درخت حوزه‌های تخصصی

رسانه ها و به ویژه تلویزیون نقش زیادی در امر ورزش دارند اما این اثر با نیازهای جامعه هماهنگ نیست رسانه های جمعی به دلیل صرفه اقتصادی ورزش قهرمانی به آن گرایش بیشتری دارند از طرف دیگر در ساله ای اخیر مردم به دنبال فعالیت های تفریحی اند هدف از این تحقیق مطالعه اثر رسانه ها بر ورزش همگانی و قهرمانی و نیز یافتن رابطه میان رسانه ها و ورزش بود به این منظور پرسشنامه هایی برای اعضای هیات علمی تربیت بدنی دانشگاه های سراسر کشور ارسال شده این پرسشنامه ها قبلا توسط 34 تن از نمونه ها تکمیل و اعتبار آنها با آلفای کرونباخ 89% تایید شده بود 97 پرسشنامه تکمیل شده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت نتایج پژوهش نشانداد رسانه های جمعی اثر معنی داری روی تغییر نگرش و رفتار مردم نسبت به ورزش کردن دارند البته این اثر در مورد گرایش ها صرفا اعتقاد به فعالیت بدنی بیشتر بود رسانه های جمعی به طور کلی ترجیح می دهند به ترویج و نشر ورزش قهرمانی به پردازند دلیل این مسئله سود اقتصادی حاصل از این بخش از ورزش است تحلیل عاملی اطلاعات نشان داد مهمترین عامل موثر در ورزش همگانی و قهرمانی تاکید همزمان روی هر دو آنهاست رابطه کم 20 در صد اما معنی داری 01/0< p بین توسعه ورزش همگانی و قهرمانی و رسانه ها وجود دارد این یافته ها با پژوهش های قبلی همخوانی دارد 20% تغییرات در ورزش همگانی و قهرمانی مربوط به رسانه هاست و 80% باقیمانده به عوامل دیگری مربوط می شود

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه عزت نفس و موفقیت ورزشی در فوتبالیست ها و کشتی گیران است بدین منظور 157 ورزشکار ( 81 فوتبالیست و 76 کشتی گیر) عضو باشگاه های دسته اول شهر تهران به صورت تصادفی انتخاب و در پژوهش شرکت کردند برای سنجش عزت نفس ورزشکاران از مقیاس عزت نفس کوپر اسمیت و برای سنجش موفقیت ورزشی آنها از مقیاس موفقیت ورزشی استفاده شد مقیاس عزت نفس توسط آزمودنی ها و مقیاس موفقیت ورزشی توسط مربیان ورزشکاران تکمیل گردید نتایج پژوهش نشان داد بین عزت نفس و موفقیت ورزشی همبستگی مثبت وجود دارد بین عزت نفس و موفقیت ورزشی کشتی گیران همبستگی مثبت مشاهده شد بین عزت نفس و موفقیت ورزشی فوتبالیست ها همبستگی مثبت وجود دارد و عزت نفس و موفقیت ورزشی ورزشکاران رشته فوتبال بیش از عزت نفس و موفقیت ورزشی ورزشکاران رشته کشتی است

هدف از پژوهش حاضر، آزمون مدل ارتباطی ادراک از محیط حامی- خودمختاری و کنترل کننده، انگیزش، و میل به ادامة ورزش در نوجوانان، بر اساس نظریة خودمختاری بود. همچنین نقش تعدیل کنندگی جوّ سازمانی ورزش، مورد آزمون قرار گرفت. در این پژوهش توصیفی- همبستگی، 288 نوجوان ورزشکار (152 ورزشکار رزمی، و 136 ورزشکار غیر رزمی) با دامنة سنی 17-15 ساله، به روش نمونه گیری خوشه ای از بین نوجوانان ورزشکار شهر ارومیه انتخاب شدند و پرسش نامه ها را تکمیل کردند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد محیط حامی - خودمختاری، به طور مثبت، پیش بینی کنندة انگیزش خودمختار است و انگیزش خودمختار نیز، پیش بینی کنندة مثبت میل به ادامة ورزش می باشد. محیط کنترل کننده، به طور مثبت، انگیزش کنترل شده را پیش بینی می کند. بااین وجود، ارتباطی بین انگیزش کنترل شده و میل به ادامة ورزش وجود نداشت. ادراک از محیط حامی- خودمختاری، به واسطة انگیزش خودمختار، پیش بینی کنندة مثبت و غیر مستقیم میل به ادامة ورزش می باشد. نقش تعدیل کنندگی جوّ سازمانی ورزش در این مدل، معنادار نبود. در کل، یافته ها بیانگر آن است که بدون در نظر گرفتن جوّ سازمانی ورزش، محیط حامی- خودمختاری می تواند از طریق افزایش انگیزش خودمختار، در میل به ادامة ورزش نوجوانان مؤثر باشد.

