درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از اجرای این تحقیق بررسی تاثیر یک دوره برنامه تمرینی منتخب بر عملکرد قلبی و عروقی بزرگسالان سندرم داون بود. جامعه آماری این تحقیق نیمه تجربی شامل بیماران سندرم داون بود. این بیماران از یکی از مراکز توانبخشی افراد کم توان ذهنی انتخاب شدند. پس از مطالعه ی پرونده ی پزشکی و روان شناسی مددجویان حاضر در این مرکز 19 بیمار سندرم داون (با بهره هوشی بین 69-35) با میانگین سن 014/4 ± 684/25 سال به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (10 نفر) و کنترل (9 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی در معرض یک دوره برنامه منتخب تمرینی 12 هفته ای (ترکیبی از تمرینات قدرتی، استقامتی، تعادلی و هوازی) قرار گرفتند. قبل و بعد از دوره ی تمرینی عملکرد قلبی (16 متغیر) افراد گروه نمونه به وسیله روش ایمپدانس کاردیوگرافی با دستگاه کاردیو اسکرین اندازه گیری شد. مقایسه داده های پیش و پس آزمون در هر گروه توسط آزمون تی وابسته انجام شد. نتایج این تحقیق نشان داد اعضا نمونه تحقیق در هشت متغیر از 16 متغیر اندازه گیری شده دارای مقادیر غیر طبیعی بودند. اما دوره ی تمرینی منتخب ارائه شده در این تحقیق توانست تاثیر معناداری بر بهبود سلامت قلبی عروقی با تاکید بر پنج متغیر محتوای مایعات سینه ای، برون ده قلبی، میانگین فشار خون سرخرگی، مقاومت منظم عروقی و شاخص مقاومت منظم عروقی در گروه تجربی ایجاد کند(P<0.05). با توجه به اینکه هیچ متغیری پس از سه ماه در گروه کنترل تغییر معنادار نکرد (P>0.05) لذا می توان چنین نتیجه گیری نمود که فعالیت ورزشی ترکیبی ارائه شده در این تحقیق توانسته است باعث بهبود معنادار عملکرد قلبی و عروقی این بیماران سندرم داون شود.

هدف این پژوهش هنجاریابی حرکات درشت و ظریف کودکان 6-3 ساله و تعیین روایی و پایایی آن در شهرستان شیراز است. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی – پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش را کودکان شیراز تشکیل می دهند که در آن 1524 کودک 6-3 ساله به طور خوشه ای – طبقه ای از مهد کودک ها، مراکز بهداشتی، کانون های فرهنگی و سالن های ورزشی جمع آوری شدند. در این پژوهش حرکات درشت و ظریف در کودکان از طریق آزمون رشد دنور II مورد مشاهده قرار گرفت. در بخش حرکات درشت مهارت هایی چون پرش افقی، حفظ تعادل و در حرکا ت ظریف مهارت هایی چون روی هم گذاشتن مکعب، تقلید خط عمودی، چرخش انگشت شست و ... وجود داشت. پایایی آزمون از طریق روش آزمون – بازآزمون روی 83 کودک و با فاصله زمانی 10-7 روز محاسبه شد که ضریب توافق آن 87/91 درصد به دست آمد. ضریب روایی با استفاده از تحلیل واریانس (نظریه آلن وین، 1979) به دست آمد. همچنین با استفاده از آمار توصیفی روند حرکتی کودکان، تفاوت های جنسیتی و جداول هنجار سنی به تفکیک مواد آزمون تهیه شد. یافته های پژوهش نشان داد که آزمون دنور II پایایی و روایی زیادی دارد. آزمودنی های پژوهش حاضر در حرکات درشت و ظریف، در تمام نقاط درصدی نسبت به کودکان دنور عقب تر بودند. داده های مربوط به دو جنس نشان داد که در بخش حرکات ظریف تفاوت معنی داری بین دو جنس وجود دارد، اما در بخش حرکات درشت این تفاوت معنی دار نیست. همچنین مشخص شد که از این آزمون می توان برای اندازه گیری حرکات درشت و ظریف در کودکان 6-3 ساله استفاده کرد. ازاین رو پیشنهاد می شود، که مراکز مسئول برنامه های حرکتی – فعالیت بدنی را با همکاری متخصصان تربیت بدنی برای جبران این عقب ماندگی ها تدوین و اجرا کنند. آزمون دنور II در بخش حرکات ظریف و درشت استاندارد شده و برای شهر شیراز دارای روایی و پایایی و جداول نورم است.

