درخت حوزه‌های تخصصی

نظر به اهمیت پایبندی به تمرین، هدف این پژوهش بررسی اثر یادگیری مشارکتی بر پایبندی با تأکید بر نقش واسطه ای لذت و خود-کارآمدی ورزشی بود. نمونه آماری 42 دانش آموز پسر مقطع راهنمایی بودند که در دو گروه (مشارکتی:20تن، مرسوم:22تن) 21جلسه تمرین کردند. پیش و پس از مداخلات، خود-کارآمدی و لذت آزمودنی ها بررسی شد. پایبندی نیز بر اساس نتایج حضوروغیابشان ارزیابی گردید. خود-کارآمدی پس از مداخله در گروه مشارکتی به صورت معناداری افزایش یافت، اما لذت هیچ یک از گروه ها تغییر معناداری نکرده بود. بررسی تفاوت های درون گروهی تغییرات خود-کارآمدی و لذت از ورزش نشان داد که در گروه مرسوم در هر دو متغیر، تفاوتی معنادار وجود داشت، درحالی-که در گروه مشارکتی این تفاوت مشاهده نشد. بیشتر بودن میزان پایبندی گروه مشارکتی نسبت به گروه مرسوم، به دلیل تعداد کم نمونه، معنادار نبود. به نظر می رسد یادگیری مشارکتی با افزایشِ همگنِ خود-کارآمدی و جلوگیری از ایجاد تفاوت درون گروهیِ لذت بتواند پایبندی را افزایش دهد.

کودکان فلج مغزی (CP) با انواع اختلالات حرکتی، حسی و ساختاری روبرو هستند. به منظور مطالعه و بررسی تاثیر سوارکاری درمانی بر روی کودکان فلج مغزی، گروهی از بیماران فلج مغزی با رده سنی 3 الی 14 سال انتخاب شدند. اولین گروه شامل 50 کودک، 30 نفر با هایپرکنتیک و 20 نفر از نوع اسپاسم بودند. این افراد تحت عنوان برنامه توان بخشی بر روی اسب به میزان 3 الی 4 بار در هفته و به مدت 90 الی 120 دقیقه قرار گرفتند. به منظور تاثیرات بهتر درمانی اسب هایی با ویژگی خاص انتخاب شدند. این اسب ها پیر، ساکت و آموزش دیده بودند. هر اسب برای کار درمانی 4 الی 6 کودک مورد استفاده قرار گرفت. گروه دوم (کنترل) نیز شامل 50 کودک بودند که بر اساس برنامه تمرینی Bobth به مدت 90 الی 120 دقیقه روزانه تمرین می کردند. دوره درمانی برای هر دو گروه 2 الی 4 ماه در نظر گرفته شده بود. به منظور ارزیابی میزان تاثیرات توان بخشی از مقیاس ارزیابی امتیازگذاری استفاده شد. قبل از شروع برنامه توان بخشی، در مرحله آماده سازی اولیه، کودکان به صورت تئوری با محیط اصطبل، خود اسب ریتم های مختلف سواری و نیز نحوه غذا دادن و مراقبت با اسب آشنا شدند. در طی مراحل تمرین، کودکان بدون در نظر گرفتن شدت اختلالات از هر دو طرف بر روی اسب حمایت شدند. مقیاس های ارزیابی به کار گرفته شده نشان داد که علائم و حرکات غیرارادی شدید، در صورت، تنه و اندام های فوقانی طرفی و تحتانی در بیماران هر دو گروه در قبل از شروع توان بخشی یکسان بوده است  0.176)±0.164, 3.566  ±3.567  امتیاز(. اما بعد از اجرای برنامه های تمرینی نتایج نشان می دهد که در گروه اول (گروهی که بر روی اسب برنامه های تمرینی خود را اجرا نموده اند) امتیاز به 0.009±1.002 و در گروه دوم 0.135±2.001 امتیاز رسید (P<0.001).. شدت و میزان هیپوکنتیز به صورت معنی داری در کودکان تحت تمرین بر روی اسب نسبت به گروه دیگر کاهش بیشتری داشته است. همچنین حرکات غیرارادی با اجرای فعالیت های ارادی کمتر شده است. مطالعات همچنین نشان می دهد که شدت سندرم اسپاسم قبل از تمرین در هر دو گروه در حدود 0.131±2.150 و 0.150±2.150 امتیاز بود، در حالی که در پایان دوره این میزان در کودکان گروه اول تا 0.100±0.150 امتیاز کاهش یافته است (P<0.001). از بررسی فعالیت های حرکتی بر روی اسب، چنین می توان نتیجه گرفت که در این نوع تمرینات در خصوص بیماران هایپرکنتیز دارای تاثیر درمانی بالاتری نسبت به حالت اسپاستیک دارد.