هدف این تحقیق بررسی اهداف دانش آموزان از فعالیت در کلاس های تربیت بدنی مدارس راهنمایی و متوسطه شهر رشت است بدین منظور 455 نفر 264 پسر و 191 دختر با دامنه سنی 11-19 سال به صورت تصادفی از بین 72673 دانش آموز انتخاب شدند برای اندازه گیری هدف دانش آموزان از پرسشنامه اصلی استاندارد pepas استفاده شد این پرسشنامه قبلا توسط سه محقق در خارج از کشور مورد استفاده قرار گرفته بود پس از ترجمه پرسشنامه ده نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه گیلان آن را ارزیابی تخصصی کردند و سپس در یک مطالعه راهنما با شرکت 50 دانش آموز و با روش آزمون – آزمون مجدد اعتبار پرسشنامه 95%=R بر آورد شد اطلاعات تحقیق با آزمون خی دو و در سطح 05/0=< P تجزیه و تحلیل شده است یافته های تحقیق نشان داد که دانش آموزان به ترتیب اولویت با هدف رشد فردی هدف تعامل اجتماعی و هدف سازگاری محیطی در کلاس های تربیت بدنی فعالیت می کنند از بین سه هدف اصلی نیز به ترتیب هدف تعادل روانی وهدف کارایی فیزیولوژیک از اهداف رشد فردی هدف مشارکت فرهنگی و ارتباط گروهی از هدف تعامل اجتماعی و هدف جهت یابی فضایی و دستکاری از اهداف سازگاری محیطی در اولویت قرار داشتند به طور کلی نتایج تحقیق نشان داد که دانش آموزان با اهداف متفاوتی در کلاس های تربیت بدنی فعالیت می کنند .

هدف از پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه اثر بازی های انفرادی و گروهی بر توجه و حافظه کوتاه مدت کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود. بدین منظور، 36 دانش آموز کم توان ذهنی از میان دانش آموزان مدرسه استثنایی ""اندیشه"" استان قزوین (با دامنه سنی تقویمی هشت تا 15 سال؛ سن عقلی هفت تا 10 سال؛ ضریب هوشی 50 تا70) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پس از همتاسازی به سه گروه کنترل، بازی های انفرادی و بازی های گروهی تقسیم گردیدند. طرح این پژوهش نیمه تجربی بوده و به صورت پیش آزمون پس آزمون اجرا شده است. داده ها با استفاده از خرده آزمون ارقام و کسلر کودکان (حافظه کوتاه مدت) جمع آوری شده و با استفاده از تحلیل کوواریانس با سطح معناداری (P

هدف پژوهش حاضر مقایسه ویژگی های شخصیتی خودپایی و هیجان خواهی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه می باشد. نمونه آماری این پژوهش را 127 نفر از زنان ورزشکار استان سمنان با دامنه سنی 30-16 سال (62 نفر ورزشکار نخبه عضو تیم های ملی و لیگ برتر و 65 نفر ورزشکار غیرنخبه عضو تیم های حاضر در لیگ دسته 2 کشور) تشکیل می دادند که به صورت داوطلبانه در تکمیل پرسش نامه همکاری کردند. پژوهش حاضر از نوع پژوهش های پس رویدادی با طرح علی ـ مقایسه ای و همچنین روش توصیفی از نوع همبستگی است. ابزار گردآوری این پژوهش شامل فرم جمع آوری اطلاعات فردی و پرسش نامه های خودپایی اشنایدر و هیجان خواهی آرنت بود. برای تلخیص اطلاعات حاصل از پرسش نامه ها از آمار توصیفی و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار استنباطی نظیر تحلیل واریانس یک راهه، آزمون تعقیبی توکی، آزمون تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد؛ بین متغیر خودپایی و هیجان خواهی ورزشکاران (نخبه و غیرنخبه) تفاوت مثبت معناداری وجود دارد. اگرچه بین خودپایی و هیجان خواهی ورزشکاران نخبه تفاوت معنا داری به دست نیامد ولی در مقابل، بین خودپایی و هیجان خواهی ورزشکاران غیرنخبه همبستگی معناداری مشاهده شد. بین متغیر خودپایی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه نیز تفاوت معنادار بود. بدین معنا که خودپایی ورزشکاران نخبه بیشتر از ورزشکاران غیرنخبه به دست آمد و در انتها بین متغیر هیجان خواهی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه ارتباط معناداری گزارش شد و میزان هیجان خواهی ورزشکاران نخبه فراتر از ورزشکاران غیرنخبه بود.