این تحقیق به منظور بررسی تأثیر سازگاری یک دوره تمرین استقامتی منتخب بر سایتوکاین ها و سلول های ایمنی پلاسمای خون زنان فعال پس از یک جلسه فعالیت وامانده ساز انجام شده است. در این تحقیق یک برنامه تمرینی تا مرز واماندگی آزمایش شد تا تأثیر این فعالیت بر سایتوکاین ها و سلول های ایمنی بررسی شود. نمونه آماری20 نفر دانشجوی دختر تربیت بدنی بودند که در دو گروه تجربی وکنترل قرار گرفتند. گروه تجربی دارای میانگین وزن 99/6 ±25/57 کیلوگرم، قد 71/2 ± 45/161 سانتی متر و حداکثر اکسیژن مصرفی 75/2 ± 18/34 (میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه) بودند. گروه کنترل دارای میانگین وزن 82/3 ± 69/54 کیلوگرم، قد 86/4 ± 81/159 سانتی متر و حداکثر اکسیژن مصرفی 79/3 ± 1/34 (میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه) بودند. ابتدا هر یک از آزمودنی ها فعالیت وامانده ساز را انجام دادند. سپس آزمودنی ها به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته یک دوره تمرین استقامتی دویدن فزاینده را انجام داد. پس از هشت هفته هر دو گروه بار دیگر فعالیت وامانده ساز را انجام دادند. قبل و پس از واماندگی در دو مرحله، از آزمودنی ها نمونه خون گرفته شد. در بخش آمار توصیفی از میانگین و جداول و در بخش آمار استنباطی از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر استفاده شد. یافته های تحقیق نشان می دهد انجام یک دوره تمرین استقامتی، پس از فعالیت وامانده ساز سبب تغییر در غلظت IL1 و TNFα نمی شود، اما در تعداد و درصد سلول های ایمنی با آنتی ژن CD8 و CD4 تغییراتی ایجاد می کند. فعالیت استقامتی منتخب، باعث تقویت و سازگاری مثبت در بخش سلولی دستگاه ایمنی ذاتی گروه تجربی شده به طوری که کاهش تعداد سلول های ایمنی با آنتی ژن CD4 در گروه تجربی کمتر از گروه کنترل و افزایش سلول های ایمنی با آنتی ژن CD8، در گروه تجربی بیشتر از گروه کنترل بوده است.

پژوهش حاضر به بررسی پایایی و روایی پرسشنامه عدالت ورزشی به¬عنوان ابزاری برای سنجش وضعیت ابعاد عدالت در میان جوانان ورزشکار طراحی و اجرا شده است. با مطالعه پیشینه پژوهش، پرسشنامه ای 34 سؤالی برای اندازه گیری ابعاد عدالت طراحی شد و روی نمونه آماری پژوهش اجرا شد. نمونه آماری شامل 304 نفر دانشجوی عضو تیم های ورزشی فوتبال (106 نفر)، والیبال (79 نفر)، کشتی (62 نفر) و رزمی (57 نفر) از دانشگاه های مختلف بودند که با استفاده از روش نمونه¬گیری غیرتصادفی و غیرهدفمند از هفت دانشگاه کشور انتخاب شده بودند. در این مطالعه برای بررسی روایی از روش روایی محتوا (با استفاده از روش CVR)، روایی سازه (با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی) و پایایی از روش همسانی درونی (با استفاده از آلفای کرونباخ) استفاده شد. به¬منظور تحلیل نتایج نرم¬افزار SPSS و AMOS نسخه 16 به¬کار گرفته شد. نتایج نشان داد ضریب CVR در هر یک از سؤالات بیش از 7/0 بود. همچنین نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نشان-دهنده چهار عامل عدالت (توزیعی، رویه ای، مراوده ای و حق¬مدار) با تبیین 47 درصد واریانس و شاخص کیسن مایر الکین 94٪ بود. این عوامل نیز به¬وسیله تحلیل عاملی تأییدی تصدیق شد (068/0 P_value=). پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ 92/0 گزارش و تأیید شد.

