درخت حوزه‌های تخصصی

هدف این پژوهش عبارت است از مطالعه تاثیر یک دوره مسابقه شبه رسمی کاراته و یک دوره زمانی ۲٤ ساعته بازیافت بر پاسخ سلول های دستگاه ایمنی (4CD، 8CD و 8CD/4CD). بدین منظور ١۲ کاراته کار تیم ملی به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و در دو جدول منهای ٧٠ کیلوگرم با قد معادل 2/5 ± 175 سانتی متر و BMI معادل 68/1 ± 7/21 کیلوگرم بر مجذور قد، به علاوه ٧٠ کیلوگرم با قد معادل 9/2 ± 8/181 سانتی متر و BMI معادل 3/2 ± 4/25 کیلوگرم بر مجذور قد، به صورت دوره ای به رقابت پرداختند و هر کدام در یک روز ٥ مسابقه را به روش مسابقات رسمی برگزار کردند. نمونه های خونی قبل از مسابقه اول، بعد از مسابقه اول، سوم، پنجم، و بازیافت (۲٤ ساعت پس از اتمام مسابقات) گرفته شد و در آزمایشگاه تخصصی و با روش های ویژه مورد سنجش قرار گرفت. آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون t وابسته برای مقایسه بین مراحل مسابقه و بازیافت استفاده شد. در این پژوهش سلول های 4CD پس از یک دوره مسابقه، در مقایسه با مرحله پیش آزمون، ٤٦ درصد افزایش و ۲٤ ساعت پس از اتمام مسابقات، ٤٤ درصد کاهش نشان دادند. سلول های 8CD نیز پس از مسابقات، در مقایسه با مرحله پیش آزمون، ١۲ درصد کاهش و ۲٤ ساعت پس از آن ٤ درصد افزایش نشان دادند. نسبت سلول های 8CD/4CD در پایان مسابقات، ٨٩ درصد افزایش و ۲٤ ساعت پس از آن ۲١ درصد کاهش داشت. با وجود این، هیچ کدام از این تغییرات معنادار نبود. به طور کلی، نتایج این پژوهش نشان داد مقادیر استراحتی سلول های 4CD، 8CD و نسبت 8CD/4CD پس از یک دوره مسابقه شبه رسمی کاراته و یک دوره بازیافت ۲٤ ساعته تغییر معناداری نداشتند.

هدف از انجام این مطالعه عبارت بود از تعیین ارتباط پاسخ های عامل رشد شبه انسولین و کراتین کیناز پس از یک نوبت و شش هفته تمرین مقاومتی هرمی و هرمی واژگون در دختران غیرورزشکار. پ ژوهش های زیادی به صورت جداگانه روی عامل رشد شبه انسولین و کراتین کیناز انجام گرفته است، اما با توجه به فرضیه تحریک عوامل رشد پس از آسیب سلولی (فرضیه آسیب سلولی)، ارتباط بین تغییرات عامل رشدی و آسیب سلولی به ویژه در آزمودنی های دختر در پرده ابهام است. آزمودنی های تحقیق را 27 دختر غیرورزشکار (سن 20/2±55/18 سال، وزن 86/9±56 کیلوگرم، و قد 33/5±162سانتی متر) تشکیل می دادند که به طور تصادفی در سه گروه تمرین هرمی (10 نفر)، تمرین هرمی واژگون (10نفر)، و کنترل (7 نفر) قرار گرفتند. گروه هرمی و هرمی واژگون به مدت شش هفته، هفته ای سه جلسه در شش ایستگاه تمرینی (جلوبازو، پشت بازو، کشش جانبی، جلوران، پشت ران، و پرس پا به تعداد سه نوبت و دو دقیقه استراحت بین نوبت ها) به تمرین پرداختند. گروه هرمی ست اول را با 50% ده تکرار بیشینه، ست دوم را با 75% ده تکرار بیشینه، و ست سوم را با 100% ده تکرار بیشینه اجرا کردند. گروه هرمی واژگون به صورت عکس عمل کردند. قبل و بلافاصله پس از جلسه اول، و قبل و بلافاصله پس از جلسه آخر تمرینات، غلظت عامل رشد شبه انسولین به روش الایزا، و کراتین کیناز به روش آنزیماتیک اندازه گیری شدند. قدرت حداکثر افراد نیز در پایان هفته سوم و ششم اندازه گیری شد. به منظور مقایسه داده های درون گروهی از روش تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و بین گروهی از ANOVA و t مستقل (05/0P<) استفاده شد. نتایج نشان داد قدرت حداکثر در دو گروه به طور یکسان افزایش دارد، به جز در حرکت جلوبازو که در گروه هرمی واژگون بیشتر بود. ترکیب بدن افراد نیز تغییر معناداری را پس از 6 هفته نشان نداد. همچنین IGF-1 متعاقب یک جلسه تمرین در هر یک از گروه ها کاهش غیر معنادار، و CK افزایش معناداری داشتند. به هرحال، پاسخ پس از شش هفته بدون تغییر بود. اما CK در هرمی واژگون افزایش داشت. نتایج نشان داد بین عامل رشد شبه انسولین و آسیب سلولی ارتباطی وجود ندارد. بنابراین، با توجه به افزایش کراتین کیناز و عدم تغییر معنادار عامل رشد شبه انسولین آسیب سلولی احتمالاً به صورت حاد پاسخ های ترمیمی رشدی را فعال نمی کند.