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه سبک زندگی و رضایت زناشویی ورزشکاران و مقایسه آن با افراد عادی بود. نمونه آماری تحقیق متشکل از ورزشکاران متاهل باشگاه های فولاد مبارکه سپاهان، ذوب آهن و شهرداری در مجموع 120 نفر و افراد عادی بود. به این منظور گروه های ورزشکاران با جامعه آماری یکسان و گروه افراد عادی (100 نفر)، از بین افرادی که از لحاظ سن، جنس، درآمد و مدرک تحصیلی با جامعه آماری همتا بودند، به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. این تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی بوده و اطلاعات آن از طریق سه پرسشنامه به دست آمده است.

هدف این پژوهش تعیین ارتباط جهت گیری هدف، خودکارآمدی و هیجانات مثبت و منفی با عملکرد ورزشی و رضایت از زندگی در ووشوکاران دختر شرکت کننده در مسابقه های کشوری بود. از بین شرکت کنندگان مسابقه، 114 نفر به عنوان نمونه پژوهشی و به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس های جهت گیری هدف، خودکارآمدی، عواطف مثبت و منفی، اضطراب رقابتی، رضایت از زندگی و چک لیست عملکرد ورزشی، استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که جهت گیری هدف و خودکارآمدی با عملکرد ورزشی همبستگی مثبت دارند. همچنین بین جهت گیری هدف، خودکارآمدی و عواطف مثبت با رضایت از زندگی نیز همبستگی مثبت مشاهده شد. درحالی که اضطراب رقابتی و عواطف منفی با رضایت از زندگی همبستگی منفی داشتند. نتایج ضریب رگرسیون چندگانه حاکی از آن بود که که متغیرهای خودکارآمدی و جهت گیری هدف، اضطراب رقابتی و عواطف مثبت و منفی، 19 درصد از عملکرد ورزشی و 38 درصد از رضایت از زندگی را تبیین می کنند. یافته های این پژوهش در زمینه نقش متغیرهای روان شناختی بر عملکرد ورزشی و کیفیت زندگی ورزشکاران اشاره های مهمی دارد.

هدف از این پژوهش، تهیه نیمرخ فیزیولوژیکی و روان شناختی بدمینون بازان نخبه ایران بود. به این منظور 18 بدمینتون باز برجسته کشور (8 زن با میانگین سن 09 /3± 12 /19 سال و 10 مرد با میانگین سن 93 /2 ±8 /19 سال) در این تحقیق شرکت کردند. ویژگیهای فیزیولوژیکی اندازه گیریشده عبارتند از: توان هوازی (گاز آنالایزر)، توان بیهوازی (وینگیت)، توان و استقامت عضلات پا (پرش عمودی سارجنت و پرش جفت دوطرفه)، استقامت عضلات شکم (دراز و نشست)، سرعت (دو 40 یارد)، چابکی (آزمون های 4 × 9 متر و ایلی نویز)، زمان واکنش (دیداری) و انعطاف پذیری (خمش تنه به جلو). این اندازه گیری-ها در مرکز سنجش کمیته ملی المپیک انجام گرفت. آمادگی روانی آزمودنیها نیز از طریق پرسشنامه آمادگی روانی (Psych SASI) اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون های ""t استودنت مستقل و تکگروهی"" استفاده شد. براساس یافته های پژوهش، زنان از نظر آمادگی جسمانی و آمادگی روانی، به طور معنیداری ضعیف تر از مردان بودند (05 /0>P) .