نقطهی ش کست ضربان قلب (HRDP) نقطهی انحراف ضربان قلب از خط مستقیم در بررسی ارتباط بین بار کار و زمان تعریف می شود که به عنوان ملا کی برای برنامه ریزی شدت تمرینات هوازی مورد استفاده واقع می شود. هدف از اجرای تحقیق حاضر ارزیابی همگرایی پروتکل های وابسته به زمان و وابسته به مسافت در تعیین نقطه ی شکست ضربان قلب (HRDP) در بین دختران جوان غیر فعال بود. بدین منظور، تعداد 20 نفر از دختران غیرفعال به عنوان آزمودنی انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 10 نفره، گروه پروتکل وابسته به زمان (گروه الف): سن 02/1±19 سال، قد 14/7±11/163سانتی متر، وزن74/7±00/57کیلوگرم، و حداکثر اکسیژن مصرفی14/1±89/32میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه) و گروه پروتکل وابسته به مسافت (گروه ب): سن 15/1±20 سال، قد 91/7±80/162سانتی متر، وزن 14/12±30/57کیلوگرم، و حداکثر اکسیژن مصرفی 35/1±21/33میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه)[جایگزین شدند. آزمودنی های گروه الف، پروتکل وابسته به زمان و آزمودنی های گروه ب، پروتکل وابسته به مسافت را با فاصله زمانی 72 ساعت تکرار کردند. HRDP تعیین شده با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی به عنوان روش مبنا مورد توجه قرار گرفت. برای ثبت لحظه به لحظه منحنی عملکرد ضربان قلب (HRPC) از دستگاه تله متری استفاده شد. برای پردازش داده ها و تعیین همگرایی بین پروتکل ها، از مدل گرافیکی بلاند-آلتمن و روش آماری Intraclass Correlation (ICC) استفاده شد. نتایج نشان داد پروتکل وابسته به زمان با روش مبنا همگرایی ندارد (ICC= -0.0191 ; ±1.96 ; 95% CI = -8.9 to +26.5 b/min). در حالی که یافته ها همگرایی متوسط به پایینی را بین پروتکل وابسته به مسافتو روش مبنا نشان داد (ICC= 0.4002 ; ±1.96 ; 95% CI = -5.1 to +35.5 b/min). بر اساس نتایج می توان گفت در تعیین HRDP، پروتکل وابسته به مسافت نسبت به پروتکل وابسته به زمان، با روش مبنا همگرایی بالاتری دارد. با این حال برای تعیین HRDP با استفاده از این پروتکل باید تردید نمود.

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر موسیقی با ریتم متوسط بر شاخص درک فشار و ضربان قلب در شدت های مختلف تمرین استقامتی در مردان جوان ورزشکار بود.10دانشجوی مرد ورزشکار با میانگین و انحراف استاندارد سن 60/2±6/21سال به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. تحقیق حاضر با استفاده از روش هم گذری در دو مرحله با و بدون موسیقی به انجام رسید. نتایج نشان داد ضربان قلب در مرحله گرم کردن بین دو شرایط تفاوت معناداری نداشت (05/0P>). در مرحله فعالیت با شدت های 60 و 70 درصد ضربان قلب بیشینه در شرایط موسیقی ریتم متوسط ضربان قلب فعالیت و شاخص درک فشار نسبت به شرایط بدون موسیقی کاهش معناداری نشان داد (05/0P<). در فعالیت با بیشترین شدت، میزان ضربان قلب حین تمرین و شاخص درک فشار، کاهش کمی را نشان داد، ولی معنادار نبود (05/0P>). یافته ها نشان داد که موسیقی با ریتم متوسط در شدت های تمرین کم و متوسط آثار فشار تمرین را بر ضربان قلب و شاخص درک فشار تعدیل می کند، ولی در شدت های بیشتر تأثیر زیادی ندارد.

