درخت حوزه‌های تخصصی

یک پدیده رایج در رفتار ورزشی افت موقتی است که هنگام از سرگیری اجرا پس از یک دوره وقفه اتفاق می افتد. این پدیده افت گرم کردن نامیده می شود. در این تحقیق اثر دوره های زمانی مختلف تکالیف تداخلی بر افت گرم کردن در سرویس والیبال آزمایش شد. نمونه تحقیق 56 نفر با میانگین سنی 53/1 ± 20 بود که به طور تصادفی از میان دانشجویان پسر تربیت بدنی دانشگاه ارومیه انتخاب شدند. آزمودنی ها 20 کوشش اولیه را اجرا کردند، سپس 10 دقیقه استراحت کرده و پس ازآن 5 کوشش پایانی را اجرا کردند. در حین 2 یا 5 دقیقه پایانی زمان استراحت، آزمودنی ها یکی از تکالیف تداخلی شامل دویدن، تصویرسازی ذهنی، ضربه زدن به توپ والیبال و ادامه استراحت را اجرا کردند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دوطرفه با اندازه گیری های مکرر (4*2*4) تحلیل شد. نتایج نشان داد تمرین ضربه زدن موجب حذف افت گرم شدن و تصویرسازی ذهنی و دویدن سبب کاهش آن می شود. همچنین دویدن به مدت 2 دقیقه بهتر از دویدن به مدت 5 دقیقه بود و موجب کاهش بیشتری در افت گرم کردن شد. بین دیگر تکالیف تداخلی تفاوت معنی داری در حالات 2 و 5 دقیقه وجود نداشت. این یافته ها از فرضیه فعالیت _ آمایه (ناکسون و اشمیت، 1971) حمایت می کند.

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر اضطراب رقابتی و پیچیدگی تکلیف بر زمان واکنش کاوش، تلاش ذهنی و عملکرد بازیکنان تنیس روی میز بود. 16 نفر از بازیکنان تنیس روی میز با استفاده از تکالیف تنیس روی میز، در دو سطح اضطراب و پیچیدگی بالا و پایین مورد بررسی قرار گرفتند. اضطراب رقابتی افراد از طریق روشهای متداول نظیر رتبه بندی و جایزه مورد دستکاری قرار گرفت. میزان اثربخشی از طریق دقت ضربات در برخورد به اهداف از قبل تعیین شده مورد بررسی قرار گرفت و دو متغیر میزان تلاش ذهنی و زمان واکنش کاوش به منظور اندازه گیری کارایی پردازش مورد استفاده قرار گرفتند. داده ها از طریق تحلیل واریانس با اندازه های مکرر با دو عامل درون گروهی اضطراب و پیچیدگی تکلیف برای هر کدام از متغیرها به صورت جداگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از عدم وجود تفاوت معنی دار در اثربخشی عملکرد افراد در شرایط اضطراب بالا و پایین در هر دو تکلیف با پیچیدگی بالا و پایین بود (05/0 > P ) . تفاوت معنی داری بین زمان واکنش افراد در شرایط اضطراب بالا و پایین در هر دو تکلیف یافت شد که بر اساس آن با افزایش اضطراب زمان واکنش کاوش افراد افزایش می یافت(05/0 < P ). در صورتیکه افزایش معنی دار تلاش ذهنی در شرایط اضطراب بالا تنها در تکلیف با پیچیدگی پایین مشاهده گردید. بطور کلی نتایج از فرضیه کارایی پردازش در این تحقیق حمایت نمودند.

