درخت حوزه‌های تخصصی

استفاده از مواد جدیدفناوری نانو در زیره کفش که بتواند بر نیروهای عکس العمل زمین در فاز اتکای دویدن تأثیر بگذارد هنوز بررسی نشده است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر کفش ورزشی با زیره کامپوزیت نانوسیلیکا و ترموپلاستیک الاستومربر میانگین نیروی های فعال، غیرفعال، پیش روندگی، ترمزی و بارگیری عمودی در مقایسه با کفش ورزشی با زیره پلی وینیل کلراید (پی وی سی) در فاز اتکای دویدن است. 15 آزمودنی مرد پس از پوشیدن دو نوع کفش با زیره های کامپوزیت نانو و پی وی سی با سرعت 2/0 ±5/3 متربرثانیه روی تخته نیروسنج دویدند. میانگین نیروی عمودی و قدامی-خلفی عکس العمل زمین و بارگیری عمودی، با استفاده از آزمون تی همبسته تجزیه و تحلیل شد (05/0α£).میانگین نیروهای فعال، غیرفعال، پیش روندگی و بارگیری عمودی در کفش کامپوزیت نانو به طور معنا داری بیشتر از کفش پی وی سی بود (05/0α£). همچنین میانگین نیروهای فعال، غیرفعال، پیش روندگی و بارگیری عمودی هنگام استفاده از کفش کامپوزیت نانو به ترتیب 7/0%، 74/3%، 09/2% و 06/6% افزایش پیدا کرد. استفاده از نانو ذرات سیلیکا با ایجاد سختی A70 در زیره کفش کامپوزیت نانو در مقایسه با کفش پی وی سیبا سختی A65 افزایش معنا دار میانگین نیروی عمودی عکس العمل زمین و میانگین نیروی پیش روندگی را در پی داشت. این افزایش ممکن است به دلیل خاصیت استحکام کششی ایجادشده در زیره کفش توسط نانو ذرات سیلیکا باشد که می تواند اجرای ورزشی را نیز بهبود بخشد. با وجود این، افزایش بارگیری عمودی در اثر استفاده از این نوع کفش ممکن است دوندگان را مستعد آسیب های حاصل از دویدن کند.

هدف از این پژوهش، طراحی الگوی شایستگی های کارآفرینان در صنعت ورزش ایران می باشد. روش این پژوهش، توصیفی پیمایشی است و نمونه آماری آن را 155 نفر از کارشناسان، متخصصان و اساتید رشته های تربیت بدنی و کارآفرینی تشکیل دادند. نتایج نشان می دهد که مهارت های فردی، علمی و آکادمیک، شغلی و حرفه ای، علم و اصول کارآفرینی و شایستگی های متمرکز بر کارآفرینی در صنعت ورزش، پنج بعد اصلی مدل پژوهش را تشکیل می دهند و 24 مؤلفه این ابعاد را تبیین می نمایند. شایان ذکر است که در این پژوهش، 100 شاخص برای شایستگی های کارآفرینی در ورزش شناسایی گردید. همچنین، نتایج بیانگر این است که شاخص های مدل از برازش مناسب و معناداری برخوردار می باشند. الگوی تدوین شده در این پژوهش می تواند به عنوان دستور کاری برای توسعه شایستگی های کارآفرینی در دانشجویان، کارکنان و مدیران در دانشگاه ها، سارمان های ورزشی و دیگر متولیان و سیاست گذاران امر ورزش مورداستفاده قرار گیرد.

