درخت حوزه‌های تخصصی

هدف کلی تحقیق حاضر تعیین رابطة بین کارآمدی مربیگری و هوش هیجانی مربیان ورزش دانشگاه هاست. بدین منظور 120 مربی زن و مرد، به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و پرسشنامه های هوش هیجانی (سیبریاشرینگ، 1986) و کارآمدی مربیگری (فیلتز و همکارانش، 1999) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون تک متغیره و چندمتغیره) و به وسیلة SPSS16 در سطح معنیداری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. آزمون فرضیه ها نشان داد که مقیاس و خرده مقیاس های متغیر هوش هیجانی مربیان با مقیاس و خرده مقیاس های متغیر کارآمدی مربیگری در ارتباط اند. همچنین میزان هوش هیجانی مربیان پیش بین مناسبی برای کارآمدی مربیگری آن ها محسوب میشود. در نهایت مشخص شد مربیانی که هوش هیجانی بالاتری دارند، از کارآمدی مربیگری بیشتری نیز برخوردارند؛ بنابراین توصیه میشود رابطة علّی هوش هیجانی به عنوان متغیری مؤثر بر کارآمدی مربیگری مطالعه شود.

پیش بینی در فوتبال همچون پیش بینی دیگر مسائل سیاسی و اقتصادی امر بسیار پیچیده و مشکلی است، اما امروزه مدل هایی وجود دارند که با استفاده از آن ها می توان تا حدودی نتایج و رده بندی های آتی را پیش بینی کرد. هدف از پژوهش حاضر ارائه مدل پیش بینی بر مبنای شبکه های عصبی فازی است تا بتوان بر اساس آن جایگاه تیم ملی فوتبال ایران در رده بندی فیفا را پیش بینی کرد. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی است که در بخش توصیفی، سوابق تیم ملی فوتبال ایران در 119 ماه گذشته (1996، آغاز عملیات رده بندی فیفا، تا آغاز سال 2006، شامل جایگاه ایران در رده بندی فیفا در پایان هر ماه میلادی، امتیاز تیم ایران در پایان هر ماه، نتیجه بازی ها، تعداد گل های رد و بدل شده، محل برگزاری مسابقه، نوع بازی، جایگاه تیم حریف ایران در رده بندی ماه قبل فیفا، و قدرت منطقه ای تیم حریف ایران) از سایت رسمی فیفا به دست آمد؛ و در بخش تحلیلی، اطلاعات توسط سیستم شبکه عصبی فازی تجزیه و تحلیل شد و یک مدل پیش بینی برای آن نیز ارائه شد. یافته های پژوهش نیز به دو شیوه ارائه شده است؛ شیوه اول مدل مفهومی است. در این مدل می توان با دادن متغیرهای مستقل ذکر شده، جایگاه تیم ملی ایران در ماه های بعدی را پیش بینی کرد. این روش نسبتاً دقیق است و به رده بندی فیفا در ماه بعدی نزدیک خواهد بود. شیوه دوم زمانی است که متغیرهای مستقل ذکر شده مشخص نباشند. در اینجا می توان متغیر مستقل را زمان در نظر گرفت و مدل پیش بینی مورد نظر را طراحی کرد. برای مثال، جایگاه ایران در 2 ماه آینده، به ترتیب 19، 20 و... خواهد بود. این روش، نسبت به روش اول، از دقت کمتری برخوردار است و هرچه دامنه زمانی پیش بینی طولانی باشد از دقت آن کاسته می شود.

در این پژوهش رابطة بین نشخوار خشم و پرخاشگری در رقابت های ورزشی بررسی شد. هدف اصلی پژوهش حاضر، مطالعة نوع رابطة زیرمقیاس های نشخوار خشم شامل پس فکرهای خشم، افکار تلافی جویانه، خاطره های خشم و شناختن علت ها با جنبه های مختلف پرخاشگری و رفتار پرخاشگرانة ورزشی شامل پرخاشگری بدنی، پرخاشگری کلامی، خشم، خصومت و پرخاشگری غیرمستقیم در یک نمونه از ورزشکاران حرفه ای بود. 210 ورزشکار داوطلب (132 پسر و 78 دختر) از فدراسیون های ورزشی کشتی، بسکتبال، والیبال، فوتبال، کاراته، تکواندو، شنا و ژیمناستیک در این پژوهش شرکت کردند. از ورزشکاران خواسته شد نسخة فارسی مقیاس نشخوار خشم (FARS) و پرسشنامة پرخاشگری رقابتی (CAQ) را تکمیل کنند. نتایج نشان داد که بین زیرمقیاس های نشخوار خشم و شاخص های پرخاشگری رقابتی همبستگی مثبت معناداری وجود دارد. نشخوار خشم از طریق تضعیف توان مدیریت خشم، به کارگیری فنون و مهارت های آموخته شدة ورزشی را مختل می سازد و موجب پرخاشگری می شود. همچنین با ایجاد اختلال در تمرکز و دقت در اجرای فنون و مهارت های ورزشی، احتمال رفتار پرخاشگرانه را افزایش می دهد. براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که نشخوار خشم در جریان رقابت های ورزشی به بروز رفتار پرخاشگرانه می انجامد و احتمال موفقیت ورزشی را کاهش می دهد.