توجه کانونی پدیده اصلی مورد  مطالعه تحقیق حاضر است . سئوال اصلی تحقیق این بود که آی پیش از شروع تمرین وجود سطح مشخصی از توجه کانونی برای پیشرفت در مهارت تیراندازی ضروری است؟ به همین جهت داوطلبان یادگیری مهارت تیراندازی با تفنگ بادی(48 نفر سن=22-19 سال) پس از شرکت در یک آزمون توجه کانونی که با استفاده از دستگاه الکترونیکی سنجش توجه انجام شد در یک دوره 15 جلسه ای تمرین تیراندازی شرکت کردند . در پایان از آنان آزمون یادداری تیراندازی به عمل آمد. پردازش آماری نشان داد که همبستگی معنی داری بین نمره توجه کانونی و نمره آزمون یادداری وجود ندارد یعنی برخورداری از سطح بالاتری از توجه کانونی الزاما با پیشرفت در تیراندازی همراه نیست. نظرات مربوط مورد بحث قرار گرفته و ایده های مشخص برخاسته از تحقیق ذکر شده اند.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی ویژگی های شغلی داوران فوتبال ایران براساس مدل ویژگی های شغل (JCM) بود. جامعه آماری پژوهش، 172 نفر از داوران و کمک داوران شاغل در لیگ برتر و دسته اول فوتبال کشور تشکیل بودند. نمونه آماری برابر با جامعه آماری انتخاب شد که در مجموع نظرهای 157 داور (91 درصد) بررسی شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ویژگی های شغلی جاکو (2004) با مقیاس هفت ارزش لیکرتی بود که روایی صوری و محتوایی آن را 12 نفر از استادان صاحب نظر دانشگاهی و داوران فوتبال بازبینی کردند و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ تأیید شد (91/0 =r ). از طریق روش حداقل مجذورات بخشی (PLS)، مدل پژوهش ارزیابی شد. نتایج نشان داد که تنوع مهارت (33/0R2= )، اهمیت وظیفه (26/0R2= )، استقلال (12/0R2= )، پردازش اطلاعات (16/0R2= ) و بازخورد (32/0R2= ) تأثیرات معنا داری بر حالات روانی مربوط به خود داشتند. از طرف دیگر، بهترین حالت روانی برای پیش بینی پیامدهای نگرشی و رفتاری، حالت روانی معنا دار بودن کار بود (05/0P≤). با توجه به اینکه هیچ کدام از حالات روانی سبب رضایت کلی داوران از شغل آنها نشد، به نظر می رسد که بررسی متغیرهای میانجی دیگری در مدل ویژگی های شغلی داوران فوتبال ضروری است. به طور کلی، پیامدهای نگرشی و رفتاری داوران فوتبال اغلب از طریق ویژگی های شغلی تنوع مهارت و اهمیت وظیفه و معنا دار بودن کار تحقق می یابند.