افزایش شدت فعالیت بدنی با کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی مرتبط است و احتمالاً به این دلیل به بهبود مشخصات لیپوپروتئین های خون منجر می شود. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر شش هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر پروفایل لیپیدی مردان جوان غیرفعال است. به این منظور، 18 مرد جوان غیرفعال، داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (9n=، سن: 41/1±33/24 سال، قد: 91/4±22/176 سانتی متر، وزن: 59/6±27/72 کیلوگرم) و کنترل (9n=، سن: 01/2±27/23 سال، قد: 88/6±22/180 سانتی متر، وزن: 23/7±27/76 کیلوگرم) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تمرین به مدت شش هفته و هر هفته سه جلسه تمرین تناوبی شدید را اجرا کردند. از همه آزمودنی ها قبل و بعد از شش هفته اجرای HIIT در حالت ناشتا خون گیری به عمل آمد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری t مستقل و t همبسته نشان داد، درصد چربی بدن در گروه تمرین به صورت معناداری کاهش یافت (P=0.019). هرچند غلظت های سرمی تری گلیسرید، لیپوپروتئین با چگالی پایین، کلسترول تام و نسبت کلسترول تام به لیپوپروتئین با چگالی بالا کاهش و مقادیر لیپوپروتئین با چگالی بالا افزایش یافتند، این تغییرات از نظر آماری معنادار نبودند (P>0.05). این یافته ها نشان می دهد، اجرای شش هفته HIIT به بهبود نسبی غیرمعنادار نیمرخ لیپیدی در مردان جوان غیرفعال منجر شد که با کاهش معنادار درصد چربی در گروه تمرین همراه است. با توجه به این نتایج، احتمالاً اجرای HIIT از نظر تأثیر زمانی عامل کارامدی برای پیشگیری و بهبود عوامل خطرزای بیماری های قلبی عروقی در جوانان غیرفعال است.

ورزش به عنوان یکی از مهم ترین ارکان توسعه شش بر آن به منظور رسیدن به توسعه پایدار اجتناب ناپذیر است[MO1] . هدف این پژوهش تدوین سند راهبردی بخش آمایش سرزمینی ورزش استان اصفهان است. جامعة آماری پژوهش، صاحب نظران ورزش استان اصفهان بودند. در مجموع 150 نفر از طریق روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای گردآوری و تحلیل داده ها از ترکیبی از روش های کیفی پرسشنامة باز و مصاحبه و روش های کمی ضریب دهی و رتبه دهی استفاده شد. ابزار پژوهش، پرسشنامة باز بود که در آن از پاسخ دهندگان خواسته شد تا قوت ها، ضعف ها، فرصت ها و تهدیدهای بخش ورزش را فهرست کنند، ضمن اینکه با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) ارائة مدل به روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفت و بخشی از اطلاعات به دست آمده در محیط نرم افزار Arc – GIS تحلیل و بررسی شد. نتیجه کلی مطالعات آمایش بخش ورزش استان اصفهان نشان داد که سرانه بخش ورزش استان با 51/0 متر مربع رتبه 23 کشور را دارد؛ ضمن اینکه اماکن و فضاهای ورزشی در پهنه استان به طور غیرمتوازنی توزیع شده است. مهم ترین اهداف کلان سند ارتقای نگرش آمایشی در سیاست گذاری ها و ارتقای همگرایی و هماهنگی بین بخشی در ورزش استان است. ایجاد و تعمیق نگرش آمایشی برای برقراری توازن در فاکتورهای آمایشی، هم افزایی هرچه بهتر فعالیت های ورزشی سازمان ها را می توان به عنوان مهم ترین راهبرد های بخش ورزش استان در نظر گرفت.

هدف از این پژوهش، مطالعه نگرش دانشجویان نسبت به عملکرد انجمن های ورزشی دانشجویی دانشگاههای دولتی شهر تهران است. روش این تحقیق، توصیفی و از نوع پیمایشی بوده که به صورت میدانی به اجرا در آمده است و بر حسب هدف نیز در دسته تحقیقات کاربردی جای دارد. جامعه آماری پژوهش شامل 120 نفر عضو انجمن های ورزشی دانشجویی (به صورت تمام شماری) و 385 نفر دانشجویان غیر عضو است که بوسیله فرمول یامان محاسبه شده است. ابزار این تحقیق دو پرسشنامه ی محقق ساخته برای دانشجویان عضو و غیر عضو می باشد. اعتبار محتوایی آن توسط اساتید تایید گردید ضریب پایایی پرسشنامه برای اعضا (96/0α=) و برای غیر اعضا(94/0α=) بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل آماری یافته ها از روش های توصیفی و روش های استنباطی از جمله تی استودنت و آزمون فریدمن استفاده شد.نتایج نشان داد که از دیدگاه اعضا ی انجمن ورزشی، عملکرد انجمن در محورهای چهارگا نه مدیریتی در حد متوسط (56.2% الی 54%) قراردارد.همچنین میزان آگاهی دانشجویان غیر عضو از اهداف، وظایف، ارکان، شرایط عضویت و نحوه انتخابات انجمن کمترین درصد را دارد. در مقایسه نظر دانشجویان عضو و غیر عضو در خصوص میزان همکاری مسئولین با انجمن ورزشی و ضرورت استمرار فعالیت های انجمن برای توسعه ورزش دانشجویان تفاوت معنی داری مشاهده شد(p‹0.01) بنحویکه دانشجویان غیر عضو به درصد بیشتری از میزان همکاری و استمرار فعالیت ها اشاره نمودند.یافته های تحقیق با عنایت به سطح متوسط کلیه متغییرهای دخیل در عملکرد انجمن های ورزشی دانشجویی ضرورت بازنگری در آئین نامه ،تناسب سازی بین وظایف و اختیارات وهدایت و نظارت بیش از پیش مسئولین امر در ورزش دانشجویی را مورد تاکید قرار می دهد