هدف از تحقیق حاضر ، بررسی تاثیر حرکت درمانی به روش کمپلکس در بازتوانی بیماران مبتلا به کمردرد است . بدین منظور 30 نفر با میانگین سنی 60- 23 سال از بیماران مبتلا به کمردرد در این تحقیق شرکت داشتند و به روش تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند . داده ها در سطح 0/95 > P و با استفاده از نرم آفزار آماری spss مورد آزمون قرار گرفت . ابتدا از آزمون t همبسته ، برای مقایسه نتایج حاصل از پیش و پس آزمون در هر گروه استفاده شد. سپس برای مقایسه دو گروه کنترل و تجربی از روش t غیر همبسته در سطح 0/95 > P استفاده شد . نتایج تحقیق نشان داد که بیماران گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل از بهبودی بیشتری نسبت به احساس درد ، دامنه حرکتی مفاصل اندام تحتانی و ستون فقرات ، میزان افسردگی ، میزان اعتماد به نفس و نیز تست عضلانی برخوردار شدند . بنابراین می توان توصیه کرد که استفاده از روش کمپلکس با تاکید بر تمرین درمانی ، ماساژ و آب درمانی موجب افزایش عوامل مذکور می شود.

هدف تحقیق حاضر، بررسی اثر یک جلسه فعالیت شنا و دویدن بر میزان اشتها و کالری دریافتی دختران سالم بود. طرح تحقیق متقاطع بود و 12 داوطلب دختر (میانگین سنی 3 /1 ± 5 /22 سال، وزن 46 /5 ± 07 /56 کیلوگرم، درصد چربی بدن 316 /8 ± 125 /27 درصد و شاخص تودة بدن 68 /2 ± 175 /21 کیلوگرم بر متر مربع) از دانشجویان دانشگاه در 3 حالت کنترل، فعالیت شنا و دویدن با شدت 80 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه تا حد واماندگی قرار گرفتند. میزان اشتهای افراد در چهار نوبت شامل دو ساعت قبل از فعالیت (در حالت ناشتا)، بلافاصله بعد از فعالیت، دو و هشت ساعت بعد از فعالیت به وسیلة پرسشنامة اشتها اندازه گیری شد. همچنین کالری دریافتی در روزهای اجرای پروتکل پژوهشی و قبل و بعد از اجرای پروتکل توسط خود آزمودنی ها ثبت شد. برای تحلیل داده ها از روش آماری ANOVA با اندازه گیری مکرر و آنوای یکطرفه استفاده شد. سطح معناداری آزمون ها 05 /0 P≤ در نظر گرفته شد. در پایان تغییر معناداری در اشتها و کالری دریافتی در اثر یک جلسه فعالیت شنا و دویدن مشاهده نشد (005 /0 = P) . نتایج نشان داد یک جلسه فعالیت شنا و دویدن تأثیری بر میزان اشتها و کالری دریافتی نداشت. بنابراین یک جلسه فعالیت تا هشت ساعت بعد از آن برخلاف تصور برخی افراد اشتها را افزایش نمی-دهد و می تواند در کنترل وزن و کاهش آن استفاده شود. به عبارت دیگر، ورزش موجب تعادل معنی کالری می شود که احتمالاً در کوتاه مدت این تعادل منفی جبران نمی شود و بین شنا و دویدن از این حیث تفاوتی وجود ندارد.

هدف از انجام این تحقیق، بررسی میزان هوش هیجانی و تعهد داوطلبان زن و مرد مسابقات آسیایی تیروکمان و تعیین رابطه ی ابعاد آنها با یکدیگر بود. در این راستا همه ی داوطلبان دختر و پسر حاضر در هفدهمین دوره ی مسابقات آسیایی تیروکمان تهران(1390) به عنوان جامعه ی آماری پژوهش در نظر گرفته شد و نمونه ی آماری برابر با جامعه ی آماری(80n=) تعیین گردید. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه ی استاندارد هوش هیجانی برادبری وگریوز(2004) و تعهد سازمانی مودای(1979) استفاده شد. روایی محتوایی ابزار تحقیق با نظر خواهی از 11 تن از اساتید صاحب نظر در این زمینه انجام شد و جهت تعیین پایایی پرسش نامه ها با انجام یک مطالعه ی مقدماتی، ضریب پایایی در حد قابل قبولی (هوش هیجانی 76/0= α) و (تعهد سازمانی 75/0= α) به دست آمد. میانگین رتبه های عوامل مرتبط با هوش هیجانی بر اساس اولویت به ترتیب عبارت بودند از 1. خودآگاهی؛ 2. آگاهی اجتماعی؛ 3. مدیریت رابطه و 4. خودمدیریتی. همچنین رتبه های عوامل مرتبط با تعهد سازمانی به این ترتیب به دست آمد: 1. تعهد عاطفی؛ 2. تعهد مداوم؛ 3. تعهد هنجاری. در نهایت، یافته ها نشان داد که بین همه ی ابعاد هوش هیجانی با تعهد سازمانی ارتباط معنادار و مثبتی وجود دارد. لذا با توجه به نتایج ضروری است که سازمان های ورزشی به طور عام و مدیران تربیت بدنی دانشگاه ها به طور خاص، وقت بیشتری را برای شناخت عوامل روان شناختی(هوش هیجانی) و تعهدات داوطلبان صرف کنند تا فرآیند جذب و نگهداری داوطلبان برای آنها تسهیل شود.