هدف از تحقیق حاضر، برآورد یک تکرار بیشینه از طریق تکرار وزنه های سبک تر تا سر حد خستگی در حرکت پرس سینه است. تعداد 99 نفر از ورزشکاران مرد پرورش اندام با میانگین سنی17/3 ± 02/24 ، قد 06/0 ±77/1 و وزن 81/10 ± 9/84 به طور در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در این تحقیق، آزمون پرس سینه روی نیمکت ، ابزار اصلی گردآوری اطلاعات بود و برای اجرای آن ورزشکار وزنه ای را که می توانست آن را یک بار اجرا کند، انتخاب می کرد و با کم کردن وزنه ها یک تکرار بیشینه فرد اندازه گیری می شد. در ادامه 5 کیلوگرم از مقدار وزنه یک تکرار بیشینه کم شد و ورزشکار پس از 3 دقیقه استراحت، حرکت پرس سینه را انجام داد و به همین ترتیب در هر نوبت از مقدار وزنه ها 5 کیلوگرم کاسته شد تا تعداد تکرارهای بیشینه به 20 تکرار برسد. با توجه به بالا بودن ضریب همبستگی و امکان رسم معادله برآورد، 4 معادله برای برآورد یک تکرار بیشینه از روی تکرارهای زیر 5، 6 تا 10، 11 تا 15، و 16 تا 20 تکرار، 2 معادله برای برآورد یک تکرار بیشینه از روی تکرارهای زیر 10 و بالای 10 تکرار، 19 معادله برای برآورد یک تکرار بیشینه از روی هر یک از تکرارهای بیشینه 2 تا 20 تکرار، 1 معادله برای برآورد یک تکرار بیشینه از روی وزن بدن و تعداد تکرار وزنه معادل وزن بدن و یک جدول برای برآورد یک تکرار بیشینه از روی تکرارهای 2 تا 20 تکرار بیشینه حاصل شد. کمترین و بیشترین ضریب همبستگی از (93/0 = r) تا (99/0 = r) متغیر بود. یک تکرار بیشینه را می توان از روی تکرارهای بیشینه زیر 10 تکرار و همچنین از روی تکرارهای بیشینه 10 تا 20 تکرار برآورد کرد، اما هر چه تعداد تکرارهای بیشینه به یک نزدیک تر می شود، دقت برآورد، افزایش می یابد، ولی برای برآورد دقیق تر یک تکرار بیشینه می توان از معادله های مجزای تکرارهای بیشینه 2 تا 20 تکرار استفاده کرد.

هدف از پژوهش حاضر، مقایسة اثر برنامه های مداخله ای تمرینات تحمل وزن و مصرف منظم مکمل غذایی کلسیم بر چگالی مواد معدنی استخوان های ران کودکان بود. به این منظور نمونه ای 32 نفری از بین کودکان مهد ""راه ظفر"" با رضایت والدین به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. این کودکان در چهار گروه مختلف به مدت پنج ماه تحت برنامه های مداخله ای قرار گرفتند. همگن بودن گروه ها از نظر کلسیم مصرفی ماهانه به وسیلة پرسشنامة مصرف کلسیم بررسی شد. جمع آوری داده ها توسط دستگاه چگالی سنجی (DEXA) انجام و برای تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس یک متغیره و t گروه های همبسته استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد اختلاف معناداری بین کلسیم مصرفی ماهانة گروه های تحقیق وجود ندارد (192/0 = Sig و 696/1= F). نتایج مقایسة اختلاف میانگین نمره های پیش آزمون و پس آزمون BMD گردن استخوان ران در همة گروه ها معنادار بود (تمرینات تحمل وزن همراه با مصرف مکمل غذایی کلسیم، 002/0 = Sig و 919/4 = t ؛ تمرینات تحمل وزن ، 00/0 = Sig و 232/6= t؛ مصرف مکمل غذایی کلسیم، 00/0 = Sig و 86/7- = t و کنترل 002/0 = Sig و 499/5 = t). در مجموع، مقایسة نمره های BMD گروه های تحقیق نشان داد، تفاوت بین میانگین نمره های گروه ها معنادار است (019/0 = Sig و 981/3= F) و بر اساس نتایج آزمون تعقیبی توکی اختلاف معناداری بین میانگین گروه های 1 و 2 با گروه کنترل وجود داشت. این یافته ها بر اهمیت دوران کودکی و نوجوانی به عنوان سنین حساس زندگی در شکل گیری تراکم استخوان تأکید دارد و مؤید این نظریة مکانیکی در رابطه با استخوان هاست که ""استخوان ها نسبت به بار وارده به وسیلة اضافه کردن مواد معدنی پاسخ می دهند"".