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر دو کشش متفاوت ایستا و پویا بر عملکرد دو سرعت 20 متر بود. بدین منظور 97 بازیکن مرد فوتبال باشگاه های تبریز به صورت تصادفی در 4 گروه کشش ایستای غیر فعال (PSS) (28 = n) ، کشش پویای فعال (ADS) (22 = n) ، کشش ایستای فعال (ASS) (24 = n) و کشش ایستای پویا (SDS) (23 = n) قرار گرفتند. هر چهار گروه پس از گرم کردن با دو استاندارد 10 دقیقه ای جاگینگ، 2 بار دو سرعت 20 متر را اجرا کردند. پس از اجرای آزمودنی ها پروتکل های کششی متفاوت ، دو سرعت 20 متر را دوباره اجرا کردند. پس از تجزیه و تحلیل آماری براساس تحلیل واریانس افزایش معنی داری در زمان دو سرعت در گروه های ASS و PSS (P?0.05) و کاهش معنی داری در زمان دو سرعت در گروه های ADS و (P?0.05) SDSمشاهده شد. بنابراین محقق نتیجه گرفت که کشش ایستا به عنوان بخشی ازبرنامه گرم کردن، عملکرد دو سرعت 20 متر را کاهش می دهد در حالی که کشش پویای فعال عملکرد دو سرعت 20 متر را افزایش می دهد.

برخی از آسیب های بافتی بر اثر اجرای فعالیت های بدنی را می توان با استفاده از آنزیم های سرم،مورد ارزیابی قرار داد.هدف تحقیق حاضر،بررسی تاثیر مصرف محلول قندی رقیق قبل ازاجرای فعالیت هوازی بیشینه برروی تغییرات نامطلوب لاکتاتدهیدروژناز وآلدولازاستبه همین منظور دوگروه ده نفری ‹با میانگین سنی 07/2? 1/22 و2? 3/21 سال وتوده ی بدون چربی 57/5? 41/65 و03/50? 93/60 کیلوگرم› داوطلب مرد برای شرکت دراین تحقیق انتخاب شدند. نمونه های خون سیاهرگی یک ساعت قبل از شروع مسابقه ‹دو 3000 متر› ازدست راست گرفته شد.سپس 500 سی سی محلول 5/2 درصد سوکروز به آزمودنی های گروه آزمایش و500 سی سی شبه دارو به آزمودنی های کنترل داده شد. خون گیری نهایی درست بلافاصله پس ازقطع فعالیت ورزشی انجام شد.بر اساس نتایج به دست آمده،می توان گفت که مصرف محلول رقیق سوکروز قبل از مسابقه می تواند از افزایش بیش از حد فعالیت آنزیم های سرمی جلوگیری کند.

هدف این پژوهش مطالعه تاثیر مکمل سازی کوتاه مدت همزمان کراتین و تمرینهای مقاومتی بر قدرت پرس سینه ورزشکاران غیر رقابتی بوده است . بدین منظور ، تعداد 24 دانشجوی غیر رقابتی داوطلب شرکت در پژوهش تصادفی به دو گروه تقسیم شدند . متوسط مقادیر سن ، وزن و قد در گروه تجربی به ترتیب 08/1+5/20 سال ، 6/6+33/64 کیلوگرم و 5/5+5/174 سانتی متر در گروه دارونما به ترتیب 58/2+8/21 سال ، 5/9+5/67 کیلوگرم و 78/6+9/176 سانتی متر بوده است . پروتکل تمرینی هر دو گروه 7 روز تمرین مقاومتی ، هر روز 30 تا 45 دقیقه ، شامل 5 حرکت قدرتی بوده است ...

هدف از پژوهش حاضر بررسی ویژگی های روان سنجی مقیاس فراشناخت کاربردی در فعالیت بدنی ورزشکاران زن و مرد بود. نمونه های پژوهش شامل 315 ورزشکار زن و مرد از هشت باشگاه ورزشی شهرستان جهرم بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. تحلیل عاملی نشان دهنده وجود سه عامل سازة دانش اعلانی، رویه ای، و مشروط بود که 48/66 درصد از واریانس فراشناخت را تبیین می کرد. تفاوت های مربوط به جنسیت، و انواع فعالیت ورزشی معنادار بود. به علاوه، سازه های فراشناخت کاربردی در فعالیت بدنی با برخی عامل های پرسش نامة فراشناخت-30، پرسش نامة خودنظم دهی، و پرسش نامة جهت گیری هدف ورزشی همبستگی نشان داد. ﺿﺮاﯾﺐ پایایی همسانی درونی، از طریق آلفای کرونباخ برای 10 ماده و سه عامل در کل پرسش نامة فراشناخت کاربردی در فعالیت بدنی (89/0)، و نیز از طریق دونیمه سازی (88/0) رضایت بخش بود. نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان دهنده کفایت قابل توجه مقیاس فراشناخت کاربردی در حوزه فعالیت بدنی و ورزشی بود.