در این تحقیق رضایت مندی مدیران تربیت بدنی دانشگاه های کشور از چگونگی ارائه خدمات فدراسیون پزشکی ورزشی به دانشجویان ورزشکار آسیب دیده بررسی می شود. تحقیق حاضر، پیمایشی است و برای جمع آوری اطلاعـات از پرسشنامه استفاده شد. به منظور اینکه پرسشنامه از روایی مناسبی برخوردار باشد، با طرح سؤالات مناسب از دیدگاه های کارشناسان و استادان دانشگاهی استفاده و برای سنجش رضایت مدیران با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ ضریب اعتبار پرسشنامه برابر با 70/0 محاسبه شد. جامعـه آمـاری شامـل مدیران تربیت بدنی دانشگاه های وزارت علـوم، تحقیقات و فنـاوری است. پرسشنامه دربین مدیران تربیت بدنی 58 دانشگاه کشور توزیع و از این تعداد، 48 پرسشنامه دریافت و داده ها استخراج شد. در این راستا به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات گردآوری شده از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی بویژه شا خص های ضریب همبستگی اسپیرمن و رگرسیون استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل داده ها، بین رضایت مدیران تربیت بدنی و متغیرهای پرداخت غرامت، نحوه ارتباط کارکنان، سرعت ارائه خدمات، تناسب پوشش های بیمه و پوشش های کامل بیمه رابطه معنی داری وجود دارد، درحالی که بین رضایت مدیران و اطلاع رسانی از خدمات ارتباط معنی داری مشاهده نشد. همچنین بر اساس نتایج تحلیل چند متغیری داده ها، دو متغیر پرداخت غرامت و نحوه ارتباط کارکنان بیشترین رابطه را با رضایت مدیران تربیت بدنی دارند.

رشد چشمگیری در نقش حمایت مالی به عنوان یکی از ابزارهای تبلیغاتی شرکت ها و سازمان های دولتی و خصوصی پدید آمده است. یکی از مهم ترین هدف های حمایت مالی شرکت ها، تأثیری است که بر وفاداری افراد مرتبط با مورد حمایت شده می گذارند. حمایت مالی ورزشی به دلیل رشد پوشش رسانه ای در این حوزه و نیز تعداد بسیار زیاد افرادی که درگیر این مسابقات می شوند، یکی از محبوب ترین زمینه های حمایت مالی می باشد. هدف از این پژوهش، بررسی رابطه حمایت مالی بانک شهر با وفاداری مشتریان به بانک می باشد بدین منظور، شعبات بانک شهر در تهران (1391) مورد مطالعه قرار گرفت. تعداد نمونه 167 نفر تخمین زده شد. یافته ها، تمامی فرضیه های مورد مطالعه (ارتباط سازه های شأن رویداد، تجانس بین حامی مالی و دارایی حمایت شده، علاقه فردی به رویداد، نگرش نسبت به حامی مالی، صداقت حامی مالی و حضور همیشگی حامی مالی با وفاداری مشتریان به بانک) را تأیید نمودند.