اثربخشی رهبری، یکی از عوامل موفقیت هر سازمانی محسوب می شود. بنابراین شناخت عواملی که می تواند با این عامل ارتباط داشته باشد، بسیار ارزشمند است. از این رو، هدف اصلی این تحقیق تعیین رابطه ی بین هوش هیجانی و اثربخشی رهبری از دیدگاه مدیران ورزشی بود. جامعه ی آماری این پژوهش، شامل کلیه ی مدیران وزارتخانه ی ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک و پاراالمپیک، آکادمی ملی المپیک و فدراسیون های ورزشی (331 N=) بود که با استناد به جدول مورگان، 180 نفر جهت انجام این تحقیق انتخاب شدند. در این تحقیق، از پرسش نامه ی 33 سؤالی هوش هیجانی سایبریا شرینگ (1998) و پرسش نامه ی محقق ساخته ی 36 سؤالی اثربخشی رهبری بر اساس مدل تالکوت پارسونز جهت جمع آوری داده ها و از روش آماری رگرسیون چندمتغیره، جهت تجزیه و تحلیل نتایج استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که اثربخشی رهبری با هوش هیجانی رابطه ی معنی داری دارد (05/0p<) و در بین خرده مقیاس های هوش هیجانی، دو خرده مقیاس خودانگیختگی و همدلی با اثربخشی رهبری رابطه ی معناداری داشتند (05/0p<). به طور کلی، نتایج این تحقیق نشان داد که هوش هیجانی عاملی مهم و پیش بینی کننده در اثربخشی رهبری مدیران ورزشی است. به نظر می رسد کنترل تمایلات عاطفی خود و درک احساسات و عواطف سایر افراد حاضر در محیط کاری از جانب مدیران بتواند به عنوان مؤلفه ای تاثیرگذار بر اثربخشی رهبری مدنظر قرار گیرد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرینات تداومی و تناوبی بر برخی عوامل خطرزای قلبی – عروقی زنان جوان چاق بود. به این منظور 36 آزمودنی چاق غیرفعال با شاخص توده بدنی بالای 30 انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه 12 نفری (گروه تمرین تناوبی با میانگین و انحراف استانداردهای قد، وزن و سن 8/5 +2/163 سانتی متر، 8/11 + 8/86کیلوگرم و 3/1 +7/20 سال؛ گروه تمرین تداومی با میانگین و انحراف استانداردهای قد، وزن و سن 4/6+ 2/160سانتی متر، 5/9 + 8/83 کیلوگرم و 2/2 + 1/22 سال) و گروه کنترل میانگین و انحراف استانداردهای قد، وزن و سن 1/7+ 166 سانتی متر، 5/10 + 6/86 کیلوگرم و 4/2+22 سال تقسیم شدند. گروه تمرین تناوبی مسافت 800 متر را به صورت 4 دوی 200 متری با شدت 80 تا 90 درصد ضربان قلب ذخیره و زمان استراحت 1 به 3 و گروه تمرین تداومی مسافت 800 متر را با شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب ذخیره فعالیت خود را به مدت 8 هفته و هفته ای 3 جلسه آغاز کردند. در گروه تناوبی هر هفته 400 متر به صورت 2 دو 200 متری و در گروه تداومی هم هر هفته 400 متر به مسافت اولیه اضافه می شد. قبل از شروع و پس از پایان پروتکل تمرین، سطوح لیپید و لیپوپروتئین های خون با استفاده از روش آنزیمی و با دستگاه اتوآنالایزر آلفا X اندازه گیری شد. گروه کنترل فقط در پیش آزمون و پس آزمون شرکت کرد. به منظور تعیین تاثیر نوع فعالیت های بدنی از روش های آماری تحلیل واریانس یک طرفه، آزمون t وابسته و پس آزمون LSD استفاده شد. یافته ها نشان داد در گروه تناوبی TC و HDL به ترتیب به طور معنی داری کاهش و افزایش یافتند. همچنین در گروه تداومی HDL به طور معنی داری افزایش و LDL، TC، VLDL و وزن آزمودنی ها به طور معنی داری کاهش یافت (05/0> P). نتایج بین گروهی نشان داد تغییرات وزن، VDLD، HDL، TC ، در پس آزمون گروه های تداومی، تناوبی و کنترل معنی دار است (05/0 P>). این اختلاف های معنی دار بین گروه کنترل با گروه های تداومی و تناوبی است. تغییرات سطوح TG و LDL در پس آزمون گروه ها معنی دار نیست. در نهایت مشخص شد هر دو روش تمرینات سبب تغییرات مثبت در عوامل خطرزای قلبی – عروقی می شود