هدف از این تحقیق بررسی اثربخشی انیمیشن فوتبالیست ها در جذب کودکان به ورزش فوتبال بود. انیمیشن به عنوان یکی از ابزارهای آموزش چندرسانه ای می تواند رویدادهای در حال تغییر در طول زمان مانند حرکت، فرایند و رویه ها را نشان دهد و این امر به جذب کودکان کمک می کند. جامعه آماری این تحقیق کلیه دانش آموزان پسر مدارس ابتدایی پایه چهارم تا ششم شهر آمل بودند (۱۵۰۰۰N=) که به شکل تصادفی-خوشه ای 500 نفر انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته ای استفاده شد که روایی صوری آن را استادان تأیید کردند. همچنین روایی سازه و پایایی آن (91/0) نیز مناسب ارزیابی شد. به منظور انجام این تحقیق از آمار توصیفی و آزمون های تحلیل عاملی تأییدی، آزمون کولموگروف اسمیرنوف، آزمون باینومینال و آزمون فریدمن استفاده شد. در انجام آزمون های مذکور از نرم افزارهای آماری SPSS(22) و AMOS(18) استفاده شد. یافته ها نشان داد که انیمیشن فوتبالیست ها در توجه کودکان به ورزش فوتبال، در علاقه کودکان به ورزش فوتبال، در تمایل کودکان به ورزش فوتبال و در نهایت در انجام ورزش فوتبال توسط کودکان مؤثر بود، بنابراین می توان گفت که انیمیشن فوتبالیست ها در تغییر رفتار ورزشی کودکان اثربخشی لازم را داشته است و یافته های این تحقیق منطبق بر مدل آیدا بود.

این تحقیق با هدف تعیین جایگاه فعالیت های ورزشی در نحوه گذران اوقات فراغت دانشجویان دانشکده علوم اقتصادی و تعیین ارتباط آن با برخی از عوامل اثرگذار، انجام شد. تحقیق حاضر توصیفی و از نوع میدانی بود و 406 نفر از دانشجویان پسر و دختر با میانگین سنی 8/21 سال که دوره کارشناسی ناپیوسته را در دانشکده علوم اقتصادی میگذرانند به عنوان نمونه های تحقیق انتخاب شدند و به پرسشنامه محقق ساخته ای که در این زمینه تهیه شده و پایایی و روایی آن به ترتیب با دو روش آزمون آلفای کرونباخ (81/0 = α) و نظرخواهی از افراد متخصص و استادان تربیت بدنی مورد تأئید قرار گرفته بود، پاسخ دادند. با استفاده از روش های آمار توصیفی اطلاعات حاصله در جدول ها و نمودارهایی ثبت و دسته بندی شد و به منظور یافتن ارتباط بین داده ها از روش مجذور کای(K2 ) « خی دو» در سطح اطمینان 99% و ا %= α استفاده شد. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که 99/67درصد از نمونه ها از سلامتی کامل برخوردار بودند. و ساعات فراغت آنان در ایام تعطیل و مدیریت ورزشی (پژوهشکده تربیت بدنی) تابستان برای پسران 466 دقیقه و دختران 409 دقیقه در روز بود که بیشترین درصد به عصرها و ساعت 16 به بعد اختصاص داشت. در ایام تعطیلات مدیریت ورزشی (پژوهشکده تربیت بدنی) تابستان مطالعه غیردرسی و فعالیت های ورزشی، و در ایام تحصیل استراحت و تماشای تلویزیون عمده ترین شیوه های گذران اوقات فراغت دانشجویان بود. عمده ترین فعالیت ورزشی نمونه های تحقیق به ترتیب به پیاده روی در پارک و بوستان های شهری، فوتبال، بدنسازی، دویدن و شنا اختصاص داشت، ضمن اینکه کسب نشاط و احساس لذت با 21/42 درصد عامل اصلی گرایش نمونه ها به سمت فعالیت های ورزشی بود که 61/83 درصد از نمونه ها امکانات دانشکده را در این خصوص ضعیف ارزیابی کردند. همچنین نتایج حاصله حاکی از آن بود که بین جنسیت، تأهل و تجرد، رشته تحصیلی، سلامتی و میزان درآمد ماهیانه با میزان اوقات فراغت دانشجویان رابطه معنیدار در حد 1% = α وجود دارد، ضمن اینکه بین جنسیت، سلامتی، میزان درآمد ماهیانه و تأهل با پرداختن به فعالیت های ورزشی، رابطه معنیدار در حد 1%=α مشاهده شد. پژوهش حاضر گویای آن است که اکثر نمونه های تحقیق معتقدند بهره مندی مطلوب از فعالیت های فوق برنامه و فعالیت های ورزشی دانشکده در ایام فراغت موجب سلامتی جسم و روح ، بهبود روند تحصیلی و روابط اجتماعی آنان میشود و در صورت دسترسی به امکانات ورزشی، در بین سایر فعالیت ها پرداختن به فعالیت های ورزشی را اولویت اول خود میدانند و رشته شنا را بر سایر رشته ها ترجیح میدهند.