هدف این پژوهش بررسی و انتخاب آمیختة ترویج مناسب برای لیگ برتر فوتبال کشور است. به این منظور، با استفاده از پرسشنامة محقق ساخته نظرات 13 نفر از متخصصان بازاریابی ورزشی کشور در مورد آمیختة ترویج مناسب لیگ برتر فوتبال کشور جمع آوری شد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه توسط متخصصان تأیید شد و پایایی آن با توجه به نرخ ناسازگاری پرسشنامه ها که کمتر از 1/0 بود، قابل تأیید است. برای تحلیل داده ها از روشAHP (تحلیل سلسله مراتبی) و نرم افزار (Expert Choic11) استفاده شد. یافته ها نشان دادند در سطح دوم سلسله مراتب، تبلیغات (625/0) از روابط عمومی (537/0) برتر بود. در سطح سوم، در میان ابزارهای تبلیغات و روابط عمومی، تبلیغات تلویزیونی (522/0) و روابط عمومی از طریق رسانه (657/0) در اولویت اول قرار گرفت. تبلیغات تلویزیونی (353/0) و روابط عمومی از طریق رسانه (212/0) به ترتیب، اولویت نهایی قرار گرفتند. با توجه به یافته های پژوهش میتوان گفت برای پیشبرد بازاریابی لیگ برتر فوتبال، تبلیغات مهم ترین شاخص و تبلیغات تلویزیونی مؤثرترین گزینه در میان سایر گزینه های آمیختة ترویج شناخته شد.

هدف این پژوهش بررسی عوامل مؤثر بر جذب سرمایه گذاری در ورزش استان خوزستان است. پژوهش از نوع توصیفی - پیمایشی و به روش میدانی انجام شد. جامعه آماری شامل مدیران اداره های تربیت بدنی استان (145 نفر) بود. ابراز جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود که بخش اول 8 سؤال در مورد ویژگی های فردیً و بخش دوم 42 سؤال در هفت حوزه (جغرافیایی، اجتماعی- فرهنگی، اقتصادی- سیاسی، زیرساخت های فیزیکی، نیروی انسانی کارآمد، تمایل به ورزش های تجاری و نگرش مدیران به وضع موجود سرمایه گذاری) مطرح می کرد. روایی محتوایی پرسشنامه توسط متخصصان تربیت بدنی و مدیریت بررسی شد و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ 97/0 محاسبه شد. برای توصیف ویژگی های فردی آزمودنی ها و حوزه های هفت گانه از روش های آمار توصیفی و برای آزمون فرضیه ها از روش های آمار استنباطی ضریب همبستگی کندال و اسپیرمن استفاده شد. یافته های توصیفی نشان داد حوزه زیر ساخت های فیزیکی با میانگین 3/25 و حوزه نگرش مدیران با میانگین 5/4 به ترتیب بیشترین و کمترین اهمیت را به خود اختصاص داده اند. همچنین، آزمون فرضیه ها نشان داد به جز حوزه نگرش مدیران، سایر حوزه های شش گانه با میزان جذب سرمایه گذاری رابطه مثبت و معنی دار دارند. با توجه به یافته های تحقیق پیشنهاد می شود از طریق جذب حامیان مالی، ویژه صنایع بزرگ منطقه مانند شرکت ملی نفت، گاز، پتروشیمی و حفاری برای توسعه ورزش استان خوزستان در حوزه های مذکور برنامه ریزی های لازم انجام شود.