بررسی ارتباط بین آرام سازی و تمرینات ریتمیک با نظر به ساز و کارهای انعطاف پذیری – کارکردی سیستم عصبی، از موضوع هایی می باشد که در تحقیقات اخیر به آن اشاره شده است. هدف از تحقیق پیش رو، بررسی تاثیر تمرینات ریتمیک بر عمق بخشی آرام سازی جودو کاران تیم ملی بود. 30 ورزشکار مرد از تیم ملی جودو، در سه گروه ده نفرة کنترل، تجربی 1( گروه تمرینات آرام سازی) و تجربی 2 (گروه تمرینات آرام سازی و ریتمیک)، در این تحقیق مشارکت داشتند. بر اساس یک دورة اجرایی سه ماهه (دو دورة شش هفته ای که در شش هفتة اول، تمرینات آرام سازی برای دو گروه تجربی 1 و 2 در نظر گرفته شد و در شش هفتة دوم، برای گروه کنترل همانند دورة قبل، تمرینی در نظر گرفته نشد و برای دیگر گروه ها، تمرینات آرام سازی و ریتمیک به اجرا در آمد)، با استفاده از شاخص اندازه گیری EMG، داده ها ثبت شد و با به کارگیری آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه و اندازه گیری های مکرر، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها، بیانگر این بود که بین آرام سازی گروه ها، اختلاف معنی داری وجود دارد. به عبارتی می توان گفت دوره های تمرینی و همچنین تمرین ریتمیک، در ارتقا آرام سازی تأثیر بسزایی دارد. یافته ها با توجه به فرضیه های اخیر و دیدگاه هایی که در زمینة تمرینات ریتمیک و آرام سازی مطرح اند، مورد بحث قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان داد که تمرینات ریتمیک آرام سازی را توسعه می دهد و موجب عمق بخشی آن می شود.

کمردرد در دوران بارداری از اهمیت کلینیکی فوق العاده ای برخوردار است . 50 تا 90 درصد زنان باردار دچار کمردرد می شوند . هدف از پژوهش ، بررسی اثر ورزش های دوران بارداری در پیشگیری و کنترل درد ناشی از بارداری در زنان غیر ورزشکار بود. آزمودنی ها فاقد سابقه ورزشی و هر نوع بیماری اثر گذار در کمردرد بودند . گروه تجربی شامل 10 آزمودنی بود که به مدت 20 هفته ، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 30 تا 45 دقیقه از ماه های دوم و سوم در برنامه های ورزشی شرکت می کردند و برنامه تا حدود یک هفته قبل از زایمان ادامه داشت . گروه کنترل فاقد هر گونه برنامه تمرینی بود . در انتهای هر ماه با استفاده از پرسشنامه استاندارد کیوبک ، میزان درد کمر کلیه آزمودنی ها اندازه گیری شد . سپس با استفاده از آزمون ویلکاکسون درد کمر دو گروه کنترل و تجربی در ماه های مختلف با یکدیگر مقایسه شد . نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که کمر درد در دومین سه ماهه بارداری شروه می شود و پیشرفت درد کمر در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل بسیار کند و با تاخیر بود . به طور کلی ، در افراد غیر ورزشکار ، ورزش دوران بارداری به طور کامل مانع بروز کمردرد نمی شود ، اما درد کمر را در سه ماهه دوم و سوم بارداری به تاخیر می اندازد و دوره درد را کوتاه تر می سازد ، در نتیجه فرد مدت زمان کمتری را با درد به سر می برد.