هدف از پژوهش توصیفی حاضر، تعیین رابطه بین کمال گرایی و اضطراب بدنی اجتماعی زنان دارای فعالیت بدنی منظم بود. به همین منظور مقیاس های کمال گرایی چندبعدی فراست (1990)، اضطراب بدنی اجتماعی هارت و همکاران (1989) و مراحل تغییر فتار تمرینی کاردینال (1997)، در اختیار 229 نفر از زنان شرکت کننده در کلاس های آمادگی جسمانی شهر مشهد که دارای فعالیت بدنی منظم بیشتر از 30 روز بودند، قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های همبستگی پیرسون، کولموگروف – اسمیرنوف، گروه های مستقل و یومان ویتنی استفاده شد. یافته ها نشان داد میانگین نمره اضطراب بدنی اجتماعی آزمودنی ها 02/8 ± 87/31 و نمره کلی کمال گرایی آنان 91/12± 50/111 است. بین کمال گرایی (754/1- = t، 002/0 = p) و همچنین خرده مقیاس های نکوهش والدین (563/2- = Z، 010/0 = p) و سازماندهی (459/1- = t، 025/0 = p) زنان دارای فعالیت بدنی منظم به تفکیک رفتارهای تمرینی شروع و ثبات تفاوت معنی داری وجود دارد. ضمن ایکه بین کمال گرایی و اضطراب بدنی اجتماعی آنها رابطه معنی داری مشاهده شد (185/0 = r، 015/0 = p). بر پایه یافته ها به نظر می-رسد پرداختن به فعالیت بدنی منظم با سطوح متوسط کمال گرایی و اضطراب بدنی اجتماعی مرتبط است.

پژوهش حاضر با هدف روشن ساختن نقش میانجی گر فوق برنامه ورزشی در بررسی مقایسه استرس تحصیلی و بهزیستی ذهنی دانش­آموزان دختر مقطع راهنمایی انجام شده است. پژوهش از نوع علی - مقایسه ای است و جامعه آماری آن را دانش آموزان دختر 12- 15 ساله مقطع راهنمایی بیرجند تشکیل می دادند. 120 دانش­آموز به­صورت تصادفی به­عنوان گروه نمونه انتخاب و در دو گروه 60 نفری تقسیم شدند. برای جمع­آوری اطلاعات از پرسشنامه های استرس تحصیلی (دو بخش عوامل استرس زا و واکنش به این عوامل) گادزلا (1998) و شادکامی آکسفورد (آرگیل، 2001) (هیجان مثبت، نبود هیجان منفی و رضایت از زندگی) را تکمیل کردند. برای بررسی فرضیه­ها از آزمون آنوا و رگرسیون چند متغیری و رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد بین استرس تحصیلی و بهزیستی ذهنی دانش آموزان شرکت کننده در فوق برنامه ورزشی، در مقایسه با دانش آموزانی که در فوق برنامه ورزشی شرکت نکرده اند، تفاوت معنی داری وجود دار (001/0= p ). همچنین، نتایج نشان داد استرس تحصیلی با میزان مشارکت دانش آموزان در فوق برنامه ورزشی رابطه منفی دارد ( r= -.167 )، از سوی دیگر، بهزیستی ذهنی با میزان مشارکت دانش آموزان در فوق برنامه رابطه مثبت دارد (012/0= p و r=.211 ). نتایج آزمون رگرسیون گام به گام همچنین نشان داد بین خرده مقیاس های استرس تحصیلی و بهزیستی ذهنی رابطه وجود دارد که این رابطه برای سه خرده­مقیاس رفتاری، شناختی و ناکامی معنی دار است و برای خرده مقیاس های دیگر معنی دار نیست. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت فعالیت های فوق برنامه ورزشی تأثیر مثبتی در بهزیستی ذهنی و استرس تحصیلی دانش­آموزان مقطع راهنمایی دارد.

هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر شرکت در یک جلسه درس تربیت بدنی بر مؤلفه های شش گانه خلقی است. بنا بر نتایج پژوهش های گذشته، انواع فعالیت بدنی بر حالات خلقی تأثیر مثبت دارد، اما تأثیر درس تربیت بدنی در دانشگاه بر متغیرهای خلقی آشکار نیست. از میان کلیه دانشجویان دختر دانشگاه شهید بهشتی که واحد تربیت بدنی عمومی 2 را در رشته های والیبال، بسکتبال و تنیس روی میز انتخاب کرده بودند (245 نفر)، 128 نفر (میانگین سنی 19/22) به طور تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه حالات خلقی برونل (برومز) را پیش و پس از شرکت در یک جلسه درس تربیت بدنی تکمیل کردند. آنالیز واریانس با اندازه گیری های تکراری نشان داد یک جلسه درس تربیت بدنی بر همه مؤلفه های خلقی تاثیرگذار است. تفکیک اثر در دروس مختلف نشان داد شرکت در یک جلسه درس تنیس روی میز و والیبال بر همه مؤلفه های خلقی مؤثر است، ولی مؤلفه های خستگی خلقی پس از شرکت در یک جلسه بسکتبال تغییر معنی داری نداشتند. نتایج، با توجه به فرضیه های روان شناختی موجود در تأثیر فعالیت بدنی بر خلق و خو بحث و بررسی شده است.