هدف از انجام این پژوهش، تعیین اثر اضطراب در موقعیت قابل پیش بینی و غیرقابل پیش بینی بر کنترل تعادل افراد ورزشکار و غیر ورزشکار بود. تعداد 48 نفر (24 ورزشکار و 24 غیرورزشکار، با میانگین سنی±27/22 سال، به صورت داوطلبانه در دسترس روی دستگاه صفحه نیرو ایستادند. به-منظور ایجاد اضطراب، صوتی با شدت 80 دسی بل به صورت قابل پیش بینی و غیرقابل پیش بینی، با ترتیب متوازن، از طریق گوشی به هردو گوش افراد پخش شد. سطح اضطراب به وسیله دستگاه قابل حمل سنجش هدایت الکتریکی پوست ثبت شد. تعادل، ناحیه نوسان و واریانس توزیع موقعیت نقاط مرکز فشار در راستای محورهای مختصات افقی و عمودی اندازه گیری و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دوطرفه تحلیل شد. یافته های پژوهش افزایش معناداری را در ناحیه نوسان بر اثر هر دو نوع اضطراب قابل پیش بینی و غیرقابل پیش بینی در گروه غیرورزشکاران نشان داد اما در گروه ورزشکاران افزایش معنادار نبود. بر پایه یافته های پژوهش، اضطراب بر میزان نوسانات بدن اثرگذار است و این اثر بر غیر ورزشکاران بیشتر است.

هدف از این پژوهش، تحلیل حیطه مطالعاتی مقالات مدیریت ورزشی در نشریات علمی تخصصی داخل کشور و بر مبنای گرایش های مقطع کارشناسی ارشد بود. جامعه آماری تحقیق ، تمامی مقالات چاپ شده مدیریت ورزشی در نشریات علمی تخصصی کشور از ابتدا تا پایان سال 1391 بود که تمام آنها به مثابه نمونه آماری انتخاب شدند (889N=). ابزار مورد استفاده در تحقیق یک برگه کدگذاری شده بود که ضریب توافق بین کدگذاران آن به وسیله فرمول پی اسکات 89℅ بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون اسکات و خی دو) و همچنین، نرم افزار SPSS18 در سطح معناداری 05/0P≤ استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بیشتر مقالات مدیریت ورزشی مربوط به هیچ یک گرایش های مورد نظر نبودند (4/52 درصد) و در بین گرایش های مدیریت ورزشی، گرایش های اوقات فراغت و ورزش های تفریحی (6/10 درصد)، بازاریابی ورزشی (9/9 درصد)، مدیریت راهبردی سازمان های ورزشی (2/8 درصد)، مدیریت رسانه های ورزشی (8 درصد)، مدیریت رویدادهای ورزشی (3/7 درصد) و مدیریت اماکن و تاسیسات ورزشی (6/3 درصد) کمتر از پنجاه درصد را تشکیل دادند. همچنین، بین تعداد مقالات گرایش های مدیریت ورزشی مقطع کارشناسی ارشد تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج این تحلیل محتوا می تواند راهنمای مناسبی در جهت برنامه ریزی در حوزه نشریات علمی تخصصی مدیریت ورزشی ایران قرار گیرد.