هدف از انجام این پژوهش، طراحی و تدوین راهبرد توسعه ورزش قهرمانی استان سیستان و بلوچستان است. نمونه آماری این پژوهش، 30 نفر (21 مرد و 9 زن) از استادان تربیت بدنی مؤسسات آموزش عالی، مدیران هیات علمی تربیت بدنی وزارت علوم تحقیقات و فناوری، مدیران و کارشناسان تربیت بدنی و نیز مدیران نهادهای دولتی و خصوصی استان سیستان و بلوچستان بودند که در زمینه فعالیت های ورزشی نقش داشتند. ابزار جمع آوری داده ها ، پرسشنامه محقق ساخته است که روایی آن توسط چند تن از استادان صاحب نظر و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ (92 درصد) تایید شده بود. پرسشنامه مشتمل بر 46 سؤال رتبه بندی شده در زمینه بررسی قوت ها، ضعف ها، فرصت ها و تهدیدهای ورزش قهرمانی استان سیستان و بلوچستان بود. داده های پژوهش با استفاده از آمار توصیفی، آزمون مقایسه میانگین و آزمون فریدمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد، استان سیستان و بلوچستان با 5/2 میلیون نفر جمعیت حدود 58 هزار ورزشکار رسمی دارد که نسبت آن در استان کمتر از 01/0 درصد در بخش ورزش قهرمانی است. پس از تجزیه و تحلیل قوت ها، ضعف ها، فرصت ها و تهدیدها و تشکیل ماتریس ارزیابی هر یک از عوامل داخلی و خارجی ورزش قهرمانی استان، محرز شد که اداره کل تربیت بدنی استان سیستان و بلوچستان باید از راهبرد رشد و توسعه در مورد ورزش قهرمانی استفاده کند.

پژوهش حاضر با هدف دستکاری بینایی از طریق آینه بر یادگیری حفظ تعادل پویا به منظور مطالعه فرضیه اختصاصی تمرین انجام شد. 45 دانشجوی دختر رشته غیر تربیت بدنی که ضعف بینایی و جسمانی نداشتند، با دامنه سنی 21- 23 سال به طور داوطلبانه انتخاب و بر اساس نمرات پیش آزمون در سه گروه آزمایشی 15 نفری همگن سازی شدند. سپس، تمرینات خود را به مدت 3 هفته، هر هفته 3 جلسه، و در هر جلسه 30 کوشش 15 ثانیه ای با فاصله استراحت 20 ثانیه انجام دادند. گروه اول با استفاده از بینایی طبیعی، گروه دوم در مقابل آینه و با استفاده از بینایی کامل، و گروه سوم در نیمی از کوشش ها با آینه و در نیمی از کوشش ها بدون آینه تمرین کردند. هر سه گروه آزمایشی در پایان هر یک از کوشش های تمرینی خود در فرایند اکتساب بازخورد KR دریافت کردند. سپس، مدت زمان حفظ تعادل افراد در مراحل اکتساب، یادداری با تاخیر (تمرین با بینایی طبیعی بدون دریافت (KR، و انتقال (اجرای مهارت با چشم بند) روی دستگاه تعادل سنج ثبت شد. نتایج تحلیل واریانس یکراهه با اندازه گیری های مکرر (3Í9) در فرایند اکتساب نشان داد سه گروه طی جلسات تمرین پیشرفت کردند و عملکرد گروه تمرین با آینه بهتر از دو گروه دیگر بود (05/0>P). نتایج تحلیل واریانس و کواریانس یکطرفه برای مقایسه عملکرد سه گروه آزمایشی در آزمون های اکتساب، یادداری، و انتقال صرفاً تفاوت معناداری میان عملکرد سه گروه در آزمون یادداری نشان داد. بر اساس مقایسه آزمون تعقیبی بونفرونی، گروه تمرین بدون آینه عملکرد بهتری نسبت به دیگر گروه ها داشت (05/0> P). با توجه به نتایج پژوهش حاضر، بنا بر فرضیه اختصاصی تمرین، برای پیشرفت یادگیری فرد باید در طول تمرین با همان منابع اطلاعات حسی آور مشابهی تمرین کند که در شرایط عملکرد نهایی به آن ها نیاز است.