این باور وجود دارد که فقدان حمایت تروفیک به پیشرفت نروپاتی دیابت کمک می کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 6 هفته تمرین استقامتی بر بیان ژن عامل تغذیه عصبی مشتق از مغز (BDNF) در ریشه های حسی عصب سیاتیک موش های صحرایی دارای نروپاتی دیابت بود. 28 سر رت از نژاد ویستار با میانگین توده بدنی 2/11±271 گرم به طور تصادفی در چهار گروه دیابت کنترل، دیابت تمرین، سالم کنترل و سالم تمرین قرار گرفتند. جهت القای نروپاتی دیابت، پس از 12 ساعت ناشتایی از روش تزریق درون صفاقی محلول STZ (mg/kg45) استفاده گردید. 2 هفته پس از تزریق STZ پروتکل تمرین استقامتی با شدت متوسط به مدت 6 هفته انجام گردید و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی حیوانات تشریح شدند. بیان ژنBDNF با استفاده از تکنیک Real time-PCR مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کوریسکال والیس و یو من ویتنی استفاده شد (05/0≥P). نتایج نشان داد که دیابت باعث کاهش 10 برابری در بیان ژن BDNF در بخش حسی عصب سیاتیک گردید. با این حال، 6 هفته تمرین استقامتی توانست این کاهش بیان BDNFناشی از دیابت را تا حدودی جبران کند (043/0=P). پژوهش حاضر نشان داد که دیابت می تواند باعث کاهش بیانBDNF در ریشه های حسی عصب سیاتیک گردد که تا حدودی با تمرین استقامتی قابل جبران است. در مجموع، نتایج این پژوهش می تواند نقطه روشنی بر اثبات فرضیه کاهش حمایت نروتروفیکی در نروپاتی دیابت باشد.

این تحقیق با هدف بررسی نقش رسانه­ها در توسعه ورزش کشور، پرسشنامه­ای دو بعدی در 5 محور توسعه ورزش، تدوین گردید. به این منظور پرسشنامه پس از اعتباریابی و تعیین ضریب پایایی بین 340 نفر نمونه به عنوان صاحب نظران حوزه ورزش و رسانه توزیع و جمع­آوری شد. نمونه ها شامل چهار گروه مدیران و کارشناسان رسانه، مدیران و کارشناسان ورزش بودند. روش تحقیق توصیفی و علی مقایسه­ای بود و داده­ها به صورت میدانی جمع­آوری شد. بین دیدگاه آزمودنی­ها در رابطه با تأثیر رسانه­ها در توسعه ورزش در هر 5 محور توسعه ورزش بین وضع موجود و مطلوب تفاوت معنی­داری وجود داشت (05/0≥ α). رسانه­های گروهی با توجه به این محورها و اقدامات موثر رسانه­ای، نقش غیر قابل انکار در مسیر توسعه دارند. رسانه­ها با ماهیت خود متغیرهای توسعه ورزشی را بهبود می­بخشند و در نهایت منجر به توسعه ورزش خواهند شد.