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ایدئولوژی بازیکنان لیگ برتر فوتبال ایران بر تصمیم گیری اخلاقی آنان است. بدین منظور پرسشنامه 15 گویه ای موقعیت اخلاقی در فوتبال حرفه ای و همچنین پرسشنامه 28 گویه ای وضعیت های دشوار اخلاقی در فوتبال حرفه ای (DPSQ-Iran) ساخته شده توسط شجیع و همکاران (1391) به طور تصادفی در اختیار 162 بازیکن شاغل در لیگ برتر فوتبال ایران از 11 تیم راه آهن، نفت تهران، مقاومت شهید سپاسی، فولاد خوزستان، شاهین بوشهر، سپاهان اصفهان، ملوان بندر انزلی، نفت آبادان، پیکان، پاس همدان و آلومینیوم هرمزگان قرار گرفت. روایی محتوایی ابزارها توسط متخصصان و ثبات درونی آن ها نیز در مطالعه ای مقدماتی تأیید شد. به منظور برازش الگو و مشاهده نقش ایدئولوژی در تصمیم گیری اخلاقی از تحلیل مسیر و برای مقایسه متغیرها به تفکیک تیم ها از تحلیل واریانس یک طرفه در سطح معنی داری 05/0P< استفاده شد. یافته ها نشان داد ایدئولوژی اخلاقی بازیکنان تأثیر معنی داری بر تبیین واریانس تصمیم گیری اخلاقی بازیکنان دارد و خرده مقیاس ایده آل گرایی نقش بارزتری در این خصوص ایفا می کند؛ از این رو نقش مربیان و مدیریت باشگاه ها بسیار با اهمیت است و بهبود شناخت و آگاهی های اخلاقی بازیکنان ممکن است بتواند مسئله اخلاق را در فوتبال ایران برای همیشه، از درون و نه از طریق اجبارهای قانونی، حل کند.

این پژوهش با هدف بررسی ارتباط هوش هیجانی و موفقیت ورزشی ورزشکاران رشته های ورزشی تیمی یازدهمین المپیاد دانشجویان سراسر کشور اجرا شده است. بدین منظور، از میان 1088ورزشکار شرکت کننده در یازدهمین المپیاد دانشجویان سراسر کشور، 200 ورزشکار به صورت تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات پژوهش، از پرسش نامه های موفقیت ورزشی بشارت و هوش هیجانی شرینگ و فرم ثبت مشخصات فردی استفاده شد. پس از تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، نتایج حاکی از ارتباط مثبت و معنادار بین هوش هیجانی و موفقیت ورزشی بود. همچنین بین تمام مؤلفه های هوش هیجانی (خودآگاهی، خودآگاهی اجتماعی، مدیریت خود، مهارت های اجتماعی و خودانگیزی) با موفقیت ورزشی نیز ارتباط مثبت و معناداری وجود داشت. نتایج نشان داد که در رتبه بندی مؤلفه های هوش هیجانی، مؤلفه خودآگاهی در اولویت اول قرار دارد. به طورکلی بر اساس یافته های این پژوهش، آموزش هوش هیجانی در افراد، به ویژه ورزشکاران حائز اهمیت است؛ زیرا بین شخصیت ورزشکاران و موفقیت آن ها پلی ایجاد می کند و برای پیش بینی موفقیت ورزشی ورزشکاران می تواند مفید واقع شود.