هدف از این پژوهش، بررسی عوامل مؤثر بر اجرای ماده 88 قانون تنظیم بخش از مقررات مالی دولت در ادارة کل ورزش و جوانان استان البرز از دیدگاه مدیران و رؤسای هیأت های ورزشی بود. کلیة مدیران استانی و رؤسای هیأت های ورزشی که با موضوع پژوهش آشنایی کافی داشتند، به عنوان جامعة آماری در نظر گرفته شدند (109 نفر). ابزار اندازه گیری بر اساس مطالعة مبانی نظری و پیشینة پژوهش بود که پس از جمع آوری اولیه گویه های پژوهش در زمینة عوامل مؤثر بر اجرای مادة 88 تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت، جهت تعیین روایی در اختیار 20 نفر از اعضای هیأت علمی دانشگاه و دانشجویان دکتری قرار گرفت. سپس برای تعیین روایی سازه از روش تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شد. پس از استخراج عامل های اکتشافی، مشخص شد که پنج عامل نهادی و سازمانی، کارآیی خدمات اجتماعی، اقتصادی، بخش غیر دولتی و فرهنگی در اجرای این ماده تأثیرگذار هستند. با توجه به نتایج ازمون فریدمن، اولویت های عوامل اثر گذار به ترتیب، نهادی و سازمانی (4.16)، کارآیی خدمات اجتماعی (4.09)، اقتصادی (4.01)، بخش غیر دولتی (3.84) و فرهنگی (3.72) معرفی شدند. در نهایت به نظر می رسد موفقیت اجرای این ماده نیازمند فضای قانونی، سیاسی و فرهنگی مطلوبی است که بایستی زمینه ها و کمک های مساعد قانونی از هر لحاظ توسط مدیران ورزش و جوانان فراهم شده و در مسیر صحیح خود قرار گیرد.

هدف این تحقیق، بررسی ارتباط عوامل بازدارنده فعالیت بدنی با مراحل تغییر رفتار ورزشی در جانبازان و معلولین شهر ارومیه بود. این تحقیق از نوع توصیفی-همبستگی و جامعه تحقیق 5400 نفر شامل جانبازان و معلولین شهر ارومیه بود. 359 نفر بصورت تصادفی ساده به عنوان نمونه تحقیق انتخاب و پرسشنامه ها را تکمیل نمودند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه های محقق ساخته عوامل بازدارنده فعالیت بدنی و پرسشنامه تغییررفتار ورزشی (مارکوس، 2003) بود. داده های بدست آمده از 350 پرسشنامه برگشت داده شده با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی اسپیرمن و تحلیل واریانس یکطرفه در سطح آلفای(05/0>α) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین عوامل بازدارنده با مراحل تغییر رفتار ورزشی را بطه ضعیف معناداری وجود دارد. همچنین بین خرده مقیاس های شخصی، روانشناختی و فرهنگی- اجتماعی عوامل بازدارنده با مراحل تغییر رفتار ورزشی رابطه ضعیف معناداری وجود دارد. همچنین نتایج آزمون تحلیل وایانس یکطرفه نشان داد، عوامل بازدارنده فعالیت بدنی در مراحل تغییر رفتار ورزشی بطور معناداری متفاوت است. درکل نتایج نشان داد که نقش عوامل بازدارنده فعالیت بدنی در مراحل تغییر رفتار ورزشی در جانبازان و معلولین رابطه ضعیف معناداری وجود دارد. لذا پیشنهاد می گردد علاوه بر فراهم نمودن امکانات ورزشی، کلاس های آموزشی نیز به منظور افزایش درک عوامل بازدارنده در فعالیت ورزشی برای جانبازان و معلولین برگزار شود.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین روایی سازه، و همسانی درونی نسخة فارسی پرسش نامه راهبردهای مقابله ای ورزشکاران در ورزش رقابتی بود. تعداد 258 ورزشکار (108 مرد، و 158 زن) به عنوان نمونه انتخاب و پرسش نامه مربوطه را تکمیل کردند. برای تأیید روایی سازه از تحلیل عاملی تأییدی و روایی افتراقی، و جهت بررسی همسانی درونی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. نتایج حاکی از عدم برازش مطلوب مدل اول پرسش نامه (39 سؤالی) راهبردهای مقابله ای در ورزش رقابتی بود. پس از حذف چهار سؤال عامل کناره گیری اجتماعی، مدل دوم مرتبه اول اندازه گیری با 35 سؤال، از شاخص های برازندگی و همسانی درونی قابل قبولی برخوردار شد. نتایج آزمون مانوا نیز تفاوت معناداری را در به کارگیری راهبردهای مقابله ای کنترل افکار، تصویرسازی ذهنی، تحلیل منطقی، و تسلیم شدن بین گروه های نخبه و نیمه ماهر، و گروه های ماهر و نیمه ماهر، و در تخلیة هیجانات ناخوشایند بین گروه های نخبه و نیمه ماهر نشان داد. نتایج بیانگر این است که نسخه فارسی تعدیل شده پرسش نامه راهبردهای مقابله ای ورزشکاران در ورزش رقابتی، از ویژگی های روان سنجی مطلوبی برخوردار می باشد.