این پژوهش به­ منظور تحلیل رابطة رهبری تحول­گرا و عدالت سازمانی با رفتارهای شهروندی سازمانی کارشناسان وزارت ورزش و جوانان انجام گرفت. به­ منظور جمع­ آوری داده­ ها از پرسشنامة چندعاملی رهبری، پرسشنامة عدالت سازمانی و پرسشنامة رفتار شهروندی سازمانی استفاده شد. از مجموع 280 پرسشنامة توزیع ­شده بین کارشناسان وزارت ورزش و جوانان، 220 پرسشنامه (5/78 درصد) قابل استفاده بود که به­ عنوان نمونة تحقیق در نظر گرفته شد. برای تحلیل داده ­ها از ضریب همبستگی چندگانه، رگرسیون چندمتغیره و روش مدلسازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که رهبری تحول­ گرا دارای ضریب اثر 36/0 بر رفتار شهروندی سازمانی است. همچنین با توجه به ضریب اثر 55/0 رهبری تحول گرا بر عدالت سازمانی و ضریب اثر 44/0 عدالت سازمانی بر رفتار شهروندی سازمانی، ضریب اثر کل رهبری تحول­ گرا بر رفتار شهروندی سازمانی 60/0 به­ دست آمد. مدل ارائه­ شده در این پژوهش تأثیرات مستقیم و غیرمستقیم رهبری تحول­ گرا از طریق عدالت سازمانی را بر رفتارهای شهروندی سازمانی تأیید کرد. در نتیجه مدیران وزارتخانة ورزش و جوانان با به­ کارگیری این شیوة رهبری علاوه بر افزایش ادراک کارکنان از عدالت سازمانی، می­توانند بروز رفتارهای شهروندی سازمانی و در نهایت عملکرد سازمان خود را ارتقا بخشند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان کارایی دروس عملی مقطع کارشناسی رشته تربیت بدنی در مرتفع کردن نیازهای این درس از دیدگاه دبیران تربیت بدنی می باشد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی - مقایسه ای می باشد که جامعه آماری آن را کلیه دبیران تربیت بدنی سطح شهر تبریز تشکیل می دادند که تعداد آن ها برابر با650نفر می باشد. بر اساس جدول کرجسای و مورگان حجم نمونه آماری آماری245نفر مشخص گردید که223پرسش نامه به درستی برگشت داده شد. نمونه گیری به صورت خوشه ای- تصادفی و با توجه به نسبت دبیران شاغل در هر ناحیه انجام پذیرفت. از آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد، نمودارها و جداول) و آمار استنباطی (آزمون t تک متغیره) جهت تحلیل داده ها استفاده شد. از پرسش نامه محقق ساخته که دارای 29 گویه بود، به منظور جمع آوری اطلاعات پژوهش استفاده گردید که پایایی سؤالات پرسش نامه از طریق آلفای کرونباخ و با اجرای مطالعه راهنما 72/0 به دست آمد و روایی آن به صورت صوری و محتوایی به تائید 8 نفر از صاحب نظران و متخصصان تربیت بدنی رسید. یافته ها نشان داد که بین میزان همخوانی اهداف دروس عملی دوره کارشناسی با اهداف عمومی درس تربیت بدنی در مدارس از نظر دبیران تربیت بدنی تفاوت وجود دارد. همچنین دروس عملی دوره کارشناسی در مرتفع کردن نیازهای درس تربیت بدنی در مدارس کافی نمی باشد و پاسخگوی این امر نیست و میزان تناسب دروس عملی دوره کارشناسی تربیت بدنی در بین دبیران تربیت بدنی متفاوت بوده و نشان از ناکافی بودن و عدم تناسب تعداد دروس و واحدهای ارائه شده برای دبیران تربیت بدنی می باشد. بر این اساس نیاز به بازنگری در دروس و سرفصل مقطع کارشناسی رشته تربیت بدنی ضروری به نظر می رسد و هر چه سریع تر بایستی نسبت به بروز رسانی آن اقداماتی به عمل آید.