هدف از تحقیق حاضر عبارت است از توصیف وضعیت مهارتی کشتی گیران نخبه تیم های ملی آزاد جوانان و بزرگسالان کشور در پنج تکنیک منتخب (زیر یک خم، بارانداز، دست تو، سر زیربغل، و فن کمر). برای این منظور 143 نفر از کشتی گیران آزادکار دعوت شده به اردوی تیم های ملی جوانان و بزرگسالان طی یک سال نمونه آماری این تحقیق بودند (جوانان 70 نفر: سن 8/0±7/19سال، قد 5/9± 8/172 سانتی متر، وزن 5/19±4/77 کیلوگرم، چربی 5/3±5/11 درصد؛ و بزرگسالان 73 نفر: سن 6/2±4/24سال، قد 3/9± 2/173 سانتی متر، وزن 4/18±9/79 کیلوگرم، چربی 1/4±8/10 درصد). به هر کدام از تکنیک های مذکور از طریق فیلمبرداری از اجرای غیررقابتی و بازبینی آن، با توجه به شاخص های مورد نظر بر مبنای آزمون 20 ارزشی امتیاز داده شد. با استفاده از روش های آمار توصیفی، میانگین نمرات کسب شده از هر تکنیک در هر رده سنی تعیین و نیم رخ مهارتی کشتی گیران گزارش شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد میانگین نمرات کشتی گیران آزادکار ایرانی در هر دو رده سنی جوانان و بزرگسالان در اجرای پنج تکنیک منتخب بالاتر از عدد 19 است.

ممکن است که در سایة توجهات زیاد جامعه و رسانه­های گروهی به ورزشکاران ملی­پوش، خودشیفتگی آنها بیشتر از افراد عادی جامعه باشد. براساس همین احتمال در پژوهش حاضر که از نوع توصیفی و میدانی است، میزان خودشیفتگی در بین دانشجویان ورزشکار نخبه، غیرنخبه و افراد غیرورزشکار مقایسه شده است. جامعة آماری تحقیق شامل دانشجویان دانشکده­های تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه­های تهران است که نمونة آماری مورد بررسی دربردارندة 105 نفر از سه گروه دانشجویان ورزشکار ملی­پوش و غیرملی­پوش رشته­های گروهی (فوتبال، والیبال و بسکتبال) و رشته­های انفرادی (کشتی، جودو و دو و میدانی) و دانشجویان غیرورزشکار (هر گروه 35 نفر) دانشگاه­های تهران بودند که به­صورت انتخاب در دسترس مورد مطالعه قرار گرفتند. داده­ها با استفاده از آزمون خودشیفتگی راسکین و تری و مقیاس شخصیتی آیسنک (EPQ) جمع­آوری و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی نیومن کولزتحلیل شد. نتایج نشان داد که بین دانشجویان ورزشکار ملی­پوش با دانشجویان ورزشکار غیرملی­پوش و دانشجویان غیرورزشکار در مقیاس خودشیفتگی، روان­آزردگی­گرایی و روان­گسیختگی­گرایی تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0 P≤). ولی در بعد برون­گرایی دانشجویان ورزشکار ملی­پوش نسبت به دانشجویان ورزشکار غیرملی­پوش و دانشجویان غیرورزشکار نمره­های بیشتری به­دست آورده­اند (05/0 P≤).