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر دو جلسه تمرین در مقایسه با یک جلسه تمرین در روز بر غلظت ایمونوگلوبولین A و پروتئین تام بزاقی در دختران نخبه ژیمناست بوده است . به این منظور 11 ژیمناست دختر نخبه با میانگین سنی 2±11 سال ، قد 11±145 سانتی متر و وزن 8±34 کیلوگرم تمرینات منتخب ژیمناستیک را طی 2 مرحله اجرا کردند. مرحله اول شامل 1 جلسه تمرین در روز بود که در ساعت 8-6 عصر به اجرا درآمد. مرحله دوم شامل 2 جلسه تمرین در روز بود که جلسه اول در ساعت 5/10-5/8 صبح و جلسه دوم ساعت 8-6 عصر انجام شد. نمونه گیری های بزاقی طی 3 مرحله قبل ، بلافاصله و 2 ساعت پس از فعالیت انجام شد. ایمونوگلوبولین A به روش نفلومتری و پروتئین تام به روش برادفورد اندازه گیری شدند. غلظت ایمونوگلوبولین A پس از فعالیت تغییر معنی داری نداشت و لیکن غلظت پروتئین تام متعاقب 1 و 2 جلسه تمرین افزایش معنی داری یافت . نتایج تحقیق نشان داد که تغییرات در غلظت ایمونوگلوبولین A متاثر از حجم تمرین نیست ولی پروتئین تام تحت تاثیر حجم تمرین تغییر می کند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی و مطالعه فرهنگ سازمانی سازمان تربیت بدنی کشور انجام شد. 436 نفراز کل 1229 نفرکارکنان با مدرک بالاتر از فوق دیپلم درسازمان تربیت بدنی براساس جدول حجم نمونه تاکمن مشخص شد و پژوهشگر موفق شد دیدگاه 368 نفر از آنان را با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، با توجه به حجم زیرگروه ها جمع آوری کند. ابزار اندازه گیری سه پرسش نامه ویژگی های شخصی با 7 سؤال، فرهنگ سازمانی رابینز با 30 سؤال و فرهنگ غالب سازمانی محقق ساخته با 9 سؤال بود. از روش های آماری توصیفی همچون میانگین، انحراف استاندارد و روش های آماری استنباطی همچون کلموگروف اسمیرنف، آزمون لون، ضریب همبستگی پیرسون، ضریب همبستگی دو رشته ای، خی دو، تی استیودنت، آزمون اف و تعقیبی شفه استفاده شد. مهم ترین یافته ای پژوهش به قرار زیر است: 1- فرهنگ سازمانی سازمان تربیت بدنی ضعیف است؛ 2- رابطه ضعیف و در اکثر موارد با نبود معنی داری از نظر آماری بین ویژگی های شخصی و فرهنگ سازمانی وجود دارد؛ 3- از بین ویژگیهای شخصی پُست سازمانی بیشترین تاثیر را بر نگرش کارکنان سازمان تربیت بدنی در مورد فرهنگ سازمانی دارد. به نظر می رسد، ضعف فرهنگ سازمانی یکی از مهم ترین مشکلاتی است که سازمان تربیت بدنی کشور با آن مواجه است و شاید بتوان در کنار سایر عوامل یکی از علل کمبود توفیق سازمان تربیت بدنی را در دستیابی به اهدافش این مهم دانست.

هدف مطالعه حاضر عبارت است از بررسی تفاوت های جنسیتی در میزان حداکثر نیروی عمودی عکس العمل زمین(VGRF) و میزان بار (ROL) در حرکت پرش- فرود. 44 دانشجوی ورزشکار سالم رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی، شامل 22 مرد (وزن 22/3±89/75 کیلوگرم، قد 52/4±84/177 سانتی متر، و سن 3±24 سال) و 22 زن (وزن 85/2±17/64 کیلوگرم، قد 58/5±20/164 سانتی متر، و سن 2±22سال) به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها حرکت پرش- فرود را روی صفحه نیرو انجام دادند. حداکثر VGRF و میزان بار آزمودنی ها با استفاده از اطلاعات نیروهای عکس العمل زمین در حین فرود محاسبه شد. به منظور مقایسه این پارامترها بین دو گروه از روش آماری تحلیل واریانس چندمتغیره با سطح معناداری 05/0≥α استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره تفاوت معناداری را در میزان بار بین زنان و مردان نشان داد (05/0≥P و 372/0=Wilks Lambda و 627/5 = 41و1F). میزان بار در زنان 85/15 درصد بیشتر از مردان بود (30/113±10/479 در زنان و 50/98±20/403 در مردان)، اما تفاوت حداکثر VGRF در بین دو گروه معنادار نبود (05/0

عارضة کایفوز، یکی از رایج ترین ناهنجاری های وضعیتی و از علل مهم تأثیرگذار بر پاتولوژی یک چهارم فوقانی بدن است که متخصصان اغلب با تجویز تمرینات اصلاحی رایج (براساس تئوری های کندال)، مبتلایان را مدیریت می کنند. با وجود این، شواهد علمی معتبر در زمینة میزان اثربخشی مطلوب این تمرینات، اندک است. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر یک برنامة 10 هفته ای تمرینات اصلاحی منتخب (رایج) بر ناهنجاری کایفوز وضعیتی بود. به این منظور، 20 فرد (10مرد و 10زن) دارای ناهنجاری کایفوز وضعیتی بزرگ تر از 42 درجه با میانگین سنی 55/1±93/20 سال، وزن 32/12±37/62 کیلوگرم و قد 72/10±62/170 سانتی متر به صورت هدفمند انتخاب شدند تا در برنامة تمرینات اصلاحی شرکت کنند. از خط کش منعطف برای اندازه گیری میزان زاویة کایفوز آزمودنی ها استفاده شد و میانگین آن در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب برابر با 67/2±27/46 و 06/2±14/42 به دست آمد. یافته های تحقیق با استفاده از روش های آمار توصیفی و مقایسه ای (آزمون آماری تی زوجی) تجزیه و تحلیل شد و نتایج نشان داد که با وجود کاهش معنادار میزان زاویة کایفوز آزمودنی ها پس از شرکت در برنامه تمرینات اصلاحی، این تمرینات از اثربخشی مورد انتظار برخوردار نیستند که به نظر می رسد این مسئله ناشی از تاکید بر تمرینات اصلاحی موضعی و عدم توجه به دیگر ناهنجاری های مرتبط با عارضة کایفوز است.

فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) پروتئین دایمر 119 اسیدآمینه ای به وزن KDa5/13 است که از نظر ساختاری شبیهِ فاکتور رشد عصبی است. هدف از اجرای این پژوهش بررسی اثر 8 هفته تمرین استقامتی با مدت های مختلف روی سطوح BDNF پلاسما در موش های صحرایی نر نژاد ویستار بود. برای این منظور 40 سر موش نر 8 هفته ای با میانگین وزن 10 ± 189 گرم از انستیتو پاستور شمال ایران تهیه، و به طور تصادفی در گروه های کنترل، شم و دو گروه تمرینی تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته، هر هفته 5 روز با شدت 20 متر بر دقیقه با مدت های 30 و 60 دقیقه و شیب صفر درجه روی نوارگردان ویژه جوندگان تمرین کردند. داده ها به روش آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی LSD تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که سطوح BDNF پلاسما در گروه های تمرینی ( گروه 30 دقیقه 036/0P=؛ گروه 60 دقیقه 048/0P=) در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری (05/0< p) افزایش یافت. نتایج این تحقیق نشان می دهد که تمرینات استقامتی به مدت 30 دقیقه و 60 دقیقه، هر دو، سبب افزایش سطوح BDNF پلاسما می شود و بین دو مدت تفاوتی معنی دار وجود ندارد. بنابراین پیشنهاد می شود که در افزایش سطوح BDNF پلاسما در پاسخ به تمرین ورزشی، بین مدت های مختلف تمرین تفاوتی معنی دار وجود ندارد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط کایفوزیس و لوردوزیس با تعادل در دانش آموزان با هایپرکایفوزیس، هایپرلوردوزیس، هایپوکایفوزیس و هایپولوردوزیس و مقایسة تعادل در دو گروه هایپرکایفوزیس و هایپوکایفوزیس و دو گروه هایپرلوردوزیس و هایپولوردوزیس بود. به این منظور 350 دانش آموز به طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. انحنای ستون فقرات آزمودنی ها به وسیلة اسپاینال ماوس ارزیابی شد. از این تعداد، 20 فرد دارای هایپرکایفوزیس (با میانگین سنی 80/0±7/12 سال، وزن 01/1±50 کیلوگرم، قد 09/0± 156 سانتی متر)، 20 فرد دارای هایپوکایفوزیس (با میانگین سنی 89/0±2/12 سال، وزن 11/1±45 کیلوگرم، قد 11/0±149 سانتی متر)، 20 فرد دارای هایپولوردوزیس (با میانگین سنی 96/0±75/12 سال، وزن 17/1±75/50 کیلوگرم، قد 11/0±151 سانتی متر) و 20 فرد دارای هایپولوردوزیس (با میانگین سنی 91/0±1/12 سال، وزن 02/1±48 کیلوگرم، قد 10/0±153 سانتی متر) به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. برای ارزیابی تعادل ایستا، پویا و انحناهای ستون فقرات، به ترتیب از آزمون تعادلی لک لک، آزمون تعادلی ستاره و اسپاینال ماوس استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون آماری همبستگی پیرسون و t مستقل استفاده شد (05/0 ≥ P). نتایج نشان داد ارتباط منفی و معنی داری بین ناهنجاری کایفوزیس با تعادل ایستا و پویا وجود دارد (05/0 P≤). همچنین تعادل ایستا و پویا به طور معنی داری در افراد هایپرکایفوزیس نسبت به هایپوکایفوزیس کمتر است. بین لوردوزیس و تعادل ایستا و پویا و همچنین بین تعادل ایستا و پویا در دو گروه هایپر و هایپولوردوزیس، تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0 P>). به نظر می رسد لازم است مربیان ورزش مدارس و تیم های ورزشی با بررسی های دوره ای، افراد با این نوع ناهنجاری و به وی ژه هایپرکایفوزیس را به عنوان افراد مستعد آسیب به علت کاهش تعادل، برای برنامه های پیشگیرانه بیشتر مورد توجه قرار دهند.