امنتین-1، آدیپوکاینی است که در بافت چربی احشایی بیان و ترشح می شود و حساسیت انسولینی را افزایش می دهد اما پاسخ آن به تمرینات مقاومتی و بی تمرینی به درستی مشخص نیست. هدف پژوهش حاضر، تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و بی تمرینی پس از آن بر مقادیر پلاسمایی امنتین-1 دختران دارای اضافه وزن و چاق بود. در این پژوهش نیمه تجربی 22 نفر از دختران دارای اضافه وزن و چاق به طور تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه تجربی (12=n) و کنترل (10=n) تقسیم شدند. گروه تجربی در یک برنامه تمرینی هشت هفته ای و هر هفته چهار جلسه، طبق برنامه تمرینی ای با شدت 65 تا 80 درصد 1RM به تمرین پرداختند و پس از آن چهار هفته بی تمرینی را تجربه کردند تا آثار بی تمرینی نیز بررسی شود. خون گیری پس از دوازده ساعت ناشتایی در مراحل مختلف با شرایط مشابه انجام و مقادیر پلاسمایی امنتین-1 اندازه گیری شد. بر اساس یافته ها هشت هفته تمرین مقاومتی، تغییرات معناداری در همه متغیرهای پژوهش ایجاد کرد و پس از چهار هفته بی تمرینی، این مقادیر به سطوح پایه تغییر یافتند که این تغییر نیز معنادار است (05/0p<). در مقایسه گروهی نیز در مقادیر BMI (017/0p= و 019/0p=) و VO2max (022/0p= و 024/0p=)، در مرحله پس آزمون و چهار هفته بی تمرینی و در مقادیر امنتین-1 در مرحله پس آزمون نسبت به گروه کنترل، تغییرات معناداری دیده شد (013/0p=). تمرین مقاومتی با افزایش معنادار امنتین-1، تأثیری پیش گیرانه برای بیماری های قلبی عروقی داشته، در حالی که با توقف تمرین، سازگاری های مطلوب تمرین از بین می رود و با کاهش معنادار امنتین-1، افراد در معرض عوامل خطرزای قلبی عروقی قرار می گیرند.

برنامه ریزی آرمانی یک روش بسیار کارامد در تصمیم گیری در مورد چند هدف است تخصیص منابع در تربیت بدنی یک تصمیم گیری چند هدفی است در این مقاله با مرور سوابق برنامه ریزی ریاضی در تخصیص منابع مدل برنامه ریزی آرمانی برای تخصیص منابع در تربیت بدنی طراحی شده است با توجه به قابلیت های بالای این مدل می توان مصالحه لازم بین هدف های بخش ورزش ایجاد نمود و با توجه به ترجیحات مدیران بخش با اعمال وزن در تابع هدف مجموع انحراف از هدف ها را کمینه کرد

هدف پژوهش حاضر بررسی کینتیک لاکتات پس از انقباض های درون گرا و برون گرای آیزوکینتیک بود. بدین منظور 10 مرد با سطح ورزشی تفریحی در دو جلسه مجزا دو پروتکل انقباض آیزوکینتیک CON/CON و ECC/ECC (4 ست، 10 تکرار، سرعت 60 درجه بر ثانیه) را اجرا نمودند. غلظت لاکتات خون پیش از فعالیت و در زمان های 0، 3، 6، 10، 15، 30، 45، و 60 دقیقه پس از فعالیت اندازه گیری شد. منحنی های اختصاصی بازیافت لاکتات با فرمول دو نمایی ثبت گردید. برای مقایسه پاسخ های لاکتات در دو جلسه از آزمون t وابسته و برای مقایسه تغییرات کار انجامشده طی ست ها در دو جلسه از تحلیل واریانس مکرر استفاده شد. غلظت لاکتات در پاسخ به انقباض درون گرا از 34/0±65/1 به 19/1±05/5 (mmol.l) و در پاسخ به انقباض برون گرا از 42/0±71/1 به 64/1±12/4(mmol.l) افزایش یافت. تحلیل آماری داده ها نشان داد میزان افزایش غلظت لاکتات پس از فعالیت درون گرا به طور معناداری بیشتر از فعالیت برون گرا بود (P<0.05). توانایی تبادل لاکتات (P<0.01) و برداشت لاکتات (P<0.01) پس از فعالیت برون گرا به طور معناداری بیشتر از فعالیت درون گرا بود. هم چنین مدت زمان رسیدن لاکتات به اوج (P<0.001) و نیمه عمر لاکتات (P<0.001) پس از فعالیت درون گرا به طور معناداری طولانی تر از برون گرا بود. بر اساس این یافته ها نتیجه گیری می شود که فعالیت درون گرا منجر به فشار متابولیکی بیشتری نسبت به فعالیت برون گرا می شود. بنابراین، با توجه به تفاوت کینتیک لاکتات متعاقب فعالیت های درون گرا و برون گرا توصیه می شود که ریکاوری بعد از این نوع انقباض ها نیز متفاوت باشد و به دنبال فعالیت درون گرا ریکاوری فعال بیشتر استفاده شود.

هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی اثر حاد و مزمن دو نوع تمرین مقاومتی هرمی و هرمی واژگون بر عامل رشد شبه انسولین (IGF-1) سرمی دختران غیرورزشکار است. آزمودنی-های تحقیق را 27 نفر از دختران غیرورزشکار (سن 20/2 55/18، وزن 86/9 56 کیلوگرم، قد 33/5 162سانتی متر) تشکیل می دادند که به طور تصادفی در سه گروه هرمی (10 نفر)، هرمی واژگون (10نفر) و کنترل (7 نفر) قرار گرفتند. گروه هرمی و هرمی واژگون به مدت شش هفته، هفته ای سه جلسه به تمرین پرداختند. حرکت هر ایستگاه در سه ست و دو دقیقه استراحت بین ست ها انجام می شد. در گروه هرمی، ست اول با 50% ده تکرار بیشینه و ست دوم با 75% ده تکرار بیشینه و ست سوم با 100% ده تکرار بیشینه و در گروه هرمی واژگون به صورت عکس اجرا شد. گروه کنترل نیز فعالیت عادی خود را انجام می دادند. از آزمودنی ها قبل و بلافاصله پس از جلسه اول و قبل و بلافاصله پس از جلسه آخر تمرینات نمونه خون گرفته شد و غلظت عامل رشد شبه انسولین با استفاده از روش الایزا ارزیابی شد. قدرت حداکثر آزمودنی ها نیز، در پایان هفته سوم و ششم اندازه گیری شد. برای مقایسه داده های درون گروهی از روش تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و برای داده های بین گروهی ازt مستقل و ANOVA استفاده شد. نتایج نشان داد IGF-1پس از یک جلسه تمرین، در هر یک از گروه ها کاهش داشت، اما معنی دار نبود (هرمی85/0p= و هرمی واژگون 1p=). IGF-1 بین گروه ها نیز تفاوت معنی داری نداشت (67/0P=). همچنین پس از یک دوره شش هفته ای نیز IGF-1 درون گروه ها (هرمی 1P=، هرمی واژگون 86/0P=) و بین گروه ها (58/0P=) تغییر معنی داری نداشت. قدرت حداکثر در تمامی حرکات دو گروه به طور یکسان و بدون تفاوت معنی دار، افزایش داشت، به جز در حرکت جلو بازو که در گروه هرمی واژگون افزایش بیشتری داشت (بین گروهی 009/0P=). ترکیب بدن افراد نیز پس از 6 هفته، تغییر معنی داری نداشت. نتایج تحقیق نشان می دهد تمرین مقاومتی هرمی و هرمی واژگون، در مدت شش هفته اثرات مشابهی دارند و با توجه به این که ترکیب بدن تغییر نکرده است، افزایش قدرت احتمالاً در اثر سازگاری عصبی رخ داده و به نظر می رسد میزان این سازگاری عصبی در اثر تمرین مقاومتی هرمی و هرمی واژگون یکسان است. همچنین با توجه به این که IGF-1 (محرک اصلی افزایش پروتئین عضله) تغییر معنی داری نداشته است، مدت زمان تمرین، به ویژه برای دختران، برای هایپرتروفی کافی نیست.