برگزاری بسیاری از رویدادهای مهم ورزشی و بقای بسیاری از سازمان ها در حیطه ورزش بستگی به حضور داوطلبان دارد. بسیاری از کشورها برای توسعه برنامه های بنیادی و رسمی خود و بسیاری از سازمان های ورزشی برای برگزاری رویدادهایی مثل المپیک و بازی های جهانی به داوطلبان وابسته اند. از این رو، هدف از انجام این مقاله، تدوین الگوی نظام مدیریت داوطلبی ورزش ایران بود. بدین منظور روش تحقیق کیفی از طریق فرایند مصاحبه دلفی با متخصصان و خبرگان حیطه مدیریت داوطلبی ورزش مورد استفاده قرار گرفت. در این راستا بوسیله نمونه برداری نظری و بر اساس کفایت نظری تحقیق تعداد 12 مصاحبه انجام شد. در ادامه طبق روش نظریه پردازی داده بنیاد و از طریق فرایند کدگذاری باز ، نشانه های متعدد موثر در مدیریت داوطلبی ورزش ایران شناسایی گردید و این نشانه ها در 6 مقوله جایابی شدند که شامل عوامل مدیریتی، ساختاری، فرهنگی-اجتماعی، اقتصادی، نوع رویداد و نوع داوطلبان می باشد. در ادامه و طی فرایند کدگذاری محوری و انتخابی مقوله های شناسایی شده در پارادایم حاصل از کد گذاری محوری قرار گرفته و روابط بین آن ها تعیین گردید. این پارادایم شامل پدیده محوری، شرایط علی، شرایط زمینه، شرایط مداخله گر ، راهبردها و پیامدها می باشد. بدین طریق الگوی نظام مدیریت داوطلبی ورزش ایران تدوین گردید.

هدف این پژوهش بررسی معیارها و عوامل مؤثر در دسترسی، هم جواری اماکن و فضاهای ورزشی در مناطق مسکونی و خدمات شهری و نیز استانداردهای ساخت و ساز در اماکن و مجموعه های ورزشی است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از نظر نوع جمع آوری داده های تحقیق، توصیفی-تحلیلی است که به روش میدانی اجرا شده است. جامعه آماری این تحقیق کلیه اماکن و مجموعه های ورزشی اداره تربیت بدنی شهرستان ارومیه است. نمونه آماری برابر با جامعه و به تعداد 29 مکان ورزشی است و ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته است. تجزیه و تحلیل یافته ها، با استفاده از آزمون باینومینال نشان داد اماکن و مجموعه های ورزشی از نظر معیار هم جواری و مکانیابی وضیعت متوسطی دارند (13/0=P). نتایج در مورد وضعیت دسترسی اماکن مشخّص میکند که اماکن ورزشی وضعیت ضعیفی دارند (002/0=P) نتایج آزمون کای دو نشان داد اماکن ورزشی از نظر زیبایی شناختی نیز در ضعیف و غیراستاندارد (001/0P=) و از نظر وضعیت بهداشت و نگهداری در حد متوسطی قرار دارند (001/0P=). نتایج آزمون باینومینال نشان می دهد اماکن ورزشی از نظر ایمنی و نظارت استانداردهای لازم را ندارند (001/0P=) بر اساس یافته های آزمون کای دو معیار طراحی پارکینگ وضعیت مناسبی ندارد (003/00P = ) و استانداردهای ویژه جانبازان و معلولین رعایت نشده است (016/0P =). بنا بر نتایج آزمون باینومینال معیار اطلاع رسانی و سرویس دهی استانداردهای لازم را ندارد (026/0P =) و معیار هم جواری، مکانیابی و بهداشت در وضعیت متوسطی قرار دارد. سایر معیارها همچون دسترسی، فضای سبز، پارکینگ، طراحی جانبازان، ایمنی و اطلاع رسانی وضعیت ضعیفی دارند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط جهت گیری ورزشی و اضطراب رقابتی در ورزشکاران زن و مرد رشته های ورزشی تیمی و انفرادی شرکت کننده در دهمین المپیاد ورزشی دانشگاه های سراسر کشور در سال 1389 است. تحقیق حاضر از نوع توصیفی و روش تحقیق همبستگی است. به این منظور، 688 نفر (351 مرد و 337 زن) با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده از بین دانشجویان شرکت کننده در این مسابقات انتخاب شدند. نخست کل آزمودنی های انتخاب شده، در اردوی آمادگی به منظور شرکت در این مسابقات، پرسشنامة جهت گیری ورزشی گیل را تکمیل کردند، سپس چند ساعت قبل از مسابقه به پرسشنامة اضطراب رقابتی مارتنز پاسخ دادند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانة همزمان، آزمون آماری تحلیلی واریانس چند متغیره (ANOVA) و آزمون آماری تی مستقل (t.test) بررسی شد. نتایج نشان داد که جهت گیری ورزشی، اضطراب رقابتی را پیش بینی می کند. در واقع با افزایش رقابت طلبی و هدف گرایی، اضطراب رقابتی کاهش اما با افزایش تمایل به پیروزی، اضطراب رقابتی نیز افزایش یافت. همچنین مشاهده شد زنان ورزشکار نسبت به مردان ورزشکار مضطرب تر بودند (001 /0=P) . ضمن اینکه اضطراب رقابتی ورزشکاران رشته های انفرادی نسبت به ورزشکاران رشته های ورزشی تیمی بیشتر بود (004 /0=P) . در نهایت، نتایج نشان داد که مردان ورزشکار رقابت طلب تر بودند و تمایل به پیروزی بیشتری نسبت به زنان ورزشکار داشتند، درحالی که زنان ورزشکار هدف گراتر از مردان ورزشکار بودند (002 /0=P) ، اما بین جهت گیری ورزشی ورزشکاران رشته های تیمی و انفرادی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05 /0P>).