تأثیر مثبت ورزش و فعالیت های جسمانی - حرکتی در ایجاد و حفظ سلامت جسمی و روانی انسان به اثبات رسیده، و این امر یکی از دلایل توجه روزافزون جامعه پزشکی به امر ورزش و فعالیت های جسمانی - حرکتی شده است. با توجه به اینکه یکی از وظایف اصلی مسئولان بخش های پزشکی و بهداشت اجتماعی کشور ترویج فرهنگ پرداختن به ورزش های عمومی منظم برای کسب و ارتقاء سلامت است، بنابراین در این زمینه اطلاع داشتن از وضعیت پایه ای موجود برای برنامه ریزیهای آینده یک نیاز ضروری است. با توجه به این مسئله، در این مطالعه با تهیه یک پرسشنامه کامل، در 6 گروه از اقشار اجتماعی شهر مشهد شامل، فرهنگیان، پزشکان، کارمندان دولت، دانشجویان، مشاغل آزاد و زنان خانه دار، وضعیت ورزش و فعالیت فیزیکی مورد بررسی قرار گرفت. در هر گروه تعداد 100 نفر و در مجموع 600 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. انتخاب نمونه ها به صورت خوشه ای از نواحی مختلف شهر مشهد صورت گرفت. طبق نتایج حاصله، 7/41 درصد از افراد مورد مطالعه، دارای برنامه مشخص ورزشی در زندگی بودند (1/34درصدخانم ها و 48درصدآقایان). عمده ترین ورزش انتخاب شده پیاده روی و کمترین آن ورزش های توپی و رزمی بوده است. در 3/32درصد از موارد ورزش ها به صورت روزانه و در 8/20درصد، در فواصل بیش از یک هفته صورت گرفته است و. فقط 3/7درصد از مردم به صورت حرفه ای به انجام ورزش پرداخته اند. اکثریت افراد ترجیح میدادند به صورت انفرادی و دور از فضاهای عمومیورزش کنند و اصلیترین موانع برای پرداختن به ورزش منظم، محدودیت زمانی و نداشتن انگیزه عنوان شده است.

هدف: این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین اجرای برنامه خصوصی­سازی و توسعه ورزش­های همگانی از دیدگاه کارشناسان انجام گرفت. مواد و روش­ها: روش تحقیق از نظر هدف کاربردی، از نظر استراتژی توصیفی و از نظر مسیر اجرا همبستگی بود که به روش میدانی انجام گرفت. ابزار اندازه­گیری، پرسشنامه محقق ساخته بود که با توجه به تحقیقات مختلف و اهداف خصوصی­سازی و توسعه ورزش همگانی تهیه شد. روایی پرسشنامه به­وسیله تعدادی از اساتید مجرب تایید شد و پایایی آن به روش آلفای کرونباخ 89/. گزارش شد. جامعه آماری تحقیق را تمامی اساتید دانشگاه­های سطح شهر تهران در رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی با گرایش مدیریت و برنامه­ریزی تشکیل دادند(N=42 ) که پرسشنامه بین همه به شکل حضوری توزیع شد و از این بین 33 نفر پرسشنامه را برگشت دادند. در این پژوهش از آمار توصیفی به منظور طبقه بندی نمرات، بررسی فراوانی و شاخص­های گرایش به مرکز و از آمار استنباطی برای محاسبه ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره به­منظور آزمون فرضیه­ها استفاده گردید. نتایج : نتایج تحقیق نشان داد که بین اجرای برنامه خصوصی­سازی و توسعه ورزش­های همگانی رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که بین مولفه­های خصوصی­سازی و میزان مشارکت عمومی، اصلاح ساختار ورزش­های همگانی، بهینه سازی و کارایی واحدهای مدیریتی رابطه معنی­داری وجود دارد ولی بین مولفه­های خصوصی­سازی و کیفیت خدمات و بهبود وضعیت اشتغال رابطه معنی­داری وجود ندارد

هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر بازخورد هنجاری مثبت بر انگیزه درونی افراد مبتدی بود. بدین منظور، 30 دانشجوی پسر دانشگاه شهید بهشتی به طور تصادفی در سه گروه هنجاری مثبت، منفی و کنترل برای انجام آزمون پایداری قامت قرار گرفتند. مرحلة اکتساب شامل 160 کوشش (16 بلوک 10 کوششی) در مدت چهار روز بود. بازخورد هنجاری به شکل 10 درصد بالاتر یا پایین تر از میانگین واقعی در پایان هر بلوک تمرینی ارائه شد. شرکت کنندگان در پایان مرحله اکتساب، پرسش نامة انگیزة درونی را تکمیل کردند. نتایج آزمون تحلیل واریانس نشان داد که بین گروه ها در خرده مقیاس های شایستگی ادراک شده، کوشش/ تلاش و نمره کلی انگیزه درونی، تفاوت معناداری وجود دار

در این پژوهش به بررسی رفتار علمی دانشجویان کارشناسی ارشد رشته تربیت بدنی دانشگاه تهران از حیث چگونگی استفاده از منابع اطلاعاتی پرداخته شده است. روش انجام پژوهش، تحلیل استنادی است. در این بررسی کوشش شده تا با تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده، منابع عمده مورد استفاده دانشجویان از لحاظ زبان، قالب، نحوه نشر و نیز میزان استفاده از منابع موجود در مجموعه کتابخانه و تولیدات علمی اعضای هیات علمی دانشکده تعیین شود. بررسی 104 پایان نامه با 6234 استناد نشان داد که استناد به مقالات با 88/48 درصد بیشتر از استناد به دیگر منابع اطلاعاتی و میزان استفاده از منابع لاتین نیز با 29/63 درصد بیشتر از منابع فارسی بوده است. استفاده از منابع چاپی با 75/96 درصد بیش از منابع اینترنتی بوده است. همچنین 11/43 درصد استنادها مربوط به منابع موجود در مجموعه کتابخانه و 12/3 درصد استنادها نیز مربوط به آثار علمی اعضای هیات علمی دانشکده بوده است.

هدف از تحقیق حاضر، تعیین تأثیر فعالیت هوازی در زمان های مختلف روز بر کورتیزول و برخی شاخص های پیش التهابی سرم مردان غیرورزشکار است. 11 مرد سالم غیرورزشکار (سن: 7/2±4/24 سال، توده بدن: 1/8±6/64 کیلوگرم، قد: 8/9±6/171سانتی متر) به-صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها فعالیت هوازی مشابهی را در چهار زمان مختلف روز (08:00،12:00،16:00 و 20:00)، به صورت تصادفی روی چرخ کارسنج انجام دادند. در هر جلسه، آزمودنی ها پس از گرم کردن و کشش، با شدتی معادل90 درصد حداکثر ضربان قلب، به مدت 30 دقیقه روی چرخ کارسنج رکاب زدند. از هر آزمودنی دو نمونه خونی، قبل و بلافاصله بعد از هر آزمون گرفته شد. پس از بررسی داده ها، با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مشخص شد مقادیر پایه تمامی شاخص ها به جز CRP (05/0<P) در دوره های زمانی مختلف روز تفاوت معنی داری با یکدیگر داشتند (05/0>P). فعالیت هوازی سبب افزایش معنی دار کورتیزول و IL-6 شد (05/0>P)، ولی در پی انجام فعالیت هوازی، تغییر معنی داری در سطوح αTNF- و CRP مشاهده نشد (05/0<P). همچنین ریتم شبانه روزی بر اندازه و میزان پاسخ این شاخص ها به فعالیت هوازی تأثیر معنی داری نداشت (05/0<P). بر اساس یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گیری کرد که به استثنایCRP، غلظت های پایه سایر شاخص ها تحت تأثیر تغییرات زمان روز هستند. با این حال، پاسخ کورتیزول و شاخص های پیش التهابی به فعالیت هوازی حاد به زمان وابسته نیستند.