در راستای افزایش کارایی واکسن ها، استفاده از اجوانت ها همواره موردتوجه ایمونولوژیست ها بوده است. فعالیت های ورزشی با توجه به تغییرات ایمونولوژیکی که ایجاد می کنند می توانند به عنوان اجوانت واکسن برای پاسخ های ایمنی مؤثر باشند. در این ارتباط، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر اجوانتی یک وهله ورزش استقامتی بر تولید سایتوکاین های اینترلوکین 2 و اینترلوکین 12 از سلول های طحال در مدل واکسن ویروس هرپس سیمپلکس یک بود. بدین منظور، 24 موش نژاد بالب سی 5 4 هفته ( با میانگین وزنی 67/17 گرم) به سه گروه کنترل، گروه واکسن و دریافت کننده واکسن و یک وهله ورزش استقامتی تقسیم گردیدند. دو هفته بعد از سه دوره واکسن، تولید سایتوکاین های اینترلوکین 2 و اینترلوکین 12 پس از کشت سلولی طحال توسط تکنیک الایزا سنجیده شد. برای بررسی متغیرهای پژوهش از آنالیز واریانس یک طرفه استفاده گردید. نتایج نشان می دهد که بین گروه های پژوهش درمورد سایتوکاین اینترلوکین 2 تفاوت معناداری وجود دارد (P=0.008). نتایج آزمون پیگیری توکی نیز نشان دهنده وجود تفاوت معنادار بین گروه های کنترل و دریافت کننده واکسن و یک وهله ورزش استقامتی می باشد (P=0.006)؛ اما با وجود افزایش تولید سایتوکاین اینترلوکین 12 در گروه واکسن و یک وهله ورزش استقامتی، این افزایش معنادار نمی باشد. همچنین، نتایج حاکی از افزایش تولید سایتوکاین اینترلوکین 2 از سلول های طحال به دنبال استفاده از یک وهله ورزش استقامتی به عنوان اجوانت است. به نظر می رسد که استفاده از یک وهله ورزش استقامتی به عنوان اجوانت واکسن ویروس هرپس سیمپلکس یک احتمالاً توانسته است کارایی سیستم ایمنی را درجهت سلول های کمکی نوع یک به منظور مبارزه با عفونت های ویروسی تقویت کند.

هدف تحقیق حاضر تعیین تاثیر یک جلسه تمرین قدرتی بر همولیز دختران فعال بود. 11 نفر از دختران ورزشکاران شهرستان نور با سن 18-24 سال سالم و فاقد هرگونه بیماری خونی با استفاده از پرسش نامه از میان داوطلبان شرکت در تحقیق به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. به منظور به حداقل رساندن تغییرات حجم پلاسما و کنترل آن، آزمودنی ها شب قبل از آزمایش و ساعت 7-8 صبح روزهای آزمایش، 15 میلی لیتر آب به ازای هر کیلوگرم وزن بدن نوشیدند. در ساعت 9.45 آزمودنی ها 6 تمرین قدرتی (3 تمرین برای بالا تنه و 3 تمرین برای پایین تنه) با شدت(1 RM) %80-%70 را در 3 دوره با 5-7 تکرار انجام دادند. نمونه گیری خون وریدی جهت ارزیابی تاثیر تمرین، بر روی متغیرهای خونی قبل، بلافاصله و 24 ساعت بعد از تمرین انجام شد. تغییرات حجم پلاسما بر اساس تغییرات هموگلوبین و هماتوکریت محاسبه شد. تجزیه و تحلیل آماری پژوهش با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه با مقادیر تکراری و آزمون LSD با سطح اطمینان (P?0.05) انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که میانگین HCT, HB و RBC بلافاصله بعد از تمرین نسبت به قبل از تمرین به طور معنی داری (P?0.05) افزایش یافت. اما 24 ساعت بعد از تمرین نسبت به قبل از تمرین کاهش داشت. در عین حال میانگین MCV تغییرات معنی داری را نشان نداد. علاوه بر این بیلی روبین پلاسما بعد از تمرین نسبت به قبل و 24 ساعت بعد به طور معنی داری افزایش یافته بود (P?0.05). با توجه به افزایش بیلی روبین و کاهش HCT, HB وRBC در روز بعد از تمرین و با توجه به کنترل حجم پلاسما (نوشیدن آب)، این یافته ها می توانند نشانه ای از هولیز در روز بعد از تمرین قدرتی شدید باشد.