امروزه سبک زندگی ورزشکاران نخبه در مرکز توجه همگان قرار دارد. این پژوهش کیفی با هدف بازتولید مفهوم سبک زندگی ورزشکاران نخبة ایرانی با استفاده از رویکرد گلیزری نظریة داده بنیاد انجام شده است. رویکرد گلیزری به دنبال کشف نگرانی عمدة مشارکت کنندگان و فرایند اجتماعی پایه جهت حل آن است. برای این منظور 19 نفر از خبرگان آشنا با حوزة سبک زندگی ورزشکاران ایرانی به صورت هدفمند و گلوله برفی برای مصاحبه های عمیق ساختارنیافته انتخاب شدند و داده ها به صورت هم زمان با استفاده از مجموعه ای از کدگذاری های باز، نظری، انتخابی و یادنوشت نگاری تحلیل شدند. چهار تن از مشارکت کنندگان با تأیید یافته های پژوهش، روایی و پایایی آن را ارزیابی کردند. نتایج نشان داد مهم ترین نگرانی های مشارکت کنندگان عبارت بود از رعایت نشدن اصول حرفه ای در زندگیِ ورزشکاران ایرانی، مقولة محوری پژوهش (یعنی تفکر حرفه ای) و فرایند اجتماعی پایة پژوهش (یعنی حرکت به سمت حرفه ای گرایی). شایستگی های عاطفی، چشم انداز زندگی، سواد مالی، مسئولیت پذیری، مصرف، گذران اوقات فراغت، مسائل شخصی و رفتارهای مذهبی نیز به عنوان دیگر مقولات سبک زندگی تعیین شدند که تحت تأثیر تفکر حرفه ای قرار می گیرند. مقولات فرایند اجتماعی پایه نیز در سه سطح کلان، متوسط و خرد طبقه بندی شدند که می توانند در طول زمان نگرانی مشارکت کنندگان را حل کنند. به طور کلی سبک زندگی ورزشکار نخبه، راهنمای کنش او در مسائل ورزشی و غیرورزشی زندگی است. یافته های پژوهش می تواند برای بررسی ابعاد مختلف سبک زندگی ورزشکاران نخبه از عوامل مؤثر تا مؤلفه های عینی سبک زندگی به کار برده شود.

آسیب اکسایشی به DNA و RNA پروتئین ها و لیپیدها توسط رادیکال های آزاد را استرس اکسایشی می گویند. هدف این تحقیق بررسی اثر مکمل ویتامین E بر استرس اکسایشی زمان استراحت و پس از ورزش وامانده ساز در دانشجویان ورزشکار بود. بدین منظور 20 دانشجوی تربیت بدنی به روش غیر تصادفی انتخاب و به دو گروه دریافت کننده مکمل ویتامین E و دارونما تقسیم شدند. آزمودنی ها به مدت 8 هفته از کپسول های 450 میلی گرم ویتامین E یا لاکتوز استفاده کردند . نمونه های خونی قبل و بعد از مصرف ویتامین Eو لاکتوز ، در حالت استراحت و پس از ورزش وامانده ساز گرفته شد . شاخص های استرس اکسایشی یعنی مالون دی آلوئید، پروتئین کربونیل شده و کراتین کیناز نیز اندازه گیری شد . اثر ویتامین E بر توان هوازی نیز به عنوان عملکرد استقامتی مورد بررسی قرار گرفت . تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون T مستقل نشان داد که ویتامین E تغییر معنی داری در CP و CK زمان استراحت و پس از ورزش وامانده ساز و توان هوازی ایجاد نمی کند ، ولی احتمالا MDA پس از ورزش وامانده ساز را کاهش می دهد . در مجموع نتایج این تحقیق نشان می دهد که ویتامین E تغییر معنی داری در پروتئین کربونیل شده ، کراتین کیناز و عملکرد استقامتی ایجاد نمی کند و ممکن است پراکسیداسیون لیپید را کاهش دهد . ورزشکاران استقامتی نیازی به مصرف مکمل E ندارند.