هدف از این پژوهش تأثیر تمرینات توأم مقاومتی و هوازی بر میزان فیلتراسیون گلومرولی و سطوح خونی فاکتورهای بیوشیمیایی مرتبط با عملکرد کلیوی در بیماران دیابت نوع دو بود. تعداد 20 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو (میانگین سن 73/52 سال، میانگین وزن 82 کیلوگرم، میانگین نمایه توده بدن 51/30 کیلوگرم بر مجذور متر، میانگین قند ناشتا 92/155 میلی گرم در دسی لیتر) به طور تصادفی در دو گروه تجربی (N=10) و گروه کنترل (N=10) تقسیم شدند. گروه تجربی تمرینات هوازی و مقاومتی را سه بار در هفته و برای مدت 10 هفته انجام دادند و گروه کنترل فعالیت های معمول خودشان را انجام دادند. نمونه های خونی برای اندازه گیری سطوح سرمی فاکتورهای اوره، کراتینین و اسید اوریک و میزان فیلتراسیون گلومرولی در ابتدا و پایان پروتکل تمرینی از آزمودنی ها گرفته شد. از آزمون های t وابسته و t مستقل برای ارزیابی تفاوت معناداری در قبل و بعد از دوره تمرینی بین گروه کنترل و گروه تجربی استفاده شد. سطح معناداری P≤0.05 در نظر گرفته شد. میزان فاکتورهای اوره و کراتینین و میزان فیلتراسیون گلومرولی در گروه تجربی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون کاهش معناداری پیدا کرده بود (0.05≥P) درحالی که در گروه کنترل تغییر معناداری نداشت. سطح فاکتور بیوشیمیایی اسید اوریک در هیچ کدام از گروه ها تغییر معناداری پیدا نکرد. نتایج این پژوهش ها نشان می دهد که تمرینات توأم هوازی و مقاومتی می تواند میزان فیلتراسیون کلیوی و سطوح سرمی اوره و کراتینین را در بیماران دیابتی نوع دو بهبود دهد.

هدف از این پژوهش، بررسی عوامل بازدارنده موثر بر میزان شرکت معلمان زن مقطع سه گانه تحصیلی در فعالیت های ورزشی شهر مرند به منظور ارائه راهکارهای مناسب می باشد. پژوهش حاضر از نوع همبستگی- توصیفی بوده و به صورت میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری شامل کلیه معلمان زن مقاطع سه گانه تحصیلی شهر مرند در سال 1391 به تعداد 491 نفر می باشد. 215 نفر با استفاده از جدول مورگان به صورت نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه استاندارد عوامل بازدارنده فعالیت های ورزشی با پایایی 87/0=α و پرسشنامه مربوط به مشخصات فردی پاسخگویان می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی ضریب همبستگی اسپیرمن، کروسکال والیس و خی دو استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که بین عوامل بازدارنده و خرده مقیاس های روانشناختی(192/0- =r ،01/0≥p)، اجتماعی و فرهنگی(240/0- =r ، 01/0≥p )، مدیریتی(177/0- =r ، 05/0≥p) و اماکن و تجهیزات(169/0- =r ، 01/0≥p) با میزان مشارکت ورزشی بانوان معلم ارتباط منفی و معناداری وجود دارد. بین خرده مقیاس شخصی(065/0- =r، 01/0≤ p) و اقتصادی و مالی(075/0 =r ، 05/0≤ p) با میزان مشارکت ورزشی بانوان معلم ارتباط معناداری وجود ندارد. همچنین بین نظرات معلمان زن مقاطع سه گانه تحصیلی (ابتدایی، راهنمایی و متوسطه) در میزان مشارکت در فعالیت های ورزشی و عوامل بازدارانده مشارکت تفاوت معناداری وجود ندارد. بین میزان مشارکت ورزشی و سابقه ورزشی با سن، رشته تحصیلی و مدرک تحصیلی ارتباط معناداری وجود ندارد. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که با افزایش تنوع عوامل بازدارنده، میزان مشارکت در فعالیت های ورزشی کاهش می یابد و از شرکت بانوان معلم در ورزش جلوگیری می کند، لذا توجه مسئولین امر نسبت به کاهش این عوامل با استفاده از برنامه های هدفمند و سیاست گزاری اصولی می تواند مشارکت زنان را در فعالیت ورزشی هموار نموده و موجبات توسعه و رشد جامعه را فراهم آورد.