هدف از این تحقیق، مقایسه مشکلات مدیریت کلاس های تربیت بدنی (مشکلات مربوط به رفتار دانش آموزان و سایر عوامل آموزشی) در مدارس محروم و برخوردار از امکانات ورزشی است. این تحقیق از نوع توصیفی است و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای بود که از مقاله (Mc Cormack، 1997) با اعتبار 87 درصد استخراج و ترجمه شد. ضریب پایایی این پرسشنامه با تغییراتی اندک، در یک مطالعه راهنما روی 50 نفر از معلمان، با روش آلفا، کرونباخ 86 درصد به دست آمد. جامعه آماری تحقیق 141 معلم تربیت بدنی مدارس راهنمایی و دبیرستان شهر رشت بودند که 108 نفر (59/76 درصد) در تحقیق شرکت کردند و پرسشنامه ها را به طور کامل بازگرداندند. در تجزیه و تحلیل استنباطی اطلاعات از برنامه رایانه ای SPSS و آزمون t مستقل، F و آزمون تعقیبی شفه در سطح معنی داری (05/0? P) استفاده شد. نتایج نشان داد که مشکلات مربوط به رفتار دانش آموزان در مدارس به ترتیب بی نظمی، پرخاشگری و عدم انگیزه (تنبلی) است و این مشکلات در مدارس محروم کمتر از مدارس برخوردار از امکانات ورزشی است. از بین مشکلات مربوط به سایر عوامل آموزشی، عامل امکانات و معلم بالاترین اولویت را داشت. مشکلات مربوط به تأثیر سایر عوامل آموزشی از دیدگاه معلمان با سابقه زیر 10 سال بیشتر از معلمان با سابقه 20 – 11 سال و بالای 20 سال بود. در ضمن از دیدگاه معلمان زن، مشکلات رفتاری در مدارس دخترانه بیشتر از مدارس پسرانه است. باتوجه به نقش عامل امکانات از دیدگاه معلمان و شیوع مشکلات رفتاری دانش آموزان ، این موضوع به تحقیقات بیشتری برای بررسی روش های کلاس داری نیاز دارد.

هدف این تحقیق عبارت است از بررسی و مقایسه امتیازگیری از تکنیکها و تاکتیکهای حمله و دفاع، اهمیت دفاع در بازی تنیس روی میز، و نقش امتیازگیری سرویس زننده در سطوح جهانی. جامعه آماری این تحقیق را 122 ورزشکار حاضر در مسابقات انفرادی تنیس روی میز المپیک 2004 آتن تشکیل می دهند. داده های تحقیق طی 122 مسابقه، از طریق اطلاعات کتبی که در اختیار نمایندگان تنیس روی میز ایران قرار گرفته بود جمع آوری شد. امتیازهای کسب شده از تاکتیکها و تکنیکهای به کار رفته و کل امتیازهای کسب شده از شروع و دریافت سرویس در مردان و زنان شرکت کننده در مسابقات انفرادی تنیس روی میز بررسی شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد اکثر امتیازها (34 درصد) به ترتیب از تاکتیکها و تکنیکهای حمله (بعد از ضربه سوم شامل توپهای چهارم به بعد)، دفاع و ضد حمله (33 درصد)، سرویس و ضربه سوم (25 درصد) و سایر موارد (8 درصد) به دست آمد. بیشترین امتیازهای کسب شده از لحاظ شروع و دریافت سرویس از امتیاز شروع سرویس (54 درصد) به دست آمد. همچنین نتایج نسبتاً مشابهی در 4 نفر برتر به دست آمد. در مقایسه امتیازهای مجموع و 4 نفر برتر زنان و مردان تفاوت معناداری در تاکتیک دفاع 4 نفر برتر مشاهده شد (05/0P<)، در حالی که در سایر متغیرهای تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0P>). بر این اساس مربیان و ورزشکاران باید به منظور کسب موفقیت در سطوح جهانی در کنار تاکتیک امتیازآور حمله به تاکتیک دفاعی و تکنیک سرویس در امتیازگیری و ایجاد موقعیتهای حمله ای اهمیت زیادی بدهند.