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی امکان پیش بینی تاب آوری براساس خودکارامدی در دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار بود. برای دستیابی به این هدف، نمونه ای شامل 403 نفر از دانشجویان (198دختر و 205 پسر) ورزشکار در لیگ های برتر کشور و دانشجویان غیرورزشکار دانشگاه های وابسته به وزارت علوم، به شیوة قضاوتی یا هدفمند انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات مورد نیاز، از مقیاس تاب آوری و خودکارامدی و برای تحلیل داده ها، از روش رگرسیون، تحلیل واریانس یکطرفه و دوطرفه و روش آماری t مستقل، استفاده شد. نتایج نشان داد خودکارامدی، پیش بینیکنندة مثبت و معنادار تاب آوری است. مقایسة نتایج تحلیل ها نشان داد که در مورد ورزشکاران و غیرورزشکاران، الگوی متفاوتی از پیش بینی تاب آوری روانشناختی براساس خودکارامدی وجود دارد. این نتایج، با نتایج به دست آمده از کل گروه همخوانی کامل ندارد. همچنین، آشکار شد که تاب آوری ورزشکاران، به طور معناداری بهتر از غیرورزشکاران است. دیگر نتایج این پژوهش نشان داد که بین رشته های ورزشی در زمینة تاب آوری تفاوت معناداری وجود ندارد. در نهایت، مقایسة بین دختران و پسران، تفاوت معناداری را در زمینة تاب آوری تبیین نکرد. مقالة حاضر با بحث از یافته ها در پرتو روند پژوهشی مربوط و ارائة پیش نهادهایی برای پژوهش بیشتر، به سرانجام رسیده است.

پژوهش حاضر به منظور تعیین نوع رابطه هوش هیجانی و پنج مؤلفه آن با رضایت شغلی معلمان تربیت بدنی انجام گرفته است. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود و جامعه آماری نیز کلیه معلمان تربیت بدنی استان زنجان در سال تحصیلی 1387 – 1386 بود. از بین 486 معلم تربیت بدنی، 215 نفر با بهره گیری از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب به طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، شامل پرسشنامه استاندارد هوش هیجانی سیبریا شرینگ و پرسشنامه شاخص توصیف شغلی (JDL) بود. از روش های آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام و Z فیشر) برای تحلیل آماری داده های پژوهش استفاده شد. نتایج نشان داد که همبستگی مثبت و معنی داری بین هوش هیجانی با رضایت شغلی (349/0 = r) و همچنین بین سه مؤلفه مهارت های اجتماعی، همدلی و خودانگیزی با رضایت شغلی در سطح 05/0 ?P وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که از بین پنج مؤلفه هوش هیجانی، متغیرهای مهارت های اجتماعی 442/0، همدلی 302/0 و خودانگیزی 235/0 پیش بینی کننده رضایت شغلی معلمان بودند. فیشر محاسبه شده نشان داد که تفاوت بین ضرایب همبستگی در بین معلمان دارای مدرک تحصیلی دیپلم و معلمان دارای مدرک کارشناسی ارشد، در سطح 05/0 ?P معنی دار است. به نظر می رسد می توان در کنار فراهم ساختن امکانات و تامین نیازهای بجای معلمان، با آموزش و افزایش هوش هیجانی، رضایت شغلی آنان را افزایش داد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر با علائم روحی توأم با سندرم پیش از قاعدگی و ورزش صبح گاهی است. جامعه آماری تحقیق 300 نفر از دانش آموزان دختر راهنمایی مدارس شبانه روزی شهرستان سبزوار در سال تحصیلی 89- 90 بود که در دو مدرسه مشغول به تحصیل بودند. از میان دو مدرسه، یک مدرسه به-طور تصادفی برای نمونه تحقیق انتخاب شد. از 150 دانش آموز این مدرسه، 90 نفر که دارای سندرم پیش از قاعدگی بودند به طور هدفمند برای شرکت در تحقیق انتخاب و پس از همسان سازی بر مبنای قد، وزن و سن به طور تصادفی به دو گروه 45 نفری تجربی و شاهد تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته قبل از ورود به کلاس درس به ورزش صبح-گاهی پرداخت در حالی که گروه شاهد در مدت فوق ورزش صبح گاهی انجام نداد. قبل از شروع دوره تمرینی هشت هفته ای از هر دو گروه در وضعیت عادی و دوره سندرم پیش از قاعدگی پیش آزمونی از درس ریاضی گرفته شد و پس از پایان دوره، مجدداً از هر دو گروه در وضعیت عادی و دوره سندرم پیش از قاعدگی پس آزمونی از درس مذکور گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل نتایج آزمون ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی از جمله کلموگروف - اسمیرنف، t استودنت، ANOVA، آزمون تعقیبی LSD و ضریب هبستگی پیرسون و نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد ورزش صبح گاهی بر پیشرفت تحصیلی در درس ریاضی تأثیر مثبت دارد. علائم روحی توأم با سندرم پیش از قاعدگی بر پیشرفت تحصیلی در درس ریاضی تأثیر منفی می گذارد و ورزش صبح گاهی موجب کاهش تأثیر منفی علائم روحی توأم با سندرم پیش از قاعدگی بر پیشرفت تحصیلی در درس ریاضی می شود.