پاسخ به تمرین بین افراد در دامنه های سنی مختلف متفاوت است، اما آیا تفاوت های کمّی با توجه به توالی های تمرینی در پاسخ شاخص های آمادگی جسمانی بین کودکان، نوجوانان و جوانان در مراحل مختلف تمرین وجود دارد یا خیر؟ به همین منظور تحقیق حاضر درصدد آن است تا ضمن بررسی این پاسخ ها، تأثیر سن را به عنوان یک عامل رشدی بر آنها ارزیابی کند. 36 آزمودنی پسر در سه دامنه سنی 8 تا 10 سال، 12 تا 14 سال و 17 تا 19 سال به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و در دامنه های سنی گروه کودکان 5/0±83/8 سال، نوجوانان 5/0±5/12 سال و جوانان 6/0±3/16 سال قرار گرفتند. برنامه تمرین شامل تمرینات استقامتی، قدرتی و انعطاف پذیری به صورت 3 جلسه تمرین در هفته به مدت 12 هفته اجرا شد. چابکی، سرعت حرکت، توان انفجاری، هماهنگی، استقامت عضلانی، تعادل، استقامت قلبی تنفسی و انعطاف پذیری قبل و بعد از شش هفته اول برنامه تمرینی (پس آزمون 1) و در شش هفته دوم برنامه تمرینی (پس آزمون 2) در آزمودنی ها اندازه گیری شد. تجزیه وتحلیل میانگین تغییرات داده ها با استفاده از آنالیز واریانس مکرر و آنالیز واریانس یکسویه با آزمون تعقیبی بن فرونی در سطح معناداری 05/0P≤ انجام گرفت. براساس نتایج تحقیق حاضر بهبود بیشتر شاخص های جسمانی به صورت تغییرات درون گروهی در هر سه گروه به ویژه در پس آزمون 1 ایجاد شد. به علاوه تغییرات بین گروهی در شاخص های جسمانی به ویژه در گروه نوجوانان مشاهده شد (05/0P≤). بهبود بیشتر شاخص های جسمانی به صورت تغییرات درون گروهی در هر سه گروه به ویژه در پس آزمون 1 احتمالاً به دلیل تجربیات حرکتی کمتر در اوایل تمرین بود، همچنین تغییرات بین گروهی در شاخص های جسمانی در پس آزمون 2 به ویژه در گروه نوجوانان احتمالاً به دلیل استرس مضاعف ورزش با استرس رشدی همراه است که در این دوره تجربه می کنند.

هدف از تحقیق حاضر سنجش میزان هوش فرهنگی مدیران فدراسیون های منتخب در کشور و بررسی رابطة آن با سبک رهبری تحول آفرین است. جامعة آماری تحقیق حاضر را 58 مدیر فدراسیون تشکیل میدادند که از این تعداد 52 مدیر پرسشنامه را تکمیل کردند. روش تحقیق حاضر توصیفی- همبستگی است. در این پژوهش از پرسشنامه های هوش فرهنگی (آنگ و همکاران، 2007) و سبک رهبری تحول آفرین (باس و آلویو، 1993) استفاده شد. از آزمون های کلموگروف - اسمیرنف، همبستگی پیرسون، t مستقل و آنوای یک راهه استفاده شد. نتایج نشان داد مدیران به صورت کلی هوش فرهنگی نسبی دارند. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد بین هوش فرهنگی و سبک رهبری و رفتار با سبک رهبری ارتباط معنیداری وجود دارد. نتایج آزمون تحلیل رگرسیون نشان داد هوش فرهنگی میتواند متغیر پیش گوی رهبری باشد. نتایج آزمون t مستقل نشان داد بین هوش فرهنگی و سبک رهبری با جنسیت و رشتة تحصیلی (تربیت بدنی و غیرتربیت بدنی) مدیران فدراسیون های منتخب تفاوت معنیداری مشاهده نشد. نتایج آزمون تحلیل واریانس یکطرفه نشان داد بین دانش و سبک رهبری با سطح تحصیلات مدیران فدراسیون منتخب ورزشی تفاوت معنیداری وجود دارد. نتایج آزمون کروسکال والیس نشان داد بین متغیرهای تحقیق و سابقة کار و مدیریت تفاوت معنیداری وجود ندارد. نتایج تحقیق، با توجه به رابطة مثبت بین هوش فرهنگی و سبک رهبری تحول آفرین، بر ضرورت توجه به هوش فرهنگی مدیران به منظور اثر بخشی بهتر سازمان تأکید میکند.