با توجه به گسترش و توسعه کمی و کیفی دانشکده ها و گروه های آموزشی تربیت بدنی به ویژه بعد از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، هم چنین نیاز روزافزون جامعه برای بهره مندی بیشتر از دستاوردها و خدمات این دانشکده ها، یک خلا اساسی در این زمینه کاملا مشهود است و آن فقدان یک سیستم منسجم علمی برای ارزیابی علمکرد است.در این مقاله، حاصل یک کار تحقیقی که در مورد تبیین و تعیین شاخص های ارزیابی عملکرد دانشکده ها و گروه های آموزشی تربیت بدنی انجام شده، معرفی می شود. زیرا بررسی ها نشان می دهد در زمینه ارزیابی عملکرد، کارآیی و اثربخشی این دانشکده ها و گروه های آموزشی تا به حال فعالیت علمی منظمی انجام نشده و ارزش یابی های موجود، محدود و بیشتر به صورت تجربی و از دیدگاه قضاوت های ذهنی بوده است.برای این منظور ابتدا از طریق تشکیل یک گروه کارشناسی (اساتید رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی و مدیریت)، به روش تصمیم گیری گروهی دلفی شاخص های ارزیابی علمکرد در آموزش عالی به طور اعم و در حوزه تربیت بدنی به طور اخص بررسی شد، سپس بر اساس نظرات و پیشنهادات آنان و نیز مطالعه مستندات موجود در این زمینه، هم چنین با توجه به وظایف و اهداف دانشکده ها و گروه های آموزشی تربیت بدنی و علوم ورزشی، مبانی مقدماتی شاخص ها در 3 بخش آموزش، پژوهش و خدمات تخصصی مشخص شد.با عنایت به این که در حیطه های آموزشی و پژوهشی قبلا مطالعاتی صورت گرفته بود، لیکن در بخش ارائه خدمات تخصصی مخصوصا در دانشکده ها و گروه های آموزشی تربیت بدنی و علوم ورزشی تحقیقی انجام نشده بود، لذا تعداد بیست و چهار شاخص در این بخش تبیین شد و متناسب با روش کار و در راستای تعیین میزان اهمیت، به وسیله پرسشنامه کیفی پنج گزینه ای (از خیلی زیاد تا خیلی کم) به نظرخواهی سی و سه نفر از خبرگان رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی گذاشته شد. برای تبدیل پاسخ ها به اعداد قطعی کمی از روش آماری منطق فازی استفاده شد، که در متن مقاله به آن اشاره خواهد شد. یافته های تحقیق نشان داد، تعداد ده شاخص دارای اهمیت خیلی زیاد و زیاد، نه شاخص اهمیت متوسط و پنج شاخص اهمیت کم و خیلی کم هستند (البته در متن مقاله راجع به این نکته بحث خواهد شد) ضمنا پایایی پرسشنامه از طریق آزمون آلفا کرونباخ 97% به دست آمد.

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه آمادگی جسمانی با تحلیل رفتگی و سلامت روانی در بین اعضای هیات علمی دانشگاه های نظامی کشور است جامعه آماری این تقحیق را 323 نفر از اعضای هیات علمی مرد دانشگاه های نظامی کشور تشکیل می دهند روش نمونه گیری به صورت تصافدی طبقه ای نسبی بر اساس تعداد و فراوانی دانشکده های موجود در دانشگاه ها به تعداد 175 نفر انتخاب شده اند این پژوهش از نوع تحقیقات همبستگی است که به صورت میدانی به بررسی و ارتباط آمادگی جسمانی با تحلیل رفتگی و سلامت روانی اعضای هیات علمی می پردازد ابزار اندازه گیری این تحقیق شامل آزمون ایفر برتر و پرسشنامه ویژگی های فردی (محقق ساخته) تحلیل رفتگی (مسلش) و سلامت روانی (گلدبرگ) است در تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از آزمون ضریب همبستگی پیرسون T مستقل و رگرسیون دو و چند متغیره استفاده شده است با توجه به تحلیل آماری میانگین ها در خصوص رابطه آمادگی جسمانی با تحلیل رفتگی در آزمودنی ها نتایج نشان داد رابطه معنی دار و معکوس در سطح 0/002 بین دو متغیر وجود دارد در نتیجه با افزایش میزان آمادگی جسمانی میزان تحلیل رفتگی آنها کاهش می یابد همچنین نتایج آماری در خصوص پیشگویی متغیر ها نشان داد بین متغیر آمادگی جسمانی و تحلیل رفتگی رابطه معنی دار خطی و معکوس در سطح 0/002 وجود دارد در نتیجه تحلیل رفتگی آزمودنی ها را می توان از روی میزان آمادگی جسمانی و برخی زیر مجموعه های آن از جملمه استقامت قلبی و در صد چربی بدن آنها بر آورد کرد.