فوتبال در گروه ورزش های برخوردی قرار دارد؛ از این رو بازیکنان آن مستعد آسیب های بیشتری هستند. بر اساس گزارش های ارائه شده، حدود 4 تا 22 درصد از کل آسیب های فوتبال در سر و گردن اتفاق می افتد که علت اصلی آن، برخورد سر با بازیکنان و توپ ذکر شده است. با این فرض که فشار حاصل از هد زدن می تواند از علل بروز آسیب ها باشد، هدف این تحقیق، ارتباط بین فشار وارد بر سر با برخی پارامترهای آنتروپومتریکی، کینماتیکی و کینتیکی در هدینگ توپ های ارسالی از منطقه کرنر و آزاد مستقیم فوتبال است. 16 فوتبالیست نیمه¬حرفه ای با میانگین و انحراف استاندارد سن (93/1±5/17 سال)، قد (54/6±08/177 سانتی متر) و وزن (95/4±88/63 کیلوگرم) در این تحقیق شرکت کردند. دو دوربین کداک با سرعت 150 فریم در ثانیه از آزمودنی ها در لحظه هدینگ فیلم برداری کردند. هنگام ضربه هدینگ، سرعت توپ و سر افراد بر حسب m/s و تغییر زوایای بدن بر حسب درجه، به¬ترتیب با نرم¬افزارهای «مت¬لب» و «اتوکد» محاسبه و اندازه گیری شد. برای اندازه گیری فشار وارد بر سر در زمان هد زدن، از دستگاه فشارسنجی استفاده شد که روی پیشانی نصب شده بود. به¬منظور توصیف اطلاعات، از میانگین و انحراف معیار و از روش همبستگی «پیرسون» برای تعیین رابطه بین متغیرها، در سطح اطمینان 95% استفاده شد. نتایج نشان داد بین فشار وارد بر سر در ضربات کرنر راست با متغیرهای تحقیق ارتباط معنی داری وجود ندارد (05/0p>)، در حالی که بین فشار وارد بر سر در ضربات کرنر چپ با متغیرهای محیط سر، زاویه سر و فلکشن تنه و در ضربات مستقیم با متغیرهای سن، وزن، درصد چربی و محیط سر همبستگی معنی داری مشاهده شد (05/0p<). نتایج تحقیق مؤید آن است که برای جلوگیری از شدت آسیب در زمان هدینگ، توجه خاص به متغیرهای آنتروپومتریکی، به¬ویژه سن و محیط سر ضروری است. ضمن اینکه با کاهش زاویه سر و تنه در هنگام هدینگ، می توان در کاهش فشار وارد بر سر و به تبع آن، کاهش پتانسیل بروز آسیب اقدام کرد. بر اساس نتایج تحقیق به مربیان و بازیکنان توصیه می شود به ضربات هدینگ چرخشی، به¬ویژه ضربات چرخشی سر از سمت راست به چپ، توجه بیشتری نمایند.

هدف کلی تحقیق حاضر مقایسه عوامل مؤثر بر همذات پنداری هواداران تیم های ورزشیِ باسابقه و تیم های ورزشیِ تازه تأسیس بود. این تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی و از شاخه تحقیقات میدانی است. در این تحقیق به منظور گردآوری داده ها و تعیین عوامل مؤثر بر ایجاد همذات پنداری هواداران از پرسشنامه محقق ساخته فرایند تحلیل سلسله مراتبی که روایی آن را متخصصان مدیریت ورزشی، بازاریابی و جامعه شناسی تأیید کردند و پایایی آن براساس آلفای کرونباخ 89/0 ارزیابی شد، استفاده شد. جامعه آماری تحقیق کلیه هواداران تیم فوتبال سپاهان و تیم فوتسال گیتی پسند اصفهان بود که تعداد دقیق آنها مشخص نبود. براساس یک مطالعه مقدماتی و با استفاده از فرمول حجم نمونه جامعه نامحدود یک نمونه 126 نفری از هواداران تیم فوتبال سپاهان و یک نمونه 126 نفره از هواداران تیم فوتسال گیتی پسند اصفهان به صورت تصادفی انتخاب شدند. از نرم افزار SPSS16 به منظور تعیین پایایی و آمار توصیفی و از نرم افزار Expert Choiceبرای تجزیه وتحلیل داده ها و مقایسه های زوجی معیارهای همذات پنداری استفاده شد. براساس تکنیک فرایند تحلیل سلسله مراتبی نتایج نشان داد که در بین هواداران تیم تازه تأسیس فوتسال گیتی پسند اصفهان، "" خاستگاه جغرافیایی"" اساسی ترین عامل در همذات پنداری هواداران با تیم مورد علاقه شان است. پس از ""خاستگاه جغرافیایی""، ""سبک بازی""، ""بازیکنان و مربیان ستاره""، ""تعاملات اجتماعی"" و ""سابقه و تاریخچه موفقیت های تیمی"" به ترتیب از دیگر عوامل مؤثر در احساس همذات پنداری هواداران مطرح بود. از طرف دیگر، نتایج مطالعه هواداران تیم فوتبال باسابقه سپاهان اصفهان نشان داد که عوامل مؤثر بر ایجاد احساس همذات پنداری هواداران با این تیم با عوامل مؤثر بر ایجاد احساس همذات پنداری هواداران با تیم فوتسال تازه تأسیس گیتی پسند اصفهان متفاوت بوده است. بدین ترتیب که در بین هواداران تیم فوتبال سپاهان اصفهان ""سابقه و تاریخچه موفقیت های تیمی""، اساسی ترین عامل در همذات پنداری هواداران با تیم مورد علاقه خود محسوب شده است. ""بازیکنان و مربیان ستاره""، ""سبک بازی"" و ""تعاملات اجتماعی"" و ""خاستگاه جغرافیایی"" نیز به ترتیب از دیگر اولویت های مؤثر در ایجاد همذات پنداری هواداران، است.

