یاد ایام

استعمار پیر در ایران سابقه‌ای بس طولانی و تیره دارد. بخشی از این پیشینه، آشکار و بخش مهمی از آن، مخفی است. اگر روزی بایگانی اسناد سرویس‌‌های مخفی انگلستان گشوده شود و جریان آزاد اطلاعات، تا حدی معنی و مفهوم واقعی‌خویش را بازیابد، آنگاه جهانیان به عمق جنایاتی که این دولت سلطه‌ طلب در جای جای کره ارض مرتکب شده است،‌ پی خواهند برد، هر چند مقدار موجود از اطلاعات نیز، طالبان حقیقت را بسنده می‌کند.

سیدحسین فاطمی سال 1296 در نائین متولد شد. پدرش محمدعلی سیف‌العلماء، روحانی بود و به هنگام نوجوانی حسین درگذشت.حسین چندی در نائین و سپس در اصفهان به تحصیل پرداخت و سال 1315 که برادرش نصرالله سیف‌پور فاطمی امتیاز «روزنامه باختر»را گرفت با او همکاری کرد و بزودی به پیچ و خم‌های کار مطبوعات واقف شد و در کلیه امور روزنامه سررشته پیدا کرد.در 1316 برای فعالیت بیشتر مطبوعاتی، به تهران آمد و به توصیه چند نفر در روزنامه «ستاره» که متعلق به احمد ملکی بود، با ماهی 20 تومان استخدام شد.و به زودی تقریبا به گرداننده اصلی آن جریده تبدیل گردد.

از دیرباز که باب روابط دولت ایران و انگلستان گشوده شد، این کشور کارنامه‌ای بسیار سیاه و منفی از خود در ذهن ملت فرزانه و رشید ایران بر جای گذاشت. چراکه بریتانیا همواره در تعامل با ملل شرق فقط منافع خویش را در نظر می‌گرفت و هیچ حقی برای سایر ملت‌ها و ازجمله مردم ایران قائل نبود. پیمان‌شکنی، ترویج فساد، جاسوس‌پروری، سلطه‌طلبی، زیاد‌ه‌خواهی، تبعیض و منفعت‌طلبی بخشی از شاخص‌های حضور انگلیس در سایر کشورها (به معنای عام) و در ایران (به طور خاص) است. مقاله حاضر می‌کوشد ما را با مطامع و نیات شوم این قدرت استعماری بیشتر آشنا سازد.

میرزا نصرالله خان نوری معروف به آقاخان ملقب به اعتمادالدوله فرزند میرزا اسدالله خان نوری در سال 1222 ق. متولد شد. او مدت 33 سال (1242 1275 ق)‌ در دربار 3 تن از پادشاهان قاجار (فتحعلی‌شاه محمدشاه ناصرالدین شاه)‌ مشاغل و مناصبی چون وزارت لشکر (وزارت جنگ)‌ و صدراعظمی را عهده‌دار بود.

حاج ملاعلی کنی از علمای مبارز و طراز اول تهران سال 1220 ق در قریه کن از روستاهای حومه غرب تهران دیده به جهان گشود. در کودکی خواندن و نوشتن آموخت و در 20 سالگی راهی نجف اشرف شد و از ذخایر گرانسنگ آن دیار همچون صاحب جواهر، شیخ مرتضی انصاری و شیخ حسن کاشف الغطاء بهره‌های فراوان برد.

انگلیس ، ایران را دست بسته به روس ها تحویل داد پرونده حضور انگلستان در ایران به دلیل نقش فعال و موثر اما منفی دولت انگلیس، بسیار قطور است و مطالعه تمامت این سوابق، از حوصله یک یا چند محقق صبور پر مطالعه نیز خارج است لذا بر آن شدیم تا در گفتگو با ابراهیم تیموری، نویسنده و مورخ معاصر،‌ فقط بخشی از روابط در کشور را دو مقطع قاجاریه واکاوی کنیم که نتیجه آن در پی می‌آید.

قدمت روابط ایران و انگلستان به عصر مغولان باز می‌گردد ولی این پیشینه طولانی به جای آن که ایرانیان را با انگلستان صمیمی‌تر سازد، موجب بروز شکافی عمیق میان آنان با سیاستگزاران انگلیسی شده است که علت آن را نیز فقط و فقط باید در رفتار ناپسند دولتمردان لندن در برخورد با ملت با فرهنگ و تمدن ساز ایران جستجو کرد و بس. مقاله حاضر به واکاوی و بازخوانی پیشینه روابط ایران و انگلیس از عصر مغول به این سو می‌پردازد و خواننده را با عملکرد این امپراتوری بیشتر آشنا می‌سازد. بررسی تاریخچه روابط ایران و انگلیس به دلیل نقش سلطه‌جویانه انگلیس در 300 سال اخیر حائز اهمیت است. این دو کشور از قرن‌ها پیش به طور متناوب به دلایل تجاری و سیاسی با یکدیگر در ارتباط بودند ولی اطلاع مکتوبی از کم و کیف ارتباط آنها در دست نیست. اولین اطلاعات مکتوب در مورد ارتباطات آنها به دوره مغول‌ها بازمی‌گردد.