هدف این پژوهش، بررسی اثر تعاملی هشت هفته تمرین استقامتی تداومی با شدت متوسط و تزریق هموسیستئین بر پراکسیداسیون لیپید و دستگاه ضداکسایشی هیپوکامپ پشتی موش های نر بود. بدین منظور 42 سر موش ویستار به وزن 40 ±200 گرم، به طور تصادفی در چهار گروه شم (حلال هموسیستئین)، پایه (هموسیستئین)، کنترل (هشت هفته) و تمرین استقامتی تداومی تقسیم شدند. بعد از تعیین دوز مؤثر هموسیستئین، 86/0 میکروگرم از آن توسط سرنگ هامیلتون از طریق کانول تعبیه شده در هیپوکامپ پشتی مغز به صورت دوطرفه به موش های گروه های پایه، کنترل و تمرینی تزریق شد. پروتکل مورد استفاده، دویدن روی نوارگردان ویژه جوندگان به مدت هشت هفته و پنج روز در هفته، با سرعت 18 متر بر دقیقه و مدت 60 دقیقه بود. شاخص های مورد نظر شامل مالون دی آلدئید (MDA) و سوپراکسید دیسموتاز (SOD) در ناحیة هیپوکامپ بودند. تزریق هموسیستئین در ابتدای پژوهش، فعالیت سوپراکسیددیسموتاز (001/0P= ) و میزان مالون دی آلدئید هیپوکامپ را به طور معنی داری افزایش داد (000/0P=). یافته ها نشان دهندة تغییرات معنی دار هر دو شاخص در گروه تمرین استقامتی بود؛ به عبارت دیگر، ورزش فعالیت سوپراکسید دیسموتاز را افزایش و سطوح مالون دی آلدئید هیپوکامپ را کاهش داد (MDA 000/0 P= ; SOD ,020/0 P=). نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد به دنبال اجرای هشت هفته تمرینات تداومی آثار تخریبی القائی توسط هموسیستئین در هیپوکامپ موش ها کاهش یافته است که به وسیلة کاهش سطوح MDA و افزایش سطوح SOD مشخص شد؛ از این رو می توان این برنامه را شیوة درمانی مؤثر غیرداروئی ای برای افرادی مطرح کرد که دارای سطوح بالای هموسیستئین می باشند.

سلول های توموری به منظور تامین اکسیژن و مواد غذایی و همچنین توسعة شبکة عروقی جدید به آنژیوژنز وابسته اند. در این میان VEGF به عنوان محرک مهم آنژیوژنز و اندوستاتین به عنوان بازدارنده، نقش اساسی در این فرایند ایفا می کنند. بنابراین هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر شش هفته تمرین مقاومتی بر مقدار VEGF و اندوستاتین بافت توموری در موش­های مبتلا به سرطان سینه بود. به این منظور 20 سر موش بالب ­سی ماده (5 تا 7 هفته ای) از طریق جراحی زیر جلدی تومور آدنوکارسینومای موشی سرطانی شدند. بعد از یک هفته استراحت به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند و سپس دورة تمرین مقاومتی شش هفته ای (سه جلسه در هفته با شدت 50 تا بیش از 100 درصد حداکثر قدرت جلسة قبل) اجرا شد. هر جلسه نیز شامل 6 تا 8 تکرار بالا رفتن از نردبان بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسة تمرینی موش ها بیهوش شده و بافت توموری آنها به سرعت فریز شد. پروتئین­های اندوستاتین و VEGF بافت توموری از طریق وسترن بلات اندازه گیری شدند. آزمون t مستقل نشان داد که تفاوت معنی داری بین دو گروه از نظر مقادیر اندوستاتین، VEGF و نسبت افزایش حجم تومور وجود ندارد(05/0P≥). از آنجا که افزایش VEGF و کاهش اندوستاتین بعد از تمرینات ورزشی در عضله اسکلتی احتمالا موجب آنژیوژنز می شود، عدم تغییر این دو پروتئین در بافت توموری در تحقیق حاضر، می تواند نشان دهندة بی تاثیر بودن تمرین مقاومتی بر روند آنژیوژنز بافت تومور و رشد آن باشد. بنابراین این نوع تمرینات را احتمالا می توان به عنوان مداخله بی خطر برای افراد مبتلا به سرطان سینه تجویز کرد.