خواب یکی از مهم ترین چرخه های شبانه روزی و الگوی پیچیده زیست شناختی است، که برای تجدید قوای بدنی و ذهنی افراد عادی و ورزشکاران ضروری است. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر 24 ساعت محرومیت از خواب بر توجه انتخابی و مداوم ورزشکاران دختر است. بدین منظور 30 دانشجوی داوطلب به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جای گرفتند. گروه آزمایش 24 ساعت بیدار ماندند و گروه کنترل در این دوره برنامه عادی خود را دنبال کردند. آزمون های اندازه گیری توجه پیش و پس از دوره 24 ساعته اجرا و نتایج با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مقایسه شد. نتایج نشان داد که بین دو گروه از نظر شاخص های توجه انتخابی و مداوم تفاوت معناداری وجود دارد. با استناد به نتایج این پژوهش می توان بیان کرد که محرومیت از خواب بر توجه تأثیرگذار است و موجب کاهش عملکرد شناختی ورزشکاران و در نهایت تنزل عملکرد ورزشی آنها در طی مسابقات یا روندهای رقابتی خواهد شد.

فعالیت فیزیکی علاوه بر اثرات عمومی بر سیستم قلبی - عروقی و متابولیک می تواند موجب بهبود خاص بیماران هموفیلی، به­ویژه در تقویت ماهیچه ها شود . تقریباً 50% از نوجوانان مبتلا به بیماری های مزمن به­طور کامل توصیه های مراقبتی را انجام نمی دهند ؛ از این رو، هدف پژوهش حاضر تعیین وضعیت فعالیت های فیزیکی و ورزشی در میان نوجوانان مبتلا به هموفیلی در ایران است. در این مطالعه توصیفی – تحلیلی فعالیت های فیزیکی و ورزشی 108 نفر از نوجوانان مبتلا به هموفیلی، با استفاده از روش نمونه­گیری در دسترس بررسی شد. بدین منظور از پرسشنامه محقق­ساخته با روش خودگزارشی استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری با بهره­گیری از فراوانی، میانگین و انحراف معیار انجام شد. 4/65% از شرکت­کنندگان در این مطالعه در فعالیت های فیزیکی مشارکت نداشتند و 5/70%از نوجوانان 5 ساعت یا کمتر را در طول هفته به فعالیت های جسمی و ورزشی اختصاص می دادند. فقط 1/31% از نوجوانان عقیده داشتند که ورزش انتخابی آنها با سن و وضعیت بیماری آنان کاملاً متناسب است. 1/56% از شرکت­کنندگان از خون ریزی های تهدیدکننده و 4/22% از نوجوانان از ورزش هایی که احتمال خون ریزی و آسیب در آن­ها وجود دارد اطلاعی نداشتند. عملکرد نوجوانان در این مطالعه در بسیاری از حیطه های مرتبط با فعالیت های فیزیکی و ورزشی نیز در وضعیت مناسبی قرار نداشت. نیاز به بهبود وضعیت نوجوانان مبتلا به بیماری هموفیلی در بسیاری از حیطه های مرتبط با فعالیت های فیزیکی و ورزشی وجود دارد که توجه به برنامه­ریزی های مدون و منسجم در راستای ارائه آموزش های لازم و بهره­گیری از مؤسسات ارائه­دهنده خدمات ورزشی وابسته به مراکز هموفیلی می تواند مفید باشد.