هدف از این تحقیق مقایسه تأثیر فعالیت مقاومتی دایره ای و هایپرتروفی با حجم یکسان بر متابولیسم چربی و کربوهیدرات طی فعالیت استقامتی در مردان دارای اضافه وزن بود. ده مرد دارای اضافه وزن (میانگین ± انحراف معیار: سن، 8/4±8/28 سال؛ شاخص توده بدن، 4/1±2/28 کیلوگرم بر متر مربع) سه جلسه فعالیت شامل 1) فعالیت استقامتی (E)، 2) فعالیت مقاومتی دایره ای و متعاقب آن فعالیت استقامتی (CRE)، 3) فعالیت مقاومتی هایپرتروفی و متعاقب آن فعالیت استقامتی (HRE) را به صورت تصادفی و با فاصله های یک هفته ای انجام دادند. فعالیت استقامتی شامل 30 دقیقه دوچرخه سواری با شدت 60 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بود. فعالیت مقاومتی دایره ای شامل 3 نوبت 14 تکراری با شدت 50 درصد حداکثر یک تکرار بیشینه (1RM) برای شش حرکت با وزنه بود. پروتکل هایپرتروفی شامل 3 ست 10 تکراری با شدت 70% 1RM بود. گازهای تنفسی قبل، طی و 30 دقیقه بعد از فعالیت استقامتی برای محاسبه اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات جمع آوری شدند. نمونه های خونی سیاهرگی نیز قبل، بلافاصله و 30 دقیقه بعد از فعالیت استقامتی گرفته شدند و برای تحلیل گلوکز، انسولین، اسید چرب آزاد، گلیسرول، مالونیل کوا و گلوت4 استفاده شدند. غلظت گلیسرول پلاسما، قبل از فعالیت استقامتی، طی و در دوره ریکاوری در جلسه CRE بیشتر از دو جلسه Eو HRE و در جلسه HRE بیشتر از جلسه E بود (001/0P<). غلظت گلوکز پلاسما طی فعالیت استقامتی در جلسه HRE کاهش بیشتری نسبت به جلسه CRE و E پیدا کرد (05/0P<). در دوره ریکاوری غلظت گلوکز پلاسما در جلسه E بیشتر از دو جلسه HRE و CHR، و در جلسه CRE بیشتر از جلسه HRE بود (05/0P<). میزان اکسیداسیون کربوهیدرات طی فعالیت استقامتی در جلسه E به صورت معناداری از دو جلسه CRE و HRE بیشتر بود (05/0P<). با این وجود، برای اکسیداسیون چربی، انسولین، گلوت4، مالونیل کوآ و اسیدچرب آزاد اختلاف معناداری بین سه جلسه وجود نداشت (05/0<P). بر اساس یافته های این تحقیق می توان نتیجه گیری نمود که فعالیت مقاومتی دایره ای نسبت به فعالیت مقاومتی هایپرتروفی (با حجم یکسان)، موجب افزایش بیشتری در لیپولیز طی فعالیت استقامتی متعاقب آن می شود، اما بر سوخت چربی و کربوهیدرات تاثیرگذار نیست.

با توجه به افزایش فارغ التحصیلان دانشگاهی در طی سال های اخیر و تمایل آنها برای ورود به بازار کار، بعضا مشکلاتی بر سر راه این دانشجویان دیده شده و یا از طریق آنها گزارش می شود. در همین راستا این مطالعه برای بررسی موانع تجربه شده برای ورود به بازار کار توسط دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز طراحی شد. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشکده تربیت بدنی این دانشگاه بود(263 نفر) که بر اساس جدول مورگان 155 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه محقق ساخته موانع کارآفرینی جمع آوری شد، روایی صوری و محتوایی پرسشنامه نیز با نظرخواهی از اساتید کارآفرینی و مدیریت ورزشی مورد تایید قرارگرفت. پایایی درونی از طریق آلفای کرونباخ 81/0 محاسبه شد کفایت حجم نمونه نیز از طریق شاخص 78/0KMO= گزارش شد. سپس اطلاعات جع آوری شده از پرسشنامه ها با استفاده از روش تحلیلی تاپسیس مورد بررسی قرار گرفت. همچنین از آزمون یو من ویتنی نیز برای بررسی اختلاف نظر بین دانشجویان پسر و دختر در خصوص موانع کارآفرینی استفاده شد. یافته ها حاکی از آن بود که بیشترین وزن از نظر دانشجویان به موانع آموزشی و سپس فردی اختصاص یافت. محتوای درسی دانشجویان در دوره تحصیلی و روش تدریس از مهم ترین عواملی بودند که در تحقیق حاضر شناسایی شد. ترس از دست دادن سرمایه اندک خود و نداشتن اعتماد به نفس و عدم احساس حمایت از دانشجویان کارآفرین از دیگر عوامل هستند. به نظر می رسد طراحی دوباره و هدفمند محتوای آموزشی و حمایت ملموس از دانشجویان باعث ترغیب دانشجویان به سمت کارآفرینی خواهد شد.