شناسایی فاکتورهای تاثیرگذار در موفقیت شوت جفت، به عنوان امتیازآورترین و کاربردی­ترین شوت در بسکتبال، نقش مهمی در ارتقای سطح کمی و کیفی عملکرد ورزشکاران دارد(26). هدف از انجام این مطالعه، تعیین رابطه بین برخی پارامترهای کینتیکی بدن انسان در چهار حالت آمادگی، خمیدگی، پرش و فرود با نتیجه شوت جفت در دو مسافت (25/4 متر) و (25/6 متر) در مردان بسکتبالیست نخبه بود. بدین منظور شش نفر از بهترین شوت کننده­های تیم ملی با میانگین سنی (04/3±33/23 سال)، قد (21/2±67/189 سانتی­متر)، وزن (58/5±84 کیلوگرم)، سابقه بازی (5/2±10 سال) که همگی راست دست بودند و در دو پست گارد راس و فوروارد بازی می­کردند و سابقه عضویت در تیم­های ملی را نیز دارا بودند، در این تحقیق شرکت نمودند. ابتداء به بازیکنان توضیح داده شد که به صورت ثابت و بدون دریبل از دو مسافت 25/4 متر و 25/6 متر به صورت عمود بر تخته اقدام به اجرای مهارت شوت جفت نمایند ولی برای آنها در مورد موفق و ناموفق بودن شوت جفت و هدف محقق توضیحی بیان نشد. فرم رضایتنامه توسط بازیکنان تکمیل و از آزمودنی­ها خواسته شد روی صفحه نیرو قرار بگیرند و از دو مسافت 25/4 متر و 25/6 متر اقدام به شوت کنند. اطلاعات مربوط به یک شوت موفق (ورود توپ به درون حلقه بدون برخورد به تخته یا لبه حلقه) و یک شوت ناموفق (برخورد توپ به حلقه و یا تخته و اوت شدن) ثبت و از نرم افزار وین آنالیز، برای تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده شد. مقایسه میانگین و انحراف استاندارد پارامترهای مربوط به موقعیت قرارگیری مرکز فشار بدن در چهار وضعیت آمادگی، خمیدگی، پرش و فرود (T1 ، T2 ، T3 و T4 ) در دو محور x و y برای دو شوت جفت موفق و ناموفق با استفاده از نرم افزار 13-spss ، با به کارگیری روش آماری ویلکاکسون (05/0>p ) انجام شد. درمحور y ها (مؤلفه خلفی-قدامی) در مسافت 25/4 متر غیر از وضعیت­ T1 (آمادگی) و در بقیه وضعیت­ها مرکز فشار در شوت موفق در فاصله دورتری (به طور میانگین 13 میلیمتر) از مبداء نسبت به شوت ناموفق، قرار گرفته بود. در شوت جفت سه امتیازی، در دو وضعیت­ T3 (پرش) و T4 (فرود) مرکز فشار در شوت جفت موفق در فاصله دورتری (به طور میانگین 5/27 میلیمتر) از مبداء نسبت به شوت جفت ناموفق قرار گرفت، و در شوت جفت سه امتیازی ناموفق، مرکز فشار در وضعیت­های T1 (آمادگی) و T2 (خمیدگی) در فاصله دورتری (به طور میانگین 23 میلیمتر) از مبداء نسبت به شوت موفق واقع شده بود. نتایج بدست آمده بیانگر این نکته بود که موقعیت قرارگیری مرکز فشار در وضعیت خمیدگی (بخصوص در شوت جفت سه امتیازی) می­تواند به عنوان یک عامل مهم و مؤثر بر نتیجه شوت جفت باشد .