلاعات تحقیق با استفاده از مدل های معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج حاصل از سنجش مجذور همبستگی چندگانه ((R2 نشان داده است که از بین متغیرهای آشکار متعلق به متغیر ویژگی های سامانه آموزش الکترونیکی، متغیرهای کیفیت فنی سیستم (45/0 = R2) و کیفیت امنیتی و خدماتی سیستم هر دو با (24/0 = R2) به عنوان مورد اعتمادترین (پایاترین) شاخص های سنجش ویژگی های سامانه آموزش الکترونیکی بودند. ومتغیرهای رضایت از سامانه، تمایل به ادامه کاربرد و ویژگی های سامانه به ترتیب 87/0، 92/0، 71/0 محاسبه شده است. بنابراین، مشاهده می کنیم که مقادیر پایایی ترکیبی برای تمامی متغیرهای نهفته مدل بیشتر از 6/0 بوده است. در بررسی برازش بخش ساختاری مدل، بررسی معنی داری پارامترهای مربوط به مسیرهای ارتباطی متغیرهای نهفته نشان داد که اثر مستقیم متغیر کیفیت فنی سیستم هم بر رضایت از سامانه (23/4 = t-value) و هم بر تمایل به ادامه کاربرد سامانه (17/2 = t-value) معنی دار شده است. در اجرای مدل معادله های ساختاری خروجی نرم افزار نشان دهنده متناسب بودن مدل ساختاری برازش یافته است، و مدل فرضی ارائه شده در این تحقیق دارای RMSEA برابر 084/0 و کای اسکوار برابر 51/3 بدست آمده که نشان می دهد مدل از برازش مناسبی برخوردار است. نتیجه گیری: نظام های آموزشی مبتنی بر فناوری اطلاعات در فرایند آموزش بشر جایگاه مهمی یافته است. روش های آموزش سنتی کمتر به وسیله مطالب دیجیتال و شیوه های ارائه چند رسانه ای پشتیبانی می شوند و امروزه نظام های آموزش الکترونیکی و از دور بسیاری وجود دارد که از فناوری اطلاعات و ارتباطات جهت آموزش و تدریس استفاده می کنند.