هدف این تحقیق بررسی تمایلات حرکتی کودکان در مراکز خصوصی پیش دبستانی شهر رشت بود. از بین 93 مرکز پیش دبستانی ، 65 مرکز به صورت تصادفی انتخاب و از 3 پرسشنامه محقق ساخته ویژه مدیران ، مربیان و کودکان با ضرایب روایی به ترتیب 86/0، 81/0 و 78/0 استفاده شد. سؤالات پرسشنامه گزینه ای بود و 67 مدیر، 64 مربی و 162 کودک (به شکل مصاحبه ) به آن پاسخ دادند. توصیف یافته های تحقیق نشان می دهد که سرانه فضای بسته (78 درصد متر مربع ) و فضای باز (15/2 متر مربع ) از استاندارد فضای بسته (26/3 متر مربع ) و فضای باز (78/4 متر مربع ) برای هر کودک کمتر است . علاوه بر این ، نسبت مربی به کودک (1 به 24 ) از نسبت استاندارد (1 به 18) کمتر است . 82 درصد وسایل بازی برای بازی های غیرحرکتی و نشستنی و 18 درصد وسایل نیز برای بازی های حرکتی مناسب بود و کل وسایل بازی نیز تنوع کمتری (29 نوع ) را در برمی گرفت . 62 درصد کودکان به بازی های غیرفعال و 75 درصد آنها به بازی های گروهی تمایل داشتند. 60 درصد کودکان تصور مثبتی از حرکت و بازی داشتند و 89 درصد نیز مراکز پیش دبستانی را نسبت به خانه برای بازی ترجیح می دادند. تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق با آزمون خی دو در سطح 05/0 P< نشان داد که بر خلاف دیدگاه مدیران و مربیان مراکز پیش دبستانی، میزان تمایل کودکان به بازی غیرفعال (48 درصد) بیشتر از میزان شناخت مدیران (2 درصد) و مربیان (39 درصد) است. علاوه بر این، 90 درصد کودکان به بازی های گروهی تمایل داشتند؛ در صورتی که از نظر مدیران و مربیان، 98 درصد کودکان متمایل به بای های گروهی بودند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط برخی فاکتورهای ورزشی (ارزیابی ذهنی در مورد موفقیت های ورزشی، کناره گیری داوطلبانه و تدریجی، و برنامه ریزی قبلی برای زندگی پس از ورزش) و غیر ورزشی (وضعیت تحصیلی و سن) با کیفیت فرایند کناره گیری از ورزش طراحی شد. شرکت کنندگان 53 ورزشکار سابق کشور (با دامنه سنی 23 تا 52 سال) بودند که حداقل پنج سال پیش دوران ورزش قهرمانی آنان به پایان رسیده بود. از این ورزشکاران خواستیم با استفاده از پرسشنامه کناره گیری از ورزش قهرمانی (سسیک ارپیک و همکاران، 2004)، تجربیات و عکس العمل های خود نسبت به پایان دوران ورزشی را بیان نمایند. یافته های حاصل از پرسشنامه مشخص نمود ورزشکاران تحت بررسی در سطوح شغلی، روانی اجتماعی و شخصیتی مشکلاتی را در ارتباط با کیفیت بازنشستگی خود تجربه نموده اند. بر طبق نتایج، کیفیت فرایند بازنشستگی ورزشی با ارزیابی شرکت کنندگان از موفقیت های ورزشی، داوطلبانه بودن کناره گیری، و سطح تحصیلات آنان همبستگی معنادار دارد. در حالی که همبستگی بین برنامه ریزی پیش از بازنشستگی، کناره گیری تدریجی، و سن با کیفیت سازگاری معنادار نشد. تحقیق ما در مجموع نشانگر این است که کناره گیری از ورزش رویداد مهمی است که می تواند اثرات قابل ملاحظه ای بر زندگی ورزشکار داشته باشد، و این که کیفیت سازگاری با بازنشستگی ورزشی چندوجهی و